Oudvaders lezen

[memento]

Kwaadaardige RK invloeden? Foei Jaap-Willem............

Don't mess with Ryle, ja!

Ryle was een evangelical binnen de Anglicaanse Kerk. Vergelijk hem, qua positie met een reformatorische predikant binnen de PKN, zoals bv. ds. Budding.

En ik kan m zeker aanbevelen!

[Breekijzertje]

Kwaadaardige RK invloeden? Foei Jaap-Willem............

Don't mess with Ryle, ja!

Ryle was een evangelical binnen de Anglicaanse Kerk. Vergelijk hem, qua positie met een reformatorische predikant binnen de PKN, zoals bv. ds. Budding.

En ik kan m zeker aanbevelen!

Duidelijk.

[Afgewezen]

Tja, ik merk het al: het is een kwestie van smaak.
Bij oudvaders denk ik aan: Brakel, Comrie, Van der Groe, Smytegelt, etc., maar ook Boston en de Erskines.
Ik vond het een hele toer om bijv. de Viervoudige staat te lezen en ben heel trots dat ik dat heb voltooid. Maar ik zal er niet snel weer naar grijpen (of het moet bij een discussie zijn ).
Ik vind ze vaak langdradig en vaak gaan ze op dingen in waar ik niet mee zit.
En wat te denken van Smytegelt: gaat er bijv. een preek over Christus als de Fontein des levens (ik bedenk nu maar even iets) en dan krijg je alle kenmerken van een fontein voorgeschoteld en waarom Christus daar dan aan voldoet.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik liever een bekeringsgeschiedenis lees (boekjes van Van Dam of zo).

[MV]

Tja, ik merk het al: het is een kwestie van smaak.
Bij oudvaders denk ik aan: Brakel, Comrie, Van der Groe, Smytegelt, etc., maar ook Boston en de Erskines.
Ik vond het een hele toer om bijv. de Viervoudige staat te lezen en ben heel trots dat ik dat heb voltooid. Maar ik zal er niet snel weer naar grijpen (of het moet bij een discussie zijn ).
Ik vind ze vaak langdradig en vaak gaan ze op dingen in waar ik niet mee zit.
En wat te denken van Smytegelt: gaat er bijv. een preek over Christus als de Fontein des levens (ik bedenk nu maar even iets) en dan krijg je alle kenmerken van een fontein voorgeschoteld en waarom Christus daar dan aan voldoet.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik liever een bekeringsgeschiedenis lees (boekjes van Van Dam of zo).

Toch denk ik dat je bij het lezen van Smytegeld meer bij de bron bepaald wordt en kan opwassen in de kennis van die fontein, als dat je bij een bekeringsgeschiedenis het leven van een kind van God beschreven ziet.

[Leonius]

En wat te denken van Smytegelt: gaat er bijv. een preek over Christus als de Fontein des levens (ik bedenk nu maar even iets) en dan krijg je alle kenmerken van een fontein voorgeschoteld en waarom Christus daar dan aan voldoet.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik liever een bekeringsgeschiedenis lees (boekjes van Van Dam of zo).

Grappig, hier zie je precies het discussiepunt terug: de mens of Christus centraal.

Nee zonder gekheid: ik hoor eigenlijk tot nu toe alleen technische argumenten tegen de oudvaders en geen inhoudelijke. Dat laatste speelt dus geen rol begrijp ik?

[rekcor]

Wij beroepen ons op ons 'gereformeerd' zijn. Dan lijkt het me niet meer dan nuttig en nodig om ons daar voortdurend aan te toetsen. Dragen we die naam nog wel rechtmatig?

Mmmm.... ik kan me niet herinneren ooit bezig geweest te zijn met de vraag of ik wel 'gereformeerd' ben.

Maar goed, ieder z'n ding. Ben sowieso niet zo bezig met theologie. Als ik al theologische werken lees, zijn het 'populair-wetenschappelijke'/pastorale boekjes. Bekeringsgeschiedenissen vind ik gevaarlijk, daar zouden ze een sticker op moeten plakken 'Alleen voor volwassen gelovigen' o.i.d.

[olfie]

Wij beroepen ons op ons 'gereformeerd' zijn. Dan lijkt het me niet meer dan nuttig en nodig om ons daar voortdurend aan te toetsen. Dragen we die naam nog wel rechtmatig?

Mmmm.... ik kan me niet herinneren ooit bezig geweest te zijn met de vraag of ik wel 'gereformeerd' ben.

Maar goed, ieder z'n ding. Ben sowieso niet zo bezig met theologie. Als ik al theologische werken lees, zijn het 'populair-wetenschappelijke'/pastorale boekjes. Bekeringsgeschiedenissen vind ik gevaarlijk, daar zouden ze een sticker op moeten plakken 'Alleen voor volwassen gelovigen' o.i.d.

Wat is er gevaarlijk aan bekeringsgeschiedenissen?
Mss dat populair-wetenschappelijk nog wel heel wat meer gevaren in zich heeft.

