DIA, volgens mij moet je echt leren goed te lezen, dit is namelijk totaal niet wat DDD zegt, hoe krijg je het toch voor elkaar om zo'n conclusie te trekken...

-DIA- schreef:

DDD schreef:Dat herken ik wel. Ik stoor me er zelf ook aan. Er zijn van die boekjes met allerhande wonderlijke verhalen. Ik wil ze best geloven, maar er staat geen voetnoot in. Een christelijke uitgever zou zoiets naar mijn voorlopig idee niet moeten willen uitgeven. Het brengt auteurs in de verleiding het een en ander te verzinnen, en in ieder geval maakt het historisch onderzoek heel moeilijk of onmogelijk.

Terwijl bronvermelding vaak heel eenvoudig zou zijn. Ik ben misschien wat wantrouwend van aard. Maar dit is misschien wel wat voor een heel ander draadje, ik zou hierover graag andere meningen horen. Het is een onderwerp waarover ook in de reformatorische media nauwelijks gepubliceerd is.

Ik wil het niet, dat is wel bekend, maar kom wel steeds meet tot de overtuiging dat ik me moet terugtrekken van dit forum.
Het is en blijft toch een strijd. Een woord als hierboven tast het heilige aan. De tere vreze Gods. En de grote werken van die God worden verachtelijk aan de kant gezet. Laat het dan zo gaan, ik meen dat ik toch genoeg heb gezegd, maar dit grijpt wel diep in. Hopende in uw zielen toch wat de overtuiging te hebben gewekt. Zo niet. verwerp het dan, maar dan zult u ook de gevolgen daarvan ervaren. Zo niet in dit leven, dan na dit leven.
U mag over mij heen lopen, dat ben ik gewend geraakt, maar kom alstublieft niet aan die Hoge Heilige Alleswetende en Alomtegenwoordige Grote God. Dat snijdt mij door de ziel.

Ik geloof zeker, ik voel het, er zijn sommigen die tegen hun consciëntie ingaan, en dat is erg. Meest voor de eigen ziel. U kunt vrijer willen geloven, maar u weet ook dat God de Onveranderlijke is.

Laat het hier dan bij. Ik hoop de kracht te ontvangen om te kunnen zwijgen. En mocht het eens zijn, dan nog eens wat opbouwends te plaatsen, tot nut van onsterfelijke zielen.

Rustig maar, DIA, het probleem is voor mij en anderen met mij, dat aan zulke verhaaltjes veel meer waarde wordt gehecht dan aan Gods Woord. Ik krijg advies van mensen om zulke verhalen te lezen. Om zo te lezen hoe de Heere werkt. Maar het is toch veel belangrijker om Gods Woord te lezen?

Dat wel. Maar het sluit elkaar niet uit, denk ik.

Hendrien schreef:

-DIA- schreef:

DDD schreef:Dat herken ik wel. Ik stoor me er zelf ook aan. Er zijn van die boekjes met allerhande wonderlijke verhalen. Ik wil ze best geloven, maar er staat geen voetnoot in. Een christelijke uitgever zou zoiets naar mijn voorlopig idee niet moeten willen uitgeven. Het brengt auteurs in de verleiding het een en ander te verzinnen, en in ieder geval maakt het historisch onderzoek heel moeilijk of onmogelijk.

Terwijl bronvermelding vaak heel eenvoudig zou zijn. Ik ben misschien wat wantrouwend van aard. Maar dit is misschien wel wat voor een heel ander draadje, ik zou hierover graag andere meningen horen. Het is een onderwerp waarover ook in de reformatorische media nauwelijks gepubliceerd is.

