Mara schreef:Paar jaar geleden was ik bij de begrafenis van een jonge vriend. Hij werd al jong ziek, verouderde snel.
Maar ondanks zijn ziekte lag er een jaloersmakende glans op zijn gezicht.
Hij werd begraven met de tekst: Er blijft dan een rust over voor het volk Gods.
Ik heb het hele gedeelte gelezen, thuis, (Hebr 4)
Er staat dus niet wat wij kunnen feesten, nee, hier is strijd, tegen de zonde, tegen onszelf.
We mogen vrijmoedig tot de troon der genade gaan,, opdat wij barmhartigheid mogen verkrijgen.
Het stuk begint met: LAAT ons dan vrezen, dat niet te eniger tijd, de belofte van in Zijn rust in te gaan nagelaten zijnde, iemand van u schijne achtergebleven te zijn.
Nogmaals: geen feest !
Laten we trachten onszelf niet te bedriegen voor die nimmereindigende eeuwigheid !

Je neemt nu een klein gedeelte uit de Bijbel. Daarnaast: die rust is al een feest op zich. En die rust ontvangen we niet later, niee, die mogen we nu ontvangen.
Ik denk dat er een verschil is hoe je er tegenaan kijkt. Als je naar jezelf kijkt, naar de omstandigheden, naar al die zonden, verzoekingen, dan heb je gelijk. Dan valt er weinig feest te vieren.
Als je echter omhoog kijkt, naar Hem, je kijkt naar het werk wat Hij heeft gedaan, naar hoe Hij is... dan kan het niet anders, of je hart loopt over van vreugde en aanbidding en is het feest!

Nou Jolanda, ik meen altijd te begrijpen dat we moeten strijden om in te gaan, hier is het altijd strijd nl, tegen de zonde en jezelf.
En DAN blijft er die rust over, niet eerder.
Maar je kunt idd het zo bekijken dat die rust als feest ervaren wordt, maar tot zo lang kan ik niet feesten.

Mara schreef:Nou Jolanda, ik meen altijd te begrijpen dat we moeten strijden om in te gaan, hier is het altijd strijd nl, tegen de zonde en jezelf.
En DAN blijft er die rust over, niet eerder.
Maar je kunt idd het zo bekijken dat die rust als feest ervaren wordt, maar tot zo lang kan ik niet feesten.

De vreugde moet je ook niet zoeken in het hier en nu, maar in God.

Mara schreef:Paar jaar geleden was ik bij de begrafenis van een jonge vriend. Hij werd al jong ziek, verouderde snel.
Maar ondanks zijn ziekte lag er een jaloersmakende glans op zijn gezicht.
Hij werd begraven met de tekst: Er blijft dan een rust over voor het volk Gods.
Ik heb het hele gedeelte gelezen, thuis, (Hebr 4)
Er staat dus niet wat wij kunnen feesten, nee, hier is strijd, tegen de zonde, tegen onszelf.
We mogen vrijmoedig tot de troon der genade gaan,, opdat wij barmhartigheid mogen verkrijgen.
Het stuk begint met: LAAT ons dan vrezen, dat niet te eniger tijd, de belofte van in Zijn rust in te gaan nagelaten zijnde, iemand van u schijne achtergebleven te zijn.
Nogmaals: geen feest !
Laten we trachten onszelf niet te bedriegen voor die nimmereindigende eeuwigheid !

En wat doe je met de rest van de Bijbel?

Mara schreef:Nou Jolanda, ik meen altijd te begrijpen dat we moeten strijden om in te gaan, hier is het altijd strijd nl, tegen de zonde en jezelf.
En DAN blijft er die rust over, niet eerder.
Maar je kunt idd het zo bekijken dat die rust als feest ervaren wordt, maar tot zo lang kan ik niet feesten.

Dat is niet juist. Je speelt hier dingen tegen elkaar uit die de Bijbel naast elkaar zet. Allereerst de strijd om in te gaan, de strijd tegen de zonden, de oude mens. En tegelijkertijd de zekerheid in Christus die alles al volbracht heeft, de vergeving van zonden en de opstanding van de nieuwe mens, waar de oude met Hem is gestorven. En zo is er gebrokenheid en blijdschap, strijd en rust, verdriet en feest.

