Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!

[Posthoorn]

Dat er ruimte zou zijn voor meer dan één doop, betwijfel ik. De doop wijst immers op het éénworden met Christus, dat gebeurt toch maar eenmaal in het leven?
De besnijdenis zag op de geestelijke besnijdenis van het hart. Die wordt vervuld bij de wedergeboorte en die wordt weer uitgebeeld door de doop. Dus die link is niet zo vreemd. Of bedoelde je dat niet, @DDD?
Wel denk ik dat de 'gereformeerde verbondsleer' erg massief is geworden. Inderdaad, bijna een Bijbel naast de Bijbel. Dat mag natuurlijk niet. Om nog eens de strijd met de wederdopers aan te halen, lijkt me ook niet zinvol. Zo verheffend was dat allemaal niet.
In elk geval kún je - naar analogie van de besnijdenis - kinderen dopen, omdat zij via de ouders tot de gemeente behoren. Maar dat neemt niet weg dat hun relatie tot het heil zolang zij niet bekeerd zijn, een uitwendige is. Want alleen door wedergeboorte word je écht een kind van God. Dat is geen redeneren of wat dan ook, dat is gewoon wat de Bijbel zegt.
Dat de doop de belofte van het Evangelie speciaal voor dit kind zou verzegelen, staat nergens in de Bijbel. Als er geen geloof is, wordt er niets verzegeld.

[Michaels]

Dat er ruimte zou zijn voor meer dan één doop, betwijfel ik. De doop wijst immers op het éénworden met Christus, dat gebeurt toch maar eenmaal in het leven?

In de Bijbel is er ruimte om over meer dan één doop te spreken, maar dat vraagt wel om zorgvuldige nuancering.
Bijbels gezien worden verschillende dopen onderscheiden, zonder dat zij allemaal dezelfde betekenis of functie hebben:

De doop van Johannes
Dit was een doop van bekering tot vergeving van zonden (Markus 1:4).
Deze doop was voorbereidend en tijdelijk, gericht op de komst van Christus.

De christelijke doop in de Naam van Jezus / de Drie-enige God
Deze doop wordt na Pinksteren ingesteld (Matteüs 28:19; Handelingen 2:38) en is verbonden met geloof, bekering en inlijving in Christus.

De doop met de Heilige Geest
Jezus spreekt over een doop met de Heilige Geest (Handelingen 1:5).
Dit is geen waterdoop, maar een geestelijk werk van God.

De doop met vuur
Genoemd in Matteüs 3:11, vaak verstaan als oordeel of als reinigend werk van God.

Herdopen in Handelingen
In Handelingen 19:1–7 worden mensen die alleen de doop van Johannes hadden ontvangen, opnieuw gedoopt in de Naam van de Heere Jezus. Dat laat zien dat niet elke doop automatisch dezelfde geldigheid of betekenis had.

Tegelijkertijd zegt Paulus in Efeze 4:5: “één Heere, één geloof, één doop.”
Dat benadrukt dat er binnen het christelijk geloof uiteindelijk één beslissende, normatieve doop is die hoort bij het leven in Christus.

Dus waarom zou de kinderdoop en de geloofsdoop niet achtereenvolgens kunnen.

[Valcke]

@Valcke, het is dan ook geen herhaling van de doop ('wederdoop'). Maar een ander getuigenis met hetzelfde symbool. Symbolen hebben wel vaker meerdere betekenissen, het gaat dan dus om de context en uitleg erbij. Dat wijkt inderdaad af van de vaderen - ik ken althans geen voorbeelden - maar dat maakt het nog niet onbijbels.

