Zulke humor is prachtig (tenminste, als de gemeente de humor vat, anders kan het tot exegetische verwarring leiden), en kan mits goed gebruikt ook de prediking versterken. Woordspelingen blijven vaak hangen...Dat is geen dijenkletser, maar een glimlach krijg ik er wel van op je gezicht.
Wie daar heel goed in is, is Nico ter Linden. Die speelt met taal en weet het soms prachtig te verwoorden. In "Het verhaal gaat..." tekent hij hoe Adam in slaap valt, wakker wordt en dan staat daar ineens een prachtige vrouw voor hem. Ter Linden schrijft dan: "God gaf hem zijn beminde in de slaap". Dat vind ik echt humor van het allerhoogste niveau. Om zo heel verrassend met een Woordspeling (hoofdletter) iets neer te zetten.
Alleen van die grappen waardoor de halve gemeente in de lach schiet, is m.i. niet gepast. De prediking is het woord van God en geen cabaret, en de kerk is de werkplaats van de Geest en geen theater