Bert Mulder schreef:Omdat de Heilige Geest dat zelf in je hart zal openbaren.

Dat zal hoewel niet een konstant zijn, de enige keer meer, de andere keer minder. Hoe dichter je bij God leeft (gebed zijnde het voornaamste stuk der dankbaarheid) hoe meer je Zijn nabijheid zal gevoelen.

Dus dit zal je niet op deze of gene manier speciaal geopenbaard worden. Net zoals men niet normaal met bewijsmateriaal rondloopt dat je aardse vader je vader is. Je weet het gewoon. Hetzelfde met onze Hemelse Vader. Als je Zijn kind bent, weet je dat gewoon.

Rom. 8:

14 gWant zovelen als er door den Geest Gods 44geleid worden, 45die zijn kinderen Gods.
15 hWant gij hebt niet ontvangen 46den Geest der dienstbaarheid wederom tot vreze; imaar gij hebt ontvangen 47den Geest der aanneming tot kinderen, door Welken wij roepen: 48Abba, Vader.
16 kDezelve Geest 49getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn.
17 En indien wij kinderen zijn, zo zijn wij ook erfgenamen, erfgenamen 50Gods en 51mede-erfgenamen van Christus; lzo wij anders 52met Hem lijden, opdat wij ook 53met Hem verheerlijkt worden.

En zo mogen we meezingen: Ik heb het zelf uit Zijne mond gehoord!

henriët schreef:Is inderdaad zo, dat je kind wordt..
maar is het niet zo dat vanuit de Vader gezien je altijd al kind was....

Nou, nee toch? Tenminste, wat bedoel je met altijd? Ik denk dat er in de bekering een punt kan komen waarop je door de Geest der aanneming tot kinderen mag roepen: Abba, Vader! Terwijl je dat voor dat punt al was. Zo sprak ik onlangs een jongen die vertelde dat hij pas ruime tijd nadat hij tot geloof was gekomen leerde inzien wat het kindschap inhield en zo die tekst uit Romeinen 8 ging begrijpen. Wat dat betreft is de vraag misschien nog moeilijker: kan het zijn dat je wel gelooft dat je zonden zijn vergeven maar niet zozeer dat je een kind van God bent? Of wellicht het kindschap beamen omdat je weet dat je op basis van de eerste wetenschap dat mag doen, maar als zodanig niet het Vader-zeggen met de Geest kennen? Volgens mij is het vaak zo aan het begin van het leven van een gelovige (het nieuwe leven bedoel ik dan) dat de ogen vaak maar op één ding gericht zijn. Bijvoorbeeld op bepaalde boezemzonden (en een verlossing daarvan), op Gods gerechtigheid vervuld door Christus of op het Vaderschap van God. Waarbij sommige andere facetten van het geloof helemaal niet zo'n grote rol spelen.

Maar als je met altijd bedoelt, ook vóór de wedergeboorte en het geloof van een mens dan vraag ik me af of dat zo is. De tekst uit Johannes 3 is duidelijk:
Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is alrede veroordeeld, dewijl hij niet heeft geloofd in den Naam des eniggeboren Zoons van God.
Zonder dit geloof is er veroordeling - voor ieder!

Jongere schreef:

henriët schreef:Is inderdaad zo, dat je kind wordt..
maar is het niet zo dat vanuit de Vader gezien je altijd al kind was....

