Welgemeend aanbod van genade aan alle toehoorders in preken

[Afgewezen]

Natuurlijk heb je gelijk, maar het adres over de onwil moet zijn bij degenen die zich niet willen bekeren. Je moet niet tegen iemand die voelt dat hij zich moet bekeren zeggen dat hij niet wil. Zo'n iemand moet juist aangemoedigd worden om zich te bekeren.

Dat ben ik met je eens. Maar wat ga je dan vertellen? Ik geloof dat het antwoord op deze vraag in Joh 3. te vinden is. Nicodemus die met vragen zit komt tot de Heere Jezus in de nacht. Het is een vrij ingrijpend antwoord.

Nicodemus kwam niet bij Jezus met de vraag: wat moet ik doen mannen broeders? Onzin. Een zelfingenomen sceptische Farizeeer die Jezus intellectueel wil uittesten zoals je nog 10 voorbeelden kunt vinden waar ze dat proberen te doen.

Ben ik niet met je eens. Het is helemaal niet uitgesloten dat er bij Nicodemus ook sprake was van 'heilbegeerte'. Waarom kwam hij anders 's nachts naar Jezus en disputeerde hij niet overdag met Hem?

Overigens is het antwoord in Joh. 3 juist een bevestiging over wat ik schrijf, maar om een tekst te geven van mensen die tot de predikant komen met de woorden: wat moet ik nu doen? Petrus geeft antwoord: Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.
Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen, die daar verre zijn, zo velen als er de Heere, onze God, toe roepen zal.
En met veel meer andere woorden betuigde hij, en vermaande [hen], zeggende: Wordt behouden van dit verkeerd geslacht!
Die dan zijn woord gaarne aannamen, werden gedoopt; en er werden op dien dag [tot hen] toegedaan omtrent drie duizend zielen.

Is er iemand hier die moeite heeft met het antwoord van Petrus? Dat geloof ik niet. Maar vergeet niet dat Petrus hier sprak, terwijl hij gezalfd was met de Heilige Geest, Die hem de juiste woorden op het juiste moment deed spreken. En Die ervoor zorgde dat deze kracht deden op de harten van de aanwezigen.
Petrus 'nadoen' in de prediking heeft dan ook geen zin: er moet sprake zijn van "betoning des Geestes en der kracht".

Ik krijg hier een beetje het gevoel dat het voldoende is om te schermen met wat losse teksten die zouden moeten bewijzen dat een onbekeerde niets kan met het evangelie en dat die teksten zoveel waarde hebben dat het onfatsoenlijk van mij zou zijn om die teksten in zijn context te zetten en teksten te geven waar de onbekeerde evangelieluisteraar echt wat mee kan.

Ik weet niet precies waar jij nu tegen strijdt, Kaw, maar het lijkt soms wel eens een beetje op windmolens. Als een predikant met een heilbegerige persoon te maken krijgt, zal hij zeker andere dingen zeggen dan tegen iemand die onverschillig is (lijkt). Dat kunnen de woorden van Petrus zijn, dat kunnen ook andere woorden zijn.

[Kaw]

Natuurlijk heb je gelijk, maar het adres over de onwil moet zijn bij degenen die zich niet willen bekeren. Je moet niet tegen iemand die voelt dat hij zich moet bekeren zeggen dat hij niet wil. Zo'n iemand moet juist aangemoedigd worden om zich te bekeren.

Dat ben ik met je eens. Maar wat ga je dan vertellen? Ik geloof dat het antwoord op deze vraag in Joh 3. te vinden is. Nicodemus die met vragen zit komt tot de Heere Jezus in de nacht. Het is een vrij ingrijpend antwoord.

Nicodemus kwam niet bij Jezus met de vraag: wat moet ik doen mannen broeders? Onzin. Een zelfingenomen sceptische Farizeeer die Jezus intellectueel wil uittesten zoals je nog 10 voorbeelden kunt vinden waar ze dat proberen te doen.

Ben ik niet met je eens. Het is helemaal niet uitgesloten dat er bij Nicodemus ook sprake was van 'heilbegeerte'. Waarom kwam hij anders 's nachts naar Jezus en disputeerde hij niet overdag met Hem?

