Gijs83 schreef:Tiberius schreef:Ik denk overigens, dat Democritus de gevoelens van Mara ook niet begrijpt...
Wat bedoeld ze dan wel???
Zal ik dan zelf maar even hierop antwoorden ?
Ik ben gedoopt in de chr ger kerk, alwaar ik na een korte periode eruit geweest te zijn, (zoekende in de puberteit) teruggekeerd ben.
Mijn man is van huis uit "niets".
Helaas is het zo dat onze kerk wegglijdt naar links.
Er was een aantal jaren geleden nwe aanwas en wat lichtere dominees, dus teleurgestelde leden trokken weg naar ger gem, zelfs ger gem in ned en de herst herv.
NIET naar een andere chr ger !
Nu blijf je achter met een handvol moderne leden en een paar oudere mensen die de boel ook niet meer kunnen tegenhouden.
De k.r. wilde beide kanten bedienen, in mijn opinie fout.
Je moet 1 koers uitzetten, ofwel bhp, iig die kant op, ofwel links modern (dan zijn wij wel weg !)
Nu krijg je de ene week ds Roos of ds Middelkoop, de andere week ds van Eeken den Hartog bijv.
Ik vind het niet prettig.
Het lijkt dan nog linkser dan het misschien beleefd zou worden als je het elke week hoort, dan glijd je mee denk ik.
Zo komt het voor dat je leeg naar thuis terugkeert.
Mijn man en ik voelen er niet zo veel voor om elke zondag 2 x 20 km te gaan rijden.
Het is niet alleen dat dan, maar ook de catech, j.v., vergadering e.d.
Bovendien lijkt het mij dan dat je nauwelijks contact krijgt met de rest van de gemeente.
In eigen woonplaats ken je meest iedereen al, uit de buurt, of winkel, ik noem maar wat.
Maar ik heb er ook verdriet over. Ik heb de chr ger kerk lief, zoals hij bedoeld is.
Mijn man en kinderen zijn er gedoopt en wij hebben samen belijdenis gedaan.
Mijn ouders zijn eruit begraven, allemaal banden die binden, misschien wel sentimenteel, dat weet ik niet.
Voor mezelf heb ik niet de vrijmoedigheid de knoop door te hakken.
Er gebeurt toch steeds iets waarvan ik denk: nee, we mogen nog niet weg.
Mijn man laat het eigenlijk aan mij over, hij vindt het goed om te blijven zitten, maar als ik weg wil, ook prima.
Hij volgt me overal.
Hij hoort natuurlijk het verschil ook, maar omdat hij er niet in is opgegroeid, kan hij dat moeilijk aangeven.
Ook is hij een beetje terughoudend, omdat hij denkt dat men hem dan al snel zal klempraten.
Begrijpen jullie dat ?
Mannen die van huis uit hun vader aan tafel hebben horen bidden, de bijbel zien lezen, misschien psalmen hebben horen zingen,
was het hun vader niet, dan misschien hun moeder, hebben een grote voorsprong, die nooit meer is in te halen !
Anderzijds doorprikt hij al snel de hypocrisie, het overvrome gepraat en heeft een grote hekel aan mensen die hun zin willen doordouwen in de kerk.
Dus..... ik kan niet eens in de tent blijven zitten.....
Het is een soort taak om op geestelijk vlak vlak naast de leider te lopen, ofwel zelfs de koers af en toe te bepalen.
Overigens heb ik een vriendin die getrouwd is met een man uit dezelfde kerk, zij heeft belijdenis gedaan, hij niet.
DAT vind ik veel kwalijker. Deze man heeft dus nooit de bewuste keuze gemaakt.
Mijn man wel ! En van harte.
Ik vond het heel "dapper" van hem dat hij zich heeft laten dopen.
Zijn familie respecteert zijn keuze (gelukkig) maar niemand volgt hem.
