Gereformeerde Gemeenten

[Amstelodamense]

Dank voor alle verhelderende antwoorden.

Ik heb nog drie kritische kanttekeningen:

-Ik krijg het gevoel dat alle betrokken, constructieve leden die vertrokken zijn door sommigen hier louter worden gezien als slachtoffers van de Gereformeerde Gemeenten. Dat het helemaal aan de Ger.Gem., de leer en de cultuur daar en de manier van doen van ambtsdragers ligt dat ze vertrokken zijn. Bijna alsof ze weggepest zijn. Die eenzijdige focus wil er bij mij niet in. Als je vertrekt, ga je zelf. Die daad stel je. Niemand dwingt je, ook al lees ik tussen de regels door dat sommigen dat wel zo ervaren, vooral omdat hun mening niet gehoord wordt (?? Zou ook een draad & 'n boom over opgezet kunnen worden, maar dat terzijde).
- Daarnaast wordt er gesproken over het afhaken van jongeren. Ik vind ik het persoonlijk altijd, maar zeker als je een gezin hebt, erg bedenkelijk om een kerkelijke overstap te maken. Daarmee leer je je kinderen geen kerkelijke trouw, integendeel. En de voorbeelden liggen in kerkelijk Nederland voor het oprapen: als pa en ma die trouw al niet hadden zie je dat in versterkte mate terug bij kinderen en kleinkinderen. Trouw is zoiets moois en kostbaars, niet alleen als het makkelijk is, maar juist als het moeilijk is. Overstappen als het niet meer bevalt is van alle tijden, maar zeker van onze tijd: het moet allemaal aansluiten bij hoe ik het beleef en als dat niet meer zo is, ben ik vroeger of later weg. Als dat voorbeeld al gegeven wordt door een stoet aan ouders in de vorm van shoppen, negatief praten over de kerk en ambtsdragers en tenslotte door het opvragen van de attestatie, moeten we dan nog verbaasd zijn als jongeren massaal wegtrekken?
-In de genoemde uitsplitsingen van vertrekkers mis ik de categorie mensen die genoemd wordt in 2 Timotheüs 4: 2 Predik het woord; houd aan tijdelijk, ontijdelijk; wederleg, bestraf, vermaan in alle lankmoedigheid en leer. 3 Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelven leraars opgaderen, naar hun eigen begeerlijkheden;. De kittelachtigen van gehoor. Ik denk dat niemand van de vertrekkers zich daar vrijwillig onder zal willen scharen. Niemand zal er ook onder willen vallen. Toch is het een groep die veel schade aanricht en ik kan me in mijn kerkelijke omgeving niet aan de indruk onttrekken dat een aanzienlijk deel van hen juist óók onder de genoemde ooit zo betrokken leden valt. Het zijn niet zelden zeer godsdienstige mensen. Maar die vroeg of laat de oude leer niet meer kunnen verdragen. Die weleens zijn aangesproken op hun godsdienst en bij wie dat totaal verkeerd gevallen is. Wel genade, liever niet teveel verlorenheid en schuld. Niet de standen in het genadeleven. Niet het recht. Er niet buiten gepreekt wensen te worden. Liever geen afsnijding. Niet kritisch bevraagd wensen te worden op hun bekering. Een ontdekkende prediking schuwen. Hoge eisen stellen aan een ruime, nodigende Evangelieprediking. Gaandeweg de tijd gaan hun stekels al sneller overeind staan als ze over genoemde onderwerpen horen. Ik geloof dat het eerlijk en Bijbels is om deze categorie vertrekkers ook eerlijk in de ogen te kijken. Het Evangelie is voor de mens, maar niet naar de mens en in heel de Bijbel wordt de mens en zeker de godsdienstige kerkmens er buiten gezet. En ja, dat doet pijn. God kan ons niet gebruiken.

Heb je in de gaten dat je enorm oordelend schrijft? Onder andere vanwege dit soort oordelend gepraat (wat teveel voorkomt in de GG en ik bij jou ook lees) ben ik enorm blij en dankbaar dat wij de overstap naar de PKN hebben gemaakt.

[GerefGemeente-lid]

Dank voor alle verhelderende antwoorden.

