Donselaar, aangezien je mij er ook bij noemt, wil ik toch even reageren. De negatieve houding tegenover mensen die zich niet rijk rekenen met iets dat ze niet bezitten, vervult me nog steeds met afkeer. Keer op keer worden mensen die hun onmacht inleven in een hoekje gezet, de woorden die zij spreken worden afgedaan als ‘gezelschapspraat’. Terwijl men geen flauw benul heeft van wat gezelschapspraat is en de woorden die gesproken worden verdraaid worden om ze in een kwaad daglicht te stellen.
Is het dan het creëren van een derde groep, als je je daartegen verzet? Je zou in plaats van nevengeschikt ook kunnen denken aan ondergeschikt. Want die twee groepen, onbekeerd en bekeerd, zijn helemaal zo duidelijk niet aan te wijzen. Heel misschien zou het ook nog wel eens zo kunnen zijn dat mensen die in het zwart lopen mogelijkerwijze, toevallig, hoewel je het niet zou verwachten en heel hun leven tegen hen getuigt, niettegenstaande er nagenoeg geheel niets van hen uitgaat, toch nog werkelijk tot degenen behoren die door God bekeerd zijn. En evenzo zou het eventueel, als je nou ècht wilt dat ik dat erken, kunnen gebeuren dat iemand die vrijuit getuigt van zijn geloof in God, wiens goede werken een lust voor het oog zijn, die op de meest mogelijke en onmogelijke manieren aan evangelisatie gedaan heeft en nog doet en vooral heel veel werk gemaakt heeft van het afbreken van lijdelijkheid in de ‘zware kerken’ en van het weerleggen van de onmacht van de mens, dat zo iemand toch nog behoort tot die groep van onbekeerden.
Er zijn heel veel verschillende groepen. Veel meer dan twee. Het is nodig dat we beseffen dat we zelf ook deel uitmaken van een groep en dat dit onze opstelling ten opzichte van andere groepen beïnvloedt. En het is nodig te beseffen dat de scheidslijn van de twee groepen, bekeerd of onbekeerd, niet zo eenvoudig te trekken is. Dan hebben we voor de ‘bekommerden’ een andere boodschap dan voor de ‘onbekommerden’. Als we er nu eens van uitgaan dat God Zijn volk onder beide groepen heeft, zou dat dan geen gevolgen hebben voor onze opstelling ten opzichte van de mensen rondom ons? Ik ben bang, Donselaar, dat je dat nogal eens uit het oog verliest.
“Deze laaste groep durft zich niets toe te eigenen en moet dus apart aangesproken worden. Toch is dit niet bijbels.â€
Verkiezing
-
Gerrie
Maar er zijn twee wegen en geen drie. En wij hoeven niet uit te maken welke groep bij welke weg hoort. Ik geloof dat in de hemel mensen van verschillende richtingen, rassen en soorten samen God zullen verheerlijken.Origineel geplaatst door Pied
Er zijn heel veel verschillende groepen. Veel meer dan twee. Het is nodig dat we beseffen dat we zelf ook deel uitmaken van een groep en dat dit onze opstelling ten opzichte van andere groepen beïnvloedt. En het is nodig te beseffen dat de scheidslijn van de twee groepen, bekeerd of onbekeerd, niet zo eenvoudig te trekken is
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Hoi Pied,
Ik wil even reageren. Eigenlijk had ik, nadat ik het geschreven had, wel verwacht dat Pied hierop zou reageren.
Pied ik weiger, om als mensen spreken over hun onmacht, dit af te doen als gezelschapspraat. Zie over gezelschapspraat mijn posting bij 'een gestolen Jezus'. Echte gezelschapspraat is waarover Jezus Zelf sprak, nl. als er twee of drie in Mijn Naam vergaderd zijn. Dan staat Christus en al Zijn werk centraal. Dat is een goed gezelschap. Ander gezelschap is dat de christen en zijn beleefde weg centraal staat, wat hij allemaal beleefd heeft. Hierop is niet van toepassing 'in Mijn Naam vergaderd zijn' dat is 'in mijn naam vergaderd zijn'.
Nooit Pied, wil ik negatief zijn tegenover diegenen die zich niet rijk rekenen. Hoe zou een mens zich ooit rijk kunnen rekenen. Het zal toch zo'n eeuwig wonder zijn als straks de hemelklokken zullen luiden over een doodschuldig en doodwaardig zondaar. Niets anders dan de dood verdiend, want ook na ontvangen genade nog dagelijks moeten beleven wat Paulus uitriep in Romeinen 7. Dat is de inwendige strijd van Gods kerk hier op aarde. Deze strijd zullen ze voeren tot hun laatste snik toe. Maar die mensen zullen ook leren dagelijks af te zien van zichzelf en te leunen op Jezus Christus en Dien gekruisigd.
