Tale Kanaäns

[PvS]

.

[Luther]

Ik zou zeggen: De verwoorde bevinding is zuiver, alleen de bewoording is verkeerd. Dat een ziel meer en meer moet leren zich in Christus te gronden, en op Hem te vertrouwen is waar. Maar in de eerste geloofsdaad ís de christen in Christus gegrond, maar hij moet zich daar meer en meer bewust van worden, en moet zich meer en meer zich in Hem verliezen. Een opwassen in de kennis.

Wat moet ik me voorstellen bij dat 'meer en meer'? Je wordt toch ook niet 'meer en meer' met elkaar in het huwelijk verbonden? Je bent in Christus of je bent het niet. Je bent op Hem gegrond of je leeft nog voor eigen rekening. "Meer en meer' op Christus gegrond worden kan helemaal niet.
Je kunt wel meer en meer uit Hem leven, en Hem meer en meer leren kennen, maar dan hebben we het over de heiligmaking...

Ja maar Afgewezen en meneto, zo bedoel ik het ook. Juist geen trappen in de rechtvaardigmaking! Helemaal met jullie eens!
Maar ik ben nog nooit een kind van God tegengekomen, die van zichzelf zei dat hij vanaf dag 1 van de wedergeboorte volledig alles wist en kende. En daar ging het me even om.
Ik ben net zo huiverig als jullie voor een christendom dat wel levendgemaakt zou zijn, maar nog zonder Christus is; maar tegelijkertijd ben ik erg huiverig voor een christendom dat altijd alles weet en alles heeft en nooit meer iets behoeft bij- en af te leren.

Toen de Heere voor het eerst in mijn leven kwam, hoorde ik wel van Christus en leerde de Heere mij wel dat ik Hem nodig had. En dat alleen in Hem de behoudenis was. Tegelijkertijd is dat toevluchtnemende geloof dat van Christus alles verwacht zaligmakend van aard en alles schenkend wat in Hem is. Maar dat wist en ervaarde ik op dat moment niet. En dat bedoelde ik: Steeds is weer het onderwijs van Gods Woord nodig en Zijn spreken, om meer en meer' op Christus gegrond te worden, d.w.z.: meer en meer uit Hem leven, en Hem meer en meer leren kennen. De grond van zaligheid wordt dan voor je beleving vaster, hoewel die van Gods kant altijd even vast is geweest.

[raka]

Hoe dom ben ik, als ik de tale Kanaäns niet machtig ben. Kan je die leren? Wat voor functie heeft die taal...eh bestaat er al een topic soms?

Het heeft niets met domheid te maken iig. Ik denk dat de tale Kanaans alleen door Gods kinderen gebezigd mag worden, met mate en met besef dat een buitenstaander er soms niets van snapt. Toch kan soms de tale Kanaans heel scherp en helder iets zeggen, wat we in gewoon nederlands, zoals we praten onder de koffie op op werk, niet kunnen zeggen. Dus met mate en op de juiste tijden en plekken. Maar het beheersen van de tale Kanaans is geen teken van bekeerd zijn, vroom zijn of zwaar zijn.

[raka]

Er zijn vele soorten ellendekennis zeker in 2009. De enige ware ellendekennis werkt altijd (en snel) tot een droefheid naar Christus. Is op dat moment de Christus een verborgen of een geopenbaarde Christus, en hoe zien wij de droefheid naar Christus tov de wedergeboorte. Off topic, maar ik hoop dat iemand me dat eens kan zeggen.

[Afgewezen]

Ja maar Afgewezen en meneto, zo bedoel ik het ook. Juist geen trappen in de rechtvaardigmaking! Helemaal met jullie eens!
Maar ik ben nog nooit een kind van God tegengekomen, die van zichzelf zei dat hij vanaf dag 1 van de wedergeboorte volledig alles wist en kende. En daar ging het me even om.

Zeker niet, maar bij wat je later in je posting zegt, heb ik toch een groot vraagteken.

Ik ben net zo huiverig als jullie voor een christendom dat wel levendgemaakt zou zijn, maar nog zonder Christus is; maar tegelijkertijd ben ik erg huiverig voor een christendom dat altijd alles weet en alles heeft en nooit meer iets behoeft bij- en af te leren.

Ik ook.

Toen de Heere voor het eerst in mijn leven kwam, hoorde ik wel van Christus en leerde de Heere mij wel dat ik Hem nodig had. En dat alleen in Hem de behoudenis was. Tegelijkertijd is dat toevluchtnemende geloof dat van Christus alles verwacht zaligmakend van aard en alles schenkend wat in Hem is. Maar dat wist en ervaarde ik op dat moment niet.

En dat bedoel ík nu: hier is nog geen sprake van de kennis van Christus. Wie Hem werkelijk kent en in het geloof de toevlucht tot hem neemt, ís verlost. En die weet dat. Zelfs de bloedvloeiende vrouw, die zich vrezende en bevende in de schare verborgen wilde houden, 'voelde aan haar lichaam wat er geschied was'. En zo ook 'voelen' (=ervaren) wij het wanneer Christus Zich aan ons geopenbaard heeft. Dus hoe kun je dan zeggen "dat wist en ervaarde ik op dat moment niet"?

En dat bedoelde ik: Steeds is weer het onderwijs van Gods Woord nodig en Zijn spreken, om meer en meer' op Christus gegrond te worden, d.w.z.: meer en meer uit Hem leven, en Hem meer en meer leren kennen. De grond van zaligheid wordt dan voor je beleving vaster, hoewel die van Gods kant altijd even vast is geweest.

En dit is nu precies de geloofsopvatting die zich breed maakt in onze kringen: zo geleidelijk aan glijden we van de rechtvaardigmaking in de heiligmaking. Het spijt me, maar ik kán daar maar niet in mee.

[Afgewezen]

Toch kan soms de tale Kanaans heel scherp en helder iets zeggen, wat we in gewoon nederland niet kunnen zeggen.

De tale Kanaäns ís gewoon Nederlands. Kenmerkend zijn bepaalde uitdrukkingen, maar gewoon in de Nederlandse taal.

[Afgewezen]

Maar in een huwelijk groei je steeds meer naar elkaar toe, toch? Hoe langer je met elkaar omgaat, des te meer leer je elkaar kennen. En des te meer raak je vertrouwd aan elkaar.

Hoe moet ik me dat in het leren kennen van Christus voorstellen? Nogmaals: één blik op het kruis, en Christen was van zijn zondenpak verlost. Gaat dat tegenwoordig anders?

Natuurlijk niet.
Maar hoe kan men dan tegenwoordig leren dat het kennen van Christus "een nadere weldaad" zou zijn, Afgewezen?

Dat hoor je mij ook niet gauw zeggen. Wel kan het zo zijn, dat iemand die onder overtuiging is bemoedigingen krijgt, de mogelijkheid van zalig worden ziet in Christus, etc.. Dat is dan nog niet zaligmakend. Als dán gezegd wordt, dat een nadere weldaad nodig is, kan ik me daar wel in vinden.

[raka]

Ik denk dat wanneer je de bevindelijke gereformeerde waarheid bent toegedaan, niet zonder (enige mate) van de tale kanaans kan. We moeten er niet zo moeilijk overdoen, het is juist mooi. Alleen overdaad schaadt, zeker als mensen hun mond er vol van hebben en als de vraag op hen afkomt of ze bekeerd zijn, de wagen opeens stil staat.

[memento]

Dat hoor je mij ook niet gauw zeggen. Wel kan het zo zijn, dat iemand die onder overtuiging is bemoedigingen krijgt, de mogelijkheid van zalig worden ziet in Christus, etc.. Dat is dan nog niet zaligmakend. Als dán gezegd wordt, dat een nadere weldaad nodig is, kan ik me daar wel in vinden.

Ik weet niet of je dat zo kan en mag zeggen. Want wie zal zeggen, waar Gods werk precies begint? Ik denk dat we daar geen te strakke scheidslijn mogen trekken. Ik verwijs daarbij naar wat vader Brakel daarover schreef.

[Avi]

Ik denk dat wanneer je de bevindelijke gereformeerde waarheid bent toegedaan, niet zonder (enige mate) van de tale kanaans kan. We moeten er niet zo moeilijk overdoen, het is juist mooi. Alleen overdaad schaadt, zeker als mensen hun mond er vol van hebben en als de vraag op hen afkomt of ze bekeerd zijn, de wagen opeens stil staat.

Tja...maar bij ons in de kerk kennen ze de tale Kanaäns niet. Dat houdt in dat ik niet onder een bevindelijke gereformeerde waarheid zit

Ik ben benieuwd waarom je in je laatste zin zegt dat de wagen opeens stil staat. Waarom staat-ie dan stil?

[Afgewezen]

Dat hoor je mij ook niet gauw zeggen. Wel kan het zo zijn, dat iemand die onder overtuiging is bemoedigingen krijgt, de mogelijkheid van zalig worden ziet in Christus, etc.. Dat is dan nog niet zaligmakend. Als dán gezegd wordt, dat een nadere weldaad nodig is, kan ik me daar wel in vinden.

Ik weet niet of je dat zo kan en mag zeggen. Want wie zal zeggen, waar Gods werk precies begint? Ik denk dat we daar geen te strakke scheidslijn mogen trekken. Ik verwijs daarbij naar wat vader Brakel daarover schreef.

Het gaat niet over de vraag waar Gods werk precies begint. Het gaat om de vraag: wanneer ben je behouden?

[Wilhelm]

Ik zou zeggen: De verwoorde bevinding is zuiver, alleen de bewoording is verkeerd. Dat een ziel meer en meer moet leren zich in Christus te gronden, en op Hem te vertrouwen is waar. Maar in de eerste geloofsdaad ís de christen in Christus gegrond, maar hij moet zich daar meer en meer bewust van worden, en moet zich meer en meer zich in Hem verliezen. Een opwassen in de kennis.

Wat moet ik me voorstellen bij dat 'meer en meer'? Je wordt toch ook niet 'meer en meer' met elkaar in het huwelijk verbonden? Je bent in Christus of je bent het niet. Je bent op Hem gegrond of je leeft nog voor eigen rekening. "Meer en meer' op Christus gegrond worden kan helemaal niet.
Je kunt wel meer en meer uit Hem leven, en Hem meer en meer leren kennen, maar dan hebben we het over de heiligmaking...

Toen ik in het huwelijk trad, was mijn vrouw geen vreemde voor mij.
Zo is het met het geestelijk huwelijk hetzelfde.
Christus wordt vanaf dag 1 gekend als Profeet, Priester en als Koning.

Opzich eens, maar toch is er een vervolgen te kennen.
En dan geloof ik dat Christus onderscheiden gekent wordt in Zijn verscheidene ambten.
Dan kan het ene ambt duidelijker verklaard zijn in je leven als de andere. Ik geloof dat we dat ook moeten laten staan.

Als we de vergelijking met het huwelijk doortrekken , dan is het juist de praktijk , dan men elkaar meer en meer leert kennen , en dat je na een lange huwelijksweg nog moet zeggen ik leer hem of haar iedere dag nog steeds beter, steeds intenser kennen (als het huwelijksleven goed is )
En zo ligt het m.i. in een gezond geestelijk leven ook.

[Afgewezen]

Opzich eens, maar toch is er een vervolgen te kennen.
En dan geloof ik dat Christus onderscheiden gekent wordt in Zijn verscheidene ambten.
Dan kan het ene ambt duidelijker verklaard zijn in je leven als de andere. Ik geloof dat we dat ook moeten laten staan.

Als we de vergelijking met het huwelijk doortrekken , dan is het juist de praktijk , dan men elkaar meer en meer leert kennen , en dat je na een lange huwelijksweg nog moet zeggen ik leer hem of haar iedere dag nog steeds beter, steeds intenser kennen (als het huwelijksleven goed is )
En zo ligt het m.i. in een gezond geestelijk leven ook.

Daar zal iedereen het mee eens zijn. Maar waar het mij om gaat, is dat er zaken zijn die niet in een proces te vangen zijn.
Tot geloof komen, Christus aannemen als je Zaligmaker, vergeving van zonden ontvangen, dat is niet iets procesmatigs. Er kan een proces aan voorafgaan (de zgn. toeleidende weg), en volgt een proces op (de heiligmaking), maar nooit en te nimmer kan de verlossing zélf als een proces worden aangeduid.

[raka]

Ik denk dat wanneer je de bevindelijke gereformeerde waarheid bent toegedaan, niet zonder (enige mate) van de tale kanaans kan. We moeten er niet zo moeilijk overdoen, het is juist mooi. Alleen overdaad schaadt, zeker als mensen hun mond er vol van hebben en als de vraag op hen afkomt of ze bekeerd zijn, de wagen opeens stil staat.

Tja...maar bij ons in de kerk kennen ze de tale Kanaäns niet. Dat houdt in dat ik niet onder een bevindelijke gereformeerde waarheid zit

Ik ben benieuwd waarom je in je laatste zin zegt dat de wagen opeens stil staat. Waarom staat-ie dan stil?

Ik weet je kerkelijke afkomst niet, geeft ook niets, maar ik denk dat er in je kerk misschien meer tale kanaans gesproken wordt dan je denkt.


Met het andere bedoel ik dat mensen die zich volop bedienen met de tale Kanaans, maar die opeens een grote 'stille' worden op de vraag of ze bekeerd zijn.

[Avi]

Ik denk dat wanneer je de bevindelijke gereformeerde waarheid bent toegedaan, niet zonder (enige mate) van de tale kanaans kan. We moeten er niet zo moeilijk overdoen, het is juist mooi. Alleen overdaad schaadt, zeker als mensen hun mond er vol van hebben en als de vraag op hen afkomt of ze bekeerd zijn, de wagen opeens stil staat.

Tja...maar bij ons in de kerk kennen ze de tale Kanaäns niet. Dat houdt in dat ik niet onder een bevindelijke gereformeerde waarheid zit

Ik ben benieuwd waarom je in je laatste zin zegt dat de wagen opeens stil staat. Waarom staat-ie dan stil?

Ik weet je kerkelijke afkomst niet, geeft ook niets, maar ik denk dat er in je kerk misschien meer tale kanaans gesproken wordt dan je denkt.


Met het andere bedoel ik dat mensen die zich volop bedienen met de tale Kanaans, maar die opeens een grote 'stille' worden op de vraag of ze bekeerd zijn.

Sjonge, daar zijn toch maar twee antwoorden mogelijk?