M.i. is dat zeker onbijbels. Ik noemde al de tekst uit Efeze.
De gedachte komt m.i. alleen voort uit een verkeerde opvatting van de kinderdoop: net alsof deze iets anders betekent dan de doop aan de volwassenen.
Er IS dus geen andere betekenis.
Omdat het een sacrament is van inlijving, is een herhaling ongerijmd.
Zelfs de doop van Johannes, die plaatsvond vóór de instelling door Christus (Matth. 28:19), was voor de apostelen geen aanleiding voor een tweede doop.
Immers: nergens is ook maar iets te zien van een herdoop van de apostelen. In Handelingen 2 doopten zij niet zichzelf, maar alleen de bekeerlingen.
M.i. is een herdoop een totale breuk met wat de Schrift ons leert. En daarnaast is het niet de lijn van de kerk, in welke periode dan ook.

[Valcke]

Dat er ruimte zou zijn voor meer dan één doop, betwijfel ik. De doop wijst immers op het éénworden met Christus, dat gebeurt toch maar eenmaal in het leven?

In de Bijbel is er ruimte om over meer dan één doop te spreken, maar dat vraagt wel om zorgvuldige nuancering.
Bijbels gezien worden verschillende dopen onderscheiden, zonder dat zij allemaal dezelfde betekenis of functie hebben:

De doop van Johannes
Dit was een doop van bekering tot vergeving van zonden (Markus 1:4).
Deze doop was voorbereidend en tijdelijk, gericht op de komst van Christus.

De christelijke doop in de Naam van Jezus / de Drie-enige God
Deze doop wordt na Pinksteren ingesteld (Matteüs 28:19; Handelingen 2:38) en is verbonden met geloof, bekering en inlijving in Christus.

De doop met de Heilige Geest
Jezus spreekt over een doop met de Heilige Geest (Handelingen 1:5).
Dit is geen waterdoop, maar een geestelijk werk van God.

De doop met vuur
Genoemd in Matteüs 3:11, vaak verstaan als oordeel of als reinigend werk van God.

Herdopen in Handelingen
In Handelingen 19:1–7 worden mensen die alleen de doop van Johannes hadden ontvangen, opnieuw gedoopt in de Naam van de Heere Jezus. Dat laat zien dat niet elke doop automatisch dezelfde geldigheid of betekenis had.

Tegelijkertijd zegt Paulus in Efeze 4:5: “één Heere, één geloof, één doop.”
Dat benadrukt dat er binnen het christelijk geloof uiteindelijk één beslissende, normatieve doop is die hoort bij het leven in Christus.

Dus waarom zou de kinderdoop en de geloofsdoop niet achtereenvolgens kunnen.

Ach ja...
1. De Doop van Johannes werd niet herhaald. De apostelen doopten in Handelingen 2 wel de bekeerlingen, maar niet zichzelf.
2. Uit alles blijkt dat de doop in de Naam van Jezus geen andere is geweest dan de doop in de Naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes, volgens de instelling van Christus, Matth. 28:19.
3. Er is geen herdoop in Handelingen 19:1-7. Het gaat daar alleen om de doop door Johannes zoals uit het Grieks blijkt.
4. In de doop aan de kinderen wordt hetzelfde betekend en verzegeld als in de doop aan de volwassenen. De betekenis van de doop hangt ook niet af van de persoon die gedoopt wordt, of deze persoon gelooft of niet gelooft.
5. De andere dopen gaan niet over de waterdoop.

[KDD]

@Valcke, het is dan ook geen herhaling van de doop ('wederdoop'). Maar een ander getuigenis met hetzelfde symbool. Symbolen hebben wel vaker meerdere betekenissen, het gaat dan dus om de context en uitleg erbij. Dat wijkt inderdaad af van de vaderen - ik ken althans geen voorbeelden - maar dat maakt het nog niet onbijbels.