Wat bedoel ik hiermee? Wel dat een mens na de wedergeboorte deze strijd leert kennen, echter nooit voor de wedergeboorte. Deze strijd zorgde er ook voor dat Thomas in de stand van ongeloof was en niet in de staat van ongeloof. Was dat laatste waar dan was hij buiten Christus.
Jeremia spreekt over de ongerechtigheid van het volk Israël en als straf hierop zal het volk gevankelijk weggevoerd worden.
Pied, als er al een bekommerd volk is het een bekeerd volk! Dit bekommerde volk is het volk uit Romeinen 7:14. Een ander bekommerd volk is er niet!
Tenslotte met dat misschien zuchten bedoelde ik dat ze dat zeker wel doen echter niet altijd, dat kan ook niet omdat ze ook weten van 'komt en laat ons tezamen richten, al waren uw zonden als scharlaken Ik zal ze maken als witte wol!'
Groeten en goede zondag
Ik wil even reageren. Eigenlijk had ik, nadat ik het geschreven had, wel verwacht dat Pied hierop zou reageren.
Pied ik weiger, om als mensen spreken over hun onmacht, dit af te doen als gezelschapspraat. Zie over gezelschapspraat mijn posting bij 'een gestolen Jezus'. Echte gezelschapspraat is waarover Jezus Zelf sprak, nl. als er twee of drie in Mijn Naam vergaderd zijn. Dan staat Christus en al Zijn werk centraal. Dat is een goed gezelschap. Ander gezelschap is dat de christen en zijn beleefde weg centraal staat, wat hij allemaal beleefd heeft. Hierop is niet van toepassing 'in Mijn Naam vergaderd zijn' dat is 'in mijn naam vergaderd zijn'.
Nooit Pied, wil ik negatief zijn tegenover diegenen die zich niet rijk rekenen. Hoe zou een mens zich ooit rijk kunnen rekenen. Het zal toch zo'n eeuwig wonder zijn als straks de hemelklokken zullen luiden over een doodschuldig en doodwaardig zondaar. Niets anders dan de dood verdiend, want ook na ontvangen genade nog dagelijks moeten beleven wat Paulus uitriep in Romeinen 7. Dat is de inwendige strijd van Gods kerk hier op aarde. Deze strijd zullen ze voeren tot hun laatste snik toe. Maar die mensen zullen ook leren dagelijks af te zien van zichzelf en te leunen op Jezus Christus en Dien gekruisigd.
Wat bedoel ik hiermee? Wel dat een mens na de wedergeboorte deze strijd leert kennen, echter nooit voor de wedergeboorte. Deze strijd zorgde er ook voor dat Thomas in de stand van ongeloof was en niet in de staat van ongeloof. Was dat laatste waar dan was hij buiten Christus.
Dit kan zeker Pied, maar het kan ook andersom! Laten we hierover nooit oordelen want dan willen als God zijn! Wat is nu de vrucht? De vrucht van geloof en bekering. De vrucht van ellende, verlossing en dankbaarheid. De vrucht van verlossing en vernieuwing. Hoewel dit aangevochten vruchten kunnen zijn (Thomas) zijn het nochtans vruchten van het mijn van het geloof!Want die twee groepen, onbekeerd en bekeerd, zijn helemaal zo duidelijk niet aan te wijzen. Heel misschien zou het ook nog wel eens zo kunnen zijn dat mensen die in het zwart lopen mogelijkerwijze, toevallig, hoewel je het niet zou verwachten en heel hun leven tegen hen getuigt, niettegenstaande er nagenoeg geheel niets van hen uitgaat, toch nog werkelijk tot degenen behoren die door God bekeerd zijn. En evenzo zou het eventueel, als je nou ècht wilt dat ik dat erken, kunnen gebeuren dat iemand die vrijuit getuigt van zijn geloof in God, wiens goede werken een lust voor het oog zijn, die op de meest mogelijke en onmogelijke manieren aan evangelisatie gedaan heeft en nog doet en vooral heel veel werk gemaakt heeft van het afbreken van lijdelijkheid in de ‘zware kerken’ en van het weerleggen van de onmacht van de mens, dat zo iemand toch nog behoort tot die groep van onbekeerden.
Dit beste Pied is het leven van Gods volk als ze wederom in de zonde vallen.Psalm 38, Want ik maak U mijn ongerechtigheid bekend, ik ben
bekommerd vanwege mijn zonde.
Jeremia spreekt over de ongerechtigheid van het volk Israël en als straf hierop zal het volk gevankelijk weggevoerd worden.
Pied, als er al een bekommerd volk is het een bekeerd volk! Dit bekommerde volk is het volk uit Romeinen 7:14. Een ander bekommerd volk is er niet!
Tenslotte met dat misschien zuchten bedoelde ik dat ze dat zeker wel doen echter niet altijd, dat kan ook niet omdat ze ook weten van 'komt en laat ons tezamen richten, al waren uw zonden als scharlaken Ik zal ze maken als witte wol!'
