Inderdaad.DDD schreef:Zo eenvoudig is het niet, als er heel veel dingen mee door kunnen die niet passen bij het geloof. En zo is het toch vaak in de bijbelgordel.
Ja precies.GerefGemeente-lid schreef:Inderdaad.DDD schreef:Zo eenvoudig is het niet, als er heel veel dingen mee door kunnen die niet passen bij het geloof. En zo is het toch vaak in de bijbelgordel.
Het is veel lastiger om in de Bijbelgordel alleen te staan dan in de grote stad.
Wie het vatte kan, die vatte het.
Ik ben in de stad Groningen opgegroeid. Reformatorisch onderwijs kenden wij niet eens. Veel te ver weg. Tegenwoordig is er een kleine reformatorische basisschool maar toen waren de vrijgemaakte scholen het meest Bijbelgetrouw.Erskinees schreef:Maar maak je het nu niet te groot? Vanuit de meeste grote Nederlandse steden is een reformatorische VO school nog wel aan te reizen (in ieder geval vanuit Rotterdam, Den Haag, Leiden, Utrecht, Amersfoort, Delft etc.). Dan hoeft het toch niet heel moeilijk te zijn om daar op te groeien?huisman schreef:Ik ben opgegroeid in een zeer seculiere grote stad. Heb er gewoond van mijn geboorte tot mijn 25ste. Was lang niet makkelijk vooral in de puberteit om niet mee te kunnen doen met veel wat mijn vrienden en vriendinnen wel deden.Tiberius schreef:Ik heb met beide omgevingen ervaring: zowel in de biblebelt als in een seculiere stad. Beide is moeilijk, maar mijn ervaring is, dat het in de biblebelt moeilijker is om te wonen.Marck schreef:Ik kan uit ervaring vertellen dat het moeilijk is om in een voornamelijk seculiere wereldstad te wonen. Maar ik ben van overtuiging dat het eveneens moeilijk kan zijn op te groeien in een traditioneel christelijke omgeving. We blijven een strijdende kerk hier.
Wat dat betreft vind ik het een groot voorrecht dat onze kinderen mochten opgroeien in de zogenaamde biblebelt.
Ik zie daar veel meer voordelen in dan nadelen.
Dat is gelukkig niet voorhouden aan de grote stad. Wij woonden 17 jaar in Noord-Brabant in een dorp waar de (enige) protestantse gemeente bestond uit alle varianten tussen orthodox en vrijzinnig. Er was een groot besef van 'we moeten het samen doen' en dat vroeg van iedereen om af en toe even in te schikken.Tiberius schreef:En in een grote stad zijn gelovigen onderling meer op eenheid betrokken, dan op verschil.
Klinkt wel tegenstrijdig. Een kerk in het dorp, maar wel refo-vijandig?-DIA- schreef:Ik ben opgegroeid in een refo-vijandig dorp. We waren daar buitenbeentjes, en werd door de gemeenschap niet echt van harte geaccepteerd. Misschien hebben we daar wel voordeel van gehad, want je moest je als kind al verantwoorden waarom je niet gewoon in het dorp naar de kerk ging.
Nu moet je wel weten wat voor kerk en welke mensen daar waren. We woonden in een dorp waar mensen vaak nog in naam christen waren. In mijn jonge jaren waren de meesten zelfs nog gedoopt. De afval begon meteen na de wereldoorlog. Al eerder in feite, maar het niet meer naar de kerk gaan brak wel door. Nu is dat geheel anders. Velen zijn niet meer gedoopt. En nog een klein groepje gaat min of meer regelmatig (wat is regelmatig? 1 maal per maand?) naar de kerk. Bovendien was er vanouds een sterke afkeer van de 'zware kerken' in Rijssen.Mister schreef:Klinkt wel tegenstrijdig. Een kerk in het dorp, maar wel refo-vijandig?-DIA- schreef:Ik ben opgegroeid in een refo-vijandig dorp. We waren daar buitenbeentjes, en werd door de gemeenschap niet echt van harte geaccepteerd. Misschien hebben we daar wel voordeel van gehad, want je moest je als kind al verantwoorden waarom je niet gewoon in het dorp naar de kerk ging.
Een aangetrouwde neef van mijn vader was toen koster, en mijn vader sprak hen nog wel vaak. Toen het probleem van de leegloop ter sprake kwam heeft mijn vader een advies gegeven: Beroep eens een goede Gereformeerde Bonder, dat zou kunnen helpen... Hij keek mijn vader wat verbouwereerd aan, vroeg: Meen je dat? Zou dat helpen? Verder van deze zaak niets meer gehoord. Blijkbaar heeft men het advies van mijn vader niet ter harte genomen.-DIA- schreef:Nu moet je wel weten wat voor kerk en welke mensen daar waren. We woonden in een dorp waar mensen vaak nog in naam christen waren. In mijn jonge jaren waren de meesten zelfs nog gedoopt. De afval begon meteen na de wereldoorlog. Al eerder in feite, maar het niet meer naar de kerk gaan brak wel door. Nu is dat geheel anders. Velen zijn niet meer gedoopt. En nog een klein groepje gaat min of meer regelmatig (wat is regelmatig? 1 maal per maand?) naar de kerk. Bovendien was er vanouds een sterke afkeer van de 'zware kerken' in Rijssen.Mister schreef:Klinkt wel tegenstrijdig. Een kerk in het dorp, maar wel refo-vijandig?-DIA- schreef:Ik ben opgegroeid in een refo-vijandig dorp. We waren daar buitenbeentjes, en werd door de gemeenschap niet echt van harte geaccepteerd. Misschien hebben we daar wel voordeel van gehad, want je moest je als kind al verantwoorden waarom je niet gewoon in het dorp naar de kerk ging.
Ik heb, naar ik meen, eens een kanselboodschap hier geplaatst van de kerk waaruit mijn ouders kwamen. Daarin werd gewezen om toch trouw naar de kerk te komen. Iedereen zou toen bezoek krijgen enz. Het is wel ergens na te lezen. Maar wat deed de kerkenraad? Ze zochten de schuld van de lege kerk bij de kerkganger en vroegen zich niet af of er mogelijk wat aan de hand was met de prediking. Misschien nuttig om na te lezen.
Dan nu ingaan op je vraag.
Het uitleggen waarom we iets zo doen. Waarop het gegrond is, enz. Dat kan je weerbaar maken voor gedachten van andersdenkenden. Andersdenkenden wil niet zeggen dat je die mensen afwijst, maar juist leert verstaan. De praktijk is wel vaak weerbarstig: Probeer een onkerkelijke maar eens te overtuigen. Om te overtuigen is getuigen nodig, en getuigen kan alleen als je weet waar je voor staat. Het kan wel eens een missie zijn, om in een onkerkelijke samenleving je anders-zijn te laten zien, niet alleen met woorden maar door je levenswandel. Ik zie hierin zelf geen tegenstrijdigheid. Tegenstand maakt vaker weerbaar, en ik meen dat dit wel ergens te bewijzen kan zijn.
Hier is de kanselboodschap van 1955 in zijn geheel te lezen:
https://erh.courant.nu/issue/HNB/1955-1 ... 0ascending
Dat is op zich geen heel 'linkse' reactie: in meer rechtse kerken waar kerkverlating plaatsvindt, zie je precies hetzelfde gebeuren. Maar dan is het weer kenmerk van rechtzinnigheid wellicht.-DIA- schreef:[Maar wat deed de kerkenraad? Ze zochten de schuld van de lege kerk bij de kerkganger en vroegen zich niet af of er mogelijk wat aan de hand was met de prediking.
Nee, ik denk dat Brakel nog maar weinig invloed heeft. De kernvragen over de toe-eigening lopen via de structuren van de 19e eeuw.Marck schreef:Op een internationaal forum wordt me gevraagd of Brakel nog steeds veel invloed heeft in de GG en GGiN en of dat Kersten Brakels rol heeft overgenomen.
Ik ben zelf onvoldoende deskundig dus graag jullie mening.
Het advies van mijn vader leek ook niet slecht, lijkt me. De Gereformeerde Bond heeft langer het kerkvolk weten te binden dan de meer vrijzinnige en midden-orthodoxe groepen, die sneller leeglopen dan de reformatorische kerken. Wat kan daarvan de reden zijn? Meer redenen misschien: Men is er zich meer van bewust van de ernst van het leven, anderzijds wordt er nauwelijks aan de eeuwige dingen gedacht. Dat komt ook hierin uit, als men zegt: Ik geef ieder het zijne en ik leef netjes, dus over de hemel maak ik me geen zorgen. Al weten dan ze weer niet wat ze in de hemel moeten doen. Hier schijnt het besef weg te zijn. Overigens stond hierover van de week nog een artikel in de krant (RD), waaruit ook bleek dat 'lichtere' kerken meer te maken hebben met kerkverlating. Kerkelijk besef of de zondagsheiliging zijn in 'lichtere' kringen vaak meer verdwenen. Opvallend is ook, en dat was in H. het geval, dat de mensen eerst reageerden als: Ik geloof wel, maar dat kan ik thuis net zo goed als in de kerk. Een andere reactie van mijn eigen oom uit die plaats: Ik kijk naar de televisie, en dan horen wij ook heel goede dominees. Of mijn oom goed kon luisteren is de vraag, want hij zei ook: Je kunt ook wel naar een roomse luisteren, want als je het niet weet, hoor je geen verschil. Deze uitspraak is wel typerend voor mensen uit 'lichtere' kringen. Het kerkelijk besef is weg, en de zondagsontheiliging gaat ook hand-in-hand met de mate het kerkverzuim.Zita schreef:Dat is op zich geen heel 'linkse' reactie: in meer rechtse kerken waar kerkverlating plaatsvindt, zie je precies hetzelfde gebeuren. Maar dan is het weer kenmerk van rechtzinnigheid wellicht.-DIA- schreef:[Maar wat deed de kerkenraad? Ze zochten de schuld van de lege kerk bij de kerkganger en vroegen zich niet af of er mogelijk wat aan de hand was met de prediking.
Even iets tussendoor om je bijdragen wat beter te kunnen plaatsen. Ik bedoel dit oprecht.-DIA- schreef:Het advies van mijn vader leek ook niet slecht, lijkt me. De Gereformeerde Bond heeft langer het kerkvolk weten te binden dan de meer vrijzinnige en midden-orthodoxe groepen, die sneller leeglopen dan de reformatorische kerken. Wat kan daarvan de reden zijn? Meer redenen misschien: Men is er zich meer van bewust van de ernst van het leven, anderzijds wordt er nauwelijks aan de eeuwige dingen gedacht. Dat komt ook hierin uit, als men zegt: Ik geef ieder het zijne en ik leef netjes, dus over de hemel maak ik me geen zorgen. Al weten dan ze weer niet wat ze in de hemel moeten doen. Hier schijnt het besef weg te zijn. Overigens stond hierover van de week nog een artikel in de krant (RD), waaruit ook bleek dat 'lichtere' kerken meer te maken hebben met kerkverlating. Kerkelijk besef of de zondagsheiliging zijn in 'lichtere' kringen vaak meer verdwenen. Opvallend is ook, en dat was in H. het geval, dat de mensen eerst reageerden als: Ik geloof wel, maar dat kan ik thuis net zo goed als in de kerk. Een andere reactie van mijn eigen oom uit die plaats: Ik kijk naar de televisie, en dan horen wij ook heel goede dominees. Of mijn oom goed kon luisteren is de vraag, want hij zei ook: Je kunt ook wel naar een roomse luisteren, want als je het niet weet, hoor je geen verschil. Deze uitspraak is wel typerend voor mensen uit 'lichtere' kringen. Het kerkelijk besef is weg, en de zondagsontheiliging gaat ook hand-in-hand met de mate het kerkverzuim.
