Schriftuurlijk bevindelijke prediking

[Rambam]

Calvijn legt het wel degelijk anders uit als Ds. Schot. En dus zou Calvijn zich in allerlei bochten hebben moeten wringen. Maar dat is dus maar de vraag. Trouwens, hoe wring je je theologisch in een bocht? Dan is het in ieder geval niet logisch meer.

Is het ook niet eerder andersom? Dat je je in allerlei bochten moet wringen om de standenleer te verdedigen? Dan krijg je namelijk exegese zoals door ds. Schot.

[memento]

1. Inhoudelijk is er nog helemaal niets bewezen, integendeel, men kan discusseren over de verklaring van Calvijn of de blindgeborene al gelovig was en zijn geloof beproeft werd of dat zijn bekering parallel liep met zijn genezing maar ook bij Calvijn zie we degelijk een groei en toename in geloof en kennis. Dat is m.i. toch wel synoniem voor de standen in het genade leven. Calvijn is er veel genuanceerder over dan jij hier telkenmale poneert, dat kan men al halen uit het eerdere topic waarvan ik de link heb gepost. Let even op je eigen woorden "niet zo standelijk" in de verklaring van Calvijn. Dus iemand die moeite heeft met de standen in het genadeleven kan zich helemaal niet beroepen op Calvijn.

Willem, je mag best vinden dat er niets bewezen is. Maar ik heb doormiddel van onderstrepingen duidelijk laten zien wat Calvijn zegt. Als je het er niet mee eens bent is dat prima. Ik zie uit naar de onderbouwing van je zienswijze, door middel van argumenten en Calvijn-citaten.

Calvijn legt deze geschiedenis niet uit als een bekeringsgeschiedenis waarin hij 9 trekken/kenmerken in signaleert. Dat is een andere uitleg dan ds. Schot geeft. Iemand die de standen ontkent, kan zich op deze uitleg beroepen. Wat de stelling van ds. Schot onjuist doet zijn.

Maargoed, ik ben benieuwd naar de Calvijn-citaten die mijn tegendeel bewijzen

[Rambam]

Overigens weet ik onderhand wel genoeg om iig feitelijk de conclusies te kunnen trekken a.d.h.v. de verschillende opvattingen. Het heeft wel een nieuwe vraag opgeroepen. Waarom moet zo fanatiek ds. Schot - en de verklaring die hij geeft aan deze geschiedenis - worden gekwalificeerd als onbijbels? Waar komt deze vijandschap vandaan?

Waarom dit typeren als vijandschap?

[Willem]

1. Inhoudelijk is er nog helemaal niets bewezen, integendeel, men kan discusseren over de verklaring van Calvijn of de blindgeborene al gelovig was en zijn geloof beproeft werd of dat zijn bekering parallel liep met zijn genezing maar ook bij Calvijn zie we degelijk een groei en toename in geloof en kennis. Dat is m.i. toch wel synoniem voor de standen in het genade leven. Calvijn is er veel genuanceerder over dan jij hier telkenmale poneert, dat kan men al halen uit het eerdere topic waarvan ik de link heb gepost. Let even op je eigen woorden "niet zo standelijk" in de verklaring van Calvijn. Dus iemand die moeite heeft met de standen in het genadeleven kan zich helemaal niet beroepen op Calvijn.

Willem, je mag best vinden dat er niets bewezen is. Maar ik heb doormiddel van onderstrepingen duidelijk laten zien wat Calvijn zegt. Als je het er niet mee eens bent is dat prima. Ik zie uit naar de onderbouwing van je zienswijze, door middel van argumenten en Calvijn-citaten.

Calvijn legt deze geschiedenis niet uit als een bekeringsgeschiedenis waarin hij 9 trekken/kenmerken in signaleert. Dat is een andere uitleg dan ds. Schot geeft. Iemand die de standen ontkent, kan zich op deze uitleg beroepen. Wat de stelling van ds. Schot onjuist doet zijn.

Maargoed, ik ben benieuwd naar de Calvijn-citaten die mijn tegendeel bewijzen

In het andere topic heb ik een quote van PVS opgehaald:

Dit zegt Calvijn wel: …”Ik twijfel er niet aan, of Jezus wilde door hem gekend worden als de Christus, om van hem van uit dat beginsel des geloofs te brengen tot een volkomener kennis van Zijn Persoon…”

Dit is toch een bewijs dat Calvijn wel degelijk "standen in het genadeleven" onderscheidde?

