Oorspronkelijk gepost door Jan Steen
Beste mensen,
Geloven jullie dat er standen in het genadeleven zijn? Volgens mij is dit een onbijbels standpunt. Ik hou het liever bij een opwas in de kennis van de genade. Lijkt mij een betere benaming.
Graag reacties.
Groeten,
Jan
Over dit onderwerp zou ik het volgende willen bijdragen:
De woorden 'standen' en 'staten' zijn natuurlijk (slechts) Nederlandse woorden, die ook nog eens ver na de Reformatie in de gereformeerde kerktaal zijn ontstaan.
Het gevaar van zulk nieuw taalgebruik is, dat de woorden een eigen sfeer of lading krijgen gedurende het gebruik. Het worden begrippen, waar iedereen zijn eigen voorstelling bij heeft. Om die reden vind ik het zelf niet zo prettig om altijd maar met de woorden 'standen' of 'staten' te comuniceren. Ze hebben inmiddels een eigen betekenis gekregen met een bijna dogmatische status.
Beter is het om zich te realiseren dat die woorden ontstaan zijn om misschien moeilijk te definieren ervaringen uit te drukken. Zo is het een gegeven dat er mensen zijn die geloven en mensen die niet geloven. Ook zien we dat mensen van ongelovig gelovig worden. Hiervoor is het woord 'staat' in 'staatsverwisseling' in zwang gekomen.
Met 'standen' werden de verschillende momenten, stadia, ervaringen, kortom het proces van omkering, bekering, worsteling, bevrijding enz. beschreven. De hele weg van God af naar God toe gaat gepaard met tal van teleurstellingen, onverwachte ervaringen, blijdschap, twijfel, dankbaarheid , hoop , geloof en worsteling.
Het lijkt me goed om de begrippen 'standen' en 'staten' niet meer te hanteren (ze zijn mijns inziens te stram en te veel een eigen leven gaan leiden).
Wel moeten de gevarieerde ervaringen, die met deze woorden worden uitgedrukt gecommuniceerd worden.
Laten we dat in goede, bekende hedendaagse Nederlandse woorden doen, net zo veelvormig als de Bijbel zelf deze ervaringen aan de orde stelt.