M.i. is dat zeker onbijbels. Ik noemde al de tekst uit Efeze.
De gedachte komt m.i. alleen voort uit een verkeerde opvatting van de kinderdoop: net alsof deze iets anders betekent dan de doop aan de volwassenen.
Er IS dus geen andere betekenis.
Omdat het een sacrament is van inlijving, is een herhaling ongerijmd.
Zelfs de doop van Johannes, die plaatsvond vóór de instelling door Christus (Matth. 28:19), was voor de apostelen geen aanleiding voor een tweede doop.
Immers: nergens is ook maar iets te zien van een herdoop van de apostelen. In Handelingen 2 doopten zij niet zichzelf, maar alleen de bekeerlingen.
M.i. is een herdoop een totale breuk met wat de Schrift ons leert. En daarnaast is het niet de lijn van de kerk, in welke periode dan ook.

Ik denk dat het een symptoom is van onze moderne tijd: de behoefte om onze gevoelens in het openbaar te uiten. Het is een feel-good moment.

[Valcke]

@Valcke, het is dan ook geen herhaling van de doop ('wederdoop'). Maar een ander getuigenis met hetzelfde symbool. Symbolen hebben wel vaker meerdere betekenissen, het gaat dan dus om de context en uitleg erbij. Dat wijkt inderdaad af van de vaderen - ik ken althans geen voorbeelden - maar dat maakt het nog niet onbijbels.

M.i. is dat zeker onbijbels. Ik noemde al de tekst uit Efeze.
De gedachte komt m.i. alleen voort uit een verkeerde opvatting van de kinderdoop: net alsof deze iets anders betekent dan de doop aan de volwassenen.
Er IS dus geen andere betekenis.
Omdat het een sacrament is van inlijving, is een herhaling ongerijmd.
Zelfs de doop van Johannes, die plaatsvond vóór de instelling door Christus (Matth. 28:19), was voor de apostelen geen aanleiding voor een tweede doop.
Immers: nergens is ook maar iets te zien van een herdoop van de apostelen. In Handelingen 2 doopten zij niet zichzelf, maar alleen de bekeerlingen.
M.i. is een herdoop een totale breuk met wat de Schrift ons leert. En daarnaast is het niet de lijn van de kerk, in welke periode dan ook.

Ik denk dat het een symptoom is van onze moderne tijd: de behoefte om onze gevoelens in het openbaar te uiten. Het is een feel-good moment.

Ik vrees het ook: uiteindelijk is dan niet de Schrift de norm, maar wat we zelf ergens van vinden.
En dan passen we de uitleg van de Schrift hierop aan.

[Michaels]

@Valcke, het is dan ook geen herhaling van de doop ('wederdoop'). Maar een ander getuigenis met hetzelfde symbool. Symbolen hebben wel vaker meerdere betekenissen, het gaat dan dus om de context en uitleg erbij. Dat wijkt inderdaad af van de vaderen - ik ken althans geen voorbeelden - maar dat maakt het nog niet onbijbels.

M.i. is dat zeker onbijbels. Ik noemde al de tekst uit Efeze.
De gedachte komt m.i. alleen voort uit een verkeerde opvatting van de kinderdoop: net alsof deze iets anders betekent dan de doop aan de volwassenen.
Er IS dus geen andere betekenis.
Omdat het een sacrament is van inlijving, is een herhaling ongerijmd.
Zelfs de doop van Johannes, die plaatsvond vóór de instelling door Christus (Matth. 28:19), was voor de apostelen geen aanleiding voor een tweede doop.
Immers: nergens is ook maar iets te zien van een herdoop van de apostelen. In Handelingen 2 doopten zij niet zichzelf, maar alleen de bekeerlingen.
M.i. is een herdoop een totale breuk met wat de Schrift ons leert. En daarnaast is het niet de lijn van de kerk, in welke periode dan ook.

Ik denk dat het een symptoom is van onze moderne tijd: de behoefte om onze gevoelens in het openbaar te uiten. Het is een feel-good moment.

En hoe was dat bij de doop van de Moorman uit Candace in Handelingen 8:26-40?

