GJdeBruijn schreef:
Ongeloof: Jezus niet willen erkennen als de Enige Weg van behoud; Jezus niet kunnen aanvaarden in het geloof als persoonlijke Messias.
Jezus niet onvoorwaardelijk, met uitsluiting van eigen werken en pogingen tot behoud aannemen als de gerechtigheid in de weg van het geloof.
Samengevat: Ongeloof en verbreking door de wet zijn hetzelfde. Beide zijn uitingen van de natuurstaat van de niet wedergeboren mens, namelijk: Wet onderhouden, hoewel het niets verbetert ten aanzien van de vijandschap tegen God, Jezus als persoonlijke Zaligmaker op afstand houden, terwijl Hij de liefdewet volkomen vervuld heeft.
En is er voor de eenwording met Jezus Christus meer zondekennis dan die uiting van de natuurstaat van de niet wedergeboren mens?
Daarbij blijf ik moeite houden met het gebruik van superlatieven door velen van jullie: in dat andere topic "je moet eerst zo goed je zonden kennen dat je het niet meer houdt van de pijn", nu jij: "je moet Jezus onvoorwaardelijk aannemen anders is het ongeloof".
Ik wil echt niet muggenziften, maar vind je echt dat zo'n uitspraak als jij hier doet ruimte laat voor het "Heere ik geloof, kom mijn ongelovigheid te hulp"? Dat klinkt namelijk helemaal niet zo onvoorwaardelijk. Dat klinkt meer zo van, ja Heere ik wil wel geloven, en ik geloof ook, maar ik heb nog zoveel ongeloof, U moet te hulp komen, nu, morgen, elke dag, anders (de voorwaarde) behoudt ik het geloof niet.