Hoe spreekt God zaligmakend tot mensen?

[refo]

Er wordt veel heen en weer gepraat over de manier waarop God werkt.
In het kader van de Woordverkondiging wordt het woord ‘bediening’ wel gebruikt. Dat geeft goed weer waar het om gaat. De verkondiging heeft wel wat van een maaltijd.

100 euro, nee laten we het simpeler stellen, als iets wat dagelijks voorkomt. Stel, je krijgt koffie met suiker voorgezet. Dat is op het oog een simpele handeling. Maar als je die handeling gaat analyseren kom je tot een bijzondere constatering. De herkomst van de suiker voert terug naar landbouw: planning, zaaien, verzorgen, bestrijding van plagen, oogst, opslag, vervoer. Maar ook zijn fabrieken nodig waar chemische processen zorgen dat deze producten uiteindelijk verantwoordelijk zijn voor de prachtige suikerkorrel. Volgt nog een heel logistiek proces om deze korrel in je kopje en uiteindelijk in je maag te krijgen. Voor koffie geldt het ook, maar daar komen nog de wereldmarkt, kwaliteit, valutaproblemen, transport over grote afstanden, nog ingewikkelder.

Kortom: achter ons kopje koffie ligt een wereld van activiteit.

Zo ook in de bediening van de Geest in de preek. Het lijkt een eenvoudig gebeuren als je voor het eerst of opnieuw een preek hoort. Maar wat ging er vooraf?

- Het welbehagen, het niet te peilen plan van God
- het werk van God door de eeuwen heen, in het zenden van Zijn Zoon.
- Christus’ levensgang en stervensgang, opstanding en hemelvaart
- het geschenk van de Heilige Geest op de eerste Pinksterdag
- het geshenk van de Bijbel, in een proces van eeuwen
- de uitzending van predikers, de zending en de kerkgeschiedenis. leed, zwakte en kracht van de voorgeslachten
- tenslotte je eigen levensverhaal: in DIT land uit DEZE ouders in DEZE tijd.
Vul maar aan.

In dit proces is de Geest van God bezig en dus het grote subject van de bediening. Tegelijk is ook de mens het subject: de bediening is aan mensen toevertrouwd. De Geest wil het geloof werken in de verkondiging van het evangelie. daaarbij schakelt Hij de mens in. Hij activeert en mobilseert als het ware alle mogelijkheden, die Hij Zelf de mens gegeven heeft. Zo heeft de Reformatie zich rekenschap gegeven van de werkwijze van de Geest. En maakte zo naar twee kanten een front:

Naar het RK objectivisme . Oonfeilbaar leergezag en en sacramenten presenteren het lichaam van Christus: ziehier het tastbare heil.
Maar ook naar de dopersen met hun subjectivisme. Door dit subjectivisme is het een bont gezelschap geworden. Waar de RK de genade zichtbaar en tastbaar had, was dat bij de dopersen vooral spiritueel. Op een bepaalde manier legt men nadruk op het werk van de Geest (Spiritus). Ten diepste gaat het er (ondanks allerlei nuances binnen de doperse denkbeelden) altijd om het werk van de Geest in mindering te brengen op de in de schepping gegeven structuren. De Geest zou ons als het ware met de rug naar onze ‘creatuurlijkheid’ (is dat een woord? ik weet even niets beters). De Heilige Geest volbrengt Zijn werk NIET door de ambtsdienst, Zonder middel, rechtsstreeks in het hart van de mens. Geschreven Woord en bediening van het Woord door de ambtsdrager vallen weg in het heilsproces als bemiddelende factoren.

De reformatie bestrijdt dat: de Geest heeft op aarde een werkplaats en een aanwijsbare vindplaats: de verkondiging van het evangelie van Christus. Zo gaat God te werk. Niet mechanisch op RK wijze, maar de Geest is God Zelf en regeert over de gang van het Woord en de ingang in de harten van mensen. Niet als de energie in een opgeladen batterij: de reformatie heeft altijd geleerd: Hij werkt door middel van het Woord en Hij werkt samen met het Woord. Enerzijds perssonlijk, anderzijds antidopers) niet rechtstreeks.

Zo heeft de reformatie recht gedaan aan de wijze waarop de Geest het welbehagen van God ten uitvoer legt: verbondsmatig( excusez le mot, maar het is niet anders. Geen verbond, geen heil). Menselijke bemiddeling wordt ingeschakeld en op de menselijke verantwoordelijkheid geappelleerd.
De prediking van het Woord is het Woord van God. Wanneer dit verkondigd wordt, geloven wij dat Gods Woord zelf wordt verkondigd en door de gelovigen wordt vernomen. Ook nu moeten wij op het Woord zelf acht geven en niet op de dienaar die het verkondigt.