[Miscanthus]

Wij beroepen ons op ons 'gereformeerd' zijn. Dan lijkt het me niet meer dan nuttig en nodig om ons daar voortdurend aan te toetsen. Dragen we die naam nog wel rechtmatig?

Mmmm.... ik kan me niet herinneren ooit bezig geweest te zijn met de vraag of ik wel 'gereformeerd' ben.

Maar goed, ieder z'n ding. Ben sowieso niet zo bezig met theologie. Als ik al theologische werken lees, zijn het 'populair-wetenschappelijke'/pastorale boekjes. Bekeringsgeschiedenissen vind ik gevaarlijk, daar zouden ze een sticker op moeten plakken 'Alleen voor volwassen gelovigen' o.i.d.

Wat is er gevaarlijk aan bekeringsgeschiedenissen?
Mss dat populair-wetenschappelijk nog wel heel wat meer gevaren in zich heeft.

mmm, theologie doet een beroep op je verstand en dat is gevaarlijk want ins verstand is te beperkt om God te begrijpen.
Bekeringsgeschiedenissen hebben het gevaar in zich dat ze kuddegedrag uitlokt en de pretentie heeft tot een theologie uit te groeien..

[olfie]

Wij beroepen ons op ons 'gereformeerd' zijn. Dan lijkt het me niet meer dan nuttig en nodig om ons daar voortdurend aan te toetsen. Dragen we die naam nog wel rechtmatig?

Mmmm.... ik kan me niet herinneren ooit bezig geweest te zijn met de vraag of ik wel 'gereformeerd' ben.

Maar goed, ieder z'n ding. Ben sowieso niet zo bezig met theologie. Als ik al theologische werken lees, zijn het 'populair-wetenschappelijke'/pastorale boekjes. Bekeringsgeschiedenissen vind ik gevaarlijk, daar zouden ze een sticker op moeten plakken 'Alleen voor volwassen gelovigen' o.i.d.

Wat is er gevaarlijk aan bekeringsgeschiedenissen?
Mss dat populair-wetenschappelijk nog wel heel wat meer gevaren in zich heeft.

mmm, theologie doet een beroep op je verstand en dat is gevaarlijk want ins verstand is te beperkt om God te begrijpen.
Bekeringsgeschiedenissen hebben het gevaar in zich dat ze kuddegedrag uitlokt en de pretentie heeft tot een theologie uit te groeien..

Kan, maar dan kunnen we alles wel wegdoen. Ik denk dat bekeringsgeschiedenissen ook mensen tot zegen kan zijn, eerder nog dan populair-wetenschappelijke verhalen.
Het is alleen zaak dat mensen zich niet gaan spiegelen aan de weg die God met hen gegaan is, maar het kan wel de begeerte opwekken ook zo te mogen leven. Ook die zekerheden te hebben, en die liefde in en door Hem te ervaren.
Ik voel me niet opgewekt / opgeroepen bij het lezen van een populair-wetenschappelijk artikel.

Ik snap je mening wel, maar dan zouden we ook heel dit forum offline kunnen halen, want doet ook zo menigmaal een aanspraak op het verstand en kennis... of niet soms?

[plebe]

Misschien fronst menigeen zijn wenkbrauwen bij wat ik nu schrijf.
Maar ik verbaas me er altijd over dat er zoveel mensen zijn die werkelijk 'met smaak' oudvaders lezen.
Ik heb ze ook wel (gelezen), maar dat was meer omdat ik vind dat ik ze gelezen moet hebben, dan dat ik het voor mijn plezier deed.
Doe ik iets fout of lees ik de verkeerde oudvaders??
Wie reikt mij de hand?

Ik heb nooit veel last van leeslust op het vlak van oudvaders gehad.

Wel spel ik diverse werken van Kohlbrugge en Spurgeon.

Isaac Ambrosius - Het zien op Jezus heeft me wel geboeid!

[Miscanthus]

Tja, ik merk het al: het is een kwestie van smaak.
Bij oudvaders denk ik aan: Brakel, Comrie, Van der Groe, Smytegelt, etc., maar ook Boston en de Erskines.
Ik vond het een hele toer om bijv. de Viervoudige staat te lezen en ben heel trots dat ik dat heb voltooid. Maar ik zal er niet snel weer naar grijpen (of het moet bij een discussie zijn ).
Ik vind ze vaak langdradig en vaak gaan ze op dingen in waar ik niet mee zit.
En wat te denken van Smytegelt: gaat er bijv. een preek over Christus als de Fontein des levens (ik bedenk nu maar even iets) en dan krijg je alle kenmerken van een fontein voorgeschoteld en waarom Christus daar dan aan voldoet.

Kan me er helemaal in vinden

Ik moet eerlijk zeggen dat ik liever een bekeringsgeschiedenis lees (boekjes van Van Dam of zo).

