Ambtenaar schreef:Ik sluit mij geheel bij @Dodo aan. Met bloemen heb ik overigens geen moeite.

Ik zou zelf geen bloemen doen. Als anderen dat wel doe, maakt me dat niet zoveel uit. Ik ga dat in ieder geval niet invullen voor ze, zo van "ze willen de dood verbloemen".
Waar ik wel een hekel aan heb, is als je ongevraagd wordt betrokken in de rituelen die de familie doet. Zoals het allemaal een bloem in de kuil gooien. Of een kaarsje aansteken voor in de kerk.
Dat soort dingen wil ik liever niet, maar weigeren kan eigenlijk ook niet.

Dodo schreef:

Ambtenaar schreef:Ik sluit mij geheel bij @Dodo aan. Met bloemen heb ik overigens geen moeite.

Ik zou zelf geen bloemen doen. Als anderen dat wel doe, maakt me dat niet zoveel uit. Ik ga dat in ieder geval niet invullen voor ze, zo van "ze willen de dood verbloemen".
Waar ik wel een hekel aan heb, is als je ongevraagd wordt betrokken in de rituelen die de familie doet. Zoals het allemaal een bloem in de kuil gooien. Of een kaarsje aansteken voor in de kerk.
Dat soort dingen wil ik liever niet, maar weigeren kan eigenlijk ook niet.

Waarom zou het niet kunnen als je niet deel wilt nemen aan dergelijke rituelen? Als je ergens niet aan wilt deelnemen betekent dat nog niet dat je geen respect toont. Je hoeft toch niet over je eigen geweten/normen en waarden heen te stappen? Ik snap dat het een moeilijk dillema is en ik ben van mening dat je het niet kwetsend/gemakkelijk moet weigeren. Toch zou ik niet deelnemen. En ik besef dat dit niet gemakkelijk is, zeker niet als het ongevraagd van je verlangt wordt. De familie moet daar denk ik ook rekening mee houden door ruimte te geven om niet deel te nemen.

Ik hou niet van dergelijke rituelen. En soms word je er opeens mee geconfronteerd, zoals vlak bij het graf waar een emmer bloemen staat, en iedereen krijgt er een om in het graf te gooien. Dan is het bijna niet mogelijk je daaraan te onttrekken.
En het is ook geen halszaak. Als ik een bloem bij een boeddhabeeld moest leggen, zou ik het niet doen. Maar een bloem in een graf gooien is geen zonde.

Dodo schreef:Ik hou niet van dergelijke rituelen. En soms word je er opeens mee geconfronteerd, zoals vlak bij het graf waar een emmer bloemen staat, en iedereen krijgt er een om in het graf te gooien. Dan is het bijna niet mogelijk je daaraan te onttrekken.
En het is ook geen halszaak. Als ik een bloem bij een boeddhabeeld moest leggen, zou ik het niet doen. Maar een bloem in een graf gooien is geen zonde.

Het is alleen zonde van de bloem .

JCRyle schreef: Waarom zou het niet kunnen als je niet deel wilt nemen aan dergelijke rituelen? Als je ergens niet aan wilt deelnemen betekent dat nog niet dat je geen respect toont. Je hoeft toch niet over je eigen geweten/normen en waarden heen te stappen? Ik snap dat het een moeilijk dillema is en ik ben van mening dat je het niet kwetsend/gemakkelijk moet weigeren. Toch zou ik niet deelnemen. En ik besef dat dit niet gemakkelijk is, zeker niet als het ongevraagd van je verlangt wordt. De familie moet daar denk ik ook rekening mee houden door ruimte te geven om niet deel te nemen.

Ik denk op zo'n moment dan, is het echt een principekwestie? Je kunt op zo'n moment niet botweg die bloem weigeren, terwijl de rest hem aanpakt.
Ik moest bij een mevrouw waar ik werk een kaarsje aansteken dat bij het portret van haar overleden man stond.
Dat doe ik dan alhoewel ik dit thuis nooit zou doen.
En een boeddhabeeldje met as op een altaartje in de tuin zetten, omdat mevrouw dit zelf niet kan.
Ze vroeg of ik het eng vond. Nou nee.
Er zijn mensen die troost putten uit dergelijke rituelen. Ondanks dat ik dat niet begrijp, ga ik daar wel met een zeker respect mee om.

eilander schreef:Maakt het in het licht van de eeuwigheid iets uit of iemand op zesjarige leeftijd sterft of op 106-jarige leeftijd?