Aldus vervalt het argument dat we ondanks de verkondiging er alsnog met de haren bijgesleept moeten worden.
En terugkomend op je 100 euro voorbeeld: Hij stopt je zakken vol briefjes van 100. En vraagt er dan één terug.

Daarom moet uit de topictitel het woord 'zaligmakend' verwijderd worden. Dat veronderstelt dat er twee Heilige Geesten zijn. Eén die zaligmakend aan het werk is en één die algemeen aan het werk is.

[Luther]

Zo heeft de reformatie recht gedaan aan de wijze waarop de Geest het welbehagen van God ten uitvoer legt: verbondsmatig( excusez le mot, maar het is niet anders. Geen verbond, geen heil). Menselijke bemiddeling wordt ingeschakeld en op de menselijke verantwoordelijkheid geappelleerd.
De prediking van het Woord is het Woord van God. Wanneer dit verkondigd wordt, geloven wij dat Gods Woord zelf wordt verkondigd en door de gelovigen wordt vernomen. Ook nu moeten wij op het Woord zelf acht geven en niet op de dienaar die het verkondigt.

Aldus vervalt het argument dat we ondanks de verkondiging er alsnog met de haren bijgesleept moeten worden.
En terugkomend op je 100 euro voorbeeld: Hij stopt je zakken vol briefjes van 100. En vraagt er dan één terug.

Daarom moet uit de topictitel het woord 'zaligmakend' verwijderd worden. Dat veronderstelt dat er twee Heilige Geesten zijn. Eén die zaligmakend aan het werk is en één die algemeen aan het werk is.

Nee, de Heere spreekt ook tot mensen, wat uiteindelijk geen zaligmakende uitwerking zal hebben. De Heere spreekt bijvoorbeeld door Zijn schepping, maar niet zaligmakend. Dat gebeurt louter door Zijn Woord en Geest.

En je houdt in bovenstaande geen rekening met het feit dat we dood liggen in zonden en misdaden en geheel niet willen horen; en de Heere aan Zijn plaats laten. Maar Hij roept, en gelukkig werkt Hij onwederstandelijk.

[Fjodor]

Volgens mij gaat deze hele discussie over nuances.
Toch is Refo's woordgebruik mijns inziens verkeerd. Wat doe je bijvoorbeeld met teksten waarin staat dat velen geroepen zijn maar weinigen uitverkoren vs. die Hij geroepen heeft die heeft Hij ook gerechtvaardigd? Er is dus zeker een verschil tussen roeping en roeping en een verschil tussen Woordbediening en Woordbediening.
Aan de andere kant mogen wordt hetzelfde Woord overgedragen aan diegenen die zich bekeren en tot diegenen die zich niet bekeren. Hetzelfde Woord komt tot het gehoor van beide groepen. Als ik mijzelf afvraag waarom ik bekeerd ben dan kan ik volstaan met te concluderen dat het komt vanwege dat algemene Woord dat ik aangenomen heb, en dat de onbekeerde niet aangenomen heeft. Het geloof is door het gehoor. Er is dan ook niemand te verontschuldigen. We hoeven er ondanks de verkondiging niet alsnog met de haren bij gesleept worden, de verkondiging is het er bij de haren bijgesleept worden.
Dat verondersteld geen conclusiegeloof want het is nog steeds het Woord dat door middel van de Geest aan ons hart geopenbaard moet worden. En het doet ook recht aan het dood liggen in zonde. Het Woord / de Geest is nodig. Maar datgene wat in de één bekering bewerkstelligt bewerkt in de ander verharding.
Probleem zou zijn dat de bekering van de één en het wederstaan van de ander een mysterie blijft. Mogen we dat niet in Gods raad laten liggen?

[Afgewezen]

Hier een stem van de reformatie, waar Refo zich zo gaarne op beroept:

Het Woord Gods is wel als een zon, die toestraalt allen, aan wie het gepredikt wordt; maar het is zonder enige vrucht temidden van blinden. En wij zijn allen van nature in dit opzicht blind; daarom kan het in ons hart niet doordringen, tenzij de inwendige Leermeester, de Geest, door Zijn verlichting, de toegang bereidt. Inst. III, II, 34

[Afgewezen]

Als ik mijzelf afvraag waarom ik bekeerd ben dan kan ik volstaan met te concluderen dat het komt vanwege dat algemene Woord dat ik aangenomen heb, en dat de onbekeerde niet aangenomen heeft.

Nee, daar kun je niet mee volstaan. De Bijbel zegt daar namelijk wel iets over. Ik heb de teksten genoemd, bijv. uit Joh. 6: "Een ieder die het van de Vader gehoord en geleerd heeft, die komt tot Mij."
Dat gaat niet meer over de uitwendige woordbediening.
En wat te denken van: "welker hart de Heere geopend heeft, dat zij acht nam op hetgeen van Paulus gesproken werd"? Ook dat gaat verder dan het uitwendige woord.
Waarom willen sommigen onder ons niet aan God de eer toeschrijven dat wij het Woord aannemen. Waarom mag Hij niet verdergaan dan het oor en niet ingrijpen in het hart?

[Marnix]

Klopt.... daarom mogen we actief aan de slag gaan. We mogen gehoor geven aan de oproep tot bekering. En als je dan terugkijkt kan je niet anders dan concluderen dat het het werk van de Geest is, dat we het van Hem geleerd hebben. Hoe constateerden die mensen uit Handelingen dat God hun hart geopend had? Stonden ze daar en opeens wisten ze: Nu is het ook voor mij? Nee, ze bekeerden zich, gingen geloven... en daaruit bleek dat God ook hun hart geopend had. Het probleem van nu is dat mensen na zo'n toespraak blijven zitten in plaats van zich bekeren... Of we het van God geleerd hebben, daar komen we alleen achter als we ons bekeren.... niet als we stil blijven zitten. Dan leren we het nooit. Mensen lijken tegenwoordig een seintje te willen krijgen van: Nu kan je je gaan bekeren...!

[Afgewezen]

Klopt.... daarom mogen we actief aan de slag gaan.

Hoe?

[Fjodor]

Klopt.... daarom mogen we actief aan de slag gaan.

Hoe?

Door tot God te roepen en te vragen of Hij van ons werk Zijn werk wilt maken.

[Luther]

Klopt.... daarom mogen we actief aan de slag gaan. We mogen gehoor geven aan de oproep tot bekering. En als je dan terugkijkt kan je niet anders dan concluderen dat het het werk van de Geest is, dat we het van Hem geleerd hebben. Hoe constateerden die mensen uit Handelingen dat God hun hart geopend had? Stonden ze daar en opeens wisten ze: Nu is het ook voor mij? Nee, ze bekeerden zich, gingen geloven... en daaruit bleek dat God ook hun hart geopend had. Het probleem van nu is dat mensen na zo'n toespraak blijven zitten in plaats van zich bekeren... Of we het van God geleerd hebben, daar komen we alleen achter als we ons bekeren.... niet als we stil blijven zitten. Dan leren we het nooit. Mensen lijken tegenwoordig een seintje te willen krijgen van: Nu kan je je gaan bekeren...!

Nee, Marnix, met alle respect, maar hier verlaat het spoor van de Schrift.
Want 'actief aan de slag gaan' zoals jij het formuleert, is geen activiteit van de mens. En nee, dat werkt niet zo dat je achteraf de conclusie trekt dat het de Geest is geweest. Als de Heere door Zijn Geest laat zien wie je zelf bent in jezelf, maar ook wil zijn Wie Christus wil zijn voor zo één, voor jou, en dat mag door het geloof ook geëigend worden, dan is dat een moment wat zo totaal anders is dan het "gewoon naar het Woord luisteren". Dat is een moment dat je niet meer vergeet.
Op ons rust de plicht van bekering en geloof. En tegelijkertijd is Gods Woord duidelijk over het feit dat de Heere Zelf moeten trekken, anders zullen we Hem niet nalopen. Wij zijn zo verdorven dat we uit onszelf nog geen milimeter de goede kant op lopen of denken. Maar al wat de Vader aan de Zoon geeft, dat zal tot Hem komen, en die tot Hem komt, zal Hij geenszins uitwerpen.

[Afgewezen]

Klopt.... daarom mogen we actief aan de slag gaan.

Hoe?

Door tot God te roepen en te vragen of Hij van ons werk Zijn werk wilt maken.

Welk werk van ons?

[Joannah]

Klopt.... daarom mogen we actief aan de slag gaan. We mogen gehoor geven aan de oproep tot bekering. En als je dan terugkijkt kan je niet anders dan concluderen dat het het werk van de Geest is, dat we het van Hem geleerd hebben. Hoe constateerden die mensen uit Handelingen dat God hun hart geopend had? Stonden ze daar en opeens wisten ze: Nu is het ook voor mij? Nee, ze bekeerden zich, gingen geloven... en daaruit bleek dat God ook hun hart geopend had. Het probleem van nu is dat mensen na zo'n toespraak blijven zitten in plaats van zich bekeren... Of we het van God geleerd hebben, daar komen we alleen achter als we ons bekeren.... niet als we stil blijven zitten. Dan leren we het nooit. Mensen lijken tegenwoordig een seintje te willen krijgen van: Nu kan je je gaan bekeren...!

Nee, Marnix, met alle respect, maar hier verlaat het spoor van de Schrift.
Want 'actief aan de slag gaan' zoals jij het formuleert, is geen activiteit van de mens. En nee, dat werkt niet zo dat je achteraf de conclusie trekt dat het de Geest is geweest. Als de Heere door Zijn Geest laat zien wie je zelf bent in jezelf, maar ook wil zijn Wie Christus wil zijn voor zo één, voor jou, en dat mag door het geloof ook geëigend worden, dan is dat een moment wat zo totaal anders is dan het "gewoon naar het Woord luisteren". Dat is een moment dat je niet meer vergeet.
Op ons rust de plicht van bekering en geloof. En tegelijkertijd is Gods Woord duidelijk over het feit dat de Heere Zelf moeten trekken, anders zullen we Hem niet nalopen. Wij zijn zo verdorven dat we uit onszelf nog geen milimeter de goede kant op lopen of denken. Maar al wat de Vader aan de Zoon geeft, dat zal tot Hem komen, en die tot Hem komt, zal Hij geenszins uitwerpen.

Ik geloof niet dat Marnix de Schrift verlaat, keer op keer worden we opgeroepen ONS te bekeren (wederkerend werkwoord), er wordt niet gezegd dat we maar vroom moeten zijn en af wachten of het ooit zo ver mocht komen, God heeft ons een verstand gegeven en een wil, en Hij ziet graag dat we dat ter ere van Hem gaan gebruiken.Door het 100% in God's hand te leggen, slaan we eigenlijk het offer van Jezus af.Wat moeten we anders met de bijbeltekst dat de engelen zich verblijden over iedere zondaar die ZICH bekeert?!
En voor dat iedere keer de verkeerde kant oplopen of denken, zullen we worden vergeven, als we oprecht spijt hebben.
Is iedereen die gelooft en hem zoekt niet al door Hem getrokken en geroepen?

[Fjodor]

Klopt.... daarom mogen we actief aan de slag gaan.

Hoe?

Door tot God te roepen en te vragen of Hij van ons werk Zijn werk wilt maken.

Welk werk van ons?

Mijn verwerpelijke, bevlekte roepen tot Gods genade. Of mag dat niet?

[Zonderling]

Klopt.... daarom mogen we actief aan de slag gaan. We mogen gehoor geven aan de oproep tot bekering. En als je dan terugkijkt kan je niet anders dan concluderen dat het het werk van de Geest is, dat we het van Hem geleerd hebben. Hoe constateerden die mensen uit Handelingen dat God hun hart geopend had? Stonden ze daar en opeens wisten ze: Nu is het ook voor mij? Nee, ze bekeerden zich, gingen geloven... en daaruit bleek dat God ook hun hart geopend had. Het probleem van nu is dat mensen na zo'n toespraak blijven zitten in plaats van zich bekeren... Of we het van God geleerd hebben, daar komen we alleen achter als we ons bekeren.... niet als we stil blijven zitten. Dan leren we het nooit. Mensen lijken tegenwoordig een seintje te willen krijgen van: Nu kan je je gaan bekeren...!

Nee, Marnix, met alle respect, maar hier verlaat het spoor van de Schrift.
Want 'actief aan de slag gaan' zoals jij het formuleert, is geen activiteit van de mens. En nee, dat werkt niet zo dat je achteraf de conclusie trekt dat het de Geest is geweest. Als de Heere door Zijn Geest laat zien wie je zelf bent in jezelf, maar ook wil zijn Wie Christus wil zijn voor zo één, voor jou, en dat mag door het geloof ook geëigend worden, dan is dat een moment wat zo totaal anders is dan het "gewoon naar het Woord luisteren". Dat is een moment dat je niet meer vergeet.
Op ons rust de plicht van bekering en geloof. En tegelijkertijd is Gods Woord duidelijk over het feit dat de Heere Zelf moeten trekken, anders zullen we Hem niet nalopen. Wij zijn zo verdorven dat we uit onszelf nog geen milimeter de goede kant op lopen of denken. Maar al wat de Vader aan de Zoon geeft, dat zal tot Hem komen, en die tot Hem komt, zal Hij geenszins uitwerpen.

Ik geloof niet dat Marnix de Schrift verlaat, keer op keer worden we opgeroepen ONS te bekeren (wederkerend werkwoord), er wordt niet gezegd dat we maar vroom moeten zijn en af wachten of het ooit zo ver mocht komen, God heeft ons een verstand gegeven en een wil, en Hij ziet graag dat we dat ter ere van Hem gaan gebruiken.Door het 100% in God's hand te leggen, slaan we eigenlijk het offer van Jezus af.Wat moeten we anders met de bijbeltekst dat de engelen zich verblijden over iedere zondaar die ZICH bekeert?!
En voor dat iedere keer de verkeerde kant oplopen of denken, zullen we worden vergeven, als we oprecht spijt hebben.
Is iedereen die gelooft en hem zoekt niet al door Hem getrokken en geroepen?

Het 'ZICH bekeren' houdt niet in dat we dit ook waarlijk doen wanneer we 'actief aan de slag gaan'.
Zonder leiding des Geestes heeft dit NIETS met bekering te maken.
Dat betekent niet een valse lijdelijkheid, maar wel een geheel andere houding en 'ver'houding waar godsdienstige activisten niets van kennen.

[Fjodor]

Ik geloof niet dat Marnix de Schrift verlaat, keer op keer worden we opgeroepen ONS te bekeren (wederkerend werkwoord), er wordt niet gezegd dat we maar vroom moeten zijn en af wachten of het ooit zo ver mocht komen, God heeft ons een verstand gegeven en een wil, en Hij ziet graag dat we dat ter ere van Hem gaan gebruiken.Door het 100% in God's hand te leggen, slaan we eigenlijk het offer van Jezus af.Wat moeten we anders met de bijbeltekst dat de engelen zich verblijden over iedere zondaar die ZICH bekeert?!
En voor dat iedere keer de verkeerde kant oplopen of denken, zullen we worden vergeven, als we oprecht spijt hebben.
Is iedereen die gelooft en hem zoekt niet al door Hem getrokken en geroepen?

Ik geloof ook niet dat Marnix de schrift verlaat, al vind ik het wel bevreemdend dat de uitverkiezing bij hem bijna geen plaats heeft, hij lijkt door te schieten.

Jij verlaat hier de schrift echter wel.
De dikgedrukte zin kan je echt niet zeggen en mag je wat mij betreft inslikken.
Jij bent zo zondig dat het enige wat je kan doen het 100% in Gods hand leggen is. Als je dat niet beseft dan zou het kunnen dat je je ellende niet kent. Ik hoop dat dit niet het geval is.

[Luther]

God heeft ons een verstand gegeven en een wil, en Hij ziet graag dat we dat ter ere van Hem gaan gebruiken.Door het 100% in God's hand te leggen, slaan we eigenlijk het offer van Jezus af.

Hoi Joannah,
Volgens mij verwoord je nu in eigen woorden wat al eerder is geschreven. Ik heb hier een citaat. Ik denk dat dit wel in lijn ligt met wat je hierboven schreef.

De mens heeft het zaligmakende geloof van zichzelf niet, en ook niet door de kracht van zijn wil, omdat hij in stand van de afwijking en van de zonde, niet goeds, dat waarlijk goed is (zoals inzonderheid het zaligmakend geloof), uit en van zichzelf kan willen, denken, of doen. Maar het is nodig, dat hij door God in Christus door Zijn Heilige Geest herboren wordt en vernieuwd, in verstand, gevoel, of wil en in alle krachten, opdat hij het ware goed recht moge verstaan, bedenken, willen en volbrengen, naar het woord van Christus in Johannes 15: 5: “Zonder Mij kunt gij niets doen.”
Deze genade van God is het begin, de voortgang en de voltooiing van alle goeds, ook zo ver, dat de wedergeboren mens zélf, zonder deze voorafgaande of toekomende, opwekkende, volgende en medewerkende genade, noch het goede kan denken, willen of doen en ook geen enkele verzoeking ten kwade kan weerstaan. Zodat alle goede daden of werkingen, die men maar bedenken kan, toegeschreven moeten worden aan de genade van God in Christus. Maar als het gaat om de manier van de werking van deze genade, deze is niet onwederstandelijk, want er staat van velen geschreven, dat zij de Heilige Geest wederstaan hebben. (Handelingen 7 en elders op vele plaatsen.)