albion schreef:In de Strict Baptist gaan de babies al mee. Als ze lastig zijn of ze moeten drinken gaan ze naar de 'Mothers' room' waar je vandaar ook
naar de preek kunt luisteren.
Verder hebben de kleine kinderen ook een 'Lady bird' boekje bij zich waarin ze plaatjes kunnen kijken (denk ik) of lezen (het zijn de
verhalen van de bijbel).
Of ze schrijven de hymns en de melodieën op, de tekst en sommige punten die ze horen uit de preek (als ze wat ouder zijn).

Ik denk dat ze zo vroeg meenemen omdat ze het 1e. bijbels vinden (laat de kinderen tot Mij komen). En 2e. ze wennen aan de kerkgang.
Tussen de diensten is er ook zondagsschool.

Hier in het dorp was er ook een gezin die de baby meenam, maar dat werd als zeer vreemd ervaren.

Bij mij in de kerk zie je dat ook wel regelmatig... de draagdoeken waarin de baby dan lekker ligt te slapen (als het goed is) raken weer een beetje in de mode.

Bloempje28 schreef: als we in een boeiende film zitten of boek dan hebben we ook geen snoep nodig.

Nee, maar wel een zak chips, maar dat kraakt zo in de kerk....

vlinder schreef:

Bloempje28 schreef: als we in een boeiende film zitten of boek dan hebben we ook geen snoep nodig.

Nee, maar wel een zak chips, maar dat kraakt zo in de kerk....

Tiberius schreef: Mogelijk, maar ik bedoelde deze zwaai, die je er aan gaf:

MvB schreef:ondanks de aandacht voor de kinderen in de preek, begrijpen de kinderen het ook niet. Sterker nog de gehele jeugd tussen 12 en 16 geeft aan er niets van te begrijpen.

Ok, dat was de conclusie van onze dominee. Hij gaf zelf ook aan dat hij daarvan geschrokken was. Maar dat hij zich realiseerde dat zoiets niet alleen de kerk te verwijten valt. De geestelijke opvoeding van kinderen begint thuis en niet in de kerk. Dat is waar hij ons allemaal nog eens op wees. Vroeger was huisgodsdienst heel normaal. Tegenwoordig is dat vanwege allerlei redenen een stuk minder. De dominee weer er op, dat het nog steeds belangrijk is voor kinderen omdat ze daardoor veel leren van de Bijbel en alle ethiek en geloofswaarden er omheen. Het is de basis voor het geloof van kinderen.
Als je ze vanuit huis onderwijst, zijn de dingen die in de kerk genoemt worden niet allemaal onbegrijpelijke taal voor ze.
En ja, soms sta je er verbaast van wat kinderen wel begrijpen. Toevallig mijn eigen dochtertje van bijna 3 gisteren in de kerk.

vlinder schreef:

Bloempje28 schreef: als we in een boeiende film zitten of boek dan hebben we ook geen snoep nodig.

Nee, maar wel een zak chips, maar dat kraakt zo in de kerk....

ja... anders namen we allemaal een zakje chips mee zeker! Nee.... even serieus... als je in een boeiende film zit kun je je aandacht er ook goed bijhouden zonder chips... maar snoepen in de kerk heeft wel vaak met verveling te maken, vind ik!

soms heb ik slaap; dan ben ik blij met een rol snoep in mijn tas
(mijn vader neemt om die reden nog wel eens wat koffiebonen mee naar de kerk....)

helma schreef:soms heb ik slaap; dan ben ik blij met een rol snoep in mijn tas

Hier nog zo een...en dat heeft echt niets met desinteresse te maken, maar soms ga ik bijna knikkebollen

Orchidee schreef:

helma schreef:soms heb ik slaap; dan ben ik blij met een rol snoep in mijn tas

Hier nog zo een...en dat heeft echt niets met desinteresse te maken, maar soms ga ik bijna knikkebollen

tot mijn schaamte herkenbaar. Mentos Air Action werkt het best. En aan doorgeven doe ik niet (sinds de dame naast mij haar Air Action van smaakschrik uitspuugde). Ieder neemt zelf maar mee wat hij nodig heeft, en storen tijdens de preek vind ik niet kunnen.

Toch heeft het slapen wel een gedeelte met desinteresse te maken denk ik. Stel dat de ds. zou voorlezen wanneer je zou sterven, zomaar ergens midden in de preek. Dan zou je de hele preek gespitst zitten met je oren.
Ik had er vroeger ook "last" van. Tot ik dacht: God spreekt in Zijn huis tot mij en ik ga slapen?! Daar schrok ik echt van. Het is denk ik nu 6 jaar geleden dat ik voor het laatst heb geslapen. En ja ik weet wat slaapgebrek is, ik ben diverse keren direct uit mijn nachtdienst naar de kerk gegaan zonder te slapen, meer dan 24 uur wakker. Ik werk om de week op zondag, dus dat betekend 's morgens 5.45 uur uit bed en aan één stuk door bezig zijn. De kerk kan dan echt een moment zijn waarop je "inkakt"(sorry weet even geen ander woord.)
Tuurlijk zijn er uitzonderingen. Bijv. slaapmedicatie of medicatie voor psychische problemen. Daarnaast natuurlijk de vaders en moeders die nachten achtereen wakker gehouden worden door kleine kinderen. Maar stel jezelf dan deze vraag: is de kerk de juiste plaats om dit slaapgebrek in te halen waar God tegen je spreekt? Moet je dan niet op zaterdagavond zeggen: Sorry, ik lig voor 22.00 uur op bed, al weet ik ook dat dat niet altijd haalbaar zal zijn.

ik porbeer inderdaad ook altijd zondags uitgerust te zijn. Maar in een gezin met kinderen krijg je niet altijd genoeg slaap. En zaterdag is hier de drukste dag van de week als iedereen thuis is.
En gelukkig kan ik altijd wel wakker blijven in de kerk. Maar soms moet ik er tegen vechten en dan ben ik blij met een snoepje.
Mijn dochter gebruikt medicijnen die 's morgens nog niet uitgewerkt zijn. Die zakt elke zondagmorgen in slaap. We hebben al van alles geprobeerd, zelfs de medicijnen overgeslagen op zaterdag. maar dan escaleert het op zondag en krijgt ze gegarandeerd een psychose.
Ze wil zelf graag wakker blijven om te luisteren maar het werkt gewoon niet.