[huisman]

Waarom mag iemand die niet ontkent dat er in het genadeleven groei/standen zijn zich niet thuisvoelen bij de uitleg van Ds Schot? Waarom moet de verdediging gepaard gaan met termen als "oneerlijk" "dwaas" enz. Ik heb de verklaring van dit Schriftgedeelte van Henry in zijn geheel gelezen en vind het onvoorstelbaar dat Ander daar hetzelfde in leest als bij Ds Schot. Hoe kan het dat mensen die echt wel kunnen lezen een geheel andere kleur aan het gelezene geven. Zou het komen omdat wij(ook ik dus) ons eigen gelijk proberen te zoeken in wat wij lezen? Ik zou graag zeggen dat de exegese van Calvijn en Ds Schot beide kunnen om de lieve vrede wil, maar m.i. kan de exegese van Ds Schot echt niet. (neemt niet weg dat ik de inhoud van de meeste van de geestelijke lessen die Ds Schot trekt niet verwerp alleen komen ze echt niet uit dit tekstgedeelte op.)

[Ander]

Jammer dat door dit geneuzel de citaten van Henry, waaruit onmiskenbaar blijkt dat de uitleg van ds. Schot oude papieren heeft, op de achtergrond verdwijnt. Vanavond komen er citaten van Calvijn. Nu is één en andermaal gezegd dat de uitleg van ds. Schot onbijbels en verdacht is, onder andere door huisman. Laatstgenoemde stelde zelfs dat de uitleg van ds. Schot afwijkt van 2000 jaar theologie bedrijven. Ik heb daar echter nog geen bewijzen van gezien. Wel het tegendeel.

Mij rijst ook de vraag: wat is het bezwaar tegen de uitleg van ds. Schot. Gezien de inleidende woorden van ds. Schot is dat bezwaar ook niet nieuw.

[Ander]

Waarom mag iemand die niet ontkent dat er in het genadeleven groei/standen zijn zich niet thuisvoelen bij de uitleg van Ds Schot? Waarom moet de verdediging gepaard gaan met termen als "oneerlijk" "dwaas" enz. Ik heb de verklaring van dit Schriftgedeelte van Henry in zijn geheel gelezen en vind het onvoorstelbaar dat Ander daar hetzelfde in leest als bij Ds Schot. Hoe kan het dat mensen die echt wel kunnen lezen een geheel andere kleur aan het gelezene geven. Zou het komen omdat wij(ook ik dus) ons eigen gelijk proberen te zoeken in wat wij lezen? Ik zou graag zeggen dat de exegese van Calvijn en Ds Schot beide kunnen om de lieve vrede wil, maar m.i. kan de exegese van Ds Schot echt niet. (neemt niet weg dat ik de inhoud van de meeste van de geestelijke lessen die Ds Schot trekt niet verwerp alleen komen ze echt niet uit dit tekstgedeelte op.)

Wil je dan expliciet ingaan op de citaten van Henry en daarvandaan uitleggen wat ik verkeerd lees?

[memento]

Overigens weet ik onderhand wel genoeg om iig feitelijk de conclusies te kunnen trekken a.d.h.v. de verschillende opvattingen. Het heeft wel een nieuwe vraag opgeroepen. Waarom moet zo fanatiek ds. Schot - en de verklaring die hij geeft aan deze geschiedenis - worden gekwalificeerd als onbijbels? Waar komt deze vijandschap vandaan?

Willem, dit is geen vijandschap, het is slechts een verschil van mening over wat goede exegese is. Anders denken over wat goede exegese is, en daar kritische vragen over stellen, dat is niet meteen vijandschap hoor. Daarnaast: Deze kritische vragen komen voort uit de klassiek gereformeerde exegese-methode, een methode die eigenlijk standaard is geweest in de Reformatie, Puritanisme en Nadere Reformatie, en tot op de dag van vandaag in handboeken gereformeerd exegese wereldwijd wordt gehanteerd. Deze exegese-methode heeft dus oude wortels, en dus ook zeker bestaansrecht. Kritische vragen die uit die methode voortkomen afschuiven als "vijandschap" is denk ik te kort door de bocht.

[huisman]