Groeten en goede zondag
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
limosa
Pied,
Terecht zeg je De negatieve houding tegenover mensen die zich niet rijk rekenen met iets dat ze niet bezitten, vervult me nog steeds met afkeer., ben ik helemaal met je eens! Maar het andere uiterste is een prediking, en die hoor je nogal eens in de rechterflank van het gereformeerde spectrum, waarin vanuit een overspannen angst voor de onterechte (want ongegronde) toe-eigening van het heil de lijdelijkheid een deugd wordt en waarin degenen die leven in hun ellendestaat, hun bekommering, hun twijfel, daar maar het beste in kunnen blijven liggen want "dan bedrieg je je tenminste niet" en, je weet nooit, het "zou nog eens eeuwig kunnen meevallen". Zo de bekommerden aanspreken is ook niet goed. Er zou in de rechterflank op dit punt wel wat meer evenwicht mogen zijn in de prediking (hoewel niet bij alle predikanten, er zijn uitzonderingen ten goede!).
We moeten volgens mij geen derde groep introduceren (of instandhouden). Er zijn bekeerden en onbekeerden, met bekommering alleen kunnen we de zaligheid niet beërven. Voor de waarachtig bekommerden een reden om Christus aan te grijpen, om hun hun bekommering van zich af te werpen en te zien op Jezus. Voor de onbekeerden een waarschuwing dat ze in hun ongeloof hun eeuwige ongeluk tegemoet gaan. Ik zou willen pleiten voor een op dit punt eenvoudige, overzichtelijke prediking. Het al te veel theologiseren op dit onderwerp heeft volgens mij zowel de Kerk als de kerk niet geholpen.
limosa
Terecht zeg je De negatieve houding tegenover mensen die zich niet rijk rekenen met iets dat ze niet bezitten, vervult me nog steeds met afkeer., ben ik helemaal met je eens! Maar het andere uiterste is een prediking, en die hoor je nogal eens in de rechterflank van het gereformeerde spectrum, waarin vanuit een overspannen angst voor de onterechte (want ongegronde) toe-eigening van het heil de lijdelijkheid een deugd wordt en waarin degenen die leven in hun ellendestaat, hun bekommering, hun twijfel, daar maar het beste in kunnen blijven liggen want "dan bedrieg je je tenminste niet" en, je weet nooit, het "zou nog eens eeuwig kunnen meevallen". Zo de bekommerden aanspreken is ook niet goed. Er zou in de rechterflank op dit punt wel wat meer evenwicht mogen zijn in de prediking (hoewel niet bij alle predikanten, er zijn uitzonderingen ten goede!).
We moeten volgens mij geen derde groep introduceren (of instandhouden). Er zijn bekeerden en onbekeerden, met bekommering alleen kunnen we de zaligheid niet beërven. Voor de waarachtig bekommerden een reden om Christus aan te grijpen, om hun hun bekommering van zich af te werpen en te zien op Jezus. Voor de onbekeerden een waarschuwing dat ze in hun ongeloof hun eeuwige ongeluk tegemoet gaan. Ik zou willen pleiten voor een op dit punt eenvoudige, overzichtelijke prediking. Het al te veel theologiseren op dit onderwerp heeft volgens mij zowel de Kerk als de kerk niet geholpen.
limosa
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Beste Pied,
Je gaat nu op de satirische toer en dat betreur ik. Het is zeer zeker niet mijn bedoeling om over deze onderwerpen te gaan chargeren. Dat mag nooit!
Je schrijft zelf dat de gezelschapsmensen door andere mensen, vooral door ander kerkgangers, bespot zijn. Als dat gebeurt is dat verwerpelijk jazelf tegen Gods Woord want wie Zijn volk aanraakt die raakt Zijn oogappel aan!
Waaruit kun je nu opmaken dat Christus en Zijn werk centraal staat in plaats van de christen en zijn weg? Is dat moeilijk? Natuurlijk ligt hier een grijs gebied.
Toch kan en mag een christen alleen spreken wat Christus aan zijn ziel deed. Mag hij dan niet spreken van zijn twijfel, zijn inwendige strijd? Jazeker maar den wel gelijk Heman de doodbrakende ‘O God mijns heils’. Heman was doodbrakende, nochtans begon hij in de God zijns heils. Ik bedoel het nooit chargerend Pied, maar één ding weet ik wel, dat alle ‘zielsgestalten’ worden al heel gauw normatief.
We moeten dan ook op een gezelschap spreken over de Schrift en uit de Schrift. Niet de Schrift degraderen tot iets voor de ‘letterknechten’ want ‘Gods volk beleeft het anders’. Dat gevaar is zo levensgroot aanwezig.