Ik wil het niet, dat is wel bekend, maar kom wel steeds meet tot de overtuiging dat ik me moet terugtrekken van dit forum.
Het is en blijft toch een strijd. Een woord als hierboven tast het heilige aan. De tere vreze Gods. En de grote werken van die God worden verachtelijk aan de kant gezet. Laat het dan zo gaan, ik meen dat ik toch genoeg heb gezegd, maar dit grijpt wel diep in. Hopende in uw zielen toch wat de overtuiging te hebben gewekt. Zo niet. verwerp het dan, maar dan zult u ook de gevolgen daarvan ervaren. Zo niet in dit leven, dan na dit leven.
U mag over mij heen lopen, dat ben ik gewend geraakt, maar kom alstublieft niet aan die Hoge Heilige Alleswetende en Alomtegenwoordige Grote God. Dat snijdt mij door de ziel.

Ik geloof zeker, ik voel het, er zijn sommigen die tegen hun consciëntie ingaan, en dat is erg. Meest voor de eigen ziel. U kunt vrijer willen geloven, maar u weet ook dat God de Onveranderlijke is.

Laat het hier dan bij. Ik hoop de kracht te ontvangen om te kunnen zwijgen. En mocht het eens zijn, dan nog eens wat opbouwends te plaatsen, tot nut van onsterfelijke zielen.

Rustig maar, DIA, het probleem is voor mij en anderen met mij, dat aan zulke verhaaltjes veel meer waarde wordt gehecht dan aan Gods Woord. Ik krijg advies van mensen om zulke verhalen te lezen. Om zo te lezen hoe de Heere werkt. Maar het is toch veel belangrijker om Gods Woord te lezen?

Ja zeker. Volgens mij is dit een valse tegenstelling: niemand zal zeggen dat je alleen bekeringsgeschiedenissen of soortgelijke verhalen moet lezen en vooral de Bijbel links moet laten liggen (dat het in de praktijk wel gebeurt, is wat anders).
Het kan juist prima naast elkaar gelezen worden, sterker nog: bekeringsgeschiedenissen moeten altijd de toets van Gods Woord kunnen doorstaan.

Ik geloof dat DDD door DIA hier niet helemaal recht gedaan wordt, al begrijp ik DIA wel. Een eenvoudig verhaal als het bruggetje van Smytegelt moet nu zo met wetenschappelijk gereedschap worden behandeld dat niemand er meer enige lering uit kan trekken. Daar stoor ik me dan op mijn beurt altijd weer aan.

Hoe zou je een soortgelijk verhaal willen onderbouwen met voetnoten? Het is altijd toch iets wat uit de overlevering verteld wordt. Mijn visie hierop zou zijn: (1) toets deze verhalen aan de Bijbel. In het verhaal over de verkeersregelaar zie ik geen onbijbelse dingen staan. (2) Kun je er iets uit leren? (3) Wil je deze verhalen alleen geloven als een historicus aan de hand van allerlei bronnen tot de conclusie komt dat het eventueel zo gebeurd zou kunnen zijn.... laat deze verhalen dan liggen. Ga er dan ook maar niet op schieten.

Maar hoe weet je of zulke verhalen echt zo gebeurd zijn? Dat van die politieagent die zo vol was van Gods liefde dat hij zijn werk niet kon doen en toch gebeurden er geen ongelukken toen hij het verkeer moest regelen. Het kan zo gebeurd zijn, het kan ook verzonnen zijn. Hoe weet ik dat?
Ik heb ergens zo'n boekje van de vereniging voor zondagsrust, dat staat vol met verhaaltjes over mensen die de zondagsrust breken en er voor gestraft worden (soms pas na jaren). Of de rust juist houden en er voor gezegend worden. Is dat allemaal echt zo gebeurd? Ik vraag me dat af eigenlijk.