In princiepe maakt het niet ook niet uit. Nicodemus is niet weggezonden met "kom er eerst maar eens achter wat het betekent om opnieuw geboren te worden" Joh. 3 is de mooiste evangelieverkondiging die ik ken in de bijbel, inclussief concrete toepassing.

Overigens is het antwoord in Joh. 3 juist een bevestiging over wat ik schrijf, maar om een tekst te geven van mensen die tot de predikant komen met de woorden: wat moet ik nu doen? Petrus geeft antwoord: Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.
Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen, die daar verre zijn, zo velen als er de Heere, onze God, toe roepen zal.
En met veel meer andere woorden betuigde hij, en vermaande [hen], zeggende: Wordt behouden van dit verkeerd geslacht!
Die dan zijn woord gaarne aannamen, werden gedoopt; en er werden op dien dag [tot hen] toegedaan omtrent drie duizend zielen.

Is er iemand hier die moeite heeft met het antwoord van Petrus? Dat geloof ik niet. Maar vergeet niet dat Petrus hier sprak, terwijl hij gezalfd was met de Heilige Geest, Die hem de juiste woorden op het juiste moment deed spreken. En Die ervoor zorgde dat deze kracht deden op de harten van de aanwezigen.
Petrus 'nadoen' in de prediking heeft dan ook geen zin: er moet sprake zijn van "betoning des Geestes en der kracht".

Je quote komt uit de volgende tekst:

En ik, broeders, als ik tot u ben gekomen, ben niet gekomen met uitnemendheid van woorden, of van wijsheid, u verkondigende de getuigenis van God.
Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u, dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd.
En ik was bij ulieden in zwakheid, en in vreze, en in vele beving.
En mijn rede, en mijn prediking was niet in bewegelijke woorden der menselijke wijsheid, maar in betoning des geestes en der kracht;
Opdat uw geloof niet zou zijn in wijsheid der mensen, maar in de kracht Gods.

Ik heb die tekst met tranen in mijn ogen gelezen. Wij mogen toch veronderstellen dat het curatorium strijd om gezalfde predikers op te leiden? Mensen vol van de Heilige Geest? Waar is dan de vrijmoedigheid? Waar is dan het geloof onder de predikers?

Ik ken zat dominees die niet preken op basis van (dwaze) invallen, maar toch zich geleid weten door de Heilige Geest, inclussief alle vrijmoedigheid om het evangelie te verkondigen, inclussief de vruchten van de Heilige Geest op die prediking. Wat moet ik met je reactie? Ik vind het pijnlijk.

Ik krijg hier een beetje het gevoel dat het voldoende is om te schermen met wat losse teksten die zouden moeten bewijzen dat een onbekeerde niets kan met het evangelie en dat die teksten zoveel waarde hebben dat het onfatsoenlijk van mij zou zijn om die teksten in zijn context te zetten en teksten te geven waar de onbekeerde evangelieluisteraar echt wat mee kan.

Ik weet niet precies waar jij nu tegen strijdt, Kaw, maar het lijkt soms wel eens een beetje op windmolens. Als een predikant met een heilbegerige persoon te maken krijgt, zal hij zeker andere dingen zeggen dan tegen iemand die onverschillig is (lijkt). Dat kunnen de woorden van Petrus zijn, dat kunnen ook andere woorden zijn.

Niet elke luisteraar van Petrus was heilbegerig. Het is toch zo dat Petrus opriep: "Wordt behouden van dit verkeerd geslacht!" Niet elke luisteraar nam de woorden van Petrus gaarne aan. Toch sprak Petrus wat hij zei.
Ik heb in een GerGem gekerkt waar men de onbekeerde eerst in een missende stand wilde krijgen voordat de onbekeerde persoonlijk, wanneer hij aangaf in schuld verslagen dood in de zonde te liggen, bij de dominee het evangelie mocht komen horen. De tweede mogelijkheid was het je kunnen spiegelen aan God's volk om vrijmoedigheid te krijgen het Woord aan te nemen. Beide kunnen functioneren in een hypercalvinistische setting, maar daar wil je toch niet naar toe?