Ik heb nog drie kritische kanttekeningen:

-Ik krijg het gevoel dat alle betrokken, constructieve leden die vertrokken zijn door sommigen hier louter worden gezien als slachtoffers van de Gereformeerde Gemeenten. Dat het helemaal aan de Ger.Gem., de leer en de cultuur daar en de manier van doen van ambtsdragers ligt dat ze vertrokken zijn. Bijna alsof ze weggepest zijn. Die eenzijdige focus wil er bij mij niet in. Als je vertrekt, ga je zelf. Die daad stel je. Niemand dwingt je, ook al lees ik tussen de regels door dat sommigen dat wel zo ervaren, vooral omdat hun mening niet gehoord wordt (?? Zou ook een draad & 'n boom over opgezet kunnen worden, maar dat terzijde).
- Daarnaast wordt er gesproken over het afhaken van jongeren. Ik vind ik het persoonlijk altijd, maar zeker als je een gezin hebt, erg bedenkelijk om een kerkelijke overstap te maken. Daarmee leer je je kinderen geen kerkelijke trouw, integendeel. En de voorbeelden liggen in kerkelijk Nederland voor het oprapen: als pa en ma die trouw al niet hadden zie je dat in versterkte mate terug bij kinderen en kleinkinderen. Trouw is zoiets moois en kostbaars, niet alleen als het makkelijk is, maar juist als het moeilijk is. Overstappen als het niet meer bevalt is van alle tijden, maar zeker van onze tijd: het moet allemaal aansluiten bij hoe ik het beleef en als dat niet meer zo is, ben ik vroeger of later weg. Als dat voorbeeld al gegeven wordt door een stoet aan ouders in de vorm van shoppen, negatief praten over de kerk en ambtsdragers en tenslotte door het opvragen van de attestatie, moeten we dan nog verbaasd zijn als jongeren massaal wegtrekken?
-In de genoemde uitsplitsingen van vertrekkers mis ik de categorie mensen die genoemd wordt in 2 Timotheüs 4: 2 Predik het woord; houd aan tijdelijk, ontijdelijk; wederleg, bestraf, vermaan in alle lankmoedigheid en leer. 3 Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelven leraars opgaderen, naar hun eigen begeerlijkheden;. De kittelachtigen van gehoor. Ik denk dat niemand van de vertrekkers zich daar vrijwillig onder zal willen scharen. Niemand zal er ook onder willen vallen. Toch is het een groep die veel schade aanricht en ik kan me in mijn kerkelijke omgeving niet aan de indruk onttrekken dat een aanzienlijk deel van hen juist óók onder de genoemde ooit zo betrokken leden valt. Het zijn niet zelden zeer godsdienstige mensen. Maar die vroeg of laat de oude leer niet meer kunnen verdragen. Die weleens zijn aangesproken op hun godsdienst en bij wie dat totaal verkeerd gevallen is. Wel genade, liever niet teveel verlorenheid en schuld. Niet de standen in het genadeleven. Niet het recht. Er niet buiten gepreekt wensen te worden. Liever geen afsnijding. Niet kritisch bevraagd wensen te worden op hun bekering. Een ontdekkende prediking schuwen. Hoge eisen stellen aan een ruime, nodigende Evangelieprediking. Gaandeweg de tijd gaan hun stekels al sneller overeind staan als ze over genoemde onderwerpen horen. Ik geloof dat het eerlijk en Bijbels is om deze categorie vertrekkers ook eerlijk in de ogen te kijken. Het Evangelie is voor de mens, maar niet naar de mens en in heel de Bijbel wordt de mens en zeker de godsdienstige kerkmens er buiten gezet. En ja, dat doet pijn. God kan ons niet gebruiken.

Heb je in de gaten dat je enorm oordelend schrijft? Onder andere vanwege dit soort oordelend gepraat (wat teveel voorkomt in de GG en ik bij jou ook lees) ben ik enorm blij en dankbaar dat wij de overstap naar de PKN hebben gemaakt.

---knip--- Geen oude koeien aub.

