Is het Koninkrijk van God een plaats of een relatie?

[memento]

Het koninkrijk der hemelen kan en mag je niet gelijkstellen met de onderdanen van dit koninkrijk. Het koninkrijk is meer dan dit aardse (Mij is gegeven, alle macht in de hemel en op de aarde). Daarnaast omvat het koninkrijk niet alleen onderdanen, maar ook een gebied (de hemel en de (nieuwe) aarde).

Het is dus beter om te zeggen dat het koninkrijk der hemelen een werkelijkheid is, waarin de gelovigen mogen delen. Het griekse woord kan trouwens ook vertaald worden met koningschap ipv koninkrijk. Beide noties zijn van toepassing.

Het koninkrijk van God is voor een deel nog eschatologisch. Het is gekomen (Christus heeft geleden en is opgestaan, Hem is gegeven alle macht), het is komende (door de prediking van het evangelie komen er steeds nieuwe onderdanen bij), en het zal straks volmaakt komen (als alle knie zich voor Hem buigen zal).

Kortom: het koninkrijk Gods is meer dan een relatie, en ook meer dan een plaats. Het is een werkelijkheid die boven deze aardse werkelijkheid uitstijgt. Het is een geestelijk koninkrijk (Mijn koninkrijk is niet van deze wereld).

PS> De post van Gian geeft een interessante Bijbels-Theologische achtergrond van het koninkrijk. Wel moet beseft worden, dat de OT visie nog profetisch en onhelder is. Voor een vol verstaan van het koninkrijk, hebben we het NT nodig.

[backtobasic]

Het koninkrijk der hemelen kan en mag je niet gelijkstellen met de onderdanen van dit koninkrijk. Het koninkrijk is meer dan dit aardse (Mij is gegeven, alle macht in de hemel en op de aarde). Daarnaast omvat het koninkrijk niet alleen onderdanen, maar ook een gebied (de hemel en de (nieuwe) aarde).

Het is dus beter om te zeggen dat het koninkrijk der hemelen een werkelijkheid is, waarin de gelovigen mogen delen. Het griekse woord kan trouwens ook vertaald worden met koningschap ipv koninkrijk. Beide noties zijn van toepassing.

Het koninkrijk van God is voor een deel nog eschatologisch. Het is gekomen (Christus heeft geleden en is opgestaan, Hem is gegeven alle macht), het is komende (door de prediking van het evangelie komen er steeds nieuwe onderdanen bij), en het zal straks volmaakt komen (als alle knie zich voor Hem buigen zal).

Kortom: het koninkrijk Gods is meer dan een relatie, en ook meer dan een plaats. Het is een werkelijkheid die boven deze aardse werkelijkheid uitstijgt. Het is een geestelijk koninkrijk (Mijn koninkrijk is niet van deze wereld).

PS> De post van Gian geeft een interessante Bijbels-Theologische achtergrond van het koninkrijk. Wel moet beseft worden, dat de OT visie nog profetisch en onhelder is. Voor een vol verstaan van het koninkrijk, hebben we het NT nodig.

dat profetische is anders niet zo onhelder, vind ik.
Israel hoeft alleen nog maar gelouterd te worden, en Hij zal hen de Wet in het hart kerven, en zij zullen hem tot een volk zijn, en hij zal hen tot een god zijn.
Hij heeft beloofd om weer als van ouds met zijn volk te strijden.
Volgens mij is dat al bezig, want er zijn al heel wat wonderlijke veldslagen geleverd daar sinds hun terugkeer in 1948.
Als onze tijd vol is, gaat Hij weer verder met Zijn volk, denk ik.
Maar inderdaad zoals Handelingen 1:7 zegt.
We mogen niet alles weten.

[DWW]

Wat moet je er precies onder verstaan?

Wanneer Christus middels zijn gelijkenissen sprak over dat Koninkrijk der Hemelen, dan betekende dat steeds iets anders.

De gelijkenis van bijv. de koopman van schone paarlen, en die van de schat in de akker, heeft dezelfde moraal. En ziet daarmee op het werk van de Heilige Geest in het hart van de zondaar. Dus over, hoe in welke weg dat Koninkrijk het deel wordt van die zoekende en vluchtende zondaar.

De gelijkenis van de maagden zag bijv. op de inwonende Geest van Christus in het hart van die zondaren die Christus tot hun Deel, en hen die meenden Hem tot hun deel te hebben. Deze Geest staat omschreven in Rom. 8 en Joh. 16.

De gelijkenis over de onbarmhartige dienstknecht wijst ons er bijv. weer op, over hoe God de Vader handelt met Zijn volk, indien zij niet van harte genegen zijn hun naasten te willen vergeven.

De gelijkenis van de verloren zoon, ziet op het beeld van hoe de mens in Adam van God, middels de val der zonden, afscheid had genomen, zijn goed met de hoeren er door heeft gebracht om tenslotte te eindigen bij de varkens. Daar bij die varkens werd die zoon gewaar het Beeld van zijn Vader te zijn verloren, hetgeen hem ook tot smart werd, eenmaal teruggekomen bij z'n Vader ging hij in het stof, en werd door zijn Vader hersteld in dat Beeld, door dat nieuwe Kleed wat hem omhangen werd, en die zegelring die hem werd omgedaan.

De gelijkenis van de twee,vijf en tien talenten, wees op de opwas van het geloof en de genade. Het geloof wat niet opwast, is geen geloof - het beeld van die ene talent die in de grond werd gestopt.

De gelijkenis van die heer die een bruiloftsmaal hield, zag erop, dat Christus gevonden is van hen die naar Hem niet vraagden, noch minder Hem zochten. "Dwing ze om in te komen...!" zie daarom die heer ten laaste.

De gelijkenis van de zaaier ziet op velerlei soorten geloof, maar ook op dat ene echte ware geloof, dat tesamen met het onkruid moest opwassen. Onkruid kan wel alleen groeien, maar tarwe nooit zonder onkruid...

De gelijkenis van die heer met die wijngaard, die eerst zijn knechten stuurde, en ten laatste zijn zoon, die allen gedood werden, zag op de dienstknechten Gods die uitegezonden werden in het OT, de mond Gods tot het volk. Ten laatste is Christus, Zijn Zoon gekomen tot de Zijnen, maar de Zijnen wilden Hem niet hebben. En hebben Hem daarom gedood. "Ze hebben mij gehaat, gelijk al de profeten voorheen, en ze zullen ook u haten", sprak Christus tot Zijn discipelen.

Zo heeft Hij dit Koninkrijk der hemelen aan Zijn kinderen willen openbaren, maar sprak middels gelijkenissen, om Zich voor de wijzen en verstandigen verborgen te houden. Want, Hij was immers alleen maar gekomen om te zoeken en zaligen dat verloren was.