Separerende prediking (Uit Gereformeerde Gemeenten)

[-DIA-]

Separatie is juist het WEZENLIJKE kernmerk van de de gereformeerde prediking. En ieder heil zoekend gemaakt mens, ontdekt aan zijn eigen bestaan zal deze prediking zoeken, maar daarentegen die niet aan zichzelf ontdekt zijn zullen het verfoeien. Dat is altijd zo geweest. (Laten we de naam gereformeerd ook niet te snel wegwerpen, want alles devalueert, en wat moeten we dan na reformatorisch zeggen?)

Het feit dat mensen naar de kerk gaan maakt al dat zij zich onderscheiden van hen die dat niet doen. Ik zie werkelijk waar niet de noodzaak dat preek in, preek uit de separatie zo nadrukkelijk moet doorklinken.

Dus alle mensen zijn in de kerk wedergeboren ?

Daar ligt het punt waarop de reformatorische kerken zich vanouds (en al van dat er een Kerk op aarde is geweest) onderscheiden van alle andere wat zich met de naam van kerk bedekt.

[deschpin]

Separatie is juist het WEZENLIJKE kernmerk van de de gereformeerde prediking. En ieder heil zoekend gemaakt mens, ontdekt aan zijn eigen bestaan zal deze prediking zoeken, maar daarentegen die niet aan zichzelf ontdekt zijn zullen het verfoeien. Dat is altijd zo geweest. (Laten we de naam gereformeerd ook niet te snel wegwerpen, want alles devalueert, en wat moeten we dan na reformatorisch zeggen?)

Het feit dat mensen naar de kerk gaan maakt al dat zij zich onderscheiden van hen die dat niet doen. Ik zie werkelijk waar niet de noodzaak dat preek in, preek uit de separatie zo nadrukkelijk moet doorklinken.

Dus alle mensen zijn in de kerk wedergeboren ?

Je stelling is correct.

[eilander]

Je moet wel verschil maken tussen het zien van de gemeente als 'gemeente des Heeren' en de daarbij horende houding dat niemand een hartenkenner is - enerzijds - en het oproepen tot geloof en bekering aan elke persoon. Als dat laatste niet gebeurt, is de gemeente ten dode opgeschreven.

[DDD]

Ik ben een voorstander van separatie in de prediking. En ik vraag mij af of iedereen in staat is om dat samen te laten gaan met het oordeel van de liefde zoals de belijdenisgeschriften dat hanteren. Ik ben bang dat dat van bepaalde dominees teveel vraagt. Je moet dan heel precies spreken, en dat is niet iedereen gegeven.

En in de praktijk zie je ook dat separatie in gemeenten die de belijdenis op dit punt volgen, minder vaak aan de orde komt. Dat is misschien wel in lijn met de belijdenisgeschriften, maar niet zo in lijn met de Nadere Reformatie.

[Jantje]

Zonder separatie krijg je een zorgeloze leer die mensen op zichzelf terugwerpt.

Dus jij hebt de behoefte om in iedere preek te horen dat ongelovigen naar de hel gaan en de gelovigen naar de hemel?

Ja.

Anders wordt een mens voor eeuwig bedrogen.

[Erskinees]

Separerende prediking is ontzettend belangrijk, het moet zoveel als mogelijk terugkomen. Maar m.i. hoeft dat niet per definitie iedere dienst omdat er anders zielen verloren zouden gaan. Wanneer onze kinderen in de voortuin buitenspelen waarschuw ik niet iedere keer dat ze de straat niet mogen oprennen i.v.m. rijdende auto's. Ik zeg dat wel vaak, maar niet altijd. Waarschuwen is belangrijk, maar het moet niet al-tijd.

In de OGG heb ik onvergetelijke weekdiensten meegemaakt waarbij de gehele dienst gericht was op de opwas/groei van Gods kinderen. Waarom? Omdat de tekst daar aanleiding tot gaf. Bij bepaalde H.C. zondagen is er ook niet altijd een link te leggen naar de onbekeerden, omdat de vragen geschreven zijn vanuit het oogpunt van een gelovige. In de GKV hebben ze dat - alleen op dit terrein - beter begrepen.

Kortom: separeren moet vaak. Maar altijd? Mijns inziens niet.

[refo]

Ik ben een voorstander van separatie in de prediking. En ik vraag mij af of iedereen in staat is om dat samen te laten gaan met het oordeel van de liefde zoals de belijdenisgeschriften dat hanteren. Ik ben bang dat dat van bepaalde dominees teveel vraagt. Je moet dan heel precies spreken, en dat is niet iedereen gegeven.