[Zonderling]

Gods volk = de uitverkorenen. Ik kan je een hele serie preken geven die gericht zijn op Gods volk en Gods volk alleen.

Ik meende altijd dat Gods volk de gelovigen zijn.
Overigens, voor deze preken heb ik verder geen belangstelling en ik ga het ook niet verdedigen. Ik hoor/lees vooral preken waarin de predikant zich tot allen richt en niet alleen met een beschrijvende prediking.

Zit je in de Gereformeerde Gemeente?

Nee, althans niet zoals jij het bedoelt.
Ik stop echter deze discussie.
Ik vrees zeer voor arminiaanse trekken in de leer van het aanbod zoals jij die voorstaat (bijvoorbeeld gezien je opvatting over het kúnnen aannemen van het aanbod door de hoorders van het Evangelie). Ik houd mij liever aan een prediking waarin niet alleen een ruim Evangelie gepredikt wordt (dat óók!) maar waar evengoed het onderscheid tussen de ware en valse genade, of tussen een algemeen werk van de Heilige Geest en het bijzondere, zaligmakende werk geleerd en onderscheiden wordt. Dan denk ik in het bijzonder aan de prediking van vroeger eeuwen, bijvoorbeeld puriteinse en Schotse predikanten uit de 17e en 18e eeuw, maar ook anderen uit de tijd van de Reformatie, Dordtse Synode en ook wel daarna.

Zonderling

[Kaw]

Ik vrees zeer voor arminiaanse trekken in de leer van het aanbod zoals jij die voorstaat (bijvoorbeeld gezien je opvatting over het kúnnen aannemen van het aanbod door de hoorders van het Evangelie). Ik houd mij liever aan een prediking waarin niet alleen een ruim Evangelie gepredikt wordt (dat óók!) maar waar evengoed het onderscheid tussen de ware en valse genade, of tussen een algemeen werk van de Heilige Geest en het bijzondere, zaligmakende werk geleerd en onderscheiden wordt. Dan denk ik in het bijzonder aan de prediking van vroeger eeuwen, bijvoorbeeld puriteinse en Schotse predikanten uit de 17e en 18e eeuw, maar ook anderen uit de tijd van de Reformatie, Dordtse Synode en ook wel daarna.

Ik vind het jammer dat je de discussie verlaat. Je vreest arminianisme in het aanbod die ik voorsta. Je verwijst naar de prediking van een aantal stromingen, zonder dat je aanwijst waarin mijn standpunt verschilt met deze stroming.
Arminianisme is het loochenen van de doodsstaat van de mens, waardoor de mens als dode in staat zou zijn om zich op te richten en God te dienen. Ik ben een grote vijand van dat standpunt.
Aan de andere kant ben ik ook een groot vijand van het standpunt aan de andere kant van het spectrum dat op zichzelf klopt, maar waardoor de onbekeerde dat standpunt aangrijpt om van de genade af te blijven, namelijk dat er wel het evangelie gepreekt wordt, maar dat deze (of je het nu leuk vind of niet) onder de bediening van de uitverkiezing wordt gezet doordat de dominee er nadrukkelijk bij zegt dat de onbekeerde het evangelie niet kan aangrijpen zonder innerlijke roeping. Ik wil er in mee gaan dat dit best gepreekt mag worden, maar dan moet het glashelder zijn dat het gehoor geven aan de prediking die via het oor naar binnen komt hetzelfde is als gehoor geven aan de innerlijke roeping. Zijn we er dan uit?

[Afgewezen]

Ik vind het jammer dat je de discussie verlaat. Je vreest arminianisme in het aanbod die ik voorsta. Je verwijst naar de prediking van een aantal stromingen, zonder dat je aanwijst waarin mijn standpunt verschilt met deze stroming.
Arminianisme is het loochenen van de doodsstaat van de mens, waardoor de mens als dode in staat zou zijn om zich op te richten en God te dienen. Ik ben een grote vijand van dat standpunt.
Aan de andere kant ben ik ook een groot vijand van het standpunt aan de andere kant van het spectrum dat op zichzelf klopt, maar waardoor de onbekeerde dat standpunt aangrijpt om van de genade af te blijven, namelijk dat er wel het evangelie gepreekt wordt, maar dat deze (of je het nu leuk vind of niet) onder de bediening van de uitverkiezing wordt gezet doordat de dominee er nadrukkelijk bij zegt dat de onbekeerde het evangelie niet kan aangrijpen zonder innerlijke roeping.