Nee. Maar wel in de gevoelens van de rouwdragenden.

Dodo schreef:Ik hou niet van dergelijke rituelen. En soms word je er opeens mee geconfronteerd, zoals vlak bij het graf waar een emmer bloemen staat, en iedereen krijgt er een om in het graf te gooien. Dan is het bijna niet mogelijk je daaraan te onttrekken.
En het is ook geen halszaak. Als ik een bloem bij een boeddhabeeld moest leggen, zou ik het niet doen. Maar een bloem in een graf gooien is geen zonde.

Of een schepje aarde.

Mara schreef:

JCRyle schreef: Waarom zou het niet kunnen als je niet deel wilt nemen aan dergelijke rituelen? Als je ergens niet aan wilt deelnemen betekent dat nog niet dat je geen respect toont. Je hoeft toch niet over je eigen geweten/normen en waarden heen te stappen? Ik snap dat het een moeilijk dillema is en ik ben van mening dat je het niet kwetsend/gemakkelijk moet weigeren. Toch zou ik niet deelnemen. En ik besef dat dit niet gemakkelijk is, zeker niet als het ongevraagd van je verlangt wordt. De familie moet daar denk ik ook rekening mee houden door ruimte te geven om niet deel te nemen.

Ik denk op zo'n moment dan, is het echt een principekwestie? Je kunt op zo'n moment niet botweg die bloem weigeren, terwijl de rest hem aanpakt.
Ik moest bij een mevrouw waar ik werk een kaarsje aansteken dat bij het portret van haar overleden man stond.
Dat doe ik dan alhoewel ik dit thuis nooit zou doen.
En een boeddhabeeldje met as op een altaartje in de tuin zetten, omdat mevrouw dit zelf niet kan.
Ze vroeg of ik het eng vond. Nou nee.
Er zijn mensen die troost putten uit dergelijke rituelen. Ondanks dat ik dat niet begrijp, ga ik daar wel met een zeker respect mee om

Waarom zou je dergelijke dingen niet kunnen weigeren? Voor mij zijn dergelijke zaken wel principekwesties hoor.
Bloemen, kaarsjes aansteken en een boedhabeeldje met as; nee ik zou daar niet aan deelnemen. En ik besef dat je dit niet ruwweg kan zeggen, ook niet botweg weigeren. Maar je hebt toch je principes en je eigen normen en waarden? Wat zijn die dan waard? Als je naar een rouwdienst gaat waar de meeste vrouwen geen hoed zullen dragen, terwijl jij dat wel gewend bent. Dan zet je je hoed toch ook gewoon op?
Of zetten we onze overtuigingen aan de kant als het even niet uitkomt? Nee toch?

JCRyle schreef: Waarom zou je dergelijke dingen niet kunnen weigeren? Voor mij zijn dergelijke zaken wel principekwesties hoor.

Omdat het mijn werk is. Verder dan neerzetten ga ik niet.

JCRyle schreef:En ik besef dat je dit niet ruwweg kan zeggen, ook niet botweg weigeren.

O dat snap je toch wel?

JCRyle schreef:Maar je hebt toch je principes en je eigen normen en waarden? Wat zijn die dan waard?

Ja en die vertel ik dan als het moment gepast is. En die zijn net zoveel waard als de principes van die ander.
Het is altijd naar twee kanten toe he! Ik kan niet van de ander verlangen dat ze mij volledig accepteren terwijl ik dat niet doe.

JCRyle schreef:Of zetten we onze overtuigingen aan de kant als het even niet uitkomt? Nee toch?

Ik vind jou wel heel erg zwart wit.
Word dan maar geen vrijwilliger in een hospice. Wij refo's zijn sterk in de minderheid hoor.
Je moet zaken scheiden.
Ik aanbid geen boeddhabeeld, ik steek dat kaarsje niet aan omdat het mij troost geeft. Het hoort bij mijn werk, zoals ook die andere handelingen dat zijn.
Als ik zo zwart-wit zou reageren als jij hier nu zegt, kan ik mijn werk niet meer doen.
Zaait aan alle wateren.... JCR en laat God de wasdom maar verzorgen, wij kunnen dat niet.