En in de praktijk zie je ook dat separatie in gemeenten die de belijdenis op dit punt volgen, minder vaak aan de orde komt. Dat is misschien wel in lijn met de belijdenisgeschriften, maar niet zo in lijn met de Nadere Reformatie.

Ik lees nu wat preken van Calvijn.
Die zou op de preekstoel van de meeste Gergems niet passen. Terwijl de institutie van hem juist erg strak is. Ik heb het idee dat in zijn dogmatische geschriften hij beschrijft hoe de infrastructuur van het geloof is. Voor theologen onder elkaar, zeg maar. Op de preekstoel doet dat er allemaal niet toe. Daar wordt de menigerlei genade van God uitgedeeld.
De gelovige gelooft dat en is behouden. Hij heeft geen idee hoe, maar weet wel dat het zo is.
Probleem van de gereformeerde gezindte is dat het theologisch allemaal wel klopt, maar dat het genadeaanbod zo is gaan beheersen, dat er niets meer van overblijft. En de kerkmens gaat er aan wennen. En denkt dat het nog rechtzinnig is ook.
Intussen werken preken niets uit. De ene groep denkt: nee, dat ken ik niet. Mocht het nog eens gebeuren. De andere groep: ja, ik hoor erbij! Geen van beide heeft Christus werkelijk nodig. Al separerend houden we niets over.

[Vervolgde]

Wordt het in het licht van het pleidooi om vooral niet duidelijk te separeren en zo de wolven in schaapskleren op de kudde los te laten, niet volstrekt begrijpelijk dat in de loop van de kerkgeschiedenis er steeds meer nadruk kwam op de rechtvaardigmaking en het bewust ontvangen van die vrijspraak? Het is heel opvallend dat degenen die de bewuste rechtvaardigmaking tegenstaan, ook degenen zijn die moeite hebben met separatie en ten diepste met de verkiezing Gods. Evenwel zal dit Bijbelwoord wel blijven staan.

Openb 22
15 Maar buiten zullen zijn de honden, en de tovenaars (=venijngevers), en de hoereerders, en de doodslagers, en de afgodendienaars, en een iegelijk, die de leugen liefheeft, en doet.
16 Ik, Jezus, heb Mijn engel gezonden om ulieden deze dingen te getuigen in de Gemeenten.

[Erskinees]

Er is helemaal niemand hier die een pleidooi houdt om vooral niet te separeren. Het zal wel.

[eilander]

Wordt het in het licht van het pleidooi om vooral niet duidelijk te separeren en zo de wolven in schaapskleren op de kudde los te laten, niet volstrekt begrijpelijk dat in de loop van de kerkgeschiedenis er steeds meer nadruk kwam op de rechtvaardigmaking en het bewust ontvangen van die vrijspraak? Het is heel opvallend dat degenen die de bewuste rechtvaardigmaking tegenstaan, ook degenen zijn die moeite hebben met separatie en ten diepste met de verkiezing Gods. Evenwel zal dit Bijbelwoord wel blijven staan.

Openb 22
15 Maar buiten zullen zijn de honden, en de tovenaars (=venijngevers), en de hoereerders, en de doodslagers, en de afgodendienaars, en een iegelijk, die de leugen liefheeft, en doet.
16 Ik, Jezus, heb Mijn engel gezonden om ulieden deze dingen te getuigen in de Gemeenten.

Wie staat hier de bewuste rechtvaardigmaking tegen?

[Zeeuw]

Ik ben een voorstander van separatie in de prediking. En ik vraag mij af of iedereen in staat is om dat samen te laten gaan met het oordeel van de liefde zoals de belijdenisgeschriften dat hanteren. Ik ben bang dat dat van bepaalde dominees teveel vraagt. Je moet dan heel precies spreken, en dat is niet iedereen gegeven.

En in de praktijk zie je ook dat separatie in gemeenten die de belijdenis op dit punt volgen, minder vaak aan de orde komt. Dat is misschien wel in lijn met de belijdenisgeschriften, maar niet zo in lijn met de Nadere Reformatie.

Ik lees nu wat preken van Calvijn.
Die zou op de preekstoel van de meeste Gergems niet passen. Terwijl de institutie van hem juist erg strak is. Ik heb het idee dat in zijn dogmatische geschriften hij beschrijft hoe de infrastructuur van het geloof is. Voor theologen onder elkaar, zeg maar. Op de preekstoel doet dat er allemaal niet toe. Daar wordt de menigerlei genade van God uitgedeeld.
De gelovige gelooft dat en is behouden. Hij heeft geen idee hoe, maar weet wel dat het zo is.
Probleem van de gereformeerde gezindte is dat het theologisch allemaal wel klopt, maar dat het genadeaanbod zo is gaan beheersen, dat er niets meer van overblijft. En de kerkmens gaat er aan wennen. En denkt dat het nog rechtzinnig is ook.
Intussen werken preken niets uit. De ene groep denkt: nee, dat ken ik niet. Mocht het nog eens gebeuren. De andere groep: ja, ik hoor erbij! Geen van beide heeft Christus werkelijk nodig. Al separerend houden we niets over.