Dat een onbekeerde zich niet mag beroepen op zijn doodsstaat wanneer hij het Evangelie afwijst, is iets wat alle forumleden wel zullen onderschrijven. Dus wat is dan je punt nog?

Ik wil er in mee gaan dat dit best gepreekt mag worden, maar dan moet het glashelder zijn dat het gehoor geven aan de prediking die via het oor naar binnen komt hetzelfde is als gehoor geven aan de innerlijke roeping. Zijn we er dan uit?

Je geeft geen gehoor aan de innerlijke roeping. De innerlijke roeping is er juist voor om ervoor te zorgen dat je gehoor geeft aan de prediking. Je moet wel zuiver formuleren!

[Kaw]

Dat een onbekeerde zich niet mag beroepen op zijn doodsstaat wanneer hij het Evangelie afwijst, is iets wat alle forumleden wel zullen onderschrijven. Dus wat is dan je punt nog?

Dat is enkel in de theorie. In theorie klopt het allemaal. In de praktijk is het een drama.

Je moet wel zuiver formuleren!

Precies. Ik druk me wat ongelukkig uit en daar krijg je dan reactie op. Maar de kern van het betoog wordt keer op keer omzeilt.

[Zonderling]

Ik vrees zeer voor arminiaanse trekken in de leer van het aanbod zoals jij die voorstaat (bijvoorbeeld gezien je opvatting over het kúnnen aannemen van het aanbod door de hoorders van het Evangelie). Ik houd mij liever aan een prediking waarin niet alleen een ruim Evangelie gepredikt wordt (dat óók!) maar waar evengoed het onderscheid tussen de ware en valse genade, of tussen een algemeen werk van de Heilige Geest en het bijzondere, zaligmakende werk geleerd en onderscheiden wordt. Dan denk ik in het bijzonder aan de prediking van vroeger eeuwen, bijvoorbeeld puriteinse en Schotse predikanten uit de 17e en 18e eeuw, maar ook anderen uit de tijd van de Reformatie, Dordtse Synode en ook wel daarna.

Ik vind het jammer dat je de discussie verlaat. Je vreest arminianisme in het aanbod die ik voorsta. Je verwijst naar de prediking van een aantal stromingen, zonder dat je aanwijst waarin mijn standpunt verschilt met deze stroming.
Arminianisme is het loochenen van de doodsstaat van de mens, waardoor de mens als dode in staat zou zijn om zich op te richten en God te dienen. Ik ben een grote vijand van dat standpunt.

Kaw, ik heb toch een- en andermaal in dit topic aangegeven waar ik bezwaren tegen heb en daarbij ook enkele malen aangeduid waarom ik je voorstelling van zaken arminiaans vind. In het bijzonder de uitdrukking dat de mens het aanbod kán aannemen omdat het anders geen aanbod is, vind ik zeer dubieus. En daarbij doel je dan op alle hoorders die dit zouden kunnen, want zij krijgen immers allen een aanbod. Zo preekten de Wesley's ongetwijfeld, maar de Erskines niet. (Daarmee spreek ik overigens geen oordeel uit over de Wesley's en ook niet over jou.) (Overigens ben ik het eens dat het in de eerste plaats de onwil is die de mens de zaligheid belemmert en niet zijn onmacht.)

Aan de andere kant ben ik ook een groot vijand van het standpunt aan de andere kant van het spectrum dat op zichzelf klopt, maar waardoor de onbekeerde dat standpunt aangrijpt om van de genade af te blijven, namelijk dat er wel het evangelie gepreekt wordt, maar dat deze (of je het nu leuk vind of niet) onder de bediening van de uitverkiezing wordt gezet doordat de dominee er nadrukkelijk bij zegt dat de onbekeerde het evangelie niet kan aangrijpen zonder innerlijke roeping. Ik wil er in mee gaan dat dit best gepreekt mag worden, maar dan moet het glashelder zijn dat het gehoor geven aan de prediking die via het oor naar binnen komt hetzelfde is als gehoor geven aan de innerlijke roeping. Zijn we er dan uit?

Ik ben het hier eens met de opmerking van Afgewezen, maar los daarvan: De inwendige roeping is een almachtige kracht waarbij het verstand wordt verlicht om God te kennen en de wil wordt veranderd, krachten worden ingestort, enzovoort. Zie b.v. Dordtse Leerregels H3/4 en Westminster Confessie over de Inwendige roeping met schriftbewijzen. (Overigens weet ik dat wat ik hier schrijf bijna niet toegestemd zal worden door andere forummers, maar o.k. dat zij zo). Ik houd eraan vast dat zonder deze werking het 'gehoor geven' aan de prediking niet meer is dan een tijdgeloof. Dat element mis ik totnogtoe volledig in jouw postings.

Dit is NIET het Evangelie-aanbod onder de verkiezing te plaatsen, maar WEL de leer dat 'zovelen geloofden als er verordineerd waren tot het eeuwige leven'. En dat laatste moet ook geleerd worden, náást het algemene Evangelie-aanbod.

Maar nu stop ik toch echt.
Zonderling

[Kaw]

Kaw, ik heb toch een- en andermaal in dit topic aangegeven waar ik bezwaren tegen heb en daarbij ook enkele malen aangeduid waarom ik je voorstelling van zaken arminiaans vind. In het bijzonder de uitdrukking dat de mens het aanbod kán aannemen omdat het anders geen aanbod is, vind ik zeer dubieus. En daarbij doel je dan op alle hoorders die dit zouden kunnen, want zij krijgen immers allen een aanbod. Zo preekten de Wesley's ongetwijfeld, maar de Erskines niet. (Daarmee spreek ik overigens geen oordeel uit over de Wesley's en ook niet over jou.) (Overigens ben ik het eens dat het in de eerste plaats de onwil is die de mens de zaligheid belemmert en niet zijn onmacht.)

Dat is een verdraaing van wat ik gezegt heb om te kunnen zeggen dat ik toch stiekum arminiaanse trekjes heb. Hier ga je in de fout: "en daarbij doel je dan op alle hoorders die dit zouden kunnen, want zij krijgen immers allen een aanbod." Dat zeg ik niet. Ik zeg dat het mogelijk moet zijn om het evangelie aan te nemen, omdat er anders geen welgemeend aanbod kan zijn, waarbij een door God gewillig gemaakte luisteraar (met of zonder bezef te hebben dat God zijn wil heeft aangepast) geen belemmeringen hoeft te worden gepreekt om op dit aanbod in te gaan.

De inwendige roeping is een almachtige kracht waarbij het verstand wordt verlicht om God te kennen en de wil wordt veranderd, krachten worden ingestort, enzovoort. Zie b.v. Dordtse Leerregels H3/4 en Westminster Confessie over de Inwendige roeping met schriftbewijzen. (Overigens weet ik dat wat ik hier schrijf bijna niet toegestemd zal worden door andere forummers, maar o.k. dat zij zo). Ik houd eraan vast dat zonder deze werking het 'gehoor geven' aan de prediking niet meer is dan een tijdgeloof. Dat element mis ik totnogtoe volledig in jouw postings.

Dit is NIET het Evangelie-aanbod onder de verkiezing te plaatsen, maar WEL de leer dat 'zovelen geloofden als er verordineerd waren tot het eeuwige leven'. En dat laatste moet ook geleerd worden, náást het algemene Evangelie-aanbod.

En ik heb je 4 geschiedenissen gegeven waar men dat niet deed en waar ik de vraag heb gestelt wat er gebeurd zou zijn indien dit gedaan was. Maar daar is geen woord over gerept. Natuurlijk is het waar, dat hele verhaal van de doodsstaat en de uitverkiezing, maar is de evangelieverkondiging de juiste plek om dit een soort van naast elkaar te leggen? Ik meen van niet. Ik wijs je dan nogmaals op die 4 geschiedenissen. Dat het automatisch zou leiden tot een tijdgeloof wanneer je de prediking zou aannemen en dat jij dat bewezen zou hebben is gewoonweg niet waar. Tijdgeloof kan de aarde zijn waarin het zaadje van het evangelie valt. Daar doe je niets aan en dat hoeft niet. De zaaier paste zijn werptechniek daar niet op aan, om te voorkomen dat het ook niet terecht zou komen op de goede plekken. Dat er misbruik gemaakt kan worden van een uitgangspunt, dan betekent het nog niet dat het uitgangspunt dan overboord gegooit zou moeten worden. Demas was ook een tijdgelovige en een vrucht van de prediking van Paulus. Was de prediking van Paulus in dit licht dus verkeerd?

[Zonderling]

Dat is een verdraaing van wat ik gezegt heb om te kunnen zeggen dat ik toch stiekum arminiaanse trekjes heb. Hier ga je in de fout: "en daarbij doel je dan op alle hoorders die dit zouden kunnen, want zij krijgen immers allen een aanbod." Dat zeg ik niet. Ik zeg dat het mogelijk moet zijn om het evangelie aan te nemen, omdat er anders geen welgemeend aanbod kan zijn, waarbij een door God gewillig gemaakte luisteraar (met of zonder bezef te hebben dat God zijn wil heeft aangepast) geen belemmeringen hoeft te worden gepreekt om op dit aanbod in te gaan.

Dan is hier een belangrijk misverstand geweest waar je zelf wel degelijk aanleiding toe hebt gegeven. Je hebt namelijk gezegd dat een aanbod alleen een aanbod is als een mens tot wie dat aanbod komt het ook kan aannemen. Je deed er zelfs een voorbeeld bij. Je stellingen impliceerden heel duidelijk dat een algemeen aanbod ook een algemeen kunnen inhoudt vanwege dat aanbod. Wanneer je dat niet bedoeld hebt, dan is het goed dat je dit nu eindelijk naar voren brengt, want het is voor mij steeds een heel belangrijk issue geweest in de discussie. (Mijn stelling in de discussie is steeds geweest dat het aanbod wel algemeen is, maar het kúnnen niet. Dat heb je in de discussie bij mijn weten niet met ronde woorden toegestemd. Zo bleef het misverstand bestaan.)

Dit moest nog worden hersteld, vandaar deze reactie.

De rest van de discussie laat ik nu voor wat het is. In de prediking komt niet één zaak aan de orde, maar er moet een Bijbels evenwicht zijn. Naast aanbod moet ook het geloof beproefd worden. De prediking mag nooit eenzijdig zijn, maar alles kent zijn eigen plaats. Het één wordt niet afgezwakt ten koste van het ander.

[Oude Paden]

Ik vind het jammer dat je de discussie verlaat. Je vreest arminianisme in het aanbod die ik voorsta. Je verwijst naar de prediking van een aantal stromingen, zonder dat je aanwijst waarin mijn standpunt verschilt met deze stroming.
Arminianisme is het loochenen van de doodsstaat van de mens, waardoor de mens als dode in staat zou zijn om zich op te richten en God te dienen. Ik ben een grote vijand van dat standpunt.
Aan de andere kant ben ik ook een groot vijand van het standpunt aan de andere kant van het spectrum dat op zichzelf klopt, maar waardoor de onbekeerde dat standpunt aangrijpt om van de genade af te blijven, namelijk dat er wel het evangelie gepreekt wordt, maar dat deze (of je het nu leuk vind of niet) onder de bediening van de uitverkiezing wordt gezet doordat de dominee er nadrukkelijk bij zegt dat de onbekeerde het evangelie niet kan aangrijpen zonder innerlijke roeping.

Dat een onbekeerde zich niet mag beroepen op zijn doodsstaat wanneer hij het Evangelie afwijst, is iets wat alle forumleden wel zullen onderschrijven. Dus wat is dan je punt nog?

Ik wil er in mee gaan dat dit best gepreekt mag worden, maar dan moet het glashelder zijn dat het gehoor geven aan de prediking die via het oor naar binnen komt hetzelfde is als gehoor geven aan de innerlijke roeping. Zijn we er dan uit?

Je geeft geen gehoor aan de innerlijke roeping. De innerlijke roeping is er juist voor om ervoor te zorgen dat je gehoor geeft aan de prediking. Je moet wel zuiver formuleren!

Nog zuiverder is: dat je bij de inwendige roeping gehoor krijgt door de prediking (=uitwendige roeping)

[Zonderling]

De innerlijke roeping is er juist voor om ervoor te zorgen dat je gehoor geeft aan de prediking. Je moet wel zuiver formuleren!

Nog zuiverder is: dat je bij de inwendige roeping gehoor krijgt door de prediking (=uitwendige roeping)

Hoe bedoel je dat, OP ?
Ik vat dit niet.

[Oude Paden]

De innerlijke roeping is er juist voor om ervoor te zorgen dat je gehoor geeft aan de prediking. Je moet wel zuiver formuleren!

Nog zuiverder is: dat je bij de inwendige roeping gehoor krijgt door de prediking (=uitwendige roeping)

Hoe bedoel je dat, OP ?
Ik vat dit niet.

De Heilige Geest gebruikt de uitwendige roeping als middel voor de inwendige. Daardoor gaan de oren horen wat hij zonder de inwendige roeping niet hoort, nl. zijn gescheiden staat van God.
Uiteraard gaat de mens door Gods Geest gewerkt ook gehoor geven aan de prediking. Maar eerst krijgt hij gehoor! Dat miste ik even bij Afgewezen

[memento]

De innerlijke roeping is er juist voor om ervoor te zorgen dat je gehoor geeft aan de prediking. Je moet wel zuiver formuleren!

Nog zuiverder is: dat je bij de inwendige roeping gehoor krijgt door de prediking (=uitwendige roeping)

Hoe bedoel je dat, OP ?
Ik vat dit niet.

De Heilige Geest gebruikt de uitwendige roeping als middel voor de inwendige. Daardoor gaan de oren horen wat hij zonder de inwendige roeping niet hoort, nl. zijn gescheiden staat van God.
Uiteraard gaat de mens door Gods Geest gewerkt ook gehoor geven aan de prediking. Maar eerst krijgt hij gehoor! Dat miste ik even bij Afgewezen

Definities, definities. Ach, soms doe ik er zelf ook aan mee.

Maar soms, nu dus, word ik er ook wel eens moe van. Dan denk ik: Geef mij maar gewoon het gepredikte woord, wat ik elke zondag mag horen, waarin Christus centraal staat, en zondaren (waarvan ik de voornaamste ben) geroepen worden om tot Hem te komen, om van Hem alles te ontvangen wat zij missen. Heerlijk toch? Wat wil een mens nog meer....

[Afgewezen]

Op een cd van mij staat een mooi versje:

Jezus roept zondaars, zo riep Hij ook mij.
O blijde stond, o blijde stond.
'k Had lang gezocht en opeens werd ik vrij.
Toen 'k door 't gelove Hem vond.

[Oude Paden]

Nog zuiverder is: dat je bij de inwendige roeping gehoor krijgt door de prediking (=uitwendige roeping)

Hoe bedoel je dat, OP ?
Ik vat dit niet.

De Heilige Geest gebruikt de uitwendige roeping als middel voor de inwendige. Daardoor gaan de oren horen wat hij zonder de inwendige roeping niet hoort, nl. zijn gescheiden staat van God.
Uiteraard gaat de mens door Gods Geest gewerkt ook gehoor geven aan de prediking. Maar eerst krijgt hij gehoor! Dat miste ik even bij Afgewezen

Definities, definities. Ach, soms doe ik er zelf ook aan mee.

Maar soms, nu dus, word ik er ook wel eens moe van. Dan denk ik: Geef mij maar gewoon het gepredikte woord, wat ik elke zondag mag horen, waarin Christus centraal staat, en zondaren (waarvan ik de voornaamste ben) geroepen worden om tot Hem te komen, om van Hem alles te ontvangen wat zij missen. Heerlijk toch? Wat wil een mens nog meer....

Het lijkt misschien een definitie. M.i. is het dat niet. Volgens mij is juist dit PRAKTIJK.