Als Jezus zegt: "Kom tot mij, allen die vermoeid en belast zijn, en ik zal u rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden," gaat dat niet slechts om rust na ons strijden en sterven. (In Hebreeen wordt gedoeld op de eeuwige rust waar onze strijd over zal zijn maar de Bijbel leert niet dat er hier geen rust voor ons is, of geen plaats voor feest. Het avondmaalsformulier leert dat we hier daar al een voorsmaak van mogen proeven)

Hooglied 1 en 's avonds HC zondag 3/Johannes 3

De overspelige vrouw

De farizeeërs brachten een op heterdaad betrapte vrouw tot Jezus, met de vraag, Meester deze vrouw is op de daad zelve gegrepen, overspel begaande.
En met een verwijzing naar Mozes vragen zij Hem of zij gestenigd dient te worden: Gij dan, wat zegt Gij?
Dit nu was een listige zet om Hem te kunnen beschuldigen.
Jezus antwoordde hen niet maar schreef in de aarde.
Maar ze bleven vragen, in de hoop dat Hij een verkeerd antwoord zou geven.
Pleitte Hij de vrouw vrij, dan zou Jezus tegen de Wet zondigen.
En als Hij zou zeggen stenig haar, dan zou Hij tegen de Romeinse wetten handelen.
En het antwoord van Jezus was: Die van ulieden zonder (deze) zonde is, werpe eerst den steen op haar (de plicht van de aanklager om die eerste steen te werpen).
En Jezus bukte wederom om in de aarde te schrijven.
De aanklagers, verslagen in hun consciëntie, verdwenen allen.

Maar de vrouw bleef staan, geheel alleen, in afwachting van het oordeel van Jezus, en op Zijn vraag of iemand haar veroordeeld had, antwoordde zij: niemand, Heere.

En Jezus zeide: Zo veroordeel Ik u ook niet; ga heen en zondigt niet meer.

Naar aanleiding van deze, door sommige vroege theologen als apocrief bestempelde geschiedenis, heb ik naar de achtergronden hiervan gezocht.

Één van de stellingen was, dat Jezus hiermee de Wet niet onderhield en een vrijbrief gaf voor overspeligheid, en ook om de alle wetten te ondermijnen.
Immers welke aanklager kan zeggen dat hij zonder zonde is?
Op grond van Jezus woorden zou toch niemand meer gestraft kunnen worden?

Ik wil graag drie punten als discussieonderwerp willen opwerpen:

1) Waarom en wat schreef de Heere Jezus in de aarde?

2) Heeft de Heere Jezus met deze uitspraak Zijn eigen wetten ondermijnd?

3) De schittering van Gods genade, blijkt die juist niet in deze geschiedenis?

Als je gaat graven in deze geschiedenis en al de daden van Hem, toen Hij op de aarde was, ga je (ook verstandelijk) zien hoe groot het verstand en de wijsheid van Gods Zoon was en is.

Psalm 21 vers 5
Hoe groot en schitt'rend is zijn eer,
Door 't heil, aan hem bewezen!
Hoe is zijn roem gerezen,
O alvermogend' Opperheer!
Wat glans, wat majesteit
Hebt Gij dien vorst bereid!


Tenslotte: de Heere geeft de doodsteek aan de zonde, opdat de zondaar leve.

2 bemoedigende preken; rijk van inhoud
's morgens Evangelie vanuit het Oude Testament; 2 kron. 28
's middags zondag 13/1 petr 1 v.a. 13

Erg door bemoedigd in moeilijke omstandigheden.


de moeite waard om na te luisteren
(maar ik val in herhaling realiseer ik me.... )

http://www.kerkomroep.nl/#prov.php%3Fpr ... 3Doverberg

Trek mij, wij zullen U nalopen (Hooglied 1), Heilig Avondmaal
De Koning heeft mij gebracht in Zijn binnenkameren e.v. (Hooglied 1), nabetrachting Heilig Avondmaal

Een preek over echtscheiding met als tekst Mattheus 5: 32. De ds legde uit dat in de NBV in die tekst genoemd wordt "ongeoorloofde verbintenis". Hij legde ook uit dat vaak gedacht wordt dat het hier om overspel zou gaan. En dat deze uitleg veel gevolgen heeft gehad voor de christelijke kerk want tot op de dag van vandaag wordt er dan gedacht dat je mag scheiden als er overspel is gepleegd binnen het huwelijk. Volgens hem was dit niet waar en zou het woord vanuit het grieks vertaald 'ontucht' betekenen. Dat is iets anders als overspel. Ik heb dus zeker iets nieuws geleerd.