Waarom ben ik dan zo stellig en zie nooit eens iets goeds ook van deze gezelschappen? Waren er maar gezelschappen waar men vrijmoedig over God en Zijn werk kon spreken zonder allerlei uitspraken als ‘God bekeerd geen mensen meer’ of het kan alleen als het extra-ordinair gebeurd, als er iets heel bijzonders gebeurd. Mijn stelling (alweer) is dan ook ‘het bijzondere is geen wonder, maar het wonder is bijzonder!). Dit laatste wordt zo gemist, dat zelfs jongeren tegenwoordig niet meer durven te spreken van het werk wat God aan hun ziel wrocht. Waarom denk je dat anders zovelen de jongerenavonden bezoeken? Omdat juist onder jongeren heel veel vragen leven aangaande de geloofszekerheid etc.
Als jij zegt Pied dat sommigen van Gods volk niet kunnen vertellen wanneer ze wederomgeboren zijn dat kunnen we de Dordtse Leerregels wel aan de kant schuiven, dan spreekt Gods Woord geen waarheid meer. De Dordtse Leerregels spreken over de wedergeboorte als een gans onnaspeurlijke werking, ja een leven uit de doden. Ja ook onze Heere Jezus Christus sprak tegen Nicodemus ‘Zo iemand niet geboren wordt uit water en Geest’ (kanttekenaren, Dat is, door den Heiligen Geest van de aangeboren verdorvenheid verlost, en tot een nieuw geestelijk leven vernieuwd worden).
Dit zou dus kunnen gebeuren zonder dat iemand dat weet, een onbewuste wedergeboorte dus. Hiermee sta ik toch in de lijn van de oudgereformeerde predikant Du Marchie van Voorthuyzen die stelde dat als iemand hem kon bewijzen dat een vrouw ongemerkt een kind kon baren hij daarop nog eens terug moest komen en dan nog geloofde hij het niet!
De geboorte uit water en Geest kan niet onopgemerkt of onbewust gebeuren! Dat is de levendmaking, dan wordt een mens van dood levend!
Ik voel je pijn wel, je wil dan zeggen is dan alles vooraf niets? Ja, alles voor de wedergeboorte is de dood! Want zegt Hosea ‘zij is een onwijs kind die in haar geboorte blijft staan’ Dus dat is zeer zeker wel mogelijk! Daarom wil ik niet spreken van een toeleidende weg, hoewel er zeker wel sprake is van een toeleidende weg. Misschien begrijp je wat ik bedoel.
Dat leren van ‘Jezus Christus en Dien gekruisigd’ kan geen waar leren zijn voor de wedergeboorte Pied, dat is onmogelijk want die de Zoon heeft die heeft het leven en die de Zoon niet heeft die heeft het leven niet.
Is er dan geen bekommering buiten de wedergeboorte? Jazeker een valse bekommering. Dat kan nooit geen ware bekommering zijn!
Na de wedergeboorte, na de levendmaking gaat Gods volk de strijd kennen krachtens Romeinen 7:14. Vooraf kan dat nooit want ze zijn dood en hoe kan een dood mens strijden?
Jij haalt een zwangerschap aan als bewijs voor dit. Creeër je hiermee nu wel een derde groep of niet Pied, dat is me niet duidelijk. Jezus spreekt van een ‘van boven af of uit de hemel geboren zijn’. Nergens spreken de kanttekenaren alsof we dit moeten zijn als een zwangerschap en dan vooral de zwangerschap zien als het voorbereidende werk of de toeleidende weg. Ik ontken niet Pied dat God geen voorbereidend werk kan gebruiken, Hij is immers de Soevereine, maar tenzij we wederom of opnieuw geboren zijn kunnen we het koninkrijk Gods niet zien!
In de gelijkenissen worden de Drie Goddelijke Personen behandeld. In de gelijkenis van de verloren penning zien we bijzonder het werk van God de Heilige Geest; in die van de verloren zoon het werk van God de Vader; in die van het verloren schaap het werk van God de Zoon. Zo moeten we de gelijkenissen lezen.
We weten echter hierbij de uitkomst, maar ook hier moeten we zeggen de verloren zoon was dan pas behouden op het moment dat hij weer terug was bij de vader. Dit is hetzelfde als bij de christenreis. Christen was pas behouden toen hij door de poort ging.
Voor Hosea lees eens aandachtig de kanttekening Pied:
Want zij, [Efraïm en Juda, boven Hos. 5:14] waren als doden en begravenen, ten tijde als zij naar Assyrië en Babel waren weggevoerd; [gelijk wij allen geestelijk dood waren door de zonde] zulks dat de verlossing was gelijk ene opwekking uit de doden; zie Ezech. 37, Jes. 26:19, met de aantekening. Gelijk nu
de verlossing uit Babel een voorbeeld was van onze geestelijke verlossing door Christus, alzo kunnen deze schone Evangelische woorden van Hos. 6:3, en Hos. 6:3 wijders bekwamelijk geduid worden op de verrijzenis van onzen Zaligmaker en Hoofd Jezus Christus ten derden dage, en op de heerlijke vruchten, die het ganse lichaam van Christus, dat is, zijne kerk, daarvan geniet. Zie Rom. 6:8,11; Col. 2:13, en Col. 3:1,2,3, enz.