Mijn vrouw gebruikt een antidepressivum. Ze sliep eigenlijk altijd in de kerk. Sinds drie maanden schrijft ze de preken uit en heeft niet meer geslapen.

vlinder schreef:Toch heeft het slapen wel een gedeelte met desinteresse te maken denk ik. Stel dat de ds. zou voorlezen wanneer je zou sterven, zomaar ergens midden in de preek. Dan zou je de hele preek gespitst zitten met je oren.
Ik had er vroeger ook "last" van. Tot ik dacht: God spreekt in Zijn huis tot mij en ik ga slapen?! Daar schrok ik echt van. Het is denk ik nu 6 jaar geleden dat ik voor het laatst heb geslapen. En ja ik weet wat slaapgebrek is, ik ben diverse keren direct uit mijn nachtdienst naar de kerk gegaan zonder te slapen, meer dan 24 uur wakker. Ik werk om de week op zondag, dus dat betekend 's morgens 5.45 uur uit bed en aan één stuk door bezig zijn. De kerk kan dan echt een moment zijn waarop je "inkakt"(sorry weet even geen ander woord.)
Tuurlijk zijn er uitzonderingen. Bijv. slaapmedicatie of medicatie voor psychische problemen. Daarnaast natuurlijk de vaders en moeders die nachten achtereen wakker gehouden worden door kleine kinderen. Maar stel jezelf dan deze vraag: is de kerk de juiste plaats om dit slaapgebrek in te halen waar God tegen je spreekt? Moet je dan niet op zaterdagavond zeggen: Sorry, ik lig voor 22.00 uur op bed, al weet ik ook dat dat niet altijd haalbaar zal zijn.

Zo zou het moeten zijn... maar in de praktijk werkt het niet altijd zo... ik herken het ook wel eens... Dan doe ik mijn uiterste best om de signalen van mijn lichaam te negeren... Je kan je dan wel gaan redeneren... maar dat helpt vaak niet... Alsof het een bewuste keuze is om te knikkebollen. Dat is nou juist het probleem. En ja, op zaterdag vroeg in bed liggen is ook niet altijd te doen...

Ben wel blij als ik wat dichter bij mijn werk woon, dat scheelt een hoop slaap door de week... dat is nu het probleem, in het weekend moet ik slaap inhalen... Ik zou liever zien dat dat niet nodig was.

learsi schreef:Mijn vrouw gebruikt een antidepressivum. Ze sliep eigenlijk altijd in de kerk. Sinds drie maanden schrijft ze de preken uit en heeft niet meer geslapen.

wacht maar...als je er eenmaal aan gewend ben om te schrijven dan helpt dat ook niet helemaal tegen de slaap.
Dan kom je thuis en zie je allemaal rare tekentjes staan en zinnen die waggelen

Ligt er misschien ook aan hoe moe je bent

vlinder schreef:Toch heeft het slapen wel een gedeelte met desinteresse te maken denk ik. Stel dat de ds. zou voorlezen wanneer je zou sterven, zomaar ergens midden in de preek. Dan zou je de hele preek gespitst zitten met je oren.
Ik had er vroeger ook "last" van. Tot ik dacht: God spreekt in Zijn huis tot mij en ik ga slapen?! Daar schrok ik echt van. Het is denk ik nu 6 jaar geleden dat ik voor het laatst heb geslapen. En ja ik weet wat slaapgebrek is, ik ben diverse keren direct uit mijn nachtdienst naar de kerk gegaan zonder te slapen, meer dan 24 uur wakker. Ik werk om de week op zondag, dus dat betekend 's morgens 5.45 uur uit bed en aan één stuk door bezig zijn. De kerk kan dan echt een moment zijn waarop je "inkakt"(sorry weet even geen ander woord.)
Tuurlijk zijn er uitzonderingen. Bijv. slaapmedicatie of medicatie voor psychische problemen. Daarnaast natuurlijk de vaders en moeders die nachten achtereen wakker gehouden worden door kleine kinderen. Maar stel jezelf dan deze vraag: is de kerk de juiste plaats om dit slaapgebrek in te halen waar God tegen je spreekt? Moet je dan niet op zaterdagavond zeggen: Sorry, ik lig voor 22.00 uur op bed, al weet ik ook dat dat niet altijd haalbaar zal zijn.

Ha Vlinder,

Je hebt helemaal gelijk! Maar hoe doe je dat??? Ik heb ook een kleine en het is gewoon intensief. 's Nachts ben ik vaak wel een paar keer wakker, ook al is het alleen maar van een kuchje... Ik slaap dan wel snel weer in maar je merkt het toch overdag. En op tijd naar bed gaan is natuurlijk een noodzaak.. maar als je de hele dag in touw bent geweest dan ben je zo blij als je na 8 uur gewoon rust hebt. En dan is het zo 10 uur. Dus hoe ben jij in de 6 jaar er toe gekomen om jezelf wakker te houden??? Ik heb er ook vaak last van. 's middags vooral... een dutje doen helpt maar het lukt niet altijd om er aan toe te komen... heb je tips?