Dus ga nu niet zo reageren. Probeer je ook eens in een ander te verplaatsen. En houd het gesprek open en zonder verwijten. Dat houdt de discussie zuiver.

[Job]

Dank voor alle verhelderende antwoorden.

Ik heb nog drie kritische kanttekeningen:

-Ik krijg het gevoel dat alle betrokken, constructieve leden die vertrokken zijn door sommigen hier louter worden gezien als slachtoffers van de Gereformeerde Gemeenten. Dat het helemaal aan de Ger.Gem., de leer en de cultuur daar en de manier van doen van ambtsdragers ligt dat ze vertrokken zijn. Bijna alsof ze weggepest zijn. Die eenzijdige focus wil er bij mij niet in. Als je vertrekt, ga je zelf. Die daad stel je. Niemand dwingt je, ook al lees ik tussen de regels door dat sommigen dat wel zo ervaren, vooral omdat hun mening niet gehoord wordt (?? Zou ook een draad & 'n boom over opgezet kunnen worden, maar dat terzijde).
- Daarnaast wordt er gesproken over het afhaken van jongeren. Ik vind ik het persoonlijk altijd, maar zeker als je een gezin hebt, erg bedenkelijk om een kerkelijke overstap te maken. Daarmee leer je je kinderen geen kerkelijke trouw, integendeel. En de voorbeelden liggen in kerkelijk Nederland voor het oprapen: als pa en ma die trouw al niet hadden zie je dat in versterkte mate terug bij kinderen en kleinkinderen. Trouw is zoiets moois en kostbaars, niet alleen als het makkelijk is, maar juist als het moeilijk is. Overstappen als het niet meer bevalt is van alle tijden, maar zeker van onze tijd: het moet allemaal aansluiten bij hoe ik het beleef en als dat niet meer zo is, ben ik vroeger of later weg. Als dat voorbeeld al gegeven wordt door een stoet aan ouders in de vorm van shoppen, negatief praten over de kerk en ambtsdragers en tenslotte door het opvragen van de attestatie, moeten we dan nog verbaasd zijn als jongeren massaal wegtrekken?
-In de genoemde uitsplitsingen van vertrekkers mis ik de categorie mensen die genoemd wordt in 2 Timotheüs 4: 2 Predik het woord; houd aan tijdelijk, ontijdelijk; wederleg, bestraf, vermaan in alle lankmoedigheid en leer. 3 Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelven leraars opgaderen, naar hun eigen begeerlijkheden;. De kittelachtigen van gehoor. Ik denk dat niemand van de vertrekkers zich daar vrijwillig onder zal willen scharen. Niemand zal er ook onder willen vallen. Toch is het een groep die veel schade aanricht en ik kan me in mijn kerkelijke omgeving niet aan de indruk onttrekken dat een aanzienlijk deel van hen juist óók onder de genoemde ooit zo betrokken leden valt. Het zijn niet zelden zeer godsdienstige mensen. Maar die vroeg of laat de oude leer niet meer kunnen verdragen. Die weleens zijn aangesproken op hun godsdienst en bij wie dat totaal verkeerd gevallen is. Wel genade, liever niet teveel verlorenheid en schuld. Niet de standen in het genadeleven. Niet het recht. Er niet buiten gepreekt wensen te worden. Liever geen afsnijding. Niet kritisch bevraagd wensen te worden op hun bekering. Een ontdekkende prediking schuwen. Hoge eisen stellen aan een ruime, nodigende Evangelieprediking. Gaandeweg de tijd gaan hun stekels al sneller overeind staan als ze over genoemde onderwerpen horen. Ik geloof dat het eerlijk en Bijbels is om deze categorie vertrekkers ook eerlijk in de ogen te kijken. Het Evangelie is voor de mens, maar niet naar de mens en in heel de Bijbel wordt de mens en zeker de godsdienstige kerkmens er buiten gezet. En ja, dat doet pijn. God kan ons niet gebruiken.

Heb je in de gaten dat je enorm oordelend schrijft? Onder andere vanwege dit soort oordelend gepraat (wat teveel voorkomt in de GG en ik bij jou ook lees) ben ik enorm blij en dankbaar dat wij de overstap naar de PKN hebben gemaakt.