[KDD]

@Valcke, het is dan ook geen herhaling van de doop ('wederdoop'). Maar een ander getuigenis met hetzelfde symbool. Symbolen hebben wel vaker meerdere betekenissen, het gaat dan dus om de context en uitleg erbij. Dat wijkt inderdaad af van de vaderen - ik ken althans geen voorbeelden - maar dat maakt het nog niet onbijbels.

M.i. is dat zeker onbijbels. Ik noemde al de tekst uit Efeze.
De gedachte komt m.i. alleen voort uit een verkeerde opvatting van de kinderdoop: net alsof deze iets anders betekent dan de doop aan de volwassenen.
Er IS dus geen andere betekenis.
Omdat het een sacrament is van inlijving, is een herhaling ongerijmd.
Zelfs de doop van Johannes, die plaatsvond vóór de instelling door Christus (Matth. 28:19), was voor de apostelen geen aanleiding voor een tweede doop.
Immers: nergens is ook maar iets te zien van een herdoop van de apostelen. In Handelingen 2 doopten zij niet zichzelf, maar alleen de bekeerlingen.
M.i. is een herdoop een totale breuk met wat de Schrift ons leert. En daarnaast is het niet de lijn van de kerk, in welke periode dan ook.

Ik denk dat het een symptoom is van onze moderne tijd: de behoefte om onze gevoelens in het openbaar te uiten. Het is een feel-good moment.

En hoe was dat bij de doop van de Moorman uit Candace in Handelingen 8:26-40?

Volgens mij was hij alleen. Het was ook een oprechte vreugde - geen mensgemaakte, mensgerichte geplande gebeurtenis.

[Michaels]

M.i. is dat zeker onbijbels. Ik noemde al de tekst uit Efeze.
De gedachte komt m.i. alleen voort uit een verkeerde opvatting van de kinderdoop: net alsof deze iets anders betekent dan de doop aan de volwassenen.
Er IS dus geen andere betekenis.
Omdat het een sacrament is van inlijving, is een herhaling ongerijmd.
Zelfs de doop van Johannes, die plaatsvond vóór de instelling door Christus (Matth. 28:19), was voor de apostelen geen aanleiding voor een tweede doop.
Immers: nergens is ook maar iets te zien van een herdoop van de apostelen. In Handelingen 2 doopten zij niet zichzelf, maar alleen de bekeerlingen.
M.i. is een herdoop een totale breuk met wat de Schrift ons leert. En daarnaast is het niet de lijn van de kerk, in welke periode dan ook.

Ik denk dat het een symptoom is van onze moderne tijd: de behoefte om onze gevoelens in het openbaar te uiten. Het is een feel-good moment.

En hoe was dat bij de doop van de Moorman uit Candace in Handelingen 8:26-40?

Volgens mij was hij alleen. Het was ook een oprechte vreugde - geen mensgemaakte, mensgerichte geplande gebeurtenis.

Klopt. Ik zou er nog velen kunnen noemen natuurlijk. Heeft niets te maken met een feel-good moment.

Uit Handelingen 2:37–41 Na Petrus prediking. Er staat: “zij werden diep getroffen” en werden gedoopt (ongeveer drieduizend mensen)

De Samaritanen, ook een feel-good moment? Natuurlijk niet. Er staat in Handelingen 8:12 – “Maar toen zij Filippus geloofden … lieten zij zich dopen, mannen zowel als vrouwen.”

Paulus (Saulus van Tarsus) uit Handelingen 9:18; 22:16 – Na zijn ontmoeting met Christus en Cornelius, Lydia en de stokbewaarder allemaal een feel-good moment? Onzin te top.