Nogmaals Pied, ik ontken niet dat God Zijn volk soms hard moet tuchtigen totdat ze uitgewerkt aan Zijn voeten met lege handen neerzakken, zeker niet! Daarom komt ook de nodiging in de door jouw geciteerde tekst tot de vermoeiden en belasten. Hij, Christus biedt ze de rust aan. Als we mogen rusten in de grote Rustaanbrenger zijn we geborgen. Wie zijn dan die vermoeiden en belasten? Dat zijn we allen zonder onderscheid, alleen we weten het niet en dat is onze grootste ellende.
Je gaat nu op de satirische toer en dat betreur ik. Het is zeer zeker niet mijn bedoeling om over deze onderwerpen te gaan chargeren. Dat mag nooit!
Je schrijft zelf dat de gezelschapsmensen door andere mensen, vooral door ander kerkgangers, bespot zijn. Als dat gebeurt is dat verwerpelijk jazelf tegen Gods Woord want wie Zijn volk aanraakt die raakt Zijn oogappel aan!
Waaruit kun je nu opmaken dat Christus en Zijn werk centraal staat in plaats van de christen en zijn weg? Is dat moeilijk? Natuurlijk ligt hier een grijs gebied.
Toch kan en mag een christen alleen spreken wat Christus aan zijn ziel deed. Mag hij dan niet spreken van zijn twijfel, zijn inwendige strijd? Jazeker maar den wel gelijk Heman de doodbrakende ‘O God mijns heils’. Heman was doodbrakende, nochtans begon hij in de God zijns heils. Ik bedoel het nooit chargerend Pied, maar één ding weet ik wel, dat alle ‘zielsgestalten’ worden al heel gauw normatief.
We moeten dan ook op een gezelschap spreken over de Schrift en uit de Schrift. Niet de Schrift degraderen tot iets voor de ‘letterknechten’ want ‘Gods volk beleeft het anders’. Dat gevaar is zo levensgroot aanwezig.
Waarom ben ik dan zo stellig en zie nooit eens iets goeds ook van deze gezelschappen? Waren er maar gezelschappen waar men vrijmoedig over God en Zijn werk kon spreken zonder allerlei uitspraken als ‘God bekeerd geen mensen meer’ of het kan alleen als het extra-ordinair gebeurd, als er iets heel bijzonders gebeurd. Mijn stelling (alweer) is dan ook ‘het bijzondere is geen wonder, maar het wonder is bijzonder!). Dit laatste wordt zo gemist, dat zelfs jongeren tegenwoordig niet meer durven te spreken van het werk wat God aan hun ziel wrocht. Waarom denk je dat anders zovelen de jongerenavonden bezoeken? Omdat juist onder jongeren heel veel vragen leven aangaande de geloofszekerheid etc.
Als jij zegt Pied dat sommigen van Gods volk niet kunnen vertellen wanneer ze wederomgeboren zijn dat kunnen we de Dordtse Leerregels wel aan de kant schuiven, dan spreekt Gods Woord geen waarheid meer. De Dordtse Leerregels spreken over de wedergeboorte als een gans onnaspeurlijke werking, ja een leven uit de doden. Ja ook onze Heere Jezus Christus sprak tegen Nicodemus ‘Zo iemand niet geboren wordt uit water en Geest’ (kanttekenaren, Dat is, door den Heiligen Geest van de aangeboren verdorvenheid verlost, en tot een nieuw geestelijk leven vernieuwd worden).
Dit zou dus kunnen gebeuren zonder dat iemand dat weet, een onbewuste wedergeboorte dus. Hiermee sta ik toch in de lijn van de oudgereformeerde predikant Du Marchie van Voorthuyzen die stelde dat als iemand hem kon bewijzen dat een vrouw ongemerkt een kind kon baren hij daarop nog eens terug moest komen en dan nog geloofde hij het niet!
De geboorte uit water en Geest kan niet onopgemerkt of onbewust gebeuren! Dat is de levendmaking, dan wordt een mens van dood levend!
Ik voel je pijn wel, je wil dan zeggen is dan alles vooraf niets? Ja, alles voor de wedergeboorte is de dood! Want zegt Hosea ‘zij is een onwijs kind die in haar geboorte blijft staan’ Dus dat is zeer zeker wel mogelijk! Daarom wil ik niet spreken van een toeleidende weg, hoewel er zeker wel sprake is van een toeleidende weg. Misschien begrijp je wat ik bedoel.