Wij hadden gisteravond afscheidspreek van de dominee, over de wil des Vaders.

Bij ons ging het over de bergrede.

Bij ons ging de preek 's ochtends weer over de tabernakel, het 4e deel. Het ging dit keer over de fundering van de binnentent en de wand. De voetstukken waar het op rustte waren gemaakt van het zilver dat gemaakt was van de halve sjekels die iedere Israeliet moest afdragen als losprijs voor zijn leven, de balken stonden daar rechtop en via dwarsbalken waren alle planken aan elkaar verbonden. Daar haalde de dominee een hoop basisonderwijs uit. (De gelijkheid in de losprijs die men moest betalen, armen betaalden niet minder, rijken niet meer, de losprijs die het fundament was van de tabernakel, de planken die op dat "fundament van de verlossing" stonden, die wijzen op de gelovigen (later wordt er vaak een vergelijking getrokken tussen de stenen van de latere tempel en gelovigen) en hoe het fundament vastheid geeft en de planken elkaar ondersteunen en allemaal met elkaar verbonden zijn.

Wel mooi om te zien, ik denk wel eens bij zo'n beschrijving: Wat moeten we daar allemaal mee... maar er zit een hoop symboliek in waar dingen uit geleerd kunnen worden.

jvdg schreef:1) Waarom en wat schreef de Heere Jezus in de aarde?

2) Heeft de Heere Jezus met deze uitspraak Zijn eigen wetten ondermijnd?

3) De schittering van Gods genade, blijkt die juist niet in deze geschiedenis?

1. Volgens mij staat dat er niet bij?
2. Christus ondermijnde de wet niet, Hij vervulde die. Hij maakt duidelijk dat iedereen gezondigd heeft en niet beter verdiende. Wie zonder zonde is moest daarom maar de eerste steen gooien. Er was daar maar 1 zonder zonde en Hij schreef in het zand. Hij was niet gekomen om te veroordelen, maar om zondaars te verlossen. Daarom veroordeelt ook Hij haar niet maar geeft wel aan: Zondig niet weer.
3. Absoluut, als hier iets centraal staat is het Gods genade. De vrouw had de doodstraf verdiend op basis van de wet. De wet veroordeelt haar. Maar Christus veroordeelt haar niet. Dat is wonderlijke genade.

23 Iedereen heeft gezondigd en ontbeert de nabijheid van God; 24 en iedereen wordt uit genade, die niets kost, door God als een rechtvaardige aangenomen omdat hij ons door Christus Jezus heeft verlost. 25-26 Hij is door God aangewezen om door zijn dood het middel tot verzoening te zijn voor wie gelooft. Hiermee bewijst God dat hij rechtvaardig is, want in zijn verdraagzaamheid gaat hij voorbij aan de zonden die in het verleden zijn begaan. Hij wil ons nu, in deze tijd, zijn gerechtigheid bewijzen: hij laat ons zien dat hij rechtvaardig is door iedereen vrij te spreken die in Jezus gelooft.

henriët schreef:Wij hadden gisteravond afscheidspreek van de dominee, over de wil des Vaders.

Vind je het jammer dat hij weggaat? Hij is toch maar kort bij jullie geweest?

henriët schreef:Wij hadden gisteravond afscheidspreek van de dominee, over de wil des Vaders.

Het was een bijzondere mooie preek, die voor mij precies op tijd kwam. Uw wil geschiede, dan moeten we onze eigen wil verzaken, wij moeten er tussenuit en dan alles in Zijn Handen overgeven.

Katharina van Bora schreef:

henriët schreef:Wij hadden gisteravond afscheidspreek van de dominee, over de wil des Vaders.

Het was een bijzondere mooie preek, die voor mij precies op tijd kwam. Uw wil geschiede, dan moeten we onze eigen wil verzaken, wij moeten er tussenuit en dan alles in Zijn Handen overgeven.

Het is mij nooit opgevallen dat jullie in dezelfde kerk zaten. Of heb je meegeluisterd via Internet?