In Efeze lezen we deze tekst:

In Welken ook gij zijt, nadat gij het woord der waarheid, namelijk het Evangelie uwer zaligheid gehoord hebt; in Welken gij ook, nadat gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met den Heiligen Geest der belofte;

Nu gaat het in de exegese om het de vertaling van het woord 'geloven'. Calvijn geeft het weer als 'terwijl gij geloofd hebt, zijt gij verzegeld geworden'. Anderen leggen toch meer de nadruk op het tijdsaspect en dan met name zodanig dat men éérst gelooft en dán verzegeld wordt.

Een predikant vertelde me dat hij onlangs een vraag kreeg over de 'vierschaarbeleving'. Hoe nu hiermee omgaan. Het staat natuurlijk vast dat we in de Bijbel geen exacte weergave vinden van dé vierschaarbeleving. Zo moeten het dan ook niet verstaan. Hoe dan wel? Wel de Heere is vrij om Zijn volk in de geloofsstrijd te ondersteunen, omdat de weg soms zwaar is. We vinden dat zo treffend in de zendbrief van Petrus. Daar verhaalt Petrus van de verheerlijking op de berg. Daar is het de hemel op aarde geweest, daar hebben die discipelen een 'vierschaarbeleving' meegemaakt. Niet een vierschaarbeleving als noodzaak tot rechtvaardiging, dus als voorwaarde. Nee, als teerkost op de geloofsweg. Maar Petrus wijst dan ook zo eenvoudig op de vastheid van het Woord: want hij hebben het profetisch Woord dat zeer vast is.

Zo spraken ook onze oudvaders over het onderwerp zekerheid. In het geloof ligt de zekerheid, dat is waar, maar de gelovige mag opwassen en groeien in de genade en meer en meer opwassen in de kennis van onze Heere Jezus Christus.

Het probleem in 'bevindelijke' kring ligt in het onbijbels uitéénrafelen van wedergeboorte / geloof / rechtvaardiging. Dat is ook vaak de oorzaak van het elkaar niet meer verstaan.

Groeten,

We zijn het over het algemeen eens als ik de volgende reacties op een rij zet:

Matthijs:

Wie krijgt er genade? Wat betekent voor u genade? Als je om genade smeekt, dan reken je nergens meer op! Genade rekent niet. Genade rekent alleen maar op de straf en op het oordeel. Dan mogen jullie van mij er anders over denken, dat moet je zelf weten, maar ik hoop wel dat je ook werkelijk genade kennen mag en vertrouwen en rusten mag op Jezus, de Christus, de Enige Rostssteen. En niet rusten op je eigengerechtigde godsdienst. Of op een eigen gemaakte jezus. Nee, alleen vertrouwen op Die Jezus die het verlorende zoekt en het verdorvene vernieuwd. En voor wie is die blijde boodschap? Nou ik neem aan voor mensen die niet blij zijn. Voor wie is de goede boodschap? Ik neem aan voor mensen die zichzelf slecht vinden. Goed nu krijg ik natuurlijk commentaar dat ik voorwaarden stel. Weet je wat C.H. Spurgeon zegt? Tenzij er een waarachtige, hartgrondige belijdenis van onze zonden is voor God, hebben wij geen belofte, dat wij door het bloed van de Verlosser genade zullen vinden.

Maninne:

Helemaal mee eens Matthijs, maar elk kind van God leert dat, anders zou die persoon toch niet zo gaan worstelen en bidden en smeken om wederom tot genade te komen, tot hij er achter komt dat er voor hem geen doen meer aan is en dat hij naar recht verloren moet gaan.
Maar ik denk, dat juist dan, als het een omkomen wordt van de ziel en die ziel de Heere dat récht gaat toeschrijven dan bukt en buigt die mens onder dat Recht en tóch kan die mens dan juist zo moedeloos worden door het verdriet dat hij nooit meer bij God kan komen, als het bij hem/haar vandaan moet komen.(en het kan wel zijn dat de Heere die persoon dan een poosje in zijn moedeloosheid, opstand en bitterheid laat, tot die pers. helemaal leeg is in zichzelf.Maar ledigen heeft Hij met goederen vervuld) Dán toont Hij Zijn liefde , door de schenking van Zijn Zoon.( Er hóeft niks van de mens bij en dat willen wij zo graag )Is dat dan geen onuitsprekelijke liefde?