[Valcke]

M.i. is dat zeker onbijbels. Ik noemde al de tekst uit Efeze.
De gedachte komt m.i. alleen voort uit een verkeerde opvatting van de kinderdoop: net alsof deze iets anders betekent dan de doop aan de volwassenen.
Er IS dus geen andere betekenis.
Omdat het een sacrament is van inlijving, is een herhaling ongerijmd.
Zelfs de doop van Johannes, die plaatsvond vóór de instelling door Christus (Matth. 28:19), was voor de apostelen geen aanleiding voor een tweede doop.
Immers: nergens is ook maar iets te zien van een herdoop van de apostelen. In Handelingen 2 doopten zij niet zichzelf, maar alleen de bekeerlingen.
M.i. is een herdoop een totale breuk met wat de Schrift ons leert. En daarnaast is het niet de lijn van de kerk, in welke periode dan ook.

Ik denk dat het een symptoom is van onze moderne tijd: de behoefte om onze gevoelens in het openbaar te uiten. Het is een feel-good moment.

En hoe was dat bij de doop van de Moorman uit Candace in Handelingen 8:26-40?

Volgens mij was hij alleen. Het was ook een oprechte vreugde - geen mensgemaakte, mensgerichte geplande gebeurtenis.

De Moorman was ook Bijbels onderricht. Het volgen van dit Bijbels onderwijs werkte bij hem deze behoefte. En dit werd ook gezegend met een blijdschap door de Heilige Geest. Dat is allemaal verbonden met de Schrift.

Dat is het grote verschil met degenen die zich voor de tweede keer laten dopen. Dat onderricht haal je niet uit de Bijbel; het is een dwaalleer (sorry, maar ik gebruik toch dit woord, dit moet gewoon gezegd worden).

[KDD]

Ik denk dat het een symptoom is van onze moderne tijd: de behoefte om onze gevoelens in het openbaar te uiten. Het is een feel-good moment.

En hoe was dat bij de doop van de Moorman uit Candace in Handelingen 8:26-40?

Volgens mij was hij alleen. Het was ook een oprechte vreugde - geen mensgemaakte, mensgerichte geplande gebeurtenis.

Klopt. Ik zou er nog velen kunnen noemen natuurlijk. Heeft niets te maken met een feel-good moment.

Uit Handelingen 2:37–41 Na Petrus prediking. Er staat: “zij werden diep getroffen” en werden gedoopt (ongeveer drieduizend mensen)

De Samaritanen, ook een feel-good moment? Natuurlijk niet. Er staat in Handelingen 8:12 – “Maar toen zij Filippus geloofden … lieten zij zich dopen, mannen zowel als vrouwen.”

Paulus (Saulus van Tarsus) uit Handelingen 9:18; 22:16 – Na zijn ontmoeting met Christus en Cornelius, Lydia en de stokbewaarder allemaal een feel-good moment? Onzin te top.

Natuurlijk zij dat feel-good momenten. Hoe kan het anders? Maar het zijn oprechte God-gegeven momenten. Zoals de herders in Efratha's velden. Dat kan niet nagemaakt worden ondanks alle pogingen van de mens en wat de mens zichzelf (en een ander) probeert wijs te maken.

[pierre27]

@Valcke, het is dan ook geen herhaling van de doop ('wederdoop'). Maar een ander getuigenis met hetzelfde symbool. Symbolen hebben wel vaker meerdere betekenissen, het gaat dan dus om de context en uitleg erbij. Dat wijkt inderdaad af van de vaderen - ik ken althans geen voorbeelden - maar dat maakt het nog niet onbijbels.

M.i. is dat zeker onbijbels. Ik noemde al de tekst uit Efeze.
De gedachte komt m.i. alleen voort uit een verkeerde opvatting van de kinderdoop: net alsof deze iets anders betekent dan de doop aan de volwassenen.
Er IS dus geen andere betekenis.
Omdat het een sacrament is van inlijving, is een herhaling ongerijmd.
Zelfs de doop van Johannes, die plaatsvond vóór de instelling door Christus (Matth. 28:19), was voor de apostelen geen aanleiding voor een tweede doop.
Immers: nergens is ook maar iets te zien van een herdoop van de apostelen. In Handelingen 2 doopten zij niet zichzelf, maar alleen de bekeerlingen.
M.i. is een herdoop een totale breuk met wat de Schrift ons leert. En daarnaast is het niet de lijn van de kerk, in welke periode dan ook.

