Refo, wat betreft dikgedrukte zin, zit je absoluut mis. De belangrijkste jaren voor hechting, groei naar zelfstandigheid, het onstaan van een zelfbeeld enz. ligt in de eerste 4 levensjaren.refo schreef:Er staat in het bericht helemaal niet dat er 'van studenten gebruik gemaakt' wordt.
Om te beginnen mag dat helemaal niet. Wel al stageaire, niet als leidster. De kinderen worden echt niet 'aan een stel studenten' overgedragen.
De zin over het volgen van de opleiding moet zo gelezen worden dat alle leidsters gediplomeerd zijn.
Verder: zeg nooit 'ik zal nooit, maar dan ook nooit in de kinderopvang gaan werken'. Daar weet je helemaal niets van.
Ja, als alles blijft zoals nu, dan zou je je dat wellicht kunnen veroorloven. Het wordt een beetje voorgesteld alsof ouders helemaal niet meer naar hun kind omkijken. Ze halen het kind uit bed, laden het in de auto, bezorgen het bij de opvang, gaan aan het werk, halen het kind weer op en leggen het weer in bed. Zo is het natuurlijk helemaal niet. De eerste stapjes en de eerste tandjes worden wel degelijk opgemerkt en gevierd in gezinsverband.
De jaren van 11-16 zijn volgens mij belangrijker dan de jaren 0-4 of 6. Ik denk dat van 0-4 de theologie in de bijbelverhalen nog weinig om het lijf zal hebben.
En wat ook nogal eens vergeten worden: hoe pedagogisch opgeleid zijn de ouders eigenlijk? Als moeder thuis bij de kinderen blijft is dat blijkbaar nogal gevaarlijk dan.
En vanzelfsprekend hebben 11-16 jarigen ook hun ouderlijk huis hard nodig. Maar ze zijn niet belangrijker.
Er zijn vele wetenschappelijke onderzoeken gedaan waaruit blijkt dat het heel belangrijk is dat 0-4 jarigen een vaste basis hebben met een zo weinig mogelijk wisseling van verzorg(st) ers.
Maar toch meen ik dit echt. We willen het vaak niet zien, maar de onderliggende redenen voor kinderopvang zijn ook binnen onze kring door en door seculier. En dat proberen we dan te verbloemen door het in te passen binnen onze zuil. Dit noemen we uitholling van binnen uit.
