En denken we dat we zo onze dierbaren in de hemel kunnen zingen? De ernst van de dood, de oorzaak van de dood, de zekerheid dat ook wij voor God moeten verschijnen. Dat mag niet weggewuifd worden door zang en muziek.Hollander schreef:Wat een armoe als de psalmen weg worden geschoven uit een rouwdienst. Diepe, diepe armoe.-DIA- schreef:De kerenraad kwam voor situaties te staan dat men niet wist hoe er mee om te gaan. Door het zingen en orgelspel kan de ernst van de dood werden gecamoufleerd. Daarom moest er paal en perk gesteld worden. Er wordt ook op gewezen als familieleden van alleen overgeblevenen de rouwdienst willen invullen. dan kan de kerkenraad voor zaken komen te staan die ze niet kan verantwoorden. Bijvoorbeeld als ook in een dankwoord tot de gestorvene wordt gesproken.
Let wel, er is niets tegen het zingen. Het is juist zo goed om bij een sterven te kunnen zingen.. Maar dan moet het wel kunnen. Ik weet van mijn opa, toen een kind, een broer van mijn vader vroeg was gestorven. Hij was wonderlijk gesteld, en zei toen het kind gestorven was: Ik weet niet wat het is, maar ik kan wel zingen: Geloofd zij God met diepst ontzag... en er werd gezongen door de tranen heen. Vraag dan niet of dat mooi werd gezongen, maar het gaat dan om de inhoud, ook al kunnen we nauwelijks zingen van ontroering.