Maanenschijn schreef:De drie punten die je aandraagt zijn in het overgrote deel van de gevallen een juiste interpretatie van de wetenschap en praktijk.
Allereerst dank voor je inhoudelijke reactie over dit zeer moeilijke onderwerp. Ik zal proberen met alle gebrek er iets over te zeggen.
Waarbij ik bij voorbaat alle forummers vergeving vraag, als ik in mijn verwoord wellicht niet de gevoeligheid toon die ik zou moeten tonen, hoewel dat niet mijn bedoeling is, en ik daar iemand mee zou kwetsen.
Over het bovenstaande citaat: wat ik om me heen zie, is dat er een klimaat is ontstaan, waar alternatieve visies bij voorbaat homofoob zijn. Het is dus niet allemaal wetenschap wat men wetenschap noemt, maar er zit ook een ideologie achter. En beide zaken worden onder de noemer wetenschap gepresenteerd. Ik ben dus voorzichtig met de seculiere informatie, omdat daar naast wetenschappelijke conclusies ook een soort ideologie achter zit.
Maanenschijn schreef:1) in te veel gevallen is het gebeurd dat gedacht of gehoopt wordt dat een huwelijk de homoseksuele gevoelens wel laat verdwijnen. In veel van die gevallen is het geen goed huwelijk geworden.
2) Zoals ik niet dagelijks bezig ben met mijn hetro sexualiteit, zijn ook mensen met homoseksuele gevoelens daar niet dagelijks mee bezig. Een probleem mijns inziens is dat geaardheid / gender bijna vereenzelvigd wordt met identiteit. Dat moet niet het geval zijn. Maar gevoelens van homoseksualiteit gaan niet vanzelf weg. Ik ben er van overtuigd dat de Heere daarin verandering kan geven, maar het is niet de natuurlijke weg.
3) vanuit wetenschappelijk oogpunt heeft genderidentiteit en seksuele geaardheid een aantal oorzaken. Eén daarvan is benoemd als aangeboren, waarbij er een verschil tussen genetica en embryo-ontwikkeling. Er is vaak een grote kans dat de seksuele voorkeur bij de geboorte al aanwezig is.
1. Als iemand 100% hmoseksuele gevoelens heeft (in de praktijk is er meer variatie, ik kom daar op terug) gaat een huwelijk dit niet verhelpen. Dat ben ik met je eens, en dan is het in sommige situaties niet verstandig om een huwelijk in te gaan. Toch wil ik daar een kanttekening bij maken: ik wil het niet uitsluiten. Als er echte liefde is (al ontbreekt de seksuele aantrekkingskracht), en hier uitgebreid over gesproken is en gebeden, dat is het mijns inziens wel een optie. Anders zouden lichamelijke gehandicapten die geen sexuele gemeenschap kunnen hebben (en let wel: ik vergelijk homofilie niet met lichamelijke gehandicapten), ook niet kunnen trouwen. Ik geloof dat er ook een gezegend huwelijk kan zijn zonder sexuele gemeenschap, al is dat geen automatisme, en zul je el echt moeten weten waar je aan begint.
2. Zie mijn opmerking bij 4
3. Ik sluit absoluut niet uit dat er vanwege de zondeval lichamelijke oorzaken kunnen zijn van homoseksuele aantrekkingskracht. Echter verzet ik me tegen de ideologie, dat dat de enige oorzaak zou kunnen zijn. Ik weet van een vrouw waar incest mee is geplaagd (verschikkelijk), en die daardoor een afkeer van mannen heeft gekregen, en lesbisch is geworden. Iemands geschiedenis kan wel dergelijk een factor van invloed zijn. En dat mag tegenwoordig niet meer gezegd worden.
4. Het beeld wordt geschetst dat iemand of 100% hetero of 100% homo is. In de praktijk zijn er meer variaties. Sommigen voelen zich gedeeltelijk tot mannen en gedeeltelijk tot vrouwen aangetrokken. In dat geval kan in een bepaalde levensfase (bijvoorbeeld de puberteit) de ene aantrekkingskracht prominent zijn, en in een andere levensfase de andere aantrekkingskracht. Zulke jongeren in hun puberteit kunnen door eenzijdige informatie gestimuleerd worden om zich als volledig homofiel te zien, terwijl de werkelijkheid gevarieerder is (we hebben het dan over biseksueel, een bepaalde mate van aantrekkingskracht tot het ene, en een bepaalde mate van aantrekkingskracht tot het andere geslacht). Ik ontken niet dat er mannen zijn die geen enkele gevoelens hebben voor het tegenovergestelde geslacht. Maar dat is zeker niet alle of de eeste gevallen zo. En dat deze jongeren in de richting van identificatie als 100% homofiel of 100% hetero worden gestimuleerd, vind ik een groot hiaat in een dergelijke benadering.
5. Verandering: als er in een methode gezegd word dat verandering niet mogelijk of zeer onwaarschijnlijk is, vind ik dat aan ongeloof grenzen. Ik lees dat nergens in Gods Woord. Dus als dat zo gecommuniceerd wordt naar jongeren, vind ik dat afbreuk doen aan wie God is. Tegelijkertijd ben ik het met je eens dat dat niet vanzelfsprekend is, en weet ik ook dat dat in veel gevallen niet gebeurt, en dat God wel genade wil geven om dit kruis te dragen. Maar je mag om verandering bidden! Tegelijkertijd is God soeverein, en worden niet alle kruizen door Hem weggenomen.
Tot hiertoe een beknopte reactie. Ik ben vanmiddag niet in de gelegenheid om verder uitgebreid te reageren.