Voorbijganger:

Dat is niet iemand die zegt: ja hoor ik heb zonde. Maar gelukkig er is het evangelie en nu wil ik Jezus aannemen. Nee, dat is inderdaad een vloekwaardige, zoals je zelf (Zeeuw) schrijft. Die legt de strop om zijn hals en geeft zich over in de hand van God. Dat is de houding van een schuldenaar, van iemand die boetevaardig is. Ik zeg niet dat zo iemand de ware boetvaardigheid heeft.

Ndonselaar:

Zoals een munt twee zijden heeft, zo is dat ook met bovenstaande. De erkenning van schuld en de verlossing van deze schuld zijn een twee-eenheid.

De gereformeerde traditie:
Laat ik maar een stukje uit het dagboek van Robert Murray McCheyne "Geef Mij uw hart" citeren:

"Ik zou graag willen weten of u in waarheid met Christus verenigd bent. Als dit het geval is, dan bent u in leven en sterven echt gelukkig. Bent u overtuigd van zonde? Dat is het werk van de Heilige Geest. Ja, dat is het eerste werk dat Hij aan een ziel verricht. Indien u niet wist dat uw lichaam gevaarlijk ziek was, zou u nooit een dokter laten roepen; zo zult u ook nooit tot Christus, de hemelse Medicijnmeester, gaan, tenzij u gevoelt dat uw ziel tot stervens toe ziek is. O, bid om diepe ontdekkingen van uw staat wegens erf- en dadelijke zonden. De wereld zegt dat het met u wel meevalt. Geloof haar niet. De wereld bedriegt u. Bid of u zichzelf mag zien zoals God u ziet. Bid of u de waarde van uw eigen ziel mag leren kennen. Bent u ontdekt aan uw eigen nietigheid, zoals Job dat was? Kent u uw eigen onreinheid zoals Jesaja die kende? Hebt u iets ondervonden van Psalm 51?
Misschien vraagt u zich af waarom ik u dit alles vraag. Ik antwoord: 'Omdat ik hoop dat al uw eigen plannen om uw eigengerechtigheid op te richten, zullen worden afgebroken.' Ik hoop dat u nooit iets in uw arme, schuldige ziel zult proberen te vinden om u bij God aangenaam te maken. Ik wens u toe dat u met blijdschap de Heere Jezus Christus zult mogen aannemen. Die voor zondaren de wet heeft vervuld en voor hen is gestorven. O, dat uw ziel Christus mocht aankleven. Dat u alles mocht verlaten en Jezus Christus mocht volgen. Hij ontvangt de zondaars en eet met hen!"

(25 maart; Lukas 15:2b)

In de mail van ds. W. Pieters kreeg ik het volgende doorgestuurd:

Johannes Calvijn, tweede preek over Genesis 15 vers 6: "En Abram geloofde in de HEERE; en Hij rekende het hem tot gerechtigheid.":

"Het moet ons voor het ogenblik genoeg zijn dat wij hebben geleerd hoe wij moeten beginnen om deel te hebben aan het eeuwige heil dat ons is aangebracht door de Zoon van God, namelijk: dat wij weten hoe ellendig onze toestand is; en dat wij dit niet maar met de mond moeten erkennen en daarvan de een of andere voorbijgaande indruk moeten hebben, maar dat wij door zúlk een droefheid moeten zijn bevangen, en dat wij voor God zó beschaamd zijn, dat wij onszelf haten en verachten.

Wanneer wij zo onze eigen rechters zullen zijn, zullen wij door God worden vrijgesproken."

Dominee I. Kievit
"Zo doet de wet ons kennen de noodzakelijkheid van een volkomen gerechtigheid voor God en eist dat de straf wordt aanvaard. Op deze wijze ontvalt de zondaar alle hoop om uit de werken zalig te worden. Tevens zijn de deugden van God hem lief en stelt hij de eer van God boven eigen leven en boven eigen zaligheid. De natuurlijke mens wil de hel wel ontgaan, maar weigert voor God te bukken, heeft God niet lief in Zijn deugden van gerechtigheid en heiligheid. O nee, wat zou het hem deren als Gods eer werd gekrenkt?
Kom, toets uzelf eens! Is, waar u zegt kennis te hebben aan het leven of zelfs beweert een kind van God te zijn, is nu deze zaak doorleefd? Als u nu aan het patroon van de heilige Schrift, waar Paulus een helder voorbeeld van is, wordt getoetst, kent u dan dat gestorven zijn aan de wet?
Ja maar, hoor ik zeggen, wij stemmen toe en geloven, dat alleen door genade een zondaar kan zalig worden en nu mag ik dus geloven dat alleen door genade een zondaar kan zalig worden en nu mag ik dus geloven dat ook ik zal zalig worden. Welk een schrikkelijk zelfbedrog is hier aanwezig. Uw mening aan de wet gestorven te zijn, is de dood zelf niet. Dat verstrikt u slechts in de netten van de mensenmoorder van de beginne.
Deze zaken moeten worden doorleefd, waarachtig doorleefd."

Zeggen we dat ds. I. Kievit nog na, of is dat een 'foute' dominee die voorwaarden oplegt en de weg zo nauw maakt? Wijs mij een bevindelijk gereformeerde dominee aan uit die dagen die hiertegenin gaat!

Ik had hier een instemmende reactie van Pied, en verder geen negatieve reacties op gekregen.

John Bunyan: Vraag: Hoe oordeelt gij dan over hen, die nooit inzagen, dat zij door hun ongeloof' onder de zonde besloten zijn en onder de vloek Gods liggen?
Antw.: Ik zal hen niet oordelen, God bekere hen voordat zij sterven; maar voor het tegenwoordige is hun toestand ellendig, omdat zij gevangen gehouden worden door de wet, hun lusten, de duivel en hun ongeloof; daarom kunnen zij niet met hun hart geloven, dat God hun genade bewijzen en hen uit hun banden verlossen wil.


Wat zegt de Schrift over deze zaken?

Ook dat kwam meerdere malen terug, zonder replies van Marcel e.a. helaas:

Memento: Psalm 38:
1 Een psalm van David, om te doen gedenken. 2O HEERE! straf mij niet in Uw groten toorn, en kastijd mij niet in Uw grimmigheid. 3 Want Uw pijlen zijn in mij gedaald, en Uw hand is op mij nedergedaald. 4 Er is niets geheels in mijn vlees, vanwege Uw gramschap; er is geen vrede in mijn beenderen, vanwege mijn zonde. 5 Want mijn ongerechtigheden gaan over mijn hoofd; als een zware last zijn zij mij te zwaar geworden. 6 Mijn etterbuilen stinken, zij zijn vervuild, vanwege mijn dwaasheid. 7 Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen; ik ga den gansen dag in het zwart. 8 Want mijn darmen zijn vol van een verachtelijke plage, en er is niets geheels in mijn vlees. 9 Ik ben verzwakt, en uitermate zeer verbrijzeld; ik brul van het geruis mijns harten. 10 HEERE! voor U is al mijn begeerte; en mijn zuchten is voor U niet verborgen.

Psalm 39:
9 Verlos mij van al mijn overtredingen; en stel mij niet tot een smaad des dwazen. 10 Ik ben verstomd, ik zal mijn mond niet opendoen, want Gij hebt het gedaan. 11 Neem Uw plage van op mij weg, ik ben bezweken van de bestrijding Uwer hand

Job 9:34
32 Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen. 33 Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht. 34 Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make; 35 Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.

Herman:
Het is toch duidelijk dat de Heere die eigenschap heeft? En dat dat ook gekend kan worden? Bovendien, het is vreselijk te vallen in de handen van een toornend God. Is het niet meer dan Bijbels te verwachten, dat een christen weet hiervan verlost te zijn?
Wat vinden we bijvoorbeeld van Johannes 16 vers 8: En Die [de Heilige Geest] gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, en van gerechtigheid, en van oordeel?
Kijken we eerst naar de aanspraak, dan ligt voor de hand dat we onder de wereld iederéén moeten verstaan. Uitzonderingen zijn dus als uitganspunt om deze tekst te beschouwen uit den boze. Iedereen die overtuigd wordt, zal dus ook de zonde, de gerechtigheid, en het oordeel als een overtuiging kennen.


Zo heeft ook Paulus dat getuigt in Romeinen 7. Niet alleen (vers 4) gij zijt ook der wet gedood door het lichaam van Christus, opdat gij zoudt worden eens Anderen, namelijk Desgenen, Die van de doden opgewekt is, maar ook (vers 13) Maar de zonde is mij de dood geworden; opdat zij zou openbaar worden zonde te zijn; werkende mij door het goede den dood

Matthijs:
Als laatste wil ik Psalm 6 de eerste verzen citeren..

1Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op de Neginoth, op de Scheminith.
2 O HEERE, straf mij niet in Uw toorn, en kastijd mij niet in Uw grimmigheid!
3 Wees mij genadig, HEERE, want ik ben verzwakt; genees mij, HEERE, want mijn beenderen zijn verschrikt.

Tenslotte:
O, bid om diepe ontdekkingen van uw staat wegens erf- en dadelijke zonden. De wereld zegt dat het met u wel meevalt. Geloof haar niet. De wereld bedriegt u. Bid of u zichzelf mag zien zoals God u ziet. Bid of u de waarde van uw eigen ziel mag leren kennen. Bent u ontdekt aan uw eigen nietigheid, zoals Job dat was? Kent u uw eigen onreinheid zoals Jesaja die kende? Hebt u iets ondervonden van Psalm 51?
Misschien vraagt u zich af waarom ik u dit alles vraag. Ik antwoord: 'Omdat ik hoop dat al uw eigen plannen om uw eigengerechtigheid op te richten, zullen worden afgebroken.'

En DAAR GAAT HET OM! Daarom is de poort zo nauw en die weg zo smal...strijdt om in te gaan, en ingegaan zijnde...strijdt de goede strijd des geloofs, om Christus meerder te laten worden en jezelf minder.

Mijn reactie is kort:
In de weg van buigen onder het recht ligt de overgave des geloofs. Genade wordt pas genade, als je inziet dat je het oordeel verdiend hebt en nergens meer recht op hebt. In geen enkele andere weg, of wel soms? In onderstaande reacties zie ik iedereen hiermee instemmen.

Waarom discussieren we dan nog?
Ja..omdat het geen voorwaarde mag worden, zo van: Als je buigt onder Gods recht, dan pas mag je geloven dat Christus je aanneemt. Maar dan draaien we de zaken toch om!
Nee, Christus wil ons te allen tijde aannemen!!! Hij klopt zelfs op de deur van ons hart. Maar waarom nemen wij Hem dan niet aan? Is het niet zoals de Farizeen? Omdat wij de zonden niet willen verlaten en Hem volgen! Omdat wij onze eigengerechtigheid willen vasthouden! Wij willen niet buigen onder Gods recht en zeggen: Heere, ja, het is waar, ik heb genade nodig en ik kan niets tot mijn zaligheid toe doen: Wat nu!?!
Ja, forummers, verstandelijk weten we het allemaal wel: Niet door de werken der wet. Nee, en verstandelijk weten we: Christus alleen. Maar mag het nu ook hartelijk zijn? In welke weg gaat dat dan, dat we dat hartelijk gaan inzien, als we de kwaal van ons hart gaan inzien: Uit ons inderdaad niets goeds, zoals wij altijd op catechisatie hebben geleerd, het is werkelijkheid geworden. En dan gaan we het buiten ons zoeken, helemaal buiten ons, dan kan NIETS van onszelf ons redden, geen enkele zogenaamde goede daad, de daad van het geloof is niet om ons op te beroemen, het is slechts een bedelaarshand. Maar Christus en al Zijn weldaden, die is de Middelaar en door het geloof in Hem zijn wij rechtvaardig!

En nu is mijn posting toch weer lang!

Oorspronkelijk gepost door voorbijganger
RJ,

Goede interventie. Kan me erin vinden.

daarom zie ik af van een reactie op een aantal voorgaande postings.

VBG

Jammer,

Heb ik al die tijd voor niets gewacht op je schriftuurlijke onderbouwing van gedane uitingen.
gr.

Oorspronkelijk gepost door Refojongere

En nu is mijn posting toch weer lang!

Niet te lang, want ik mis één ding: Dat we ons van harte voornemen om Hem te dienen en Heilig te leven.

Overigens typisch, dat wanneer ik zoiets schrijf (ik sta nl. geheel achter je stuk, RJ) dan wordt het afgedaan als niet-gereformeerd. Wellicht dat sommigen er niet zo goed tegenkunnen dat ik het wat 'zakelijker' neerschrijf.

Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Ook dat kwam meerdere malen terug, zonder replies van Marcel e.a. helaas

Mijn reply heb ik gegeven, door volledig in te stemmen met Maninnes reactie. Moet ik dat dan herhalen?

Het is erg jammer dat er niet door iedereen wordt begrepen wat ik nu bedoel. Bedoel ik dat we zonder boetvaardigheid tot Christus zullen gaan? Dat we niet moeten erkennen dat we het waard zijn eeuwig verloren te moeten gaan? Dat Gods toorn over de zonden niet groot is? Toon aan dat ik dat ergens heb geschreven, dat zal je niet terug kunnen vinden.

Waar gaat het mij dan wel om? Ik heb binnen en buiten de gereformeerde traditie velen ontmoet die getuigden kinderen van God te zijn. In alle gevallen was er sprake van de drie stukken ellende, verlossing en dankbaarheid. Terwijl ik een min of meer 'gerregem bekering' heb meegemaakt, kon ik van hart tot hart met die mensen over Gods genade spreken, maar ook over de stijd die gevoerd wordt tegen duivel, wereld en eigen zonde. Mij is opgevallen dat de echte strijd begint, wanneer men van harte een leven met de Heere wil. Ik moet bekennen dat ik dat bij mezelf ook zo beleef: De ontdekking kwam toen God mij liet zien dat ik zonder God in de wereld leefde. Heb ik toen liggen sidderen onder Gods toorn? Ik kan me alleen herinneren dat er een grote droefheid was, omdat ik God miste. Door eigen schuld. Maar dat was ook in die tijd dat God overdadig Zijn liefde in mijn hart uitstortte. Ik heb me weleens afgevraagd hoe het kon, dat ik pas twee jaar later mij geheel heb over kunnen geven aan Christus. Ik weet wel dat mijn ogen pas echt voor de bereidwilligheid van Christus zijn opengegaan door het lezen van boeken van, vooral, engelse en schotse predikers. Zij 'dwongen' mij als het ware naar Hem toe. Ik geloof ook meer dat het gemis en de onmogelijkheid van het zelf reinigen van de zonde mij tot Hem hebben doen uitgaan, dan de toorn van God. Heb ik dan niet gebogen onder Gods recht? Door erkenning van zonde en schuld en het recht van God om mij verloren te doen gaan ben ik tot Hem gegaan.
Dat kwam niet omdat ik een toornend God ontmoette, maar een genadig God. En in Zijn liefde zag ik mijn vuiligheid. Dat is toch wel een nuancering denk ik van hetgeen bijv. Matthijs en VG schrijven.
Ik zeg ook niet dat het niet zo zou kunnen, maar wel dat het niet de enige wijze is waarop God werkt. Wanneer die wijze generiek zou zin, dan zou het op zijn minst helder uit de bijbel, analoog aan andere bekeringen, naar voren moeten komen. Maar ik lees in de bijbel veel meer van een geloof in de Heere Jezus en een leven in heiligmaking.

Dat is waar Marcel, rechtvaardigmaking blijkt in de heiligmaking. Zei Jakobus niet: "Het geloof zonder de werken is dood".
Fijn dat we het eens zijn.
Voor Gerrit nog een paar schriftuurlijke onderbouwingen voor het 'buigen onder Gods recht' (Luk. 17:33; Gal. 2:20; Rom. 7:9). Je kunt natuurlijk vele synoniemen hiervoor nemen.

Een vraag zijdelings van de discussie

Memento vroeg: Memento: "Is het mogelijk om te spreken over God als Rechter die toornig is op de zondaar? Of spreken we over een God die alleen toornig is op de zonden van een zondaar."

Het is inderdaad een werkelijkheid dat God toornig is op de zondaar. Duidelijke teksten in dit verband zijn: Ps. 5:6b; Joh. 3:36; 2 Thess. 1:8; Efeze 2:3, waarvan de kanttekening misschien wel verhelderend is: "kinderen des toorns, Dat is, den toorn Gods vanwege onze aangeboren zonde onderworpen. Zie Rom. 1:18, en Rom. 9:22."

Als Brakel over de wedergeboorte spreekt, dan zegt hij tegen de onbekeerden:

"In het verbond der genade is de eerste belofte, die alle andere insluit: 'Ik zal u tot een God zijn'. Deze belofte raakt u niet, en God is uw God niet, gij zijt zonder God (Ef. 2:12). God is u niet tot rust, tot bewaring, maar Hij is uw vijand, al wat in God is, en alle schepselen zijn tegen u gekant om u alle verschrikkingen, en al wat een mens naar ziel en lichaam ellendig en pijnlijk kan maken, aan te doen. God zal u zelf tot verschrikking zijn, Zijn aangezicht is tegen u. O, hoe vreselijk zal het u zijn, te vallen in de handen van de levende God! Waar zult gij u verbergen? De hemel boven, de hel beneden, het geweten van binnen, alle schepselen van rondom zullen samenspannen en op u toeleggen om u in zulk een staat te brengen, dat de haren te berge rijzen, die daaraan maar denkt; ik kan niet meer zeggen, want 't is niet uit te drukken" (Deel 1; blz 764-765)

Ergens anders (over de straf der zonde) spreekt hij:
"Misschien zal een ander op de voorstelling van deze dingen denken: ik hoop op beter; God is genadig en barmhartig, ik hoop dat Hij mij voor de hel zal bewaren. Ik antwoord: 1. Barmhartigheid moet tot een voorwerp hebben een die medelijdig en ellendig is, doch gij zijt hatelijk ellendig, daar is niets in u, waardoor Gods barmhartigheid bewogen zou kunnen worden. Gij zijt Lo-Ruchama, niet ontfermde (Hos. 1:6). Hatelijk (Tit. 3:3). Een geslacht der verbolgenheid (Jer. 7:29). Gij zijt walgelijk, geen oog kan medelijden met u hebben (Ez. 16:5). Een gruwel (Ps. 5:7). Een adderengebroedsel (Matth. 3:7). Wie zal zich over een pad of slang, als ze gekwetst zijn ontfermen? Men is maar bezig om ze voort te doden, of tenminste weg te ruimen. Alzo hatelijk en walgelijk zijt gij, daarom hebt gij u met Gods barmhartigheid niet te troosten. God is rechtvaardig en kan geen zonde ongestraft laten; dat is de genade Gods niet, dat Hij enige zonde ongestraft laat, maar dat is genade, dat God een Borg verordineerd en gezonden, dat Hij de Borg in de plaats van de uitverkorenen gestraft heeft; dat is genade, dat Hij door het Evangelie die Borg bekendmaakt en aanbiedt; dat is genade, dat Hij iemand het gelooft geeft om die Borg aan te nemen; dat is genade, dat Hij iemand bekeert en heiligt; dat is genade, dat Hij iemand uit kracht van de verdiensten van de Borg door de weg van heiligheid tot de zaligheid brengt. Gij dan, die deze weg niet inslaat, hebt u met geen genade te troosten, dat is, zichzelf te bedriegen tot zijn eeuwig verderf. (...) Daarom, o mens! ontzet u over uw staat, en wees overtuigd van uw gruwelijkheid en verdoemelijkheid; want de gevoeligheid over deze is het eerste beginsel tot de genade."

Tenslotte wil ik een stukje aanhalen waarin het spreekt over de Rechtvaardigmaking, ook erg helder:

"Doch dit is zeker, dat zeer zelden iemand met blijdschap tot Christus komt, als Zacheus; dat weinigen, alleen door de kennis van de waarheid en de goedkeuring van dezelve, overgaan in Christus; maar de gewone weg is verlegenheid, droefheid en vreze; niet dat zulks is een voorwaarde, die men eerst hebben moet, eer men komen mag; maar als een hoedanigheid, zonder welke hij niet zal willen komen. Zodat allen, die tot de rechtvaardigmaking begeren te komen, die moeten vooraf trachten naar een gezicht en gevoel van ellende; ziet dit in degenen, die op de Pinksterdag gelovig werden (Hand. 2:37). De stokbewaarder (Hand. 16:29) en de tollenaar (Luk. 18:13). Die nooit van deze bovengestelde gestalten de een of andere geweten heeft, en die deze nooit hartelijk en bijblijvende, totdat hij tot het geloof in Christus, en de rechtvaardigmaking kwam, enigszins gehad heeft, en zichzelf evenwel voor gerechtvaardigd houdt, die bedriegt zichzelf; die door deze weg dezelve niet zoekt, zal ze nooit verkrijgen; ja, zelfs die op een Evangelische wijze, of door de kennis en erkentenis van de waarheid, tot geloof en rechtvaardigmaking gekomen zijn, die hadden ook zelf deze gestalte, hoewel ze door de liefde en waarheid RAS verslonden werden; doch, daarna komt ze gevoelig zich openbaren. Daarom, wilt ge tot de rechtvaardigmaking komen, zo begint van uzelf, en leert bij uzelf verlegen te worden, en komt zo gevoelig ontbloot, zondig en verdoemelijk, om om-niet gerechtvaardigd te worden door de verlossing die in Christus Jezus is."

Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Voor Gerrit nog een paar schriftuurlijke onderbouwingen voor het 'buigen onder Gods recht' (Luk. 17:33; Gal. 2:20; Rom. 7:9). Je kunt natuurlijk vele synoniemen hiervoor nemen.

Dank je RJ,
Bedoelde dit niet helemaal.
Wat je citeert wordt door sommigen aangedikt tot een nederdalen ter helle om vandaar op te klimmen tot in de hemel voordat je op Christus mag hopen.
Maar er lopen nu 2 topics doorelkaar dus ben de weg een beetje kwijt.
gr.

Beste Gerrit,

Alles wat met Gods recht/toorn te maken heeft hier posten.
Het andere topic heb ik voornamelijk bedoeld om te weten te komen of een zondaar tot Christus mag komen tot zelfbehoud of dat hij ook om de deugden van God en Zijn eer tot Hem moet komen. Dus, gaat het hem om de herstelling van Zijn recht en eer of enkel om je eigen zaligheid.

Omdat dit twee wezenlijk andere vragen zijn zijn er twee topics over, hoewel ze heus wel raakvlakken hebben.

Over die hellevaart: sta niet naar zwaarheid, maar naar klaarheid zeiden de ouden. De ene wordt gebracht via de verschrikkingen van de hel, de ander weer via een andere weg, dat is de discussie niet. De discussie is of Gods wet en recht daarin een onmisbare rol speelt. Immers, het Evangelie heeft alles te maken met de vloek der wet en Gods geschonden recht.

Oorspronkelijk gepost door Herman
(…)Wat vinden we bijvoorbeeld van Johannes 16 vers 8: En Die [de Heilige Geest] gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, en van gerechtigheid, en van oordeel?
Kijken we eerst naar de aanspraak, dan ligt voor de hand dat we onder de wereld iederéén moeten verstaan. Uitzonderingen zijn dus als uitgangspunt om deze tekst te beschouwen uit den boze. Iedereen die overtuigd wordt, zal dus ook de zonde, de gerechtigheid, en het oordeel als een overtuiging kennen. (…)
[Aangepast op 18/2/04 door Herman]

Beste Herman,

Ik heb zelf als beginnend gelovige erg geworsteld met juist deze tekst. Iedere keer weer werd ik overweldigd door de liefde van God in Christus Jezus. Dat God Zijn Zoon voor mij had laten sterven aan een kruis. Dat de Heere Jezus alles heeft gedaan voor mij. Ik had helemaal niet het gevoel dat ik vreselijk zondig was, maar ik had God in alle dingen nodig. Ik was helemaal niet onderweg naar de hel integendeel, ik werd door God iedere keer gewezen op het feit, dat ik het eeuwige leven had gekregen door het werk van Christus.
Juist de bovenstaande tekst heeft me toen ontzettend dwars gezeten. Ik voelde helemaal niet die overtuiging van zonden die ik dacht te moeten hebben. En toen ging het licht op…
Het was alsof God me bij de hand nam. Hij bracht me het vervolg in gedachten: â€