Dat leren van ‘Jezus Christus en Dien gekruisigd’ kan geen waar leren zijn voor de wedergeboorte Pied, dat is onmogelijk want die de Zoon heeft die heeft het leven en die de Zoon niet heeft die heeft het leven niet.
Is er dan geen bekommering buiten de wedergeboorte? Jazeker een valse bekommering. Dat kan nooit geen ware bekommering zijn!
Na de wedergeboorte, na de levendmaking gaat Gods volk de strijd kennen krachtens Romeinen 7:14. Vooraf kan dat nooit want ze zijn dood en hoe kan een dood mens strijden?
Jij haalt een zwangerschap aan als bewijs voor dit. Creeër je hiermee nu wel een derde groep of niet Pied, dat is me niet duidelijk. Jezus spreekt van een ‘van boven af of uit de hemel geboren zijn’. Nergens spreken de kanttekenaren alsof we dit moeten zijn als een zwangerschap en dan vooral de zwangerschap zien als het voorbereidende werk of de toeleidende weg. Ik ontken niet Pied dat God geen voorbereidend werk kan gebruiken, Hij is immers de Soevereine, maar tenzij we wederom of opnieuw geboren zijn kunnen we het koninkrijk Gods niet zien!
In de gelijkenissen worden de Drie Goddelijke Personen behandeld. In de gelijkenis van de verloren penning zien we bijzonder het werk van God de Heilige Geest; in die van de verloren zoon het werk van God de Vader; in die van het verloren schaap het werk van God de Zoon. Zo moeten we de gelijkenissen lezen.
We weten echter hierbij de uitkomst, maar ook hier moeten we zeggen de verloren zoon was dan pas behouden op het moment dat hij weer terug was bij de vader. Dit is hetzelfde als bij de christenreis. Christen was pas behouden toen hij door de poort ging.
Voor Hosea lees eens aandachtig de kanttekening Pied:
Want zij, [Efraïm en Juda, boven Hos. 5:14] waren als doden en begravenen, ten tijde als zij naar Assyrië en Babel waren weggevoerd; [gelijk wij allen geestelijk dood waren door de zonde] zulks dat de verlossing was gelijk ene opwekking uit de doden; zie Ezech. 37, Jes. 26:19, met de aantekening. Gelijk nu
de verlossing uit Babel een voorbeeld was van onze geestelijke verlossing door Christus, alzo kunnen deze schone Evangelische woorden van Hos. 6:3, en Hos. 6:3 wijders bekwamelijk geduid worden op de verrijzenis van onzen Zaligmaker en Hoofd Jezus Christus ten derden dage, en op de heerlijke vruchten, die het ganse lichaam van Christus, dat is, zijne kerk, daarvan geniet. Zie Rom. 6:8,11; Col. 2:13, en Col. 3:1,2,3, enz.
Nogmaals Pied, ik ontken niet dat God Zijn volk soms hard moet tuchtigen totdat ze uitgewerkt aan Zijn voeten met lege handen neerzakken, zeker niet! Daarom komt ook de nodiging in de door jouw geciteerde tekst tot de vermoeiden en belasten. Hij, Christus biedt ze de rust aan. Als we mogen rusten in de grote Rustaanbrenger zijn we geborgen. Wie zijn dan die vermoeiden en belasten? Dat zijn we allen zonder onderscheid, alleen we weten het niet en dat is onze grootste ellende.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Beste Pied,
Met je satirisch bedoelde ik 'Dat is dus weer zo’n geweldige stelling van je, Donselaar'
Dan over de bekommerden. Lees ik het goed Pied, dus jij hebt met bijbelteksten bewezen dat er een bekommerde kerk is voor de wedergeboorte? Als dat zo is wil ik toch graag van je horen op grond van welk gedeelte uit Gods Woord dit bewezen is. Misschien ga ik al een stap te ver, maar als het zo is als jij beweert, nl. dat er een bekommering is voor de wedergeboorte creeër je toch ongewild een derde groep. Immers de wedergeborenen zijn leven en die onwedergeboren zijn dood.
Ten tweede, we zijn wel allen 'vermoeid en belast' of we dat weten of niet! Immers staat er in Gods Woord in Openbaringen 3:17 'Want gij zegt: Ik ben rijk, en verrijkt geworden, en heb geens
dings gebrek; en gij weet niet, dat gij
zijt ellendig, en jammerlijk, en arm,
en blind, en naakt.' Dus we zijn blind voor onze ellendestaat.
Met je satirisch bedoelde ik 'Dat is dus weer zo’n geweldige stelling van je, Donselaar'
Dan over de bekommerden. Lees ik het goed Pied, dus jij hebt met bijbelteksten bewezen dat er een bekommerde kerk is voor de wedergeboorte? Als dat zo is wil ik toch graag van je horen op grond van welk gedeelte uit Gods Woord dit bewezen is. Misschien ga ik al een stap te ver, maar als het zo is als jij beweert, nl. dat er een bekommering is voor de wedergeboorte creeër je toch ongewild een derde groep. Immers de wedergeborenen zijn leven en die onwedergeboren zijn dood.