JCRyle schreef:

Mara schreef:

JCRyle schreef: Waarom zou het niet kunnen als je niet deel wilt nemen aan dergelijke rituelen? Als je ergens niet aan wilt deelnemen betekent dat nog niet dat je geen respect toont. Je hoeft toch niet over je eigen geweten/normen en waarden heen te stappen? Ik snap dat het een moeilijk dillema is en ik ben van mening dat je het niet kwetsend/gemakkelijk moet weigeren. Toch zou ik niet deelnemen. En ik besef dat dit niet gemakkelijk is, zeker niet als het ongevraagd van je verlangt wordt. De familie moet daar denk ik ook rekening mee houden door ruimte te geven om niet deel te nemen.

Ik denk op zo'n moment dan, is het echt een principekwestie? Je kunt op zo'n moment niet botweg die bloem weigeren, terwijl de rest hem aanpakt.
Ik moest bij een mevrouw waar ik werk een kaarsje aansteken dat bij het portret van haar overleden man stond.
Dat doe ik dan alhoewel ik dit thuis nooit zou doen.
En een boeddhabeeldje met as op een altaartje in de tuin zetten, omdat mevrouw dit zelf niet kan.
Ze vroeg of ik het eng vond. Nou nee.
Er zijn mensen die troost putten uit dergelijke rituelen. Ondanks dat ik dat niet begrijp, ga ik daar wel met een zeker respect mee om

Waarom zou je dergelijke dingen niet kunnen weigeren? Voor mij zijn dergelijke zaken wel principekwesties hoor.
Bloemen, kaarsjes aansteken en een boedhabeeldje met as; nee ik zou daar niet aan deelnemen. En ik besef dat je dit niet ruwweg kan zeggen, ook niet botweg weigeren. Maar je hebt toch je principes en je eigen normen en waarden? Wat zijn die dan waard? Als je naar een rouwdienst gaat waar de meeste vrouwen geen hoed zullen dragen, terwijl jij dat wel gewend bent. Dan zet je je hoed toch ook gewoon op?
Of zetten we onze overtuigingen aan de kant als het even niet uitkomt? Nee toch?

Het is net wat @Mara zegt, is het echt een principekwestie?
Zo ja, niet doen.
Zo niet, wel doen.

Ik zou gerust een bloem of schepje aarde in een graf doen, maar niet iets met een Boeddhabeeldje. Het deelnemen aan de mis met hostie is ook zoiets, dat zou ik niet doen, een ander weer wel.

Zo heeft een ieder zijn/haar eigen principes, en hier hoeft niet overheen gestapt te worden. En volgens mij zegt Mara dat ook niet.

Mara schreef:

JCRyle schreef: Waarom zou je dergelijke dingen niet kunnen weigeren? Voor mij zijn dergelijke zaken wel principekwesties hoor.

Omdat het mijn werk is. Verder dan neerzetten ga ik niet.

JCRyle schreef:En ik besef dat je dit niet ruwweg kan zeggen, ook niet botweg weigeren.

O dat snap je toch wel?

JCRyle schreef:Maar je hebt toch je principes en je eigen normen en waarden? Wat zijn die dan waard?

Ja en die vertel ik dan als het moment gepast is. En die zijn net zoveel waard als de principes van die ander.
Het is altijd naar twee kanten toe he! Ik kan niet van de ander verlangen dat ze mij volledig accepteren terwijl ik dat niet doe.

JCRyle schreef:Of zetten we onze overtuigingen aan de kant als het even niet uitkomt? Nee toch?

Ik vind jou wel heel erg zwart wit.
Word dan maar geen vrijwilliger in een hospice. Wij refo's zijn sterk in de minderheid hoor.
Je moet zaken scheiden.
Ik aanbid geen boeddhabeeld, ik steek dat kaarsje niet aan omdat het mij troost geeft. Het hoort bij mijn werk, zoals ook die andere handelingen dat zijn.
Als ik zo zwart-wit zou reageren als jij hier nu zegt, kan ik mijn werk niet meer doen.
Zaait aan alle wateren.... JCR en laat God de wasdom maar verzorgen, wij kunnen dat niet.