Ik denk dat het een symptoom is van onze moderne tijd: de behoefte om onze gevoelens in het openbaar te uiten. Het is een feel-good moment.

Ik vrees het ook: uiteindelijk is dan niet de Schrift de norm, maar wat we zelf ergens van vinden.
En dan passen we de uitleg van de Schrift hierop aan.

Bizar dat je dit bij meerdere thema's hier op het forum ziet gebeuren.

[Michaels]

Ik denk dat het een symptoom is van onze moderne tijd: de behoefte om onze gevoelens in het openbaar te uiten. Het is een feel-good moment.

En hoe was dat bij de doop van de Moorman uit Candace in Handelingen 8:26-40?

Volgens mij was hij alleen. Het was ook een oprechte vreugde - geen mensgemaakte, mensgerichte geplande gebeurtenis.

De Moorman was ook Bijbels onderricht. Het volgen van dit Bijbels onderwijs werkte bij hem deze behoefte. En dit werd ook gezegend met een blijdschap door de Heilige Geest. Dat is allemaal verbonden met de Schrift.

Dat is het grote verschil met degenen die zich voor de tweede keer laten dopen. Dat onderricht haal je niet uit de Bijbel; het is een dwaalleer (sorry, maar ik gebruik toch dit woord, dit moet gewoon gezegd worden).

In Handelingen 19 lezen we dat de mannen in Efeze al gedoopt waren, maar toch opnieuw werden gedoopt. Dit laat zien dat een eerdere doop mogelijk ongeldig kan zijn als er onvoldoende kennis was of als persoonlijk geloof wezenlijks ontbrak.

De lijn die hieruit volgt, is dat iemand die als kind werd gedoopt zonder persoonlijk geloof, in zekere zin vergelijkbaar is met de situatie in Handelingen 19. In dat geval gaat het niet om een herdoop, maar om de eerste echte christelijke doop. Dit sluit aan bij Efeze 4:5: “Één Heere, één geloof, één doop.”

Persoonlijk geloof op het moment van de doop maakt de doop geldig. Handelingen 19 kan worden gezien als een symbolische tekst die deze diepere theologische gedachte illustreert.

Ik geef toe dat dit geen sluitend bewijs is. Handelingen 19 betreft een unieke overgangssituatie tussen de doop van Johannes en die van Christus, en is niet normatief uitgewerkt als leer of gebod. Maar dit zou in onze tijd gebruikt kunnen worden als overgang van kind naar volwassen positie \ doop. En is geen aanpassing of dwaalleer.

[Valcke]

Je gaat niet in op het feit dat volgens heel wat uitleggers dit helemaal niet in Handelingen 19 staat. Lees de kanttekeningen. Beza - die het Grieks uitstekend beheerste - heeft dit terecht opgemerkt. Anderen menen dat dit een unieke situatie was omdat er iets ontbrak aan de doop van de desbetreffende mannen. Wat we als zeker kunnen beschouwen, is dat de apostelen en anderen niet herdoopt zijn, terwijl ze wel (met een geldige doop) gedoopt waren door Johannes.

Kortom, je slaat een slag in de lucht wanneer je Handelingen 19 gaat opvoeren als bewijs voor een tweede doop. Dit is pure inlegkunde. Overigens ga je ook op de andere genoemde argumenten niet in.

[Forummer]

Er zijn steeds meer refo's die in hun vrienden- familie- of kenissenkring te maken krijgen met de geloofsdoop. Die horen vooral getuigenissen van een persoonlijk geloof en een bewust willen leven met Jezus.

Door hier denigrerend te reageren met "ach ja" en "feel-good-moment" sla je de plank behoorlijk mis. Je kunt het er theologisch niet mee eens zijn, maar dan nog past zo'n houding niet.