Miscanthus schreef:

Afgewezen schreef:Zeker, maar Híj werkt het.

De Heere Jezus vraagt aan de discipelen als het scheepje op de golven slingert en ze Hem toeroepen dat ze vergaan, - nee, hij verwijt het hen: hebt gij geen geloof?
Bij het overleden dochtertje zegt Hij: Lu 8:50 Maar Jezus, [dat] horende, antwoordde hem, zeggende: Vrees niet, geloof alleenlijk, en zij zal behouden worden.
Gaat de hoofdman Hem daarna danken: Heere dank u dat u mij het geloof gegeven hebt?

Heb je ooit iemand in de bijbel horen bedanken voor geloof?
Iedereen die gelooft dankt God voor verlossing en genezing.
Heb 11:6 ..... Want die tot God komt, moet geloven, dat Hij is, en een Beloner is dergenen, die Hem zoeken.
Het gaat om de inhoud en de beloning van het geloof. Dát moet gepredikt worden, -niet zozeer hoe je het geloof krijgt. Zoals het niet om het rietje gaat, maar om de limonade.

Waarom zo krampachtig het een tegenover het ander uitspelen?

Afgewezen schreef:[
Waarom zo krampachtig het een tegenover het ander uitspelen?

Het kwam door jouw woordje "maar." Ik zou daarvan ook kunnen zeggen dat je dat kramachtig zet tegenover datgene wat de HC (vr en antw 56) zegt over het verkrijgen van het geloof.
Dat heb je nog steeds niet uitgelegd. Waarschijnlijk is dat ook het antwoord van jouw vraag aan mij.

Ik vind het niet tot de Woordverkondiging behoren om te vertellen hoe men aan het geloof komt. Gods Geest werkt dat in ons en is gelijk de wind. We weten niet vanwaar hij komt en waar hij heengaat, maar gij hoort Zijn geluid. Alzo is een ieder die uit de Geest geboren is.
Het gevaar bestaat -en dat gebeurt- dat er een model of schema gepresenteerd wordt of kenmerken. Maar daar hebben we het al eens over gehad. Het geloof is uit het gehoor en het gehoor door het Woord Gods. Laten dan het Woord gepredikt worden en niks mer dan dat. We lezen ervan in handelingen: en het Woord wies. Dat is genoeg.
De rest is ballast.

De vraag was niet of in de woordverkondiging verteld moet worden hoe je tot geloof moet komen (daar kun je over twisten), maar de kwestie is dat de prediking alléén niet genoeg is tot zaligheid.
Daar moet iets 'bij' komen: van de mens uit gezien is dat geloof.
Van God uit gezien is dat de werking van de Heilige Geest, Die het geloof in de mens werkt.

Afgewezen schreef:De vraag was niet of in de woordverkondiging verteld moet worden hoe je tot geloof moet komen (daar kun je over twisten), maar de kwestie is dat de prediking alléén niet genoeg is tot zaligheid.
Daar moet iets 'bij' komen: van de mens uit gezien is dat geloof.
Van God uit gezien is dat de werking van de Heilige Geest, Die het geloof in de mens werkt.

Ja, en volgens mij is dat een eenheid die je niet uit elkaar kunt halen. Mee eens?

Miscanthus schreef:

Afgewezen schreef:De vraag was niet of in de woordverkondiging verteld moet worden hoe je tot geloof moet komen (daar kun je over twisten), maar de kwestie is dat de prediking alléén niet genoeg is tot zaligheid.
Daar moet iets 'bij' komen: van de mens uit gezien is dat geloof.
Van God uit gezien is dat de werking van de Heilige Geest, Die het geloof in de mens werkt.

Ja, en volgens mij is dat een eenheid die je niet uit elkaar kunt halen. Mee eens?

Nee, niet in die zin, dat waar het woord, er ook altijd geloof is.

Als het Woord God is en de Geest God is, dan klopt dat laatste niet.

refo schreef:Als het Woord God is en de Geest God is, dan klopt dat laatste niet.

?

Zonder woordverkondiging kan de Heilige Geest Zijn werk niet doen. De droefheid naar God, die gewerkt wordt door de Heilige Geest, werkt een onberouwelijke bekering, waarbij het geloof niet achter kan blijven. Het geloof is een vrucht van de wedergeboorte door de Heilige Geest.
In Romeinen 10 : 14 staat: Hoe zullen zij dan Hem aanroepen, in Welken zij niet geloofd hebben? En hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt?

...zo is dan het geloof uit het gehoor en het gehoor door het Woord Gods.
paulus spreekt hie rniet van ene toepassing door de Heilige Geest.
Waarom niet?

Miscanthus schreef:...zo is dan het geloof uit het gehoor en het gehoor door het Woord Gods.
paulus spreekt hie rniet van ene toepassing door de Heilige Geest.
Waarom niet?

Misschien omdat God niet de prediking van de toepassing van de Heilige Geest gebruikt om mensen tot geloof te brengen, maar juist de prediking van het evangelie door de Heilige Geest toepast om mensen te brengen tot het geloof?

Dat bedoelde ik dus ook. De Heilige Geest moet het hart openen voor het Woord,(d.m.v. de prediking) anders geven we er geen acht op.Van nature is de mens aarde- en wereld gericht. De Heilige Geest werkt de honger naar het Woord en dan komt er plaats voor een waar geloof.

Zo las ik vandaag over de volgende tekst: Joh 4:42 En zeiden tot de vrouw: Wij geloven niet meer om uws zeggens wil; want wij zelven hebben [Hem] gehoord, en weten, dat Deze waarlijk is de Christus, de Zaligmaker der wereld.

Het is opmerkelijk dat de Samaritaten eerst geloofden omdat de vrouw er over gesproken heeft en later omdat ze Jezus zelf hebben gehoord.
Zo is de geloofsopvoeding ook erg belangrijk en kan er een beginnend kinderlijk geloof zijn omdat wij als ouders of leerkrachten vertellen dat we de Heere Jezus als verlosser nodig hebben. Later kan dat geloof verdieping vinden en gegrond worden omdat we de Heere zelf horen spreken door het Woord of prediking. Dat weten we het zeker en zeggen we: wij weten dat deze waarlijk is mijn Zaligmaker.

zouden er dan toch standen zijn?
Ik spreek liever van een kinderlijk en een volwassen geloof.
Het is wezenlijk en noodzakelijk om tot dat volwassen geloof te komen, want met het kinderlijke geloof van horen zeggen, kunnen we wel God verlaten en God en het geloof de rug toekeren.

Gods Geest werkt een honger naar het ware brood des hemels. Dat hadden de Samaritaten ook en baden Jezus om bij hen te blijven.Joh 4:40 Als dan de Samaritanen tot Hem gekomen waren, baden zij Hem, dat Hij bij hen bleef; en Hij bleef aldaar twee dagen. En als dat gebed er is, zal Hij niet vertoeven en dan zullen we Zij stem zeker horen en zeker weten.

Miscanthus schreef:zouden er dan toch standen zijn?
Ik spreek liever van een kinderlijk en een volwassen geloof.
Het is wezenlijk en noodzakelijk om tot dat volwassen geloof te komen, want met het kinderlijke geloof van horen zeggen, kunnen we wel God verlaten en God en het geloof de rug toekeren.

Beste Miscanthus,
In de bijbel is een kinderlijk geloof, hoe onvolwassen het ook nog is al een waar zaligmakend geloof. Het kinderlijke geloof dat jij beschrijft is in de bijbelse zin des woords nog helemaal geen geloof. Je zegt in je posting dat mensen met een kinderlijk geloof nog kunnen afvallen, maar we belijden toch ook dat God wat Zijn hand begon nooit zal loslaten?

Het is opmerkelijk dat de Samaritaten eerst geloofden omdat de vrouw er over gesproken heeft en later omdat ze Jezus zelf hebben gehoord.

Volgens mij was er van het eerste begin al sprake van een zaligmakend geloof, dat zich verdiepte toen ze Jezus hoorde spreken.

Gods Geest werkt een honger naar het ware brood des hemels. Dat hadden de Samaritaten ook en baden Jezus om bij hen te blijven.Joh 4:40 Als dan de Samaritanen tot Hem gekomen waren, baden zij Hem, dat Hij bij hen bleef; en Hij bleef aldaar twee dagen. En als dat gebed er is, zal Hij niet vertoeven en dan zullen we Zij stem zeker horen en zeker weten.

Volgens mij is de honger naar het ware brood des hemels, dus naar Christus, al geloof.

Miscanthus schreef:zouden er dan toch standen zijn?
Ik spreek liever van een kinderlijk en een volwassen geloof.
Het is wezenlijk en noodzakelijk om tot dat volwassen geloof te komen, want met het kinderlijke geloof van horen zeggen, kunnen we wel God verlaten en God en het geloof de rug toekeren.

Beste Miscanthus,
In de bijbel is een kinderlijk geloof, hoe onvolwassen het ook nog is al een waar zaligmakend geloof. Het kinderlijke geloof dat jij beschrijft is in de bijbelse zin des woords nog helemaal geen geloof. Je zegt in je posting dat mensen met een kinderlijk geloof nog kunnen afvallen, maar we belijden toch ook dat God wat Zijn hand begon nooit zal loslaten?

Het is opmerkelijk dat de Samaritaten eerst geloofden omdat de vrouw er over gesproken heeft en later omdat ze Jezus zelf hebben gehoord.

Volgens mij was er van het eerste begin al sprake van een zaligmakend geloof, dat zich verdiepte toen ze Jezus hoorde spreken.

Gods Geest werkt een honger naar het ware brood des hemels. Dat hadden de Samaritaten ook en baden Jezus om bij hen te blijven.Joh 4:40 Als dan de Samaritanen tot Hem gekomen waren, baden zij Hem, dat Hij bij hen bleef; en Hij bleef aldaar twee dagen. En als dat gebed er is, zal Hij niet vertoeven en dan zullen we Zij stem zeker horen en zeker weten.

Volgens mij is de honger naar het ware brood des hemels, dus naar Christus, al geloof. Het bidden tot Christus is dan de vrucht hiervan.

Er zijn kinderen en volwassenen in het geloof (Hebr.5:12-14 en Hebr.6:1). Sommigen moeten gevoed worden met melk, anderen met vaste spijs.
De Schrift spreekt over gelovigen die zijn als een gekrookt riet en een rokende vlaswiek (Jes. 42:3). Er is klein geloof en er is groot geloof. Er zijn zwakken en sterken. Er is beginnend geloof en geoefend geloof. De kinderen Gods moeten volwassen worden.
Er is dus opwas in het geloof, maar nergens wordt gesproken over standen.
Ik denk dat we het er op moeten houden dat dit de verborgenheden zijn, zoals er zo vele verborgenheden zijn. Dit zijn de dingen Gods en niet des mensen.