Met mijn visie heb ik niemand voor het hoofd willen stoten. Daar lijkt het nu wel op, dat zou jammer zijn.
1. Mijn vraag was niet persoonlijk bedoeld, maar meer in het algemeen. Ik ken jouw persoonlijke situatie niet, ook niet je werksfeer. Dat neemt niet weg dat je in elke situatie voor je principes mag uitkomen. Dit is voor een ieder persoonlijk hoe ermee om te gaan, daarin mag je niemand beknotten.
2 en 3. Zoals je al had kunnen lezen, ja dat snap ik. Dat betekent niet dat je overal in mee hoeft te gaan en je gewoon kan weigeren om deel te nemen. Daarmee toon je ook respect en accepteer je de ander ook. Een ander respecteren en accepteren betekent niet dat je alles moet doen wat de ander voorstaat of denkt of vindt. Geenszins, juist in het staan voor je eigen standpunten kan je in alle vriendelijkheid de ander in zijn of haar waarde laten. Net als ik jou in je waarde laat als jij wel een kaarsje aansteekt voor iemand anders enz. Het uitspreken van mijn tegenover betekent niet dat ik jou niet accepteer of respecteer.
4. Dat wij in de minderheid zijn wil niet zeggen dat ik mijn oren ga laten hangen naar de meerderheid. Jij vindt dat zwart-wit, ik vind dat staan voor mijn principes en overtuiging. Jij wilt liever zaken scheiden, wat ik persoonlijk vreemd vind. Ik ga mijn meeleven met anderen niet scheiden van wie ik ben en wat ik voorsta.
Wat je met je laatste zin wilt beogen ontgaat mij. Dat je het Evangelie je naaste moet voorhouden is een opdracht, dat kan door spreken en door je levenswandel. En bij beide wijzen van voorhouden dien je te blijven wie je bent en te staan waar voor je staat.

Zijn bijbelse principes inderdaad evenveel waard als seculiere? Je kunt iemand geen gewetensdwang opleggen, maar ik vind dit wel ver gaan.

JCRyle schreef:
Met mijn visie heb ik niemand voor het hoofd willen stoten. Daar lijkt het nu wel op, dat zou jammer zijn.
1. Mijn vraag was niet persoonlijk bedoeld, maar meer in het algemeen. Ik ken jouw persoonlijke situatie niet, ook niet je werksfeer. Dat neemt niet weg dat je in elke situatie voor je principes mag uitkomen. Dit is voor een ieder persoonlijk hoe ermee om te gaan, daarin mag je niemand beknotten.

Je stootte mij niet voor het hoofd hoor, ik kan wel tegen een stootje.
Maar ik vind je heel erg stellig. En ik probeer uit te leggen dat ik voor mezelf een aantal principes heb, maar dat ik soms een afweging moet maken. Met dat beeld met as erin optillen en op verzoek ergens neerzetten, ga ik toch niet tegen mijn eigen principes in?
Dat beeld is morsdood hoor.
Mensen halen troost uit de meest vreemdsoortige verschijnselen. (Een vlinder die plots neerdaalt, een lied dat ineens uit de radio komt op een bepaald tijdstip) men ziet dat als tekens.
In een persoonlijk gesprek (bij de koffie bijv) zeg ik dan eerlijk dat ik dit zo niet beleef.
En dat ik ook geen troost vind bij een grafsteen.

Ik kreeg eens een kaart waarop stond: verzoek om in vrolijke kleuren te komen.
Of na afloop samen het glas te gaan heffen in café De vrolijke zeeman.
Kijk, daar doe ik dus onder geen beding aan mee.
Maar eerlijk gezegd, ik had gehoopt en verwacht nooit naar een crematie te hoeven.
Maar helaas, ook naaste familieleden, ook kerkmensen, kiezen hier vaker voor. Moet je dan niet gaan?

Het beeld is dood, maar verre van neutraal.

eilander schreef:Het beeld is dood, maar verre van neutraal.

Dat was exact mijn gedachte....hoe ga je met dingen om die schurken aan het occulte?

De meest volmaakte rouwdienst of dankdienst is een trouwdienst.
Daar waar Christus een deel van Zijn Bruid in het Huis van de Vader brengt met Zijn vele woningen.

Verder ben ik van mening dat een bijeenkomst na een sterfgeval voornamelijk in soberheid en eenvoud dient plaats te vinden. Maar dat is iets persoonlijks.