Waarom een rode waas voor je ogen krijgen als ik een puur Bijbels gegeven aanstip, namelijk dat er kittelachtigen van gehoor zullen zijn die zichzelf leraars zullen opgaderen? Ik begrijp ook van oa Bezorgd dat ik dit niet mag schrijven omdat het precies is wat er in de GG gebeurt.

Nee, het is Bijbels dat deze mensen er zullen zijn. En dan niet om onwelgevallige leden af te kunnen schrijven zonder als kerkenraad zelfkritisch te hoeven zijn. Want dat is zondermeer verkeerd. Maar benoemen en onder ogen zien dat ze er zeker zullen zijn - ze zijn er ook - is niet meer niet minder dan een Bijbels gegeven.

[Amstelodamense]

Dank voor alle verhelderende antwoorden.

Ik heb nog drie kritische kanttekeningen:

-Ik krijg het gevoel dat alle betrokken, constructieve leden die vertrokken zijn door sommigen hier louter worden gezien als slachtoffers van de Gereformeerde Gemeenten. Dat het helemaal aan de Ger.Gem., de leer en de cultuur daar en de manier van doen van ambtsdragers ligt dat ze vertrokken zijn. Bijna alsof ze weggepest zijn. Die eenzijdige focus wil er bij mij niet in. Als je vertrekt, ga je zelf. Die daad stel je. Niemand dwingt je, ook al lees ik tussen de regels door dat sommigen dat wel zo ervaren, vooral omdat hun mening niet gehoord wordt (?? Zou ook een draad & 'n boom over opgezet kunnen worden, maar dat terzijde).
- Daarnaast wordt er gesproken over het afhaken van jongeren. Ik vind ik het persoonlijk altijd, maar zeker als je een gezin hebt, erg bedenkelijk om een kerkelijke overstap te maken. Daarmee leer je je kinderen geen kerkelijke trouw, integendeel. En de voorbeelden liggen in kerkelijk Nederland voor het oprapen: als pa en ma die trouw al niet hadden zie je dat in versterkte mate terug bij kinderen en kleinkinderen. Trouw is zoiets moois en kostbaars, niet alleen als het makkelijk is, maar juist als het moeilijk is. Overstappen als het niet meer bevalt is van alle tijden, maar zeker van onze tijd: het moet allemaal aansluiten bij hoe ik het beleef en als dat niet meer zo is, ben ik vroeger of later weg. Als dat voorbeeld al gegeven wordt door een stoet aan ouders in de vorm van shoppen, negatief praten over de kerk en ambtsdragers en tenslotte door het opvragen van de attestatie, moeten we dan nog verbaasd zijn als jongeren massaal wegtrekken?
-In de genoemde uitsplitsingen van vertrekkers mis ik de categorie mensen die genoemd wordt in 2 Timotheüs 4: 2 Predik het woord; houd aan tijdelijk, ontijdelijk; wederleg, bestraf, vermaan in alle lankmoedigheid en leer. 3 Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelven leraars opgaderen, naar hun eigen begeerlijkheden;. De kittelachtigen van gehoor. Ik denk dat niemand van de vertrekkers zich daar vrijwillig onder zal willen scharen. Niemand zal er ook onder willen vallen. Toch is het een groep die veel schade aanricht en ik kan me in mijn kerkelijke omgeving niet aan de indruk onttrekken dat een aanzienlijk deel van hen juist óók onder de genoemde ooit zo betrokken leden valt. Het zijn niet zelden zeer godsdienstige mensen. Maar die vroeg of laat de oude leer niet meer kunnen verdragen. Die weleens zijn aangesproken op hun godsdienst en bij wie dat totaal verkeerd gevallen is. Wel genade, liever niet teveel verlorenheid en schuld. Niet de standen in het genadeleven. Niet het recht. Er niet buiten gepreekt wensen te worden. Liever geen afsnijding. Niet kritisch bevraagd wensen te worden op hun bekering. Een ontdekkende prediking schuwen. Hoge eisen stellen aan een ruime, nodigende Evangelieprediking. Gaandeweg de tijd gaan hun stekels al sneller overeind staan als ze over genoemde onderwerpen horen. Ik geloof dat het eerlijk en Bijbels is om deze categorie vertrekkers ook eerlijk in de ogen te kijken. Het Evangelie is voor de mens, maar niet naar de mens en in heel de Bijbel wordt de mens en zeker de godsdienstige kerkmens er buiten gezet. En ja, dat doet pijn. God kan ons niet gebruiken.