Ten tweede, we zijn wel allen 'vermoeid en belast' of we dat weten of niet! Immers staat er in Gods Woord in Openbaringen 3:17 'Want gij zegt: Ik ben rijk, en verrijkt geworden, en heb geens
dings gebrek; en gij weet niet, dat gij
zijt ellendig, en jammerlijk, en arm,
en blind, en naakt.' Dus we zijn blind voor onze ellendestaat.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
Zeeuw
Forumvrienden,
"Er is in de gereformeerde gezindte geen enkele predikant die bewust valse lijdelijkheid probeert aan te kweken"
Tja; wat ik me afvraag is of het mogelijk is dat er een Bijbelse lijdelijkheid bestaat.
Want dat zeg je letterlijk"de lijdelijkheid ìs een deugd."
Ik weet niet hoe je dat bedoelt; maar lijdelijkheid is volgens mij nooit Bijbels. Er is wel een Bijbels wachten; een VERwachten; maar dat is iets heel anders dan AFwachten; en vooral dat afwachten is voor mij een synoniem van lijdelijkheid.
Verwachten is nooit hetzelfde als lijdelijkheid.
In bovenstaand citaat gaat het om het woordje 'bewust'; natuurlijk zal geen enkele predikant bewust lijdelijkheid stimuleren. Toch geeft zo'n stellige stelling mij een onbehaaglijk gevoel.
Want er is in de rechterflank van de gereformeerde gezindte wel degelijk een prediking waarbij alle aandacht valt op de ervaringen en bevindingen van de wederomgeboren mens VOOR de Christuskennis. Christus is de meest verborgen Persoon; en dat is Bijbels hoor!. Maar dan verwacht je juist dat dienaren van Christus hem zullen 'uitschilderen'en dat valt soms wel tegen. Zoals -ik meen Limosa- aanhaalde is het dan belangrijker alle kenmerken van een ware bekommerde te bezitten dan Jezus te kennen. En dat is niet anders dan de lijdelijkheid stimuleren.
Dat kun je sterk of erg sterk noemen; of gelijk zeggen dat mensen willen horen dat ze zichzelf kunnen bekeren; dat is geen redelijk antwoord; de praktijk is inderdaad soms zo. Dacht je dat ds.Harinck over de toeleidende weg voor niks heeft uitgegeven ?
Nee; je kunt Jezus niet aangrijpen; en inderdaad; Hij word geschonken; maar het middel daarvoor is toch bij uitstek de prediking ? We belijden toch dat de Heere middelijk werkt ?
Daarom dient in de prediking op Christus en Zijn werk gewezen worden. Ook voor de bekommerde kerk. Ik geloof inderdaad dat er een bekommerde kerk is ja; wederomgeboren en toch zo weinig kennis van Christus; bekommerd levend, bekommerd om hun zonden en het gemis aan Hem; geen bekommering die het in de ellende kennis kan uithouden; maar hongerend en dorstend naar Hem en Zijn gerechtigheid.
Zulke bekommerden moeten geen kenmerkjes en toestandjes etc worden voorgehouden; maar de Christus moet hun worden gepredikt; zodat Hij in de prediking van het Woord verklaard word.
Dat wil de Heere gebruiken om hen tot Christus te leidden.
Tenslotte, een onbewuste wedergeboorte bestaat niet; zie hiervoor bijv. ook de dogmatiek van Kersten. Maar het precies op het moment aanwijzen is een andere zaak, zoals Pied terecht stelde.
Groeten.
"Er is in de gereformeerde gezindte geen enkele predikant die bewust valse lijdelijkheid probeert aan te kweken"
Tja; wat ik me afvraag is of het mogelijk is dat er een Bijbelse lijdelijkheid bestaat.
Want dat zeg je letterlijk"de lijdelijkheid ìs een deugd."
Ik weet niet hoe je dat bedoelt; maar lijdelijkheid is volgens mij nooit Bijbels. Er is wel een Bijbels wachten; een VERwachten; maar dat is iets heel anders dan AFwachten; en vooral dat afwachten is voor mij een synoniem van lijdelijkheid.
Verwachten is nooit hetzelfde als lijdelijkheid.
In bovenstaand citaat gaat het om het woordje 'bewust'; natuurlijk zal geen enkele predikant bewust lijdelijkheid stimuleren. Toch geeft zo'n stellige stelling mij een onbehaaglijk gevoel.
