Nu de kinderen wat ouder worden heb ik er minder last van. Maar als je de halve nacht op bent met een huilend kind, is het wel eens een uitdaging. Meeschrijven helpt ook zeker mee.

Vroeger was er in de kerk, waar ik toen kerkte, een organist, die in militaire dienst zat, hij had een zware veldtocht achter de rug en had toen weekendverlof, tijdens de de dienst viel hij in slaap, na het amen kwam er niets... de koster moest hem wakker maken.

Mijn vader had ooit het verhaal over iemand die de nacht had moeten werken, en in de kerk werd wakkergestoten door vrienden. En die jongeman werd wakker met een luidruchtig armen uitstrekken.

parsifal schreef:Mijn vader had ooit het verhaal over iemand die de nacht had moeten werken, en in de kerk werd wakkergestoten door vrienden. En die jongeman werd wakker met een luidruchtig armen uitstrekken.

Een bekende anekdote is die van een predikant, die vanaf de preekstoel een ouderling vroeg om iemand wakker te maken. De ouderling antwoordde: dat moet u zelf maar doen, want u heeft hem ook in slaap gepreekt.

Deze anekdote hoorde ik uit de mond van een behoudende bevindelijk-gereformeerde predikant, maar ik weet niet of het verzonnen is. Ik heb er wel ambivalente gevoelens bij overigens.

Ik vind het altijd wel aangrijpend als ik slapende mensen in de kerk zie. Aan de ene kant is het menselijk, en kan het medische en andere oorzaken hebben. We doen er goed aan om voorzichtig te zijn met conclusies. Aan de andere kant, gaat het wel om mensen met een ziel voor de eeuwigheid, die als ze niet gered zijn zoals Jonathan Edwards uitdrukte aan een draadje boven de hel hangen, en die hun tijd onder de bediening der verzoening verslapen.

Ik heb altijd slaap. Door medicatie. Heel lastig. Ik neem mijn medicijnen om die reden altijd 's avonds in, maar toch blijf ik er overdag wat slaperig van. Als ik dan om bepaalde redenen niet zo goed slaap kan ik in de kerk daar behoorlijk last van hebben.

Ik heb er gelukkig nooit last van, wel dat m'n concentratie de ene keer beter is dan de andere keer.

Je weet gewoon wie er slaapt en wie niet, ik vraag me af of dat altijd door drukte e.d. is.
Ik zie mensen met een heel druk leven qua gezin of qua werk die altijd wakker zijn, en mensen die gepensioneerd zijn, of uit de kleine kinderen die standaard iedere dienst zitten te slapen.
De situatie door Helma geschetst uitgesloten, maar ik ben bang dat het vaak ook een makkelijk overgeven aan is. En ja, dat is erg aangrijpend!

helma schreef:Ik heb altijd slaap. Door medicatie. Heel lastig. Ik neem mijn medicijnen om die reden altijd 's avonds in, maar toch blijf ik er overdag wat slaperig van. Als ik dan om bepaalde redenen niet zo goed slaap kan ik in de kerk daar behoorlijk last van hebben.

Ik heb het ook regelmatig, zeker nu ik dubbele hooikoortsmedicatie slik.
Kleed je niet te warm, eerder te dun. Want warmte is in dat geval funest.
Als je koude handen (en voeten) hebt, zal het moeilijker zijn om in te dutten.

J.C. Philpot schreef:Een bekende anekdote is die van een predikant, die vanaf de preekstoel een ouderling vroeg om iemand wakker te maken. De ouderling antwoordde: dat moet u zelf maar doen, want u heeft hem ook in slaap gepreekt.

Deze anekdote hoorde ik uit de mond van een behoudende bevindelijk-gereformeerde predikant, maar ik weet niet of het verzonnen is. Ik heb er wel ambivalente gevoelens bij overigens.

Ik vind het altijd wel aangrijpend als ik slapende mensen in de kerk zie. Aan de ene kant is het menselijk, en kan het medische en andere oorzaken hebben. We doen er goed aan om voorzichtig te zijn met conclusies. Aan de andere kant, gaat het wel om mensen met een ziel voor de eeuwigheid, die als ze niet gered zijn zoals Jonathan Edwards uitdrukte aan een draadje boven de hel hangen, en die hun tijd onder de bediening der verzoening verslapen.

Het is inderdaad aangrijpend als er mensen slapen in de kerk. Ook goed om voorzichtig te zijn met conclusies.
Ik weet niet hoe het bij u is, maar regelmatig kwabbelt de predicatie hier door. Ik mis het vuur, het dwing ze om in te gaan.

Ik heb wel eens gelezen van een organist die zat te dommelen. Toen de dominee de tussenzang had opgegeven, en het stil bleef, schrok hij wakker.

Hij zette niet de Psalm in die de dominee had opgegeven, maar met het volle werk Psalm 3: 3.

Jantje schreef:Ik heb wel eens gelezen van een organist die zat te dommelen. Toen de dominee de tussenzang had opgegeven, en het stil bleef, schrok hij wakker.

Hij zette niet de Psalm in die de dominee had opgegeven, maar met het volle werk Psalm 3: 3.

Daar heb ik nog een variant op:
In Gramsbergen kon de predikant, Johannes Vinke, die ook in Enter had gestaan, vanaf de kansel zien dat de organist ingedut was achter het orgel. Hij gaf plotseling een tussenzang op: “Ontwaakt gij die slaapt!” De organist schrok tijdig wakker en speelde het gezang. Toen de kerkenraad naar de consistorie afmarcheerde, speelde hij: “Laat mij slapend op u wachten”.
Bron: https://www.hartvanrijssen.nl/nieuws/al ... ie-slaapt-

Er was ooit is een ouderling die mocht een gebed doen.
Hij bad zo lang dat de dominee in slaap was gevallen.

Ik heb echt nog nooit iemand in de kerk zien slapen.

DDD schreef:Ik heb echt nog nooit iemand in de kerk zien slapen.

Dat is heel bijzonder. Dat betekent dan dat óf jij niet goed hebt gekeken, óf alle dominees dusdanig goed preekten/ouderlingen dusdanig goed een preek lazen, dat de mensen niet in slaap vielen.

DDD schreef:Ik heb echt nog nooit iemand in de kerk zien slapen.

Nee maar wel een die de binnenkant van hun ogenleden zaten te bekijken .