Dat is bij mij anders; Ik lees liever de Bijbel en bijbelstudies. Nóg liever ga ik naar de gemeente om daar Gods Woord te horen, te zingen en te bidden. De boekenkast (met oudvaders) vind ik steeds minder interessant worden.

[Leonius]

De topic verzand mijns inziens in een soort kwalificering van hedendaagse schrijvers/predikanten en die van een paar honderd jaar geleden. Volgens ging het vooral om de vraag 'waarom' we dat vinden. Als ik vervolgens alleen maar dingen tegenkom als 'leuk', 'saai', 'taai', 'voor mij hoeft het niet' zonder een argumentatie dan kan ik er eigenlijk niet zoveel mee. Bovendien vraag ik me af of je historisch gezien de 'oudvaders' rechtdoet. Ze hebben op z'n minst grote invloed gehad op ons denken, al is het maar indirect. Vandaar ook dat ik de 'waaromvraag' zo razend interessant vind.

[Afgewezen]

Eigenlijk zit er achter de vraag nog een andere vraag: als je jezelf uitgeeft voor bevindelijk-gereformeerd, word je als vanzelf geacht van oudvaders te houden.
Sommige mensen stellen het wel heel sterk: als God een mens bekeert, grijpt hij naar de oudvaders.
Ik denk dat je dit niet in zijn algemeenheid kunt stellen. Want, zoals ik al zei, oudvaders spreken mij niet aan, omdat ze vaak op dingen ingaan waar ik niet mee zit, omdat ze over dingen uitweiden die me weinig interesseren en omdat ze de dingen die me wel boeien, vaak zo langdradig en cryptisch vertellen, dat ik er nog niet zo veel aan heb.

[memento]

We moeten niet vergeten dat de oudvaders (over het algemeen) kennis heel belangrijk vonden (mn. de puriteinen en de reformatoren, de nadere reformatoren hadden dat minder). Zo heb ik een prachtig boek van van Stephan Charnock (puritein) in de kast staan, van over de 1000 pagina's, over de eigenschappen en het wezen van God. Zo schreef John Owen ook een enorm dik boek over de Heilige Geest.

Tegenwoordig leven we in een individualistische tijd, een tijd waarin kennis gezien wordt als subjectief. Dit word mn. vanuit de evangelische hoek gepushed, mn. de groep die het met zo min mogelijk belijdenisgeschriften stellen wilt. Aan de rechterzijde zien we precies hetzelfde, kennis en wetenschap telt niet, het gaat om 'hoe God zijn volk bekeerd, en dat leer je niet uit een boekje'. Nee, we leven in een tijd waarop de gevoelswaarde belangrijker is dan de kennisoverdracht. Liever een boek wat ons 'raakt', dan een boek dat me wat leert.

Waarom dan toch oudvaders lezen? Waarom dan toch hun ellenlange uiteenzettingen doorworstelen? Well, om kennis van God, en kennis van jezelf op te doen. Kennis ja. Want kennis is nodig om God te meer lief te hebben en te waarderen, kennis is nodig om meer en meer te leren zien hoe grote zondaar je bent, en hoe nodig je Jezus hebt.

Nee, weg met de tijdgeest die ons de oude boeken dicht wil laten houden. Lees ze. Doorworstel ze. Vul je hoofd met kennis over God en goddelijke zaken. Opdat het ten nutte mag zijn voor je hart.

[Leonius]

Eigenlijk zit er achter de vraag nog een andere vraag: als je jezelf uitgeeft voor bevindelijk-gereformeerd, word je als vanzelf geacht van oudvaders te houden.
Sommige mensen stellen het wel heel sterk: als God een mens bekeert, grijpt hij naar de oudvaders.
Ik denk dat je dit niet in zijn algemeenheid kunt stellen. Want, zoals ik al zei, oudvaders spreken mij niet aan, omdat ze vaak op dingen ingaan waar ik niet mee zit, omdat ze over dingen uitweiden die me weinig interesseren en omdat ze de dingen die me wel boeien, vaak zo langdradig en cryptisch vertellen, dat ik er nog niet zo veel aan heb.

Volgens mij zegt dat meer of jezelf dan over de 'oudvaders'. In de tijden dat men nog amper een boek in bezit had, waren het de 'oudvaders' die meestal op de plank stonden en helemaal stuk waren gelezen. De 'oudjes' hadden dus kennelijk minder moeite met de stof en vonden het in ieder geval op zijn minst de moeite waard.

Ik sluit me verder graag aan bij memento. Kennis - wetenschap - religie worden tegenwoordig in onze postmoderne maatschappij tegenover elkaar worden gezet, terwijl dat eigenlijk een valse tegenstelling is. Ze vullen elkaar juist aan, of behoren dat te doen. Het eenzijdig kiezen voor bekeringsgeschiedenissen is precies een uiting van het postmodernisme: het gevoel, de mens (het individu bedoel ik nu) staat centraal. Ik zie dat weer als een reactie op het modernisme waar de ratio en het voorwerpelijke eenzijdig centraal stond.