Nou, nee toch? Tenminste, wat bedoel je met altijd? Ik denk dat er in de bekering een punt kan komen waarop je door de Geest der aanneming tot kinderen mag roepen: Abba, Vader! Terwijl je dat voor dat punt al was. Zo sprak ik onlangs een jongen die vertelde dat hij pas ruime tijd nadat hij tot geloof was gekomen leerde inzien wat het kindschap inhield en zo die tekst uit Romeinen 8 ging begrijpen. Wat dat betreft is de vraag misschien nog moeilijker: kan het zijn dat je wel gelooft dat je zonden zijn vergeven maar niet zozeer dat je een kind van God bent? Of wellicht het kindschap beamen omdat je weet dat je op basis van de eerste wetenschap dat mag doen, maar als zodanig niet het Vader-zeggen met de Geest kennen? Volgens mij is het vaak zo aan het begin van het leven van een gelovige (het nieuwe leven bedoel ik dan) dat de ogen vaak maar op één ding gericht zijn. Bijvoorbeeld op bepaalde boezemzonden (en een verlossing daarvan), op Gods gerechtigheid vervuld door Christus of op het Vaderschap van God. Waarbij sommige andere facetten van het geloof helemaal niet zo'n grote rol spelen.

Maar als je met altijd bedoelt, ook vóór de wedergeboorte en het geloof van een mens dan vraag ik me af of dat zo is. De tekst uit Johannes 3 is duidelijk:
Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is alrede veroordeeld, dewijl hij niet heeft geloofd in den Naam des eniggeboren Zoons van God.
Zonder dit geloof is er veroordeling - voor ieder!

antw/ discussie in de chat.. op dit moment

henriët schreef: Hoe weet je of je een kind van God bent?

Dat kom je te weten:

Ik heb àlles verloren,
Maar Jezus verkoren,
Wiens eigen ik ben.

Eens was ik een vreemdeling.....

Vul maar aan.

Een kind van de HEERE. Wie zijn dat? Of: wie mogen de Naam van de Vader op de lippen nemen?

Jezus Christus getuigt van Zichzelf: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven.

Wie in deze Weg zijn kinderlijk vertrouwen stelt, heeft een kinderlijk recht om naar de Vader te gaan.

Een kind van de HEERE belijdt in de stilte zijn of haar schuld. De vraag is niet: hoe diep ben jij er door gegaan, maar de vraag is: mag je iedere keer weer belijden in de stilte van het gebed hoe groot zondaar je bent. Maar, en dat is de heerlijke en vertroostende andere kant. Je kunt niet meer zonder de HEERE. Je klemt je iedere keer vast aan Hem. In verwondering? Als een zondaar, maar toch: Abba, lieve Vader.

Afgewezen schreef:Toch denk ik dat de vergelijking niet helemaal opgaat, Bert.
Je aardse vader is altijd je vader geweest. Maar een kind van God wórd je, op een bepaald moment in je leven. Daar heb je dan toch weet van?

De zekerheid kreeg ik pas op latere leeftijd maar ik geloof en weet nu dat God mij als Zijn kind heeft aangenomen van mijn geboorte af. Alleen het besef bij jou komt misschen later.
Eigenlijk wist ik het op de kleuterschool al alleen durfde ik het toen nog niet te geloven dat dit kon aangezien ik dacht er niet oud genoeg er voor te wezen.

Lapressa schreef:

Afgewezen schreef:Toch denk ik dat de vergelijking niet helemaal opgaat, Bert.
Je aardse vader is altijd je vader geweest. Maar een kind van God wórd je, op een bepaald moment in je leven. Daar heb je dan toch weet van?

De zekerheid kreeg ik pas op latere leeftijd maar ik geloof en weet nu dat God mij als Zijn kind heeft aangenomen van mijn geboorte af. Alleen het besef bij jou komt misschen later.
Eigenlijk wist ik het op de kleuterschool al alleen durfde ik het toen nog niet te geloven dat dit kon aangezien ik dacht er niet oud genoeg er voor te wezen.

"Van geboorte af", dat lijkt mij haast onmogelijk. Van Johannes de Doper is dat bv. wel bekend. Het kan natuurlijk wel, maar kan het ook niet een bepaalde verkeerde gedachte zijn?

Gijs83 schreef: "Van geboorte af", dat lijkt mij haast onmogelijk. Van Johannes de Doper is dat bv. wel bekend. Het kan natuurlijk wel, maar kan het ook niet een bepaalde verkeerde gedachte zijn?

Bij de mensen is dat onmogelijk.