Dodo schreef:Maar hoe weet je of zulke verhalen echt zo gebeurd zijn? Dat van die politieagent die zo vol was van Gods liefde dat hij zijn werk niet kon doen en toch gebeurden er geen ongelukken toen hij het verkeer moest regelen. Het kan zo gebeurd zijn, het kan ook verzonnen zijn. Hoe weet ik dat?
Ik heb ergens zo'n boekje van de vereniging voor zondagsrust, dat staat vol met verhaaltjes over mensen die de zondagsrust breken en er voor gestraft worden (soms pas na jaren). Of de rust juist houden en er voor gezegend worden. Is dat allemaal echt zo gebeurd? Ik vraag me dat af eigenlijk.

Wat doet het ertoe? Voor jouw? Of het feit of fictie is?

WimA schreef:

Dodo schreef:Maar hoe weet je of zulke verhalen echt zo gebeurd zijn? Dat van die politieagent die zo vol was van Gods liefde dat hij zijn werk niet kon doen en toch gebeurden er geen ongelukken toen hij het verkeer moest regelen. Het kan zo gebeurd zijn, het kan ook verzonnen zijn. Hoe weet ik dat?
Ik heb ergens zo'n boekje van de vereniging voor zondagsrust, dat staat vol met verhaaltjes over mensen die de zondagsrust breken en er voor gestraft worden (soms pas na jaren). Of de rust juist houden en er voor gezegend worden. Is dat allemaal echt zo gebeurd? Ik vraag me dat af eigenlijk.

Wat doet het ertoe? Voor jouw? Of het feit of fictie is?

Met verzonnen verhalen kun je niet aantonen hoe goed en groot God is.

@WimA:

Dat doet er heel veel toe. Het gaat om het opmerken Gods hand in het gewone leven.

En er zijn genoeg recente verhalen die heel goed zouden kunnen worden gestaafd met voetnoten, als de auteur dat zou willen. Bijvoorbeeld de series over de pastorale belevenissen van ds. P. Blok.

Het zou de geloofwaardigheid erg ten goede komen als deze verhalen verifieerbaar waren opgeschreven.

@Dodo:
Het kan niet beter worden gezegd.

Dodo schreef:Maar hoe weet je of zulke verhalen echt zo gebeurd zijn? Dat van die politieagent die zo vol was van Gods liefde dat hij zijn werk niet kon doen en toch gebeurden er geen ongelukken toen hij het verkeer moest regelen. Het kan zo gebeurd zijn, het kan ook verzonnen zijn. Hoe weet ik dat?
Ik heb ergens zo'n boekje van de vereniging voor zondagsrust, dat staat vol met verhaaltjes over mensen die de zondagsrust breken en er voor gestraft worden (soms pas na jaren). Of de rust juist houden en er voor gezegend worden. Is dat allemaal echt zo gebeurd? Ik vraag me dat af eigenlijk.

Daarom zei ik ook: als je deze verhalen niet kunt geloven, laat ze dan gewoon liggen. En lees je Bijbel.

Dan blijft staan dat daarmee voor een aantal mensen afbreuk wordt gedaan aan het Koninkrijk van God, en dat dat erg te betreuren is.

En ook dat uitgevers schrijvers in de verleiding brengen om het niet zo nauw te nemen met de waarheid, en dat is ook niet volgens de belijdenis.

Tenslotte is het een gemiste kans om anderen te overtuigen van de werkelijkheid van Gods aanwezigheid in ons leven.

DDD schreef:Dan blijft staan dat daarmee voor een aantal mensen afbreuk wordt gedaan aan het Koninkrijk van God, en dat dat erg te betreuren is.

En ook dat uitgevers schrijvers in de verleiding brengen om het niet zo nauw te nemen met de waarheid, en dat is ook niet volgens de belijdenis.

Tenslotte is het een gemiste kans om anderen te overtuigen van de werkelijkheid van Gods aanwezigheid in ons leven.

Waarom is het nodig deze geschiedenissen per definitie in twijfel te trekken?
Wil je overigens op dit gebied goed gedocumenteerde geschiedenissen lezen, dan verwijs ik je graag naar de serie 'Komt luistert toe' van J. van Dam, of 'Jonge Zangers' van Joh. Westerbeke.

