Aanspreken ambtsdragers

[Bezorgd]

Ik bedoel dit serieus, je zou het niet verwachten van me. Kerkenraadsleden hebben een ambt ontvangen van God. Zouden we hen dan ook niet met eerbied benaderen? Met eerbied gesproken, maar als we ons gebed tot God doen beginnen we toch ook niet met: Hey vriend. Waarom dan wel met de degenen die door God geroepen zijn in het ambt?

Dan zul je ook wel worstelen met Bijbelse namen, waar alleen maar voornamen genoemd staan.
En bij oudvaders is het ook heel gebruikelijk de voornamen te gebruiken.

Ik snap deze discussie nooit. Alsof de voornaam iets zondigs is. Nee hoor, hoort gewoon bij de naam .
In de NL cultuur is het lang de gewoonte geweest de voornaam niet te noemen. Je ziet dat nu veranderen. Het was een gewoonte, maar een principieel punt is het natuurlijk niet.
Al heb ik gevoelsmatig ook nog steeds moeite om een ds (die ik niet kende voordat hij ds was) bij zijn voornaam te noemen. Als ken ik er verschillenden die er op staan. Dan doe ik het wel. Je ziet ook steeds meer predikanten mails onderschrijven met hun voornaam. (Zowel in de GG, CGK en HHK zie ik deze ontwikkeling)
Bij ouderlingen en diakenen is het bij ons nooit zo geweest. De heten bij ons altijd al Pietje , Jantje , Klaasje.

[Nathanaël]

Ik denk dat hoe je in deze discussie staat voor een groot deel bepaald wordt door je opvoeding, leeftijd, e.d. Als je in het dagelijks leven gewend bent om mensen pas bij de voornaam aan te spreken als je dat samen afspreekt, zul je waarschijnlijk sterker de neiging hebben om ambtsdragers dan al helemaal niet zo snel bij de voornaam te noemen.
Als je aan de andere kant gewend bent om mensen (vrijwel) direct te tutoyeren en met de voornaam aan te spreken, zal dat anders liggen.

In mijn eigen gemeente spreek ik eigenlijk alle ambtsdragers met hun voornaam aan (behalve vader en schoonvader ), maar als mijn wijkouderling op huisbezoek, bij het doopgesprek aanwezig is of als ik hem in de consistorie zie enz., doe ik dat niet zo snel. Op dat moment kan een beetje afstand heel functioneel zijn.

Ik kan me voorstellen dat het voor iemand anders weer anders is. Lijkt me niet echt een halszaak.
En net wat ik al eerder in dit topic zei: de ouderling waar het over ging lijkt het niet erg te vinden als mensen zijn voornaam gebruiken, want anders had hij niet met zijn voornaam in de krant gewild en zijn boeken ook niet gepubliceerd met zijn voornaam op de kaft.
Als Jantje de vraag anders had gesteld, namelijk: ´Is dat een broer van de schrijver van het boek over ds. Kersten?´, was de hele discussie waarschijnlijk niet eens opgekomen

[ejvl]

Het is ook een stukje cultuur en leeftijd. Hier op de Veluwe worden mensen nog veel bij hun achternaam aangesproken, ambtsdrager of niet.

[DDD]

Ik vind niet dat het gebruik van een voornaam op een boek of onder een brief zegt dat je iemand bij voornaam mag aanspreken.

Ik zou de minister-president in eerste instantie aanspreken met meneer Rutte. Een dominee die ik niet ken en die zich voorstelt met voor- en achternaam, zou ik ook gewoon bij zijn achternaam aanspreken. Vooral als er sprake is van een formele relatie, is dat nog steeds wel redelijk gebruikelijk.

Maar als je iemand persoonlijk kent, is het juist raar, al mag iedereen die volwassen is zelf bepalen hoe hij of zij wil worden aangesproken. Dus als je samen in de kerkenraad zit, vind ik het wel raar als mensen elkaar met de achternaam aanspreken.

[DDD]

Het is ook een stukje cultuur en leeftijd. Hier op de Veluwe worden mensen nog veel bij hun achternaam aangesproken, ambtsdrager of niet.

Bedoel je bijvoorbeeld de buurman of ook op een verjaardag? Hier is het ook voor de kinderen gewoon buurman voornaam. En dat vind ik ook wel prettig.

[Jantje]

Ik wil ook nog aanvoeren dat er landstreken zijn waar veel mensen dezelfde achternaam dragen. Ook hier op Walcheren is dat vaak het geval. Ook dan ontkom je niet aan voornamen, omdat je anders niet meer weet wie er bedoeld wordt.

[ejvl]

Het is ook een stukje cultuur en leeftijd. Hier op de Veluwe worden mensen nog veel bij hun achternaam aangesproken, ambtsdrager of niet.

Bedoel je bijvoorbeeld de buurman of ook op een verjaardag? Hier is het ook voor de kinderen gewoon buurman voornaam. En dat vind ik ook wel prettig.

Yep, ook een buurman op de verjaardag, althans op het plattelanddorpje waar ik ben opgegroeid.

[DDD]

Ik zou denken dat juist in dorpsgemeenschappen veel mensen dezelfde achternaam hebben, zoals Jantje ook noemt. Maar kennelijk hindert dat niet. Zolang je iemand maar duidelijk aankijkt, is ook duidelijk tegen wie je het hebt natuurlijk.

Nou goed, dit verklaart mogelijk de reactie van P. Puk.

[Tiberius]

Ik bedoel dit serieus, je zou het niet verwachten van me. Kerkenraadsleden hebben een ambt ontvangen van God. Zouden we hen dan ook niet met eerbied benaderen? Met eerbied gesproken, maar als we ons gebed tot God doen beginnen we toch ook niet met: Hey vriend. Waarom dan wel met de degenen die door God geroepen zijn in het ambt?

Ik weet van een dominee uit de GG die juist zei: 'Noem mij maar (voornaam), hoor.' Alsof hij zei: 'Ik ben ook maar een voorbijganger.'

Dat kan, maar wil je dit echt? Want wanneer je een respectabele leeftijd krijgt, ga je nog steeds als Pietje/Jantje/Klaasje door het leven.

Ik word - ook als ambtsdrager - liever bij mijn voornaam genoemd; ook al zou ik 90 worden. Respect zit hem niet in voor- of achternaam, volgens mij.

[Jantje]

Ik zou denken dat juist in dorpsgemeenschappen veel mensen dezelfde achternaam hebben, zoals Jantje ook noemt. Maar kennelijk hindert dat niet. Zolang je iemand maar duidelijk aankijkt, is ook duidelijk tegen wie je het hebt natuurlijk.

Nou goed, dit verklaart mogelijk de reactie van P. Puk.

Toch is dat hier op Walcheren geenszins de gewoonte. Zeker gelet op het feit dat hier ook nog grif vernoemd wordt en daardoor soms de voorletters ook nog hetzelfde zijn.

Bij voorbedes en dankzeggingen noemen ze daarom vaak ook de straatnaam en het huisnummer, omdat je anders echt niet weet wie het is.

[Maanenschijn]

Het is vaak cultuur bepalend. In de tijd dat ik in Canada werkte en woonde, werd een ieder bij de voor- en achternaam genoemd. Zelfs de dames werden nog genoemd als 'mevrouw - en dan de voor en achternaam van haar man'.

In onze gemeente ken ik alle ambtsdragers al van voor de tijd dat ze ambtsdrager zijn. Tijdens huisbezoeken noemen we elkaar ook bij de voornamen. Overigens zeggen de kinderen meestal wel 'ouderling - dan de achternaam',. Natuurlijk niet als ze bij die zelfde ouderling schapen moeten vangen. Dan was het gewoon Kees. Als je eerst moet roepen: "ouderling van ........., houdt het schaap!" dan is dat beest allang weg. Kees is dan handiger.

Kortom: mijns inziens is is respect voor het ambt niet af te meten aan de aanspraak. Dat is vooral cultureel en context bepaald.

[crossmountain]

Er zijn zelfs predikanten van de GG die hun voornaam in het e-mail adres hebben zitten of zich met voornaam op Linkedin presenteren en bij de Amerikaanse gemeenten van de NRC staan diverse ouderlingen zelfs met voornaam in het jaarboekje. Eerbied en respect zegt niets over het gebruik van wel of geen voornaam. Iedereen heeft het over Maarten Luther, John Bunyan, Ralph Erskine, Wulfert Floor en Bart Roest. Ze worden zelfs met voornaam genoemd als er een preek van gelezen wordt.

[Tiberius]

Als je eerst moet roepen: "ouderling van ........., houdt het schaap!" dan is dat beest allang weg. Kees is dan handiger.

Goede taak voor een ouderling!

[Hendrikus]

Iedereen heeft het over Maarten Luther, John Bunyan, Ralph Erskine, Wulfert Floor en Bart Roest. Ze worden zelfs met voornaam genoemd als er een preek van gelezen wordt.

Soms krijgen ze zelfs een functie die ze nooit gehad hebben. "De gelezen predikatie was van wijlen dominee Wulfert Floor". Echt gebeurd.

[Bezorgd]

Ik denk dat het zelfs in Rijssen geen punt van discussie is. Maar dat weet DIA beter uiteraard.