[Erasmiaan]

Ik ben een voorstander van separatie in de prediking. En ik vraag mij af of iedereen in staat is om dat samen te laten gaan met het oordeel van de liefde zoals de belijdenisgeschriften dat hanteren. Ik ben bang dat dat van bepaalde dominees teveel vraagt. Je moet dan heel precies spreken, en dat is niet iedereen gegeven.

En in de praktijk zie je ook dat separatie in gemeenten die de belijdenis op dit punt volgen, minder vaak aan de orde komt. Dat is misschien wel in lijn met de belijdenisgeschriften, maar niet zo in lijn met de Nadere Reformatie.

Het door jou aangehaald onderdeel van een artikel is geen begrenzer voor de prediking maar een handreiking voor het pastoraat. Daarnaast: als de belijdenis van het geloof ongereformeerd is, stelt dit artikel ook geen grens om daar iets van te zeggen.

@Forummer: het is jammer dat je het "angst" noemt. Daarmee zit je echt op een verkeerd spoor. Want waren Johannes de Doper en Jezus dan ook "angst"-predikers? Je verwart Bijbelse en eerlijke omgang met zielen met angst-prediking.

[Forummer]

Ik ben een voorstander van separatie in de prediking. En ik vraag mij af of iedereen in staat is om dat samen te laten gaan met het oordeel van de liefde zoals de belijdenisgeschriften dat hanteren. Ik ben bang dat dat van bepaalde dominees teveel vraagt. Je moet dan heel precies spreken, en dat is niet iedereen gegeven.

En in de praktijk zie je ook dat separatie in gemeenten die de belijdenis op dit punt volgen, minder vaak aan de orde komt. Dat is misschien wel in lijn met de belijdenisgeschriften, maar niet zo in lijn met de Nadere Reformatie.

Het door jou aangehaald onderdeel van een artikel is geen begrenzer voor de prediking maar een handreiking voor het pastoraat. Daarnaast: als de belijdenis van het geloof ongereformeerd is, stelt dit artikel ook geen grens om daar iets van te zeggen.

@Forummer: het is jammer dat je het "angst" noemt. Daarmee zit je echt op een verkeerd spoor. Want waren Johannes de Doper en Jezus dan ook "angst"-predikers? Je verwart Bijbelse en eerlijke omgang met zielen met angst-prediking.

Nee, ik doel op de huidige cultuur. Dat de angst om iemand te bedriegen voor de eeuwigheid, heerst boven het liefelijk oordeel uit de Dordtse Leerregels. Er mag uiteraard gewaarschuwd worden voor zelfbedrog. Maar dat mag nooit de boodschap van het Evangelie ondersneeuwen.

[Jantje]

@Zeeuw,

Ik ben het helemaal niet eens met @refo, maar de twee groepen die hij noemt zijn die mensen die lijdelijk afwachten en die mensen die oppervlakkig leven, en op drijfzanden hun gronden bouwen.

En juist daarom dient er een separerende prediking te zijn, zodat degenen die er buiten staan binnengeplaatst worden en degenen die menen binnen te staan er buiten geplaatst worden, omdat ze anders met een ingebeelde hemel voor eeuwig verloren zullen gaan.

De conclusie van @refo vind ik dus echt niet juist.

[Geytenbeekje]

Separatie is juist het WEZENLIJKE kernmerk van de de gereformeerde prediking. En ieder heil zoekend gemaakt mens, ontdekt aan zijn eigen bestaan zal deze prediking zoeken, maar daarentegen die niet aan zichzelf ontdekt zijn zullen het verfoeien. Dat is altijd zo geweest. (Laten we de naam gereformeerd ook niet te snel wegwerpen, want alles devalueert, en wat moeten we dan na reformatorisch zeggen?)

Het feit dat mensen naar de kerk gaan maakt al dat zij zich onderscheiden van hen die dat niet doen. Ik zie werkelijk waar niet de noodzaak dat preek in, preek uit de separatie zo nadrukkelijk moet doorklinken.

In kerken waar dat niet meer klinkt maar waar alles pais en vree is zie je leegstromende kerken
Je hoort vaak de midden-orthodoxe gemeenten hierover zuchten omdat er nog alleen maar een handje vol ouderen komen.