Re: Doop - Wijst de verbondsvisie van het NT op volwassendoop?
Geplaatst: 23 feb 2009, 20:19
Dat boekje van Graafland werd me onlangs ook aangeraden, schijnt bijzonder lezenswaardig te zijn. Ik hoop er ook binnenkort in te beginnen.
Deze posting van Elbert vind ik ook erg waardevol, met name omdat in dat stuk van Groothedde voornamelijk wordt gedreven op de sympoliek van de doop als 'watergraf'.elbert schreef:Deze symbolische uitleg is nogal omstreden. Deze symboliek zou dan gelegen zijn in het ondergaan van de dopeling in en het weer te voorschijn komen uit het doopwater, dat dan enerzijds het sterven, anderzijds de opstanding zou verbeelden.Ik heb het ook zo wel eens in een preek gehoord, maar sommige theologen verzetten zich ertegen. Iemand als de gereformeerde theoloog prof. Ridderbos noemt deze uitleg bijvoorbeeld een "fictie" (Paulus, ontwerp van zijn theologie, pag. 449). De doop is volgens hem geen symbolisch graf en opstanding, maar de doop lijft ons in, doet ons participeren in Christus' dood op Golgotha en in Zijn opstanding in de hof.Kaw schreef:Je gaat voorbij aan het symbolische wat Paulus hier beschrijft. Je gaat onwedergeboren onder, je oude vlees sterft en je komt wedergeboren op, je oude vlees is gestorven en je bent met Christus opgestaan tot het nieuwe leven.2 Dat zij verre. Wij, die der zonde gestorven zijn, hoe zullen wij nog in dezelve leven?
3 Of weet gij niet, dat zovelen als wij in Christus Jezus gedoopt zijn, wij in Zijn dood gedoopt zijn?
zie ook bijv. col. 2:12 Zijnde met Hem begraven in den doop, in welken gij ook met [Hem] opgewekt zijt door het geloof der werking Gods, Die Hem uit de doden opgewekt heeft.
Wat het doopwater aangaat, de symbolische betekenis daarvan is volgens heel het NT immers dat het reinigt, niet dat men daarin ook begraven wordt. Er staat in Rom. 6:4 dan ook niet dat we in de doop symbolisch begraven worden. Er staat iets anders, nl. dat we "met Hem begraven zijn, door de doop in de dood". Wat de opstanding aangaat, als in Kol. 2:12 het opkomen uit het water een symbool van de opstanding zou moeten zijn, dan had ik daar toch eerder het voorzetsel "uit" ("ek" in het Grieks) verwacht en niet het voorzetsel "in" ("en" in het Grieks) (opgewekt met Christus in de doop i.p.v. uit de doop). Het scheelt in het Grieks maar 1 letter, maar het maakt wel verschil.
Wat is er dan wel aan de hand bij de doop: het gaat er in Rom. 6 om dat de gedoopten zich in de dood, begrafenis en opstanding van Christus begrepen mogen weten en zij niet langer in de zonde behoren te leven, want daar gaat het Paulus in dit gedeelte om. Door de doop worden de gelovigen ingeplant of ingelijfd in wat met Christus is geschied, wat daarom dan ook op hun eigen bestaan van toepassing geldt. Gedoopt zijn betekent in hetgeen met Christus eenmaal is geschied nu voorts ook in actuele zin participeren. Kortom: het "in Christus gedoopt zijn" komt neer op het deel uitmaken van de gemeente als Lichaam van Christus. (ik vat maar even kort de zgn. heilshistorische visie hier samen, waarbij ik hoop dat ik het hierme niet onnodig ingewikkeld maak.
Aan wie schrijft Paulus nu in zijn Romeinenbrief? Aan "Allen, die te Rome zijt, geliefden Gods, en geroepen heiligen" (Rom. 1:7).
Zijn de kinderen van die mensen ook geliefden Gods en geroepen heiligen? Blijkens 1 Kor. 7:14 zijn ze sowieso heilig. Hier wordt immers hetzelfde grondwoord (hagios) gebruikt als in Rom. 1:7. Dus mag je zeggen dat de kinderen van de gelovigen in Rome zich ook aangesproken mogen weten.
Zijn die geroepen heiligen automatisch wedergeboren? Volgens 1 Kor. 10, waar Paulus ook een beeld van de doop gebruikt, nl. de doop in Mozes, niet. Anders had hij dit niet als waarschuwend voorbeeld voor de gedoopten in Christus hoeven te vermelden.
Wat Kol. 2 betreft, worden hier besnijdenis en doop in 1 adem genoemd (de verzen 11 en 12). Het gaat ten diepste niet om de uiterlijke tekenen (Paulus spreekt over de "besnijdenis die zonder handen geschiedt"), maar om de zaak waar het om gaat. Als we nu zeggen dat de besnijdenis verwijst naar de besnijdenis van het hart, moeten we ook zeggen dat de doop verwijst naar de afwassing van de zonden. De besnijdenis werd als sacrament voltrokken aan de kleine jongetjes op de achtste dag; dan moet de conclusie wel zijn dat de doop ook aan de kleine kinderen van de gelovigen mag worden voltrokken. Het is of het een of het ander: ofwel de besnijdenis als teken mocht alleen aan wedergeboren Israelieten voltrokken worden en dan de doop ook enkel aan alle wedergeboren gelovigen; ofwel de beide tekenen wijzen naar de geestelijke besnijdenis c.q. doop en dan mogen ze ook aan onmondige kinderen voltrokken worden zonder dat we bij voorbaat weten of ze wedergeboren zullen worden.
Dat Groothedde van mening is dat de besnijdenis geen symbool van de 'besnijdenis van het hart' is vind ik onbegrijpelijk. Het NT lijkt me daar heel helder over.
