HersteldHervormd schreef:

Bijdrager schreef:Wat een prachtig spel om woordjes... theologie op de millimeter nu weet ik wat een ruim aanbod is, dat is niet milimeteren met woorden maar wijdgeopende armen aan Hét kruis.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Nauw is de Poort...

PS: Het zijn niet mijn woorden.

In het Huis van Mijn vader zijn vele woningen.
Ik zou bijzonder uitkijken om zomaar een paar woorden los uit de tekst te pakken.

Bezorgd schreef:

Posthoorn schreef:Het is niet alleen een niet wíllen, het is ook een niet kúnnen. Laten we dat wel vasthouden.

Volgens mij is dat hier helemaal de discussie niet.

Dat is maar de vraag. Als ik de bijdrage van HersteldHervormd lees, lijkt een mens nog heel wat te kunnen.

Zeeuw schreef:

HersteldHervormd schreef:

Bijdrager schreef:Wat een prachtig spel om woordjes... theologie op de millimeter nu weet ik wat een ruim aanbod is, dat is niet milimeteren met woorden maar wijdgeopende armen aan Hét kruis.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Nauw is de Poort...

PS: Het zijn niet mijn woorden.

In het Huis van Mijn vader zijn vele woningen.
Ik zou bijzonder uitkijken om zomaar een paar woorden los uit de tekst te pakken.

Roerend met je eens. Bij God is alles mogelijk.

Van onze kant is het onmogelijk.

Erskinees schreef:

HersteldHervormd schreef: Dan leest de zoekende zondaar in de bijbel, en komt de Heere tot hem, wie tot Mij komt. Of zalig zijn de arme van geest. Dan denkt de zondaar, is er nog hoop? En dan zegt ze zondaar: Heere, doe dit toch ook aan mij... En dan smeekt de zondaar: Heere, het is onverdiend, maar wilt U mij dat vernieuwde leven geven, zodat ik U kan volgen?

Precies, helemaal eens. En dat vragen aan de Heere mag de zondaar doen op een smekende wijze, of pleitend of eisend (als een rechteloze). Zoveel verschil zit er namelijk niet tussen deze woordjes.

Maar dan is er nog het volgende. Volgens mij staat dit niet zo in de citaat uit de preek van Jantje.

Beste mensen, het gaat hier om woorden waarin ik een ieder wel kan begrijpen die hier wat roept.
Voor een ander kun je gerust op grond van Gods Woord spreken over eisen en pleiten hoewel ik zelf ook nooit maar dan ook nooit die woorden zal gebruiken. Ja, de Heere zegt: roept, klopt en bidt. Dat mag ook en dat moet ook. Maar ik kan Jantje en Erasmiaan zeer goed begrijpen. Want als je als uitgewerkte, verdoemelijke zondaar die werkelijk alles verzondigd heeft, neervalt en een welgevallen krijgt aan de straffen der ongerechtigheid, dan reken je nergens meer op, niet op genade, niet op Christus, maar alleen dat je met tijdelijke en eeuwige straffen om zult komen.
Als in die weg dan van Boven Christus geopenbaard wordt, is dat enkel genade. Niet omdat ik zo gepleit heb, ook niet omdat ik iets geëist heb. Maar dan is dat omdat God van eeuwigheid mij heeft liefgehad met een eeuwige liefde.

Van nature zijn we een schuldige en tegenwerkende zondaar, dat hoeven we niet te worden.
De voorwaardelijkheid ligt er bij sommige weer duimendik bovenop.

Zogenaamd een ruim aanbod enzo, maar een mens moet eerst dit en eerst dat, en zonden inleven en aan dit ontdekt worden en daar vanaf gebracht worden...

De wet die eist, maar die drijft ook uit naar Christus, omdat wij de wet niet kunnen houden, en Christus alles heeft volbracht wat een ieder die tot Hem vlucht genadige mag ontvangen.

Voor een groot deel is het een definitiekwestie. Het woord rechthebbend bijvoorbeeld, daar kun je van alles onder verstaan. Maar dat neemt niet weg dat de formuleringen in deze preek van ds. Huisman geheel in lijn zijn van de gereformeerde traditie. Het argument is misschien niet heel sterk, hoewel hij feitelijk ook niet zegt dat het woordje 'eisen' uit de psalm een argument op zich is. Hij beroept zich alleen op de algemene aanvaardheid daarvan, en dat is terecht.

Verder noemt de predikant uitdrukkelijk de onmacht van de mens. De dominee zegt echter ook: Gód geeft ons te eisen, op grond van Gods verbond. En zo is het maar net. Al hoeven wij bij God helemaal niet te eisen. God wacht om genadig te zijn. Maar dat zal ds. Huisman ook nooit hebben ontkend. Je moet zo'n tekst in het verband beschouwen, en dan is die helemaal juist.

Geloven en pleiten en ook gelovig vertrouwen zonder pleiten is allemaal Gods werk (mits het echt gelovig is, en geen onverschilligheid), maar dat staat los van de inhoud van de preek.

Zeeuw schreef:

Jantje schreef:

refo schreef:In psalm 25 staat het woord pleiten niet. Dat is een dichterlijke vrijheid.

In Psalm 81 staat het woord eisen niet. Dat is een dichterlijke vrijheid.

Nu moet je niet zo technisch gaan doen.

29) doe uw mond wijd open,
Dat is, spreek en begeer al wat gij wilt, Ik zal het u overvloediglijk geven; te weten indien gij naar mijn wil en wetten leeft. Zie dergelijke belofte Joh. 15:7, en 1 Joh. 3:22.

Dit zegt de kanttekening. Lijkt er best veel op toch?

Kijk ook naar het eerste gedeelte van de het vers en het vers daarvoor. Daar gaat het om verwijzingen naar de 10 geboden en dus naar het verbond. Als we dan in gedachten houden dat God met ons een verbond heeft gesloten en dat bezegeld en bekrachtigd heeft in de doop. Dat mis ik in deze discussie.

Verstuurd vanaf mijn SM-J330FN met Tapatalk

Ouderling schreef:Beste mensen, het gaat hier om woorden waarin ik een ieder wel kan begrijpen die hier wat roept.
Voor een ander kun je gerust op grond van Gods Woord spreken over eisen en pleiten hoewel ik zelf ook nooit maar dan ook nooit die woorden zal gebruiken. Ja, de Heere zegt: roept, klopt en bidt. Dat mag ook en dat moet ook. Maar ik kan Jantje en Erasmiaan zeer goed begrijpen. Want als je als uitgewerkte, verdoemelijke zondaar die werkelijk alles verzondigd heeft, neervalt en een welgevallen krijgt aan de straffen der ongerechtigheid, dan reken je nergens meer op, niet op genade, niet op Christus, maar alleen dat je met tijdelijke en eeuwige straffen om zult komen.
Als in die weg dan van Boven Christus geopenbaard wordt, is dat enkel genade. Niet omdat ik zo gepleit heb, ook niet omdat ik iets geëist heb. Maar dan is dat omdat God van eeuwigheid mij heeft liefgehad met een eeuwige liefde.

Juist ja. Hier heb ik niets aan toe te voegen.

Volgens mij heeft het met de preek alleen weinig te maken.

Nog los van het ontbreken van bijbelse onderbouwing. Van een welgevallen aan "de straffen der ongerechtigheid" (geen idee wat je daar precies mee bedoelt, het is in ieder geval geen hedendaags, noch correct oud-Nederlands. Het komt wel in meer recente publicaties naar voren, dus het zal een archaisme zijn ontleend aan ds. Lamain. Hij nam het met de Nederlandse taal nooit zo krap, maar dat is geen reden om hem na te praten) vind ik in de bijbel niets terug. Het zou taalkundig betekenen de ongerechtige straffen, maar dat lijkt in de context toch niet de strekking.

Het is trouwens grappig om te zien hoe dominees in extremisme voor elkaar niet onder willen doen. Was het eerst nog zo dat mensen spraken over het 'aanvaarden' van deze 'straffen der ongerechtigheid', later zijn er zelfs mensen die spreken over een 'welgevallen' in deze 'straffen der ongerechtigheid'. De heilige Paulus waarschuwde al om niet te eniger tijd door te vloeien.

Maar dat geheel terzijde.

Los daarvan is de hele toonzetting van het citaat mijns inziens niet zo gereformeerd, om te beginnen met de aanduiding van de Allerhoogste naar zijn verblijfsplaats, maar goed. Je zult vast vinden dat dit een prima beschrijving is van de standen in het genadeleven, en het heeft misschien weinig zin om daar een hele discussie over aan te gaan, maar dat bedacht ik pas toen ik het voorgaande al had geschreven.

DDD schreef:Van een welgevallen aan "de straffen der ongerechtigheid" (geen idee wat je daar precies mee bedoelt.

Zie kanttekening op Leviticus 26, 41.

Foutje, niet van ds. Lamain maar van de statenvertalers. Nou ja, komt in de buurt toch?

Tiberius schreef:

DDD schreef:Van een welgevallen aan "de straffen der ongerechtigheid" (geen idee wat je daar precies mee bedoelt.

Zie kanttekening op Leviticus 26, 41.

Lev. 26:41 Dat Ik ook met hen in tegenheid gewandeld, en hen in het land hunner vijanden gebracht zal hebben. Zo dan hun onbesneden hart gebogen wordt, en zij dan aan de straf hunner ongerechtigheid een welgevallen hebben ...
kantt. SV: Dat is, zo zij recht bekennen de straf vanwege hun zonden verdiend te hebben, en dienvolgens zich van harte bekeren.

DDD schreef:Volgens mij heeft het met de preek alleen weinig te maken.

Nog los van het ontbreken van bijbelse onderbouwing. Van een welgevallen aan "de straffen der ongerechtigheid" (geen idee wat je daar precies mee bedoelt, het is in ieder geval geen hedendaags, noch correct oud-Nederlands. Het komt wel in meer recente publicaties naar voren, dus het zal een archaisme zijn ontleend aan ds. Lamain. Hij nam het met de Nederlandse taal nooit zo krap, maar dat is geen reden om hem na te praten) vind ik in de bijbel niets terug. Het zou taalkundig betekenen de ongerechtige straffen, maar dat lijkt in de context toch niet de strekking.

Het is trouwens grappig om te zien hoe dominees in extremisme voor elkaar niet onder willen doen. Was het eerst nog zo dat mensen spraken over het 'aanvaarden' van deze 'straffen der ongerechtigheid', later zijn er zelfs mensen die spreken over een 'welgevallen' in deze 'straffen der ongerechtigheid'. De heilige Paulus waarschuwde al om niet te eniger tijd door te vloeien.

Maar dat geheel terzijde.

Los daarvan is de hele toonzetting van het citaat mijns inziens niet zo gereformeerd, om te beginnen met de aanduiding van de Allerhoogste naar zijn verblijfsplaats, maar goed. Je zult vast vinden dat dit een prima beschrijving is van de standen in het genadeleven, en het heeft misschien weinig zin om daar een hele discussie over aan te gaan, maar dat bedacht ik pas toen ik het voorgaande al had geschreven.

Laat mij en al die dominees dan maar extreem zijn...

Jantje schreef:

Ouderling schreef:Beste mensen, het gaat hier om woorden waarin ik een ieder wel kan begrijpen die hier wat roept.
Voor een ander kun je gerust op grond van Gods Woord spreken over eisen en pleiten hoewel ik zelf ook nooit maar dan ook nooit die woorden zal gebruiken. Ja, de Heere zegt: roept, klopt en bidt. Dat mag ook en dat moet ook. Maar ik kan Jantje en Erasmiaan zeer goed begrijpen. Want als je als uitgewerkte, verdoemelijke zondaar die werkelijk alles verzondigd heeft, neervalt en een welgevallen krijgt aan de straffen der ongerechtigheid, dan reken je nergens meer op, niet op genade, niet op Christus, maar alleen dat je met tijdelijke en eeuwige straffen om zult komen.
Als in die weg dan van Boven Christus geopenbaard wordt, is dat enkel genade. Niet omdat ik zo gepleit heb, ook niet omdat ik iets geëist heb. Maar dan is dat omdat God van eeuwigheid mij heeft liefgehad met een eeuwige liefde.

Juist ja. Hier heb ik niets aan toe te voegen.

Ik wel.
Niemand zegt hier dat mijn bidden, smeken, pleiten iets aan mijn zaligheid toe zou doen. Het is eenzijdige genade maar het gaat wel in de weg van bidden,smeken pleiten. Nogmaals leer van het onderwijs wat Jezus geeft in de gelijkenis van de onrechtvaardige rechter.
Als ik Jantje lees had de weduwe in die gelijkenis thuis moeten blijven en wachten dat de rechter naar haar toe kwam.
Als de HEERE in de nood brengt die onhoudbaar wordt dan gaat de zondaar bidden, zoeken, kloppen. Hij kan niet meer anders. Zie Bartimeūs . Gij Zone Davids ontferm U mijner. Zelfs na de bestraffing blijft hij roepen.Zelfs zoveel te meer.

.....en Jezus stond stil. Dat is het wonder dat elke zondaar die roept en pleit op Gods eigen Woord zal moeten ervaren.