Want er is in de rechterflank van de gereformeerde gezindte wel degelijk een prediking waarbij alle aandacht valt op de ervaringen en bevindingen van de wederomgeboren mens VOOR de Christuskennis. Christus is de meest verborgen Persoon; en dat is Bijbels hoor!. Maar dan verwacht je juist dat dienaren van Christus hem zullen 'uitschilderen'en dat valt soms wel tegen. Zoals -ik meen Limosa- aanhaalde is het dan belangrijker alle kenmerken van een ware bekommerde te bezitten dan Jezus te kennen. En dat is niet anders dan de lijdelijkheid stimuleren.
Dat kun je sterk of erg sterk noemen; of gelijk zeggen dat mensen willen horen dat ze zichzelf kunnen bekeren; dat is geen redelijk antwoord; de praktijk is inderdaad soms zo. Dacht je dat ds.Harinck over de toeleidende weg voor niks heeft uitgegeven ?
Nee; je kunt Jezus niet aangrijpen; en inderdaad; Hij word geschonken; maar het middel daarvoor is toch bij uitstek de prediking ? We belijden toch dat de Heere middelijk werkt ?
Daarom dient in de prediking op Christus en Zijn werk gewezen worden. Ook voor de bekommerde kerk. Ik geloof inderdaad dat er een bekommerde kerk is ja; wederomgeboren en toch zo weinig kennis van Christus; bekommerd levend, bekommerd om hun zonden en het gemis aan Hem; geen bekommering die het in de ellende kennis kan uithouden; maar hongerend en dorstend naar Hem en Zijn gerechtigheid.
Zulke bekommerden moeten geen kenmerkjes en toestandjes etc worden voorgehouden; maar de Christus moet hun worden gepredikt; zodat Hij in de prediking van het Woord verklaard word.
Dat wil de Heere gebruiken om hen tot Christus te leidden.
Tenslotte, een onbewuste wedergeboorte bestaat niet; zie hiervoor bijv. ook de dogmatiek van Kersten. Maar het precies op het moment aanwijzen is een andere zaak, zoals Pied terecht stelde.
Groeten.
-
Mirror
Ja, daar kan ik me iets bij voorstellen, Donselaar. Ik bedoelde eigenlijk: een stelling die te sterk is uitgedrukt. Aangezien ik in m’n reactie op je U2U’tje je er al op gewezen had dat je daarmee te ver doorslaat (en dat terwijl je bij nadere beschouwing direct je eigen stellige stellingen relativeert), raakte ik lichtelijk geïrriteerd. En zo maakte ik er dit van. Hoe dan ook: sorry.
Ik zal de teksten even aanhalen. Nu heb je op deze teksten wel gereageerd, maar niets tegen mijn stelling ingebracht dat ze aantonen dat er een bekommerd volk is, dat op een toeleidende weg verkeert; je hebt dat eerder toegegeven, dan dat je daar iets van hebt afgedaan.
“De droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid.â€
Ik zal de teksten even aanhalen. Nu heb je op deze teksten wel gereageerd, maar niets tegen mijn stelling ingebracht dat ze aantonen dat er een bekommerd volk is, dat op een toeleidende weg verkeert; je hebt dat eerder toegegeven, dan dat je daar iets van hebt afgedaan.
“De droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid.â€
Lijdelijk – 1. geduldig; 2. zonder daden te doen, niet handelend optredend; 3. zonder verzet, zonder protest.
Dit woord kunnen we bij veel godzalige verklaarders aantreffen, zie onderstaand samenraapseltje – er moet nog veel meer zijn:
“Want wat de rechtvaardigmaking betreft, zo is het geloof een geheel lijdelijke zaak, niets van het onze bijbrengende om Gods genade te verkrijgen, maar hetgeen ons ontbreekt van Christus ontvangende.â€
Dit woord kunnen we bij veel godzalige verklaarders aantreffen, zie onderstaand samenraapseltje – er moet nog veel meer zijn:
“Want wat de rechtvaardigmaking betreft, zo is het geloof een geheel lijdelijke zaak, niets van het onze bijbrengende om Gods genade te verkrijgen, maar hetgeen ons ontbreekt van Christus ontvangende.â€
-
de Paus
Dit lijkt mij in tegenspraak met Jesaja 55 : 11God roept niet iedereen inwendig of krachtdadig
Alzo zal Mijn woord, dat uit Mijn mond uitgaat, ook zijn, het zal niet ledig tot mij wederkeren; maar het zal doen hetgeen mij behaagt, en het zal voorspoedig zijn in hetgeen, waartoe Ik het zende.
Als God roept dat roept Hij een mens in zijn geheel. Inwendig of uitwendig bestaat voor God niet. Als God een mens roept dan roept Hij. Er bestaat volgens mij niet zo iets als: God roept wel, maar Hij roept niet op een bepaalde manier zoals het zou moeten zijn.
Mensen die menen dat het toch zo is, maken (denk ik) van God Iemand waar je niet voor de volle 100 procent op aan kan.
[Veranderd op 22/7/02 door de Paus]