Posthoorn schreef:

DDD schreef:Dan blijft staan dat daarmee voor een aantal mensen afbreuk wordt gedaan aan het Koninkrijk van God, en dat dat erg te betreuren is.

En ook dat uitgevers schrijvers in de verleiding brengen om het niet zo nauw te nemen met de waarheid, en dat is ook niet volgens de belijdenis.

Tenslotte is het een gemiste kans om anderen te overtuigen van de werkelijkheid van Gods aanwezigheid in ons leven.

Waarom is het nodig deze geschiedenissen per definitie in twijfel te trekken?
Wil je overigens op dit gebied goed gedocumenteerde geschiedenissen lezen, dan verwijs ik je graag naar de serie 'Komt luistert toe' van J. van Dam, of 'Jonge Zangers' van Joh. Westerbeke.

Van Dam vermeldde inderdaad wel altijd waar hij een verhaal vandaan had. Ik vind dat heel goed, maar ik denk dat er hier mensen zijn die geen genoegen nemen met: "Het verhaal over X heb ik gehoord van Y die het uit de mond van X opgetekend heeft."

eilander schreef:

Posthoorn schreef:

DDD schreef:Dan blijft staan dat daarmee voor een aantal mensen afbreuk wordt gedaan aan het Koninkrijk van God, en dat dat erg te betreuren is.

En ook dat uitgevers schrijvers in de verleiding brengen om het niet zo nauw te nemen met de waarheid, en dat is ook niet volgens de belijdenis.

Tenslotte is het een gemiste kans om anderen te overtuigen van de werkelijkheid van Gods aanwezigheid in ons leven.

Waarom is het nodig deze geschiedenissen per definitie in twijfel te trekken?
Wil je overigens op dit gebied goed gedocumenteerde geschiedenissen lezen, dan verwijs ik je graag naar de serie 'Komt luistert toe' van J. van Dam, of 'Jonge Zangers' van Joh. Westerbeke.

Van Dam vermeldde inderdaad wel altijd waar hij een verhaal vandaan had. Ik vind dat heel goed, maar ik denk dat er hier mensen zijn die geen genoegen nemen met: "Het verhaal over X heb ik gehoord van Y die het uit de mond van X opgetekend heeft."

Zeker niet als je er bij voorbaat al sceptisch tegenover staat.

-DIA- schreef: Ik wil het niet, dat is wel bekend, maar kom wel steeds meet tot de overtuiging dat ik me moet terugtrekken van dit forum.
Het is en blijft toch een strijd. Een woord als hierboven tast het heilige aan. De tere vreze Gods. En de grote werken van die God worden verachtelijk aan de kant gezet.

Met alle respect voor DIA die het vast niet zo bedoelt, maar dit ervaar ik toch als een stukje 'religieuze powerplay' en zich niet inleven in anderen zoals dat typerend lijkt voor de refokring. Ik kom het althans vaker tegen, bijv:
- "Als je dat zegt/vindt, dan kan je geen kind van God zijn."
- "Als je er zo bij loopt, dan...(idem)"
- "Als je deze bijbelvertaling leest, dan... (idem)"
- Ouders bij kinderen die volwassen worden en andere (kerkelijke) keuzes maken: "Ik accepteer je niet en wil niet meer met je te maken hebben". De vragenrubriek van Refoweb bewijst dat dit geen fictief gedrag is.

Beste Dia, misschien bedoel je het allemaal niet zo absoluut en zou je het wellicht beter zo kunnen verwoorden:
"Ik ervaar een woord als hierboven als iets dat het heilige aantast."

-DIA- schreef: Ik geloof zeker, ik voel het, er zijn sommigen die tegen hun consciëntie ingaan, en dat is erg. Meest voor de eigen ziel. U kunt vrijer willen
geloven, maar u weet ook dat God de Onveranderlijke is.

Is dat ook een manier van geloven?...