Homoseksualiteit

[Bruna]

Vind het ook verontrustend allemaal. Nu is dit een methode die gebruikt wordt op voortgezet onderwijs. De vraag is waar kinderen op de basisschool mee geconfronteerd (gaan) worden.

Stel een leraar op de basisschool legt aan kinderen in groep 6/7/8 uit dat hij homo is, christen en daarom bewust geen relatie aangaat. Dit is uiteraard een voorbeeld en navolgenswaardig. Maar op die leeftijd zijn de kinderen wel hun eigen ik aan het ontwikkelen. Ik vraag me af of dit dan de juiste leeftijd is. Een meester is in die leeftijdsfase van de kinderen echt een voorbeeldfiguur. Wat de meester zegt is van grote invloed. Ik vraag me dan af, kan dit niet beter op latere leeftijd (15/16) verteld worden? Ik vind de leeftijd 9-12 daarvoor te jong. Maar ik ben ook geen pedagoog en laat me graag corrigeren door mensen die hiervoor geleerd hebben.

[Maanenschijn]

In de methode Be-Loved die op de meeste Reformatorische scholen gegeven wordt (Gomarus, Lodenstein, etc), wordt expliciet gezegd:
1. Het wordt ontraden om als je homoseksuele gevoelens hebt, een heteroseksueel huwelijk aan te gaan
2. Gezegd dat homoseksuele gevoelens niet zullen verdwijnen
3. Dat het waarschijnlijk aangeboren is

Dit lees je in de volgende handleiding:
https://docplayer.nl/144769190-Be-loved ... -vmbo.html

En dat wordt meegegeven aan duizenden Reformatorische kinderen. Het baart me zorgen dat dit seculiere (met een christelijk sausje) zo 1 -op-1 doorgegeven wordt.

De drie punten die je aandraagt zijn in het overgrote deel van de gevallen een juiste interpretatie van de wetenschap en praktijk.

1) in te veel gevallen is het gebeurd dat gedacht of gehoopt wordt dat een huwelijk de homoseksuele gevoelens wel laat verdwijnen. In veel van die gevallen is het geen goed huwelijk geworden.
2) Zoals ik niet dagelijks bezig ben met mijn hetro sexualiteit, zijn ook mensen met homoseksuele gevoelens daar niet dagelijks mee bezig. Een probleem mijns inziens is dat geaardheid / gender bijna vereenzelvigd wordt met identiteit. Dat moet niet het geval zijn. Maar gevoelens van homoseksualiteit gaan niet vanzelf weg. Ik ben er van overtuigd dat de Heere daarin verandering kan geven, maar het is niet de natuurlijke weg.
3) vanuit wetenschappelijk oogpunt heeft genderidentiteit en seksuele geaardheid een aantal oorzaken. Eén daarvan is benoemd als aangeboren, waarbij er een verschil tussen genetica en embryo-ontwikkeling. Er is vaak een grote kans dat de seksuele voorkeur bij de geboorte al aanwezig is.

Ik denk dat het te ver gaat om te zeggen dat we met de stellingen van be-loved seculier gedachtengoed met een christelijk sausje uitstorten over onze kinderen. Dan doe je echt te kort aan de deze methode.
Wat niet in de handleiding zal staan, maar wel onderdeel van de les behoort te zijn is de wondervolle en bemoedigende boodschap dat de Heere God boven al deze zaken staat. Dat er voorbeelden zijn dat de Heere mensen ondersteunt en sterkt in het celibaat en een leven zonder (huwelijks)partner. Dat er gevallen zijn waarin de Heere een gezegend huwelijk heeft gegeven aan mensen die oorspronkelijk een homoseksuele gerichtheid hadden (of zelfs houden). Dat homoseksuele gevoelens geen belemmering zijn voor bekering en een nabij leven.

Mijn persoonlijke ervaring in gesprekken met jongeren die homoseksuele gevoelens / geaardheid hebben is dat er erg veel om verandering van geaardheid, of een ontmoeting met een meisje is gebeden. Dat juist het gevoel dat een dergelijk gebed geen gehoor heeft gekregen aanleiding kan zijn om zich van God af te keren.
Ik ben daarom erg voorzichtig met de boodschap: je kunt nog wel veranderen…voor jou is er vast ook nog een meisje/jongen. Het is namelijk niet de vanzelfsprekende weg. Het zijn meer de uitzonderingen die (God-dank!!) de Heere geeft. Een blijk van Zijn grote genade en geeft een levenslange verwondering bij de desbetreffende.

Hoe zou jouw voorlichting @J.C. Philpot zijn aan jongeren van de brugklas (als je dat met ons zou willen delen)?

[DDD]

Vind het ook verontrustend allemaal. Nu is dit een methode die gebruikt wordt op voortgezet onderwijs. De vraag is waar kinderen op de basisschool mee geconfronteerd (gaan) worden.

Stel een leraar op de basisschool legt aan kinderen in groep 6/7/8 uit dat hij homo is, christen en daarom bewust geen relatie aangaat. Dit is uiteraard een voorbeeld en navolgenswaardig. Maar op die leeftijd zijn de kinderen wel hun eigen ik aan het ontwikkelen. Ik vraag me af of dit dan de juiste leeftijd is. Een meester is in die leeftijdsfase van de kinderen echt een voorbeeldfiguur. Wat de meester zegt is van grote invloed. Ik vraag me dan af, kan dit niet beter op latere leeftijd (15/16) verteld worden? Ik vind de leeftijd 9-12 daarvoor te jong. Maar ik ben ook geen pedagoog en laat me graag corrigeren door mensen die hiervoor geleerd hebben.

Je gelooft toch zelf niet dat mensen homo worden omdat iemand anders dat ook is? Hooguit duwen ze het niet weg. Het komt weliswaar voor dat mensen pas na hun 22e tot die conclusie komen, maar dat zegt vooral iets over de opvoeding. Vaak was het daarvóór wel al duidelijk, maar willen mensen het niet accepteren.

[Bruna]

Vind het ook verontrustend allemaal. Nu is dit een methode die gebruikt wordt op voortgezet onderwijs. De vraag is waar kinderen op de basisschool mee geconfronteerd (gaan) worden.

Stel een leraar op de basisschool legt aan kinderen in groep 6/7/8 uit dat hij homo is, christen en daarom bewust geen relatie aangaat. Dit is uiteraard een voorbeeld en navolgenswaardig. Maar op die leeftijd zijn de kinderen wel hun eigen ik aan het ontwikkelen. Ik vraag me af of dit dan de juiste leeftijd is. Een meester is in die leeftijdsfase van de kinderen echt een voorbeeldfiguur. Wat de meester zegt is van grote invloed. Ik vraag me dan af, kan dit niet beter op latere leeftijd (15/16) verteld worden? Ik vind de leeftijd 9-12 daarvoor te jong. Maar ik ben ook geen pedagoog en laat me graag corrigeren door mensen die hiervoor geleerd hebben.

Je gelooft toch zelf niet dat mensen homo worden omdat iemand anders dat ook is? Hooguit duwen ze het niet weg. Het komt weliswaar voor dat mensen pas na hun 22e tot die conclusie komen, maar dat zegt vooral iets over de opvoeding. Vaak was het daarvóór wel al duidelijk, maar willen mensen het niet accepteren.

Nee dat geloof ik niet. Er zijn echter wel heel veel factoren in de ontwikkeling die meespelen en dit kan er ook 1 van zijn (net zoals bijvoorbeeld misbruik) wat van invloed kan zijn. Zie ook wat @Valcke hierover schreef.

[GGotK]

En dan niet of de gevoelens weggaan, want dat is m.i. niet mogelijk. Ik denk dat bidden dat God het kind vasthoudt het beste is.

Ik geloof niet dat het waar is dat gevoelens niet (deels) weg kunnen gaan. Evenmin geloof ik dat daar in letterlijke zin een wonder voor nodig is. Er zijn wel degelijk jonge mannen (of vrouwen) die met deze gevoelens geworsteld hebben, maar die er zich er toch (gedeeltelijk of geheel) aan hebben kunnen onttrekken. Of zelfs tot een goed huwelijk in Bijbelse zin gekomen zijn. Natuurlijk zeg ik niet dat het altijd zo kan gaan, maar ik geloof zeker dat dit kan. We moeten echt niet denken dat de ‘seksuele voorkeur’ zoals men dat noemt, in de genen verankerd zit, al is de een er van nature veel meer vatbaar voor dan de ander. Ook de ontwikkeling en specifieke (negatieve) ervaringen spelen een belangrijke rol. Seksuele voorkeur is geen statisch gegeven. Mensen die zeer duidelijk een heteroseksuele voorkeur hebben, kunnen ook verleid worden door de zonde van homoseksualiteit. En andersom zijn mensen met wat men noemt een homoseksuele voorkeur, niet per definitie onvatbaar voor een liefde tot het andere geslacht.

Het past daarom altijd om tot God te bidden, óók of Hij zondige verlangens wil wegnemen. Al geloof ik ook dat velen levenslang op dit gebied een moeilijke strijd te voeren hebben.

In de methode Be-Loved die op de meeste Reformatorische scholen gegeven wordt (Gomarus, Lodenstein, etc), wordt expliciet gezegd:
1. Het wordt ontraden om als je homoseksuele gevoelens hebt, een heteroseksueel huwelijk aan te gaan
2. Gezegd dat homoseksuele gevoelens niet zullen verdwijnen
3. Dat het waarschijnlijk aangeboren is

Dit lees je in de volgende handleiding:
https://docplayer.nl/144769190-Be-loved ... -vmbo.html

En dat wordt meegegeven aan duizenden Reformatorische kinderen. Het baart me zorgen dat dit seculiere (met een christelijk sausje) zo 1 -op-1 doorgegeven wordt.

Ik ben het met die 3 punten wel eens, alhoewel er altijd uitzonderingen zullen zijn t.a.v. deze punten. Deze 3 punten passen bovendien prima in een gerefomeerde kijk en doorleving van de (gevolgen van) de zondeval.
Maar bovenstaande zaken moeten uiteraard nooit losgekoppeld worden van het Bijbelse gegeven dat homosexualiteit zonde is.

[Profesto]

Ik weet niet wat er gevraagd is. Maar zit zelf wel met een vraag. Wat bedoelt Profesto met niet falen als er gebeden wordt om hulp bij strijden tegen zondige gevoelens. Als die strijd blijft bestaan.Of mag dat volgend Profesto zo niet benoemd worden? M.a.w. wat heeft falen te maken met alstaande blijven in een strijd als de strijd blijft bestaan. Zoals we ieder bepaalde strijd hebben?

Het ging niet om hulp bij strijden tegen zondige gevoelens. Het ging om bidden om verandering van geaardheid.

[merel]

Vind het ook verontrustend allemaal. Nu is dit een methode die gebruikt wordt op voortgezet onderwijs. De vraag is waar kinderen op de basisschool mee geconfronteerd (gaan) worden.

Stel een leraar op de basisschool legt aan kinderen in groep 6/7/8 uit dat hij homo is, christen en daarom bewust geen relatie aangaat. Dit is uiteraard een voorbeeld en navolgenswaardig. Maar op die leeftijd zijn de kinderen wel hun eigen ik aan het ontwikkelen. Ik vraag me af of dit dan de juiste leeftijd is. Een meester is in die leeftijdsfase van de kinderen echt een voorbeeldfiguur. Wat de meester zegt is van grote invloed. Ik vraag me dan af, kan dit niet beter op latere leeftijd (15/16) verteld worden? Ik vind de leeftijd 9-12 daarvoor te jong. Maar ik ben ook geen pedagoog en laat me graag corrigeren door mensen die hiervoor geleerd hebben.

Je gelooft toch zelf niet dat mensen homo worden omdat iemand anders dat ook is? Hooguit duwen ze het niet weg. Het komt weliswaar voor dat mensen pas na hun 22e tot die conclusie komen, maar dat zegt vooral iets over de opvoeding. Vaak was het daarvóór wel al duidelijk, maar willen mensen het niet accepteren.

Nee hoor, een ( seculiere) vriendin van mij is pas rond haar 30 uit de kast gekomen. Zij heeft zelf heel lang getwijfeld of zij lesbisch was en dit de jaren voorafgaand ook wel besproken met haar ouders.

[DDD]

Dat is iets anders, omdat de seksuele ontwikkeling van mannen en vrouwen verschillend is.

[HersteldHervormd]

Ik word bovendien wel een beetje moe om altijd maar homoseksualiteit als onderwerp te kiezen. Dat is voor de meeste mensen makkelijk praten, omdat ze zelf heteroseksueel zijn. Over een ander praten is altijd makkelijk.

Je kiest er toch zelf voor om deel te nemen aan dit gesprek?

Nee maar Ambtenaar heeft wel een punt. De meeste mensen zijn hetero, dus het verplaatsen in de minderheid is wel heel belangrijk. En zeker omdat er vaak strijd bij komt kijken liggen de zaken voor zowel kind als ouder erg gevoelig. Ik heb zeer veel respect voor christelijke anders geaarde die zonder partner het leven doorgaan. Ik ga niet Rooms doen, maar dat lijkt me echt een kruistocht. Overigens zeg ik dat niet vanuit medelijden, ik heb niet perse medelijden met anders geaarde vanwege de geaardheid. Ik zou het wel vervelend vinden als je zich alleen voelen omdat ze niemand thuis hebben.

[merel]

Dat is iets anders, omdat de seksuele ontwikkeling van mannen en vrouwen verschillend is.

Denk niet dat dat er iets mee te maken heeft. Jij stelt dat als iemand na zijn/ haar 22e uit de kast komt, dit iets zegt over de opvoeding, omdat het vaak al duidelijk was. Bij deze ( seculiere) vriendin was het niet duidelijk, terwijl het bij mijn christelijke nichtje op haar 13e al overduidelijk was. Iedereen zag het, behalve haar ouders en zussen.

[J.C. Philpot]

De drie punten die je aandraagt zijn in het overgrote deel van de gevallen een juiste interpretatie van de wetenschap en praktijk.

Allereerst dank voor je inhoudelijke reactie over dit zeer moeilijke onderwerp. Ik zal proberen met alle gebrek er iets over te zeggen.

Waarbij ik bij voorbaat alle forummers vergeving vraag, als ik in mijn verwoord wellicht niet de gevoeligheid toon die ik zou moeten tonen, hoewel dat niet mijn bedoeling is, en ik daar iemand mee zou kwetsen.

Over het bovenstaande citaat: wat ik om me heen zie, is dat er een klimaat is ontstaan, waar alternatieve visies bij voorbaat homofoob zijn. Het is dus niet allemaal wetenschap wat men wetenschap noemt, maar er zit ook een ideologie achter. En beide zaken worden onder de noemer wetenschap gepresenteerd. Ik ben dus voorzichtig met de seculiere informatie, omdat daar naast wetenschappelijke conclusies ook een soort ideologie achter zit.

1) in te veel gevallen is het gebeurd dat gedacht of gehoopt wordt dat een huwelijk de homoseksuele gevoelens wel laat verdwijnen. In veel van die gevallen is het geen goed huwelijk geworden.
2) Zoals ik niet dagelijks bezig ben met mijn hetro sexualiteit, zijn ook mensen met homoseksuele gevoelens daar niet dagelijks mee bezig. Een probleem mijns inziens is dat geaardheid / gender bijna vereenzelvigd wordt met identiteit. Dat moet niet het geval zijn. Maar gevoelens van homoseksualiteit gaan niet vanzelf weg. Ik ben er van overtuigd dat de Heere daarin verandering kan geven, maar het is niet de natuurlijke weg.
3) vanuit wetenschappelijk oogpunt heeft genderidentiteit en seksuele geaardheid een aantal oorzaken. Eén daarvan is benoemd als aangeboren, waarbij er een verschil tussen genetica en embryo-ontwikkeling. Er is vaak een grote kans dat de seksuele voorkeur bij de geboorte al aanwezig is.

1. Als iemand 100% hmoseksuele gevoelens heeft (in de praktijk is er meer variatie, ik kom daar op terug) gaat een huwelijk dit niet verhelpen. Dat ben ik met je eens, en dan is het in sommige situaties niet verstandig om een huwelijk in te gaan. Toch wil ik daar een kanttekening bij maken: ik wil het niet uitsluiten. Als er echte liefde is (al ontbreekt de seksuele aantrekkingskracht), en hier uitgebreid over gesproken is en gebeden, dat is het mijns inziens wel een optie. Anders zouden lichamelijke gehandicapten die geen sexuele gemeenschap kunnen hebben (en let wel: ik vergelijk homofilie niet met lichamelijke gehandicapten), ook niet kunnen trouwen. Ik geloof dat er ook een gezegend huwelijk kan zijn zonder sexuele gemeenschap, al is dat geen automatisme, en zul je el echt moeten weten waar je aan begint.
2. Zie mijn opmerking bij 4
3. Ik sluit absoluut niet uit dat er vanwege de zondeval lichamelijke oorzaken kunnen zijn van homoseksuele aantrekkingskracht. Echter verzet ik me tegen de ideologie, dat dat de enige oorzaak zou kunnen zijn. Ik weet van een vrouw waar incest mee is geplaagd (verschikkelijk), en die daardoor een afkeer van mannen heeft gekregen, en lesbisch is geworden. Iemands geschiedenis kan wel dergelijk een factor van invloed zijn. En dat mag tegenwoordig niet meer gezegd worden.
4. Het beeld wordt geschetst dat iemand of 100% hetero of 100% homo is. In de praktijk zijn er meer variaties. Sommigen voelen zich gedeeltelijk tot mannen en gedeeltelijk tot vrouwen aangetrokken. In dat geval kan in een bepaalde levensfase (bijvoorbeeld de puberteit) de ene aantrekkingskracht prominent zijn, en in een andere levensfase de andere aantrekkingskracht. Zulke jongeren in hun puberteit kunnen door eenzijdige informatie gestimuleerd worden om zich als volledig homofiel te zien, terwijl de werkelijkheid gevarieerder is (we hebben het dan over biseksueel, een bepaalde mate van aantrekkingskracht tot het ene, en een bepaalde mate van aantrekkingskracht tot het andere geslacht). Ik ontken niet dat er mannen zijn die geen enkele gevoelens hebben voor het tegenovergestelde geslacht. Maar dat is zeker niet alle of de eeste gevallen zo. En dat deze jongeren in de richting van identificatie als 100% homofiel of 100% hetero worden gestimuleerd, vind ik een groot hiaat in een dergelijke benadering.
5. Verandering: als er in een methode gezegd word dat verandering niet mogelijk of zeer onwaarschijnlijk is, vind ik dat aan ongeloof grenzen. Ik lees dat nergens in Gods Woord. Dus als dat zo gecommuniceerd wordt naar jongeren, vind ik dat afbreuk doen aan wie God is. Tegelijkertijd ben ik het met je eens dat dat niet vanzelfsprekend is, en weet ik ook dat dat in veel gevallen niet gebeurt, en dat God wel genade wil geven om dit kruis te dragen. Maar je mag om verandering bidden! Tegelijkertijd is God soeverein, en worden niet alle kruizen door Hem weggenomen.

Tot hiertoe een beknopte reactie. Ik ben vanmiddag niet in de gelegenheid om verder uitgebreid te reageren.

[GGotK]

Dat is iets anders, omdat de seksuele ontwikkeling van mannen en vrouwen verschillend is.

Denk niet dat dat er iets mee te maken heeft. Jij stelt dat als iemand na zijn/ haar 22e uit de kast komt, dit iets zegt over de opvoeding, omdat het vaak al duidelijk was. Bij deze ( seculiere) vriendin was het niet duidelijk, terwijl het bij mijn christelijke nichtje op haar 13e al overduidelijk was. Iedereen zag het, behalve haar ouders en zussen.

Vreemde vraag misschien, maar hoe zag iedereen dat overduidelijk dan?

[Ambtenaar]

Je kiest er toch zelf voor om deel te nemen aan dit gesprek?

Dat klopt. Dat neemt niet weg dat het wel heel erg vaak over homoseksualiteit gaat. Voor zover ik het heb kunnen waarnemen wordt in dit topic enkel doorgenomen door mensen die heteroseksueel zijn. En dat is het natuurlijk een makkelijk onderwerp, het blijft weg van jezelf. Waarom niet spreken over seksuele reinheid bij hetero's? Dan blijft het gewoon bij jezelf en is het niet altijd dat spreken over.

[merel]

Dat is iets anders, omdat de seksuele ontwikkeling van mannen en vrouwen verschillend is.

Denk niet dat dat er iets mee te maken heeft. Jij stelt dat als iemand na zijn/ haar 22e uit de kast komt, dit iets zegt over de opvoeding, omdat het vaak al duidelijk was. Bij deze ( seculiere) vriendin was het niet duidelijk, terwijl het bij mijn christelijke nichtje op haar 13e al overduidelijk was. Iedereen zag het, behalve haar ouders en zussen.

Vreemde vraag misschien, maar hoe zag iedereen dat overduidelijk dan?

Lastig om dat nader te specificeren. Het is het totaalplaatje; uiterlijk, hobby's, gedragingen etc.Bij een aantal klasgenoten verbaasde mij het ook niet dat zij rond hun 20e uit de kast kwamen. Bij iemand anders was ik verbaasd dat zijn
( reformatorische) ouders in shock waren toen hij op zn 35e uit de kast kwam. De betreffende man spaarde serviezen en was dol op winkelen met vrouwen. Voor mij was het al jaren duidelijk.

[GGotK]

Dat is iets anders, omdat de seksuele ontwikkeling van mannen en vrouwen verschillend is.

Denk niet dat dat er iets mee te maken heeft. Jij stelt dat als iemand na zijn/ haar 22e uit de kast komt, dit iets zegt over de opvoeding, omdat het vaak al duidelijk was. Bij deze ( seculiere) vriendin was het niet duidelijk, terwijl het bij mijn christelijke nichtje op haar 13e al overduidelijk was. Iedereen zag het, behalve haar ouders en zussen.

Vreemde vraag misschien, maar hoe zag iedereen dat overduidelijk dan?

Lastig om dat nader te specificeren. Het is het totaalplaatje; uiterlijk, hobby's, gedragingen etc.Bij een aantal klasgenoten verbaasde mij het ook niet dat zij rond hun 20e uit de kast kwamen. Bij iemand anders was ik verbaasd dat zijn
( reformatorische) ouders in shock waren toen hij op zn 35e uit de kast kwam. De betreffende man spaarde serviezen en was dol op winkelen met vrouwen. Voor mij was het al jaren duidelijk.

Het gevaar is wel dat je in vooroordelen kan vallen en hiermee behoorlijke missers kan maken, me dunkt.