jvdg schreef:

theoloog schreef:

jvdg schreef: Jouw antwoord is inderdaad een antwoord op mijn vraag, in die zin dat er bij God (alle) Hoop is.
Maar netzomin als Ezechiél daar antwoord op kon geven (Heere, ik weet het niet), gaf de Heere wél het antwoord: Zie, Ik zal den geest in u brengen, en gij zult levend worden.

Dus het is Zijn werk.
Niet mijn werk, dan is het een verloren zaak.
Al mijn smeken, bidden, tranen en bevindingen leiden niet tot (waarachtige) bekering.
Maar al dit bidden etc. mocht eens leiden tot een leiding door de Heilige Geest, uitgezonden door God de Vader en God de Zoon.

Wat is de uitverkiezing toch een ontzaggelijk mooie zaak!
Door die verkiezing is het door Goddrieënig mogelijk gemaakt dat vervloekte zondaren nog gered kunnen worden.

Ik begrijp je antwoord niet zo goed. Wil je nog eens extra benadrukken dat het Gods werk is?
Prima!

Maar dan komt de omslag. Waarom zou God niet willen dat je gelooft? Omdat je verworpen bent? Nee dat zeg je dan weer niet.

Maar je zegt wel: mocht... Een soort wensende zin. Let op, vandaag is de dag dat God je roept, niet misschien ooit een keer...

Weet je waar ik achter kwam toen God mij in mijn nekvelletje greep, dat niet God had uitgesteld, maar ik!

Daarom aan jou de vraag: geloof je vandaag dat Jezus Christus, Gods Zoon, voor jouw zonden gestorven is en geloof je vandaag dat je door genade Zijn kind bent geworden?

M'n beste theoloog, zolang jij mij geen helder antwoord geeft op mijn vraag over Ez. 37, kan ik niet van harte/oprecht antwoord geven op jouw vragen, aangezien ze ten nauwste samenhangen met het werk van God de Heilige Geest.
Voor nu alvast: Je op één laatste opmerking kan ik van harte onderschrijven: De Heere God greep.......
Niet ik.

jvdg schreef:
M'n beste theoloog, zolang jij mij geen helder antwoord geeft op mijn vraag over Ez. 37, kan ik niet van harte/oprecht antwoord geven op jouw vragen, aangezien ze ten nauwste samenhangen met het werk van God de Heilige Geest.
Voor nu alvast: Je op één laatste opmerking kan ik van harte onderschrijven: De Heere God greep.......
Niet ik.

Oude-Waarheid schreef:

refo schreef:

PvS schreef:

Marnix schreef:Dat dat zo is? Uiteraard. Iedere bekeerde is daar het bewijs van. In het Bijbelgedeelte dat Jvdg aanhaalt is dat ook te zien. En ook is te zien dat dat het werk van de Geest is, die levend maakt. Het gebeurt niet zomaar, er moest eerst iets gebeuren.... en dat is nog steeds zo. Maar dan gebeurt het ook. Dan worden dode zondaren levend gemaakt!

Dit had refo behoren te zeggen!

Nee, hoor, dat zegt de Bijbel.
De ure komt, en is nu dat doden zullen horen.

Maar beste Refo jij blijft wel halve wegen steken want er staat toch meer

refo schreef:Het gekke is dat de doodstaat als een soort probleem wordt verkondigd, terwijl dat bijbels gesproken geen probleem is.

refo schreef:Zeker, maar het gaat over de functie die deze notie heeft gekregen.
Het is nu praktijk dat als een ds het niet steevast over de doodsstaat heeft het geen goeie is.
Als een soort bezweringsformule moet hij er wel melding van maken.


Voor God is de doodsstaat echter geen enkele belemmering, in die zin dus helemaal geen probleem. Dat bedoel ik.

memento schreef:

refo schreef:Zeker, maar het gaat over de functie die deze notie heeft gekregen.
Het is nu praktijk dat als een ds het niet steevast over de doodsstaat heeft het geen goeie is.
Als een soort bezweringsformule moet hij er wel melding van maken.


Voor God is de doodsstaat echter geen enkele belemmering, in die zin dus helemaal geen probleem. Dat bedoel ik.

Spreken over genade (en dus over Christus' werk) is ook spreken over zonde en verloren-liggen. Als je spreekt over een Zaligmaker, een Verlosser, dan kan je niet eromheen dat de toestand waarin je geboren wordt niet-zalig is, en kan je er niet omheen dat je zonden hebt waarvan je verlost moet worden.

Zonder te spreken over verlorenheid en zonde, heeft het spreken over Christus geen betekenis.

PvS schreef:

memento schreef:

refo schreef:Zeker, maar het gaat over de functie die deze notie heeft gekregen.
Het is nu praktijk dat als een ds het niet steevast over de doodsstaat heeft het geen goeie is.
Als een soort bezweringsformule moet hij er wel melding van maken.


Voor God is de doodsstaat echter geen enkele belemmering, in die zin dus helemaal geen probleem. Dat bedoel ik.

Spreken over genade (en dus over Christus' werk) is ook spreken over zonde en verloren-liggen. Als je spreekt over een Zaligmaker, een Verlosser, dan kan je niet eromheen dat de toestand waarin je geboren wordt niet-zalig is, en kan je er niet omheen dat je zonden hebt waarvan je verlost moet worden.

Zonder te spreken over verlorenheid en zonde, heeft het spreken over Christus geen betekenis.

Juist!

refo schreef:Zeker, maar het gaat over de functie die deze notie heeft gekregen.
Het is nu praktijk dat als een ds het niet steevast over de doodsstaat heeft het geen goeie is.
Als een soort bezweringsformule moet hij er wel melding van maken.


Voor God is de doodsstaat echter geen enkele belemmering, in die zin dus helemaal geen probleem. Dat bedoel ik.

Afgewezen schreef:

refo schreef:Zeker, maar het gaat over de functie die deze notie heeft gekregen.
Het is nu praktijk dat als een ds het niet steevast over de doodsstaat heeft het geen goeie is.
Als een soort bezweringsformule moet hij er wel melding van maken.


Voor God is de doodsstaat echter geen enkele belemmering, in die zin dus helemaal geen probleem. Dat bedoel ik.

Hier zit voor ons inderdaad een knoop, die voor ons denken niet is op te lossen: Wij liggen in onze doodsstaat (het probleem), en daarom wordt ons het Evangelie verkondigd (als oplossing voor het probleem). Maar juist door diezelfde doodsstaat nemen wij dat Evangelie niet aan (zien we het probleem niet eens)! Toch worden mensen zalig.

Afgewezen schreef:

refo schreef:Zeker, maar het gaat over de functie die deze notie heeft gekregen.
Het is nu praktijk dat als een ds het niet steevast over de doodsstaat heeft het geen goeie is.
Als een soort bezweringsformule moet hij er wel melding van maken.


Voor God is de doodsstaat echter geen enkele belemmering, in die zin dus helemaal geen probleem. Dat bedoel ik.

Hier zit voor ons inderdaad een knoop, die voor ons denken niet is op te lossen: Wij liggen in onze doodsstaat (het probleem), en daarom wordt ons het Evangelie verkondigd (als oplossing voor het probleem). Maar juist door diezelfde doodsstaat nemen wij dat Evangelie niet aan (zien we het probleem niet eens)! Toch worden mensen zalig.