Auto schreef:

Ander schreef:Daarom is dat spiegel-verhaal een onzinverhaal, zoals door meerderen hier beaamd wordt. Door dit op te werpen spaar je weer waar het werkelijk omgaat: je eigen hart. 't Is een veilige manier van iets niet te dichtbij laten komen, dunkt me. Laten we in plaats van zulke spiegels de spiegel van Gods Woord bestuderen, neem dan bijv. psalm 14.

....... volgens mij spreek jij jezelf nu enorm tegen.

Ander schreef:

Willem schreef:De spiegel die ons voorgehouden wordt is niet een spiegel die ons toont hoe de buitenwereld tegen ons aankijkt. Die spiegel die ons in dit boek wordt voorgehouden is de uitwerking van wat Jeremia schrijft: "De wijzen zijn beschaamd, verschrikt en gevangen; ziet, zij hebben des HEEREN woord verworpen, wat wijsheid zouden zij dan hebben?" Het boek spiegelt ons eigen goddeloze hart zonder de weerhoudende genade.

Je bedoelt: als we verstoken zijn van weerhoudende genade schrijven we ook zulke boeken?

Ander schreef:

Willem schreef:Overigs wil ik wel een kanttekening plaatsen bij suggestie die hier wordt opgeworpen dat wij als christenen blijkbaar een karikaturaal beeld richting de buitenwereld hebben en dat het boek ons daar pijnlijk duidelijk op attendeert. Hoewel deze typering zeker de aandacht verdient is de allereerste - en belangrijkste - reden van het verwrongen en negatieve beeld wat uit het boek spreekt toch de haat van de goddeloze tegen alles wat - al is het ook maar in de verste verte - christelijk is of er zelfs maar op lijkt. Met andere woorden, al zou de beschreven groep in het boek volmaakt leven conform de Bijbel dan zou het boek waarschijnlijk nog veel meer haat en leugens bevatten.........

Dus hoe meer haat en leugens, hoe beter de groep leeft.

Ander schreef:

Willem schreef:Niet de naamchristenen of de werelburger met wat godsdienst wordt vervolgd en belasterd maar de echte christen die de vruchten van het geloof in de dadelijkheid uit genade mag beoefenen wordt vervolgd...... Hoe meer Jezus zichtbaar is in een christen hoe groter de haat....
Derhalve is het m.i. zinloos om te bekijken of en hoe de wereld ons ziet. Laten we ons maar afvragen hoe God ons ziet. Met de notie uit Johannes: "Gedenk des woords, dat Ik u gezegd heb: Een dienstknecht is niet meerder dan zijn heer. Indien zij Mij vervolgd hebben, zij zullen ook u vervolgen; indien zij Mijn woord bewaard hebben, zij zullen ook het uwe bewaren"

Daarom is dat spiegel-verhaal een onzinverhaal, zoals door meerderen hier beaamd wordt. Door dit op te werpen spaar je weer waar het werkelijk omgaat: je eigen hart. 't Is een veilige manier van iets niet te dichtbij laten komen, dunkt me. Laten we in plaats van zulke spiegels de spiegel van Gods Woord bestuderen, neem dan bijv. psalm 14.

Het succes van boeken over zware christelijkheid

Jan Greven
Vorige maand verschenen, vlak na elkaar, twee boeken over zware christelijkheid. Beide van jonge schrijvers die hun onderwerp open en, ondanks eigen reserves, liefdevol benaderen. Anders dus dan de woede waarmee een vorige schrijversgeneratie kerk en christendom te lijf ging.

Rachel Visscher beschreef het bevindelijk protestantisme in een kleine provinciestad. Boudewijn Smid schreef een roman over zijn jeugd in de pinksterbeweging. Met zijn moeder als pneumatische aanjager op het pad van bekering, zich door Jezus gered weten en alles wat daar uit voortkomt. Dat is heel veel. Vooral als een psychose, na een ongelukkige val bij het schaatsen op haar achterhoofd, vat krijgt op haar geest.