Het is wel ongeveer de manier waarop de opstellers van het doopsformulier spreken.

refo schreef:

Gijs83 schreef: "Van geboorte af", dat lijkt mij haast onmogelijk. Van Johannes de Doper is dat bv. wel bekend. Het kan natuurlijk wel, maar kan het ook niet een bepaalde verkeerde gedachte zijn?

Bij de mensen is dat onmogelijk.

Het is wel ongeveer de manier waarop de opstellers van het doopsformulier spreken.

Je vergeet "IMHO" toe te voegen aan deze posting. Of is het "IMNSHO"?

Gijs83 schreef:

Lapressa schreef:

Afgewezen schreef:Toch denk ik dat de vergelijking niet helemaal opgaat, Bert.
Je aardse vader is altijd je vader geweest. Maar een kind van God wórd je, op een bepaald moment in je leven. Daar heb je dan toch weet van?

De zekerheid kreeg ik pas op latere leeftijd maar ik geloof en weet nu dat God mij als Zijn kind heeft aangenomen van mijn geboorte af. Alleen het besef bij jou komt misschen later.
Eigenlijk wist ik het op de kleuterschool al alleen durfde ik het toen nog niet te geloven dat dit kon aangezien ik dacht er niet oud genoeg er voor te wezen.

"Van geboorte af", dat lijkt mij haast onmogelijk. Van Johannes de Doper is dat bv. wel bekend. Het kan natuurlijk wel, maar kan het ook niet een bepaalde verkeerde gedachte zijn?

Waarom is dat haast onmogelijk? Volgens mij is vanaf de geboorte kind van God zijn alleen onmogelijk als je de zaligheid van de mens af laat hangen.

Dag Henriette,

Ik ben aan de Wet der Wet gestorven, opdat ik Gode (in Christus) leve zou -- Gal. 2:19-20

Vrij en eenvoudig vertaald :
Sterven aan de Wet der Wet is, volkomen helwaardig schuldig staan aan Gods' heilige volmaakte vloekende en verdoemende WET ten dode, alle rechten op de zaligheid verloren te hebben, en de kruisdood met Christus (aan die WET) gestorven zijn, opdat je Gode in Christus leven zou, middels Zijn opstanding, door het ingestorte zaligmakende geloof in Hem, welke immer is werkende door de liefde, waardoor de ziel wordt ingelijfd in Zijn verbroken Lichaam, waardoor de ziel het vernieuwde Leven uit Hem ontvangt, hetgeen de ziel wederbaart. Hiermede is de ziel gerechtvaardigd door het geloof in Hem(Rom. 5:1), en heilig zonder enige zonde krachtens toerekening in Hem,(1Kor.1:30)

Want die gestorven is, is gerechtvaardigd van de zonden (Romeinen 6:7)

Als je nu door vrije souverijne genade hier eens bevindelijke kennis aan mag krijgen, trap en mate zij Gode bekend, want een zwak geloof is ook zwak verzekerd in Hem, maar het is wel degelijk geloof, dán ben je een Kind van God, Henriette.
Dat geve den Heere, om Jezus wil, uit genade om niet.

"Want, ik weet (in) Wien ik geloof heb...."

DJK

DJK schreef:Dag Henriette,

Ik ben aan de Wet der Wet gestorven, opdat ik Gode (in Christus) leve zou -- Gal. 2:19-20

Vrij en eenvoudig vertaald :
Sterven aan de Wet der Wet is, volkomen helwaardig schuldig staan aan Gods' heilige volmaakte vloekende en verdoemende WET ten dode, alle rechten op de zaligheid verloren te hebben, en de kruisdood met Christus (aan die WET) gestorven zijn, opdat je Gode in Christus leven zou, middels Zijn opstanding, door het ingestorte zaligmakende geloof in Hem, welke immer is werkende door de liefde, waardoor de ziel wordt ingelijfd in Zijn verbroken Lichaam, waardoor de ziel het vernieuwde Leven uit Hem ontvangt, hetgeen de ziel wederbaart. Hiermede is de ziel gerechtvaardigd door het geloof in Hem(Rom. 5:1), en heilig zonder enige zonde krachtens toerekening in Hem,(1Kor.1:30)

Want die gestorven is, is gerechtvaardigd van de zonden (Romeinen 6:7)

Als je nu door vrije souverijne genade hier eens bevindelijke kennis aan mag krijgen, trap en mate zij Gode bekend, want een zwak geloof is ook zwak verzekerd in Hem, maar het is wel degelijk geloof, dán ben je een Kind van God, Henriette.
Dat geve den Heere, om Jezus wil, uit genade om niet.

"Want, ik weet (in) Wien ik geloof heb...."

DJK

Velen uit de Bijbel voldoen niet aan deze criteria... maar kennen toch genade..
Hier beschrijf je een "soort" gelovige. W. Brakel heeft het over verschillende wijze van bekering.

@djk

Misschien handig dat je heel Galaten eens leest? Want nu pik je er 2 verzen uit en bouwt er een theologie op die Paulus in die brief nou net afwijst!

Je probeert een zaligheid te bouwen op bevindingen en dat zal niet gaan. Dan zegt Paulus: O gij uitzinnige DJK! Wie heeft u betovert?

De mens hoeft niet meer over te doen wat Christus gedaan heeft. Lees maar mee:

Want zovelen als er uit de werken der wet zijn, die zijn onder den vloek; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die niet blijft in al hetgeen geschreven is in het boek der wet, om dat te doen.
En dat niemand door de wet gerechtvaardigd wordt voor God, is openbaar; want de rechtvaardige zal uit het geloof leven.
Doch de wet is niet uit het geloof; maar de mens, die deze dingen doet, zal door dezelve leven.
Christus heeft ons verlost van den vloek der wet, een vloek geworden zijnde voor ons; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die aan het hout hangt.

Dus een bevinding die iemand helwaardig doet voelen zal best voorkomen, daarvoor zijn er teveel van die verhalen. Maar ga aub niet stellen dat dat de normale weg is. Want dan zou dat in de Bijbel staan en dat is niet zo.

@djk

Misschien handig dat je heel Galaten eens leest? Want nu pik je er 2 verzen uit en bouwt er een theologie op die Paulus in die brief nou net afwijst!

Je probeert een zaligheid te bouwen op bevindingen en dat zal niet gaan. Dan zegt Paulus: O gij uitzinnige DJK! Wie heeft u betovert?

De mens hoeft niet meer over te doen wat Christus gedaan heeft. Lees maar mee:

Want zovelen als er uit de werken der wet zijn, die zijn onder den vloek; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die niet blijft in al hetgeen geschreven is in het boek der wet, om dat te doen.
En dat niemand door de wet gerechtvaardigd wordt voor God, is openbaar; want de rechtvaardige zal uit het geloof leven.
Doch de wet is niet uit het geloof; maar de mens, die deze dingen doet, zal door dezelve leven.
Christus heeft ons verlost van den vloek der wet, een vloek geworden zijnde voor ons; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die aan het hout hangt.

Dus een bevinding die iemand helwaardig doet voelen zal best voorkomen, daarvoor zijn er teveel van die verhalen. Maar ga aub niet stellen dat dat de normale weg is. Want dan zou dat in de Bijbel staan en dat is niet zo.

Amen

Aan BJD & Alexander,

al Gods' kinderen uit de Bijbel voldeden middels dat zaligmakende geloof juist wél aan die criteria.
De wijze waartoe zij tot dat geloof in Hem kwamen, kan verschillen, en dat heet de bekering, maar zij allen hebben hun verlorenheid voor God in Christus leren kennen, de één misschien dieper dan de ander, die trap en mate zij Gode alleen bekend.

"Want de Zoon des mensen is gekomen om te zoeken én zaligen, dat verloren was..."


DJK