Heb je in de gaten dat je enorm oordelend schrijft? Onder andere vanwege dit soort oordelend gepraat (wat teveel voorkomt in de GG en ik bij jou ook lees) ben ik enorm blij en dankbaar dat wij de overstap naar de PKN hebben gemaakt.

Waarom een rode waas voor je ogen krijgen als ik een puur Bijbels gegeven aanstip, namelijk dat er kittelachtigen van gehoor zullen zijn die zichzelf leraars zullen opgaderen? Ik begrijp ook van oa Bezorgd dat ik dit niet mag schrijven omdat het precies is wat er in de GG gebeurt.

Nee, het is Bijbels dat deze mensen er zullen zijn. En dan niet om onwelgevallige leden af te kunnen schrijven zonder als kerkenraad zelfkritisch te hoeven zijn. Want dat is zondermeer verkeerd. Maar benoemen en onder ogen zien dat ze er zeker zullen zijn - ze zijn er ook - is niet meer niet minder dan een Bijbels gegeven.

Misschien ben je zelf wel een van de kittelachtigen, komt zo’n gedachte wel eens bij je boven? Of praat je vooral over “deze mensen” zonder je er zelf ook onder te scharen?

[Amstelodamense]

En nee, ik krijg geen rode waas. Wel verbaas ik me over de blinde vlek die je hebt

[KDD]

Ik vind dat Job het netjes weergegeven heeft. Over jongeren die afhaken, het lijkt mij, als ik naar de generatie van mijn ouders kijk, dat dit ook een fenomeen was in de Hervormde Kerk in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw.

[GerefGemeente-lid]

Misschien ben je zelf wel een van de kittelachtigen, komt zo’n gedachte wel eens bij je boven? Of praat je vooral over “deze mensen” zonder je er zelf ook onder te scharen?

Ik mag hopen dat je deze twee vragen ook eerst aan jezelf gesteld hebt?

---knip---

Als God je Vader is, is de kerk je moeder, zei ds. C. Harinck eens. Hoe kun je die dán verlaten?

[Maanenschijn]

Als God je Vader is, is de kerk je moeder, zei ds. C. Harinck eens. Hoe kun je die dán verlaten?

Deze uitspraak gaat iets verder terug dan ds. Harinck. Voor wat context:

https://www.rd.nl/artikel/174750-beeld- ... r-leerzaam

[Amstelodamense]

Misschien ben je zelf wel een van de kittelachtigen, komt zo’n gedachte wel eens bij je boven? Of praat je vooral over “deze mensen” zonder je er zelf ook onder te scharen?

Ik mag hopen dat je deze twee vragen ook eerst aan jezelf gesteld hebt?

---knip---

Als God je Vader is, is de kerk je moeder, zei ds. C. Harinck eens. Hoe kun je die dán verlaten?

Ho ho, hier sla je de plank mis. Ik ben zeker niet alleen maar negatief over de GG. Er zijn zaken die ik altijd van harte heb lief gehad (de eerbied voor Gods Woord, de diepgang in de preken), maar er zijn ook zaken waar ik moeite mee heb.

---knip---

Maar goed, wat mij betreft einde discussie. De keuze is gemaakt voor Gods aangezicht en daar was jij niet bij. Dus op jouw goedkeuring of oordeel zit ik ook niet te wachten

[Mistig]

Dank voor alle verhelderende antwoorden.

Ik heb nog drie kritische kanttekeningen:

-Ik krijg het gevoel dat alle betrokken, constructieve leden die vertrokken zijn door sommigen hier louter worden gezien als slachtoffers van de Gereformeerde Gemeenten. Dat het helemaal aan de Ger.Gem., de leer en de cultuur daar en de manier van doen van ambtsdragers ligt dat ze vertrokken zijn. Bijna alsof ze weggepest zijn. Die eenzijdige focus wil er bij mij niet in. Als je vertrekt, ga je zelf. Die daad stel je. Niemand dwingt je, ook al lees ik tussen de regels door dat sommigen dat wel zo ervaren, vooral omdat hun mening niet gehoord wordt (?? Zou ook een draad & 'n boom over opgezet kunnen worden, maar dat terzijde).
- Daarnaast wordt er gesproken over het afhaken van jongeren. Ik vind ik het persoonlijk altijd, maar zeker als je een gezin hebt, erg bedenkelijk om een kerkelijke overstap te maken. Daarmee leer je je kinderen geen kerkelijke trouw, integendeel. En de voorbeelden liggen in kerkelijk Nederland voor het oprapen: als pa en ma die trouw al niet hadden zie je dat in versterkte mate terug bij kinderen en kleinkinderen. Trouw is zoiets moois en kostbaars, niet alleen als het makkelijk is, maar juist als het moeilijk is. Overstappen als het niet meer bevalt is van alle tijden, maar zeker van onze tijd: het moet allemaal aansluiten bij hoe ik het beleef en als dat niet meer zo is, ben ik vroeger of later weg. Als dat voorbeeld al gegeven wordt door een stoet aan ouders in de vorm van shoppen, negatief praten over de kerk en ambtsdragers en tenslotte door het opvragen van de attestatie, moeten we dan nog verbaasd zijn als jongeren massaal wegtrekken?
-In de genoemde uitsplitsingen van vertrekkers mis ik de categorie mensen die genoemd wordt in 2 Timotheüs 4: 2 Predik het woord; houd aan tijdelijk, ontijdelijk; wederleg, bestraf, vermaan in alle lankmoedigheid en leer. 3 Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelven leraars opgaderen, naar hun eigen begeerlijkheden;. De kittelachtigen van gehoor. Ik denk dat niemand van de vertrekkers zich daar vrijwillig onder zal willen scharen. Niemand zal er ook onder willen vallen. Toch is het een groep die veel schade aanricht en ik kan me in mijn kerkelijke omgeving niet aan de indruk onttrekken dat een aanzienlijk deel van hen juist óók onder de genoemde ooit zo betrokken leden valt. Het zijn niet zelden zeer godsdienstige mensen. Maar die vroeg of laat de oude leer niet meer kunnen verdragen. Die weleens zijn aangesproken op hun godsdienst en bij wie dat totaal verkeerd gevallen is. Wel genade, liever niet teveel verlorenheid en schuld. Niet de standen in het genadeleven. Niet het recht. Er niet buiten gepreekt wensen te worden. Liever geen afsnijding. Niet kritisch bevraagd wensen te worden op hun bekering. Een ontdekkende prediking schuwen. Hoge eisen stellen aan een ruime, nodigende Evangelieprediking. Gaandeweg de tijd gaan hun stekels al sneller overeind staan als ze over genoemde onderwerpen horen. Ik geloof dat het eerlijk en Bijbels is om deze categorie vertrekkers ook eerlijk in de ogen te kijken. Het Evangelie is voor de mens, maar niet naar de mens en in heel de Bijbel wordt de mens en zeker de godsdienstige kerkmens er buiten gezet. En ja, dat doet pijn. God kan ons niet gebruiken.

Heb je in de gaten dat je enorm oordelend schrijft? Onder andere vanwege dit soort oordelend gepraat (wat teveel voorkomt in de GG en ik bij jou ook lees) ben ik enorm blij en dankbaar dat wij de overstap naar de PKN hebben gemaakt.

Waarom een rode waas voor je ogen krijgen als ik een puur Bijbels gegeven aanstip, namelijk dat er kittelachtigen van gehoor zullen zijn die zichzelf leraars zullen opgaderen? Ik begrijp ook van oa Bezorgd dat ik dit niet mag schrijven omdat het precies is wat er in de GG gebeurt.

Nee, het is Bijbels dat deze mensen er zullen zijn. En dan niet om onwelgevallige leden af te kunnen schrijven zonder als kerkenraad zelfkritisch te hoeven zijn. Want dat is zondermeer verkeerd. Maar benoemen en onder ogen zien dat ze er zeker zullen zijn - ze zijn er ook - is niet meer niet minder dan een Bijbels gegeven.

Misschien ben je zelf wel een van de kittelachtigen, komt zo’n gedachte wel eens bij je boven? Of praat je vooral over “deze mensen” zonder je er zelf ook onder te scharen?

Volgens mij maakt Job het helemaal niet persoonlijk. En in zo’n gesprek/discussie is dat heel verstandig. Het is toch gewoon eerlijk om alle aspecten te benoemen? En ja, zoals Job schrijft; deze mensen zijn er. En hij maakt het verder niet persoonlijk. Dat kan je maar beter ook niet doen. Dat helpt de discussie vaak niet echt.

[Amstelodamense]

Het ging mij niet alleen om het derde punt, de kittelachtigen. Maar goed, nu het hier toch over gaat: Job schrijft dat een aanzienlijk deel van de vertrekkers hier onder zou vallen.

Is dat gebaseerd op empirisch onderzoek? Hoe is Job tot die conclusie gekomen? Hoewel dan niet perse persoonlijk, wordt een hele groep vertrekkers weggezet als kittelachtigen. Lees: het lag aan de ontvanger, niet aan de boodschapper

[Zeeuw]

Dank voor alle verhelderende antwoorden.

Ik heb nog drie kritische kanttekeningen:

-Ik krijg het gevoel dat alle betrokken, constructieve leden die vertrokken zijn door sommigen hier louter worden gezien als slachtoffers van de Gereformeerde Gemeenten. Dat het helemaal aan de Ger.Gem., de leer en de cultuur daar en de manier van doen van ambtsdragers ligt dat ze vertrokken zijn. Bijna alsof ze weggepest zijn. Die eenzijdige focus wil er bij mij niet in. Als je vertrekt, ga je zelf. Die daad stel je. Niemand dwingt je, ook al lees ik tussen de regels door dat sommigen dat wel zo ervaren, vooral omdat hun mening niet gehoord wordt (?? Zou ook een draad & 'n boom over opgezet kunnen worden, maar dat terzijde).
- Daarnaast wordt er gesproken over het afhaken van jongeren. Ik vind ik het persoonlijk altijd, maar zeker als je een gezin hebt, erg bedenkelijk om een kerkelijke overstap te maken. Daarmee leer je je kinderen geen kerkelijke trouw, integendeel. En de voorbeelden liggen in kerkelijk Nederland voor het oprapen: als pa en ma die trouw al niet hadden zie je dat in versterkte mate terug bij kinderen en kleinkinderen. Trouw is zoiets moois en kostbaars, niet alleen als het makkelijk is, maar juist als het moeilijk is. Overstappen als het niet meer bevalt is van alle tijden, maar zeker van onze tijd: het moet allemaal aansluiten bij hoe ik het beleef en als dat niet meer zo is, ben ik vroeger of later weg. Als dat voorbeeld al gegeven wordt door een stoet aan ouders in de vorm van shoppen, negatief praten over de kerk en ambtsdragers en tenslotte door het opvragen van de attestatie, moeten we dan nog verbaasd zijn als jongeren massaal wegtrekken?
-In de genoemde uitsplitsingen van vertrekkers mis ik de categorie mensen die genoemd wordt in 2 Timotheüs 4: 2 Predik het woord; houd aan tijdelijk, ontijdelijk; wederleg, bestraf, vermaan in alle lankmoedigheid en leer. 3 Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelven leraars opgaderen, naar hun eigen begeerlijkheden;. De kittelachtigen van gehoor. Ik denk dat niemand van de vertrekkers zich daar vrijwillig onder zal willen scharen. Niemand zal er ook onder willen vallen. Toch is het een groep die veel schade aanricht en ik kan me in mijn kerkelijke omgeving niet aan de indruk onttrekken dat een aanzienlijk deel van hen juist óók onder de genoemde ooit zo betrokken leden valt. Het zijn niet zelden zeer godsdienstige mensen. Maar die vroeg of laat de oude leer niet meer kunnen verdragen. Die weleens zijn aangesproken op hun godsdienst en bij wie dat totaal verkeerd gevallen is. Wel genade, liever niet teveel verlorenheid en schuld. Niet de standen in het genadeleven. Niet het recht. Er niet buiten gepreekt wensen te worden. Liever geen afsnijding. Niet kritisch bevraagd wensen te worden op hun bekering. Een ontdekkende prediking schuwen. Hoge eisen stellen aan een ruime, nodigende Evangelieprediking. Gaandeweg de tijd gaan hun stekels al sneller overeind staan als ze over genoemde onderwerpen horen. Ik geloof dat het eerlijk en Bijbels is om deze categorie vertrekkers ook eerlijk in de ogen te kijken. Het Evangelie is voor de mens, maar niet naar de mens en in heel de Bijbel wordt de mens en zeker de godsdienstige kerkmens er buiten gezet. En ja, dat doet pijn. God kan ons niet gebruiken.

1) Nee, dat is niet zo.
2) Daar ga je te kort door te bocht en generaliseert te veel.
3) Eveneens te kort door de bocht.

Door deze generalisatie doe je m.i. veel mensen pijn en snij je mogelijkheden tot constructief gesprek af.

[pierre27]

Ik vind dat Job het netjes weergegeven heeft. Over jongeren die afhaken, het lijkt mij, als ik naar de generatie van mijn ouders kijk, dat dit ook een fenomeen was in de Hervormde Kerk in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw.

Eens met je KDD dat Job het netjes heeft weergegeven. Hij heeft in elk geval de gave het rustig en overzichtelijk te beschrijven. Daar ben ik soms jalours op. Natuurlijk zijn er bij elk van de genoemde kanttekeningen kritische opmerkingen te maken maar de kern ervan is mijns inziens juist. Dat dit te lezen voor sommigen niet aangenaam is begrijp ik geheel. Ik volg momenteel wat potentiële vertrekkers bij vier verschillende kerkverbanden en dan zie je elementen van kanttekening 1(toegepast op dat kerkverband) en elementen van kanttekening 3 duidelijk terugkomen. Rondom het genoemde over afhakende jongeren, daar heb ik gesprekken met een ouderling van de PKN en een jongerenwerker uit de buurt over en terecht zoals Bezorgd opmerkte, dit hoor en zie je overal helaas. Afgaande op gesprekken met jongeren op school blijkt dat de wijze waarop huiselijke gesprekken over de prediking gevoerd worden helaas niet altijd zo zuiver en goed is. Dit zowel ter rechter als ter linkerzijde. Elementen van de derde kanntekening van Job zijn hierin te zien. Daar is winst te behalen denk ik zomaar.

[Forummer]

Ik denk dat Job een hele heldere analyse heeft neergezet, een eerlijk verhaal.

Ik denk wel dat het ook waar is dat vertrekkers eigenlijk altijd worden weggezet als kittelachtig van gehoor. Als je zelf zo'n onterechte beschuldigingen moet incasseren, doet dat heel veel pijn. Er worden mijns inziens ook echt mensen mee beschadigd. En ik denk dat GerGemmers en ex-GerGemmers dit meemaken of meegemaakt hebben, daarom hier tegen ageren.

Ik denk terecht. Het is goed als deze cultuur bespreekbaar gemaakt wordt. Daar valt veel winst mee te behalen en schade mee te voorkomen.

Hiermee zeg ik niet dat er alleen maar slachtoffers zijn. Ik zie dit echter in mijn eigen omgeving wel gebeuren. Alhoewel mij via-via ook signalen bereiken van HHK-gemeenten in de regio die eigenlijk niet zo blij zijn met de overeenkomst van een deel van die GerGemmers, omdat die duidelijk tot de categorie horen 'we willen wat makkelijker kunnen leven'. Hoewel ik dat dus niet terugzie in eigen waarneming, heeft Job wel gelijk dat deze categorie mensen wél bestaat. En dat mag dan ook benoemd worden, wat Job naar mijn mening respectvol probeert te doen.

[Tiberius]

Hoe zou het komen dat vertrekkers uit de GG als kittelachtig worden bestempeld en binnenkomers vanuit andere kerkverbanden niet?