Nog niet zo lang geleden trok het debuut van Franca Treur over haar bevindelijke jeugd in Zeeland grote belangstelling. Daarvoor was er al het megasucces van Jan Siebelinks ’Knielen op een bed violen’. Nu weer deze boeken. Hoe valt die overvloed te begrijpen in dit geseculariseerde land? Toch nog verborgen behoeftes? Heimwee? Nostalgie? Ik vroeg het een vriendin die reeds lang afscheid nam van het zware protestantse milieu waarin ze opgroeide, maar die wel al die boeken leest. Heeft ze er op den duur niet genoeg van? Nee, antwoordt ze, want je wilt keer op keer bevestigd worden. Bevestigd in de juistheid van de beslissing dorp en kerk achter je te laten. Bevestigd dat je dat niet deed uit liefdeloosheid of rancune, maar puur uit zelfbehoud. Dat het zo gek nog niet was, wat je deed.

Ik schat dat er een paar honderdduizend zijn als zij. Tel daarbij ruim tweehonderdduizend bevindelijken en pinkstergelovigen waarvan zeker een deel wil nalezen hoe zij worden beschreven. Voeg daar de ex-gelovigen uit godsdienstig minder strenge milieus aan toe die al die beschrijvingen van zware godsdienst beschouwen als ideaaltypische schetsen van waar geloof volgens hen uiteindelijk op neerkomt: aanpassing en onderwerping. Zo kom je op een groot publiek, dat bovendien groot is geworden met boeken en lezen. Heerlijk voor de boekverkopers.

In ’Zwarte Dauw’ valt op hoeveel angst er is. In Smids boek zit meer blijdschap, maar ook daar loert de angst. Maar had je anders verwacht? Het gaat over eeuwige eindbestemming. Over hemel of hel. Protestanten doen niet aan priesters of andere tussenpersonen. Als individu, moederziel alleen, staat de protestant voor God. Ik ken dat gevoel. Ik sta ook zo voor God. Maar niet vanwege eeuwig erop of eronder. Ik zoek God in verband met liefdevol en goed leven, niet om wat me na mijn dood te wachten zou staan. Te zijner tijd zal ik wel zien of daar nog wat van komt. Noodzakelijk motief voor christelijk leven is het voor mij niet. Voor mijn bevindelijke medeprotestanten ligt dat anders. Zij staan voor God in verband met hun eeuwig lot. Wie houdt dat uit? Wie kan zeggen dat God hem of haar, toch al behept met een enorm besef van schuld en zonde, heeft uitverkoren? Bij het avondmaal zit de kerk stampvol. Slechts enkele tientallen durven ’aan te gaan’. De meesten leven in vrees dat de hel hun wacht. Wie zou niet sidderen? Bovengenoemde vriendin kreeg bij de begrafenis van haar moeder te horen dat er geen indicaties waren die wezen op een hemelse bestemming. Ze mocht zelf haar conclusies trekken.

Het is bovendien, hoe boetvaardig ook geleefd wordt, nooit genoeg. In het zware protestantisme niet. In de pinkstergemeente ook niet. Wie kan ooit van zichzelf zeggen definitief gekwalificeerd te zijn voor uitverkiezing? ’Niemand’, zullen de bevindelijken zeggen, ’alles is genade.’ Maar toch. De Dordtse Leerregels zeggen het zo mooi: ’De goddelijke genade van de wedergeboorte werkt in de mensen niet als in stokken en in blokken.’ Voor vruchten van genade moet wie zich uitverkoren weet, putten uit eigen ervaring. Ook dat is nooit genoeg. Altijd zijn er die nog intenser geloven, nog dichter bij God staan. Hoe groter de orthodoxie, hoe sterker de hiërarchie. Mannen onveranderlijk boven vrouwen.

De post-gelovige Rachel Visscher voelde zich uiteindelijk het meest thuis bij de Gereformeerde Gemeente, de zwaarste variant. Waar de geborgenheid het grootst is en afwijking het minst wordt getolereerd. Het is dezelfde geborgenheid die Boudewijn Smid ervaart in de pinkstergemeente van zijn moeder. Geen vrijheid, geen zelfbeschikking, maar zekerheid en schuilen bij elkaar. Zou dat niet de grootste aantrekkingskracht van deze gemeenten zijn?

plebe schreef:Zwarte Dauw gelezen. Boeiend en ontluisterend om door de ogen van iemand van buiten te kijken naar een hyperbevindelijke cultuur. Gelukkig kijk ik niet in een spiegel. Dit soort extreme bevindelijkheid is niet "my cup of tea"

In de kerk rijst de stem van de dominee. Hij zegt: ‘Jezus
ging met Zijn discipelen naar de zee van Tiberias. In de
nacht gingen ze vissen, uitgerekend in de nacht. Het was
stikdonker op zee en de discipelen vingen niets. Ze wisten
hoe het kwam, de netten waren verkeerd geworpen.
Nogmaals wierpen ze de netten en vroegen Hem om de
vissen toe te laten stromen. Die vissen zijn het geloof. Zo
moeten wij als gemeente ook zijn. Wij moeten Jezus vragen
om een visje uit de zee. Dat visje is heerlijk. Het is
toespijs, een kruimeltje geloof.’
Jannegje knikt. Dat kruimeltje, daar gaat het om. Zelf
zou ze willen dat ze vuriger geloofde, maar het is moeilijk.
Ze kijkt naar haar zus, die begerig naar de dominee
luistert. Esther is serieuzer als het om het geloof gaat.
Jannegje gaat rechtop zitten. Ze zou net als Esther willen
zijn. Toegewijd en gefocust, precies zoals het hoort.
De stem van de dominee wordt luider. Jannegje weet
wat er nu gaat komen. Het is tijd voor de donderpreek.
De dominee haalt met harde stem uit naar de ongelovigen,
de domoren die niets willen weten van schuld en
zonde.

huisman schreef:

plebe schreef:Zwarte Dauw gelezen. Boeiend en ontluisterend om door de ogen van iemand van buiten te kijken naar een hyperbevindelijke cultuur. Gelukkig kijk ik niet in een spiegel. Dit soort extreme bevindelijkheid is niet "my cup of tea"

Zwarte dauw is een meer een fantasy roman dan dat het enigszins op waarheid gestoeld is. Het is meer een slecht geschreven flodderromannetje. Lees zelf maar , dit is toch onvoorstelbaar slecht geschreven en onwaar. Deze exegese klinkt van geen enkele kansel. Deze schrijster probeert mee te liften met de hype van romans over de bevindelijke kring.

In de kerk rijst de stem van de dominee. Hij zegt: ‘Jezus
ging met Zijn discipelen naar de zee van Tiberias. In de
nacht gingen ze vissen, uitgerekend in de nacht. Het was
stikdonker op zee en de discipelen vingen niets. Ze wisten
hoe het kwam, de netten waren verkeerd geworpen.
Nogmaals wierpen ze de netten en vroegen Hem om de
vissen toe te laten stromen. Die vissen zijn het geloof. Zo
moeten wij als gemeente ook zijn. Wij moeten Jezus vragen
om een visje uit de zee. Dat visje is heerlijk. Het is
toespijs, een kruimeltje geloof.’
Jannegje knikt. Dat kruimeltje, daar gaat het om. Zelf
zou ze willen dat ze vuriger geloofde, maar het is moeilijk.
Ze kijkt naar haar zus, die begerig naar de dominee
luistert. Esther is serieuzer als het om het geloof gaat.
Jannegje gaat rechtop zitten. Ze zou net als Esther willen
zijn. Toegewijd en gefocust, precies zoals het hoort.
De stem van de dominee wordt luider. Jannegje weet
wat er nu gaat komen. Het is tijd voor de donderpreek.
De dominee haalt met harde stem uit naar de ongelovigen,
de domoren die niets willen weten van schuld en
zonde.

Mister schreef: Eigenlijk is het zo slecht dat ik hier gewoon om grinniken moet, niet zozeer vanwege de inhoud, maar wel dat dit zo in de boekhandel ligt en de plank meters ver misslaat.

Hendrikus schreef:

Mister schreef: Eigenlijk is het zo slecht dat ik hier gewoon om grinniken moet, niet zozeer vanwege de inhoud, maar wel dat dit zo in de boekhandel ligt en de plank meters ver misslaat.

Zoals ik al eerder zei: onbegrijpelijk dat een uitgever hier wat in ziet....

Auto schreef:N.a.v. dat boek van Rachel Visser

http://www.destentor.nl/regio/nwoverijs ... gepakt.ece

Mocht je willen kijken: klik op ongeveer 20 minuten

Erasmiaan schreef:Respect voor het ingetogen protest dat op deze wijze wordt verwoord. Ik zou woedend zijn.

Auto schreef:N.a.v. dat boek van Rachel Visser

http://www.destentor.nl/regio/nwoverijs ... gepakt.ece

Mocht je willen kijken: klik op ongeveer 20 minuten