Wij wonen tegen het bos aan, dus wie weet is het dan weer een ander verhaal

Ik probeer voor onze kinderen de balans te vinden tussen enerzijds een hele bijzondere (en mooie) dag waarin we bezig zijn in de dingen van Gods Koninkrijk (met als hoogtepunt de kerkdienst) en anderzijds ook ontspanning te bieden. Buiten spelen, fietsen, op straat potje voetballen etc.

Gaat nu nog super goed, maar onze oudste is 10. De uitdaging zal ongetwijfeld nog komen......

Mara schreef:

Dodo schreef: lijkt het me heel redelijk dat het schoonkind af en toe thuisblijft, en het eigen kind de ouders alleen bezoekt.

Mara schreef:Maar dan zeg ik tegen die zoon: ga dan alleen naar je ouders.
Nee, want dan val ik mijn vrouw af.

Dodo schreef: Dat weet je als buitenstaander toch allemaal niet.

Wie zegt dat het een buitenstaander betreft?

Amstelodamense schreef:Ik hoorde laatst een dominee zeggen dat je, als je kind van God bent en Zijn geboden in acht wilt nemen, niet op zondag gaat wandelen of naar het bos gaat.

Ik mocht vroeger niet fietsen op zondag. En het bos was te ver weg.
Je mocht je wel gaan "vertreden", zo werd dit ouderwets genoemd.
Maar het was zeker geen gewoonte.

@mara, het hoeft niet zo te zijn dat je je ouders eert en er dan constant op visite zit, eren is veel dieper, misschien is niet gaan, meer eren, dan verplicht wel gaan... ik kan me voorstellen dat alle boze gedachten die je tijdens een visite kan hebben, minder eervol zijn, dan dat je niet gaat en wat afstand neemt...

Amstelodamense schreef:Wij wonen tegen het bos aan, dus wie weet is het dan weer een ander verhaal

Ik probeer voor onze kinderen de balans te vinden tussen enerzijds een hele bijzondere (en mooie) dag waarin we bezig zijn in de dingen van Gods Koninkrijk (met als hoogtepunt de kerkdienst) en anderzijds ook ontspanning te bieden. Buiten spelen, fietsen, op straat potje voetballen etc.

Gaat nu nog super goed, maar onze oudste is 10. De uitdaging zal ongetwijfeld nog komen......

Mooi dat je dit zo zegt... het is echt per kind moeilijk of minder moeilijk, maar een uitdaging blijft het.... toch hoef je het niet alleen te doen.

samanthi schreef:

Amstelodamense schreef:Wij wonen tegen het bos aan, dus wie weet is het dan weer een ander verhaal

Ik probeer voor onze kinderen de balans te vinden tussen enerzijds een hele bijzondere (en mooie) dag waarin we bezig zijn in de dingen van Gods Koninkrijk (met als hoogtepunt de kerkdienst) en anderzijds ook ontspanning te bieden. Buiten spelen, fietsen, op straat potje voetballen etc.

Gaat nu nog super goed, maar onze oudste is 10. De uitdaging zal ongetwijfeld nog komen......

Mooi dat je dit zo zegt... het is echt per kind moeilijk of minder moeilijk, maar een uitdaging blijft het.... toch hoef je het niet alleen te doen.

Dat is helemaal waar!

Mara schreef:

Dodo schreef: lijkt het me heel redelijk dat het schoonkind af en toe thuisblijft, en het eigen kind de ouders alleen bezoekt.

Mara schreef:Maar dan zeg ik tegen die zoon: ga dan alleen naar je ouders.
Nee, want dan val ik mijn vrouw af.

Dodo schreef: Dat weet je als buitenstaander toch allemaal niet.

Wie zegt dat het een buitenstaander betreft?

Amstelodamense schreef:Ik hoorde laatst een dominee zeggen dat je, als je kind van God bent en Zijn geboden in acht wilt nemen, niet op zondag gaat wandelen of naar het bos gaat.

Ik mocht vroeger niet fietsen op zondag. En het bos was te ver weg.
Je mocht je wel gaan "vertreden", zo werd dit ouderwets genoemd.
Maar het was zeker geen gewoonte.

Mara, het is een beetje lastig discussiëren als (kennelijk) maar een forummer de situatie kent. Dit heeft zo niet veel zin.

samanthi schreef: @mara, het hoeft niet zo te zijn dat je je ouders eert en er dan constant op visite zit, eren is veel dieper, misschien is niet gaan, meer eren, dan verplicht wel gaan... ik kan me voorstellen dat alle boze gedachten die je tijdens een visite kan hebben, minder eervol zijn, dan dat je niet gaat en wat afstand neemt...

Dodo schreef:Mara, het is een beetje lastig discussiëren als (kennelijk) maar een forummer de situatie kent.

Het gaat niet om de casus, maar om het ARGUMENT dat gebruikt wordt, nogmaals dus, MISBRUIK van een gebod.
Onder het mom van.....
Zeg dan gewoon: geen zin, wil niet, haat hen, ik ben klaar met hen, of weet ik veel.
Maar gooi er geen vroom sausje op.

Druk ik me echt zo moeilijk uit?

Wat heb je er aan als iedereen hier je gelijk zou geven? Het verandert de situatie toch niet.