Tiberius schreef:Voor mij ligt het uitgangspunt van elkaar verdragen in (bijvoorbeeld) Romeinen 14:1-3:
1 NEEMT dengene nu die zwak is in het geloof, aan, maar niet tot twistige samensprekingen.
2 De een gelooft wel dat men alles eten mag, maar die zwak is, eet moeskruiden.
3 Die daar eet, verachte hem niet die niet eet; en die niet eet, oordele hem niet die daar eet; want God heeft hem aangenomen.
Dat lijkt me precies andersom als jij beweert, @TSD, dat 'de niet-gewetensbezwaarde natuurlijk eerder rekening met een wel gewetensbezwaarde'; althans, als het gaat om middelmatige dingen, waar de Bijbel niets over zegt.
Hoe zie jij dat?
Excuus voor de late reactie

gisteren niet veel tijd meer gehad helaas.
Natuurlijk sta ik achter wat hier hier staat. Dat heb ik ook geprobeerd te schrijven. Dus elkaar verdragen in liefde (even heel kort gezegd). Dat wij dus de plicht hebben om niet een ander te veroordelen als die zich meer 'vrijheden' veroorloofd dan dat je zelf kan, dat lijkt me evident. En dat we daar in onze gezindte ver vanaf zijn, helaas is dat zo...
Maar er staat wel meer in de Bijbel als alleen deze verzen. Als het gaat om punten waar een mede-christen in zijn geweten bezwaard is omdat hij meent dat het tegen Gods geboden gaat, ook al zou dat in werkelijkheid niet zo zijn en je weet dat het hem/haar pijn doet, dan is het toch de aard der liefde, dat je niet diegene met Rom. 14:1-3 "om de oren slaat", maar dat je dat gewoon niet doet.
Ik meen dat dit ook de strekking is van 1 Kor. 8 (voor de overzichtelijkheid wat verzen die in dit kader minder relevant zijn er tussenuit gehaald):
1 Aangaande nu de dingen, die den afgoden geofferd zijn, wij weten, dat wij allen te zamen kennis hebben. De kennis maakt opgeblazen, maar de liefde sticht.
4 Aangaande dan het eten der dingen, die den afgoden geofferd zijn, wij weten, dat een afgod niets is in de wereld, en dat er geen ander God is dan een.
7 Doch in allen is de kennis niet; maar sommigen, met een geweten des afgods tot nog toe, eten als iets dat den afgoden geofferd is; en hun geweten, zwak zijnde, wordt bevlekt.
8 De spijze nu maakt ons Gode niet aangenaam; want hetzij dat wij eten, wij hebben geen overvloed; en hetzij dat wij niet eten, wij hebben geen gebrek.
9 Maar ziet toe, dat deze uw macht niet enigerwijze een aanstoot worde dengenen, die zwak zijn.
10 Want zo iemand u, die de kennis hebt, ziet in der afgoden tempel aanzitten, zal het geweten deszelven, die zwak is, niet gestijfd worden, om te eten de dingen, die den afgoden geofferd zijn?
11 En zal de broeder, die zwak is, door uw kennis verloren gaan, om welken Christus gestorven is?
12 Doch gijlieden, alzo tegen de broeders zondigende, en hun zwak geweten kwetsende, zondigt tegen Christus.
13 Daarom, indien de spijs mijn broeder ergert, zo zal ik in eeuwigheid geen vlees eten, opdat ik mijn broeder niet ergere.
Voor Paulus is het eten van vlees wat aan de afgoden geofferd is een middelmatige zaak, tegelijkertijd zijn er Christenen voor wie dit geen middelmatige zaak is omdat ze menen dat ze dan tegen God zondigen. In dit geval schrijft Paulus dat je met de 'vrijheid' iemand mogelijk op oneigenlijke gronden overhaalt om ook te eten, terwijl deze zijn geweten kwetst.
Dat laatste zie je nu ook feitelijk gebeuren. Doordat panelen verschuiven en bijv. het dragen van lange broeken bij vrouwen door velen als middelmatig wordt gezien en geoorloofd, wordt het deel wat hier wel gewetensbezwaren bij heeft, even los van de vraag of we vinden dat ze terecht zijn ja/nee, steeds meer in een hoek gedrukt om ook mee te doen, of we doen ze pijn omdat ze wat ze om zich heen zien niet kunnen rijmen met wat ze menen wat Bijbels is. Dat stelt hen voor vragen.
Dus, nogmaals, ik geloof werkelijk dat het dan echt Bijbels is, dat we er dan beter aan doen om gewoon geen broek aan te trekken. In elk geval niet in hun bijzijn of op plaatsen waar je hen normaliter kan tegenkomen.
Ik las eerder iets van Ad, dat hij ergens in het buitenland met christenen na de kerk de weekboodschappen ging doen op zondag. Ik denk niet dat hij uit die ervaring de les heeft getrokken dat als het daar kan, het dus ook hier kan, dus een middelmatige zaak is en dat hij dus na de kerkdienst nu rustig de plaatselijke Jumbo, Aldi of AH binnenstapt.
Ik heb geen idee hoe hij er werkelijk over denkt (en doet voor dit voorbeeld niet ter zake), maar dat doe je gewoon niet, je kwetst daarmee je mede-christenen en al zou je dat onder de christelijke vrijheid scharen, dan maak je daarvan in elk geval hier in de Biblebelt geen gebruik.
Als laatste: Ik begrijp dat je dit allemaal in het extreme kan trekken en je altijd kan afvragen, tot hoever gaat dat, die spanning voel ik ook wel, ook in mijn eigen persoonlijke afwegingen, ik heb daar ook geen duidelijk antwoord op, maar ik geloof dat bovenstaande wel de basishouding zou moeten zijn.
Beetje lang antwoord geworden, maar dat vergoedt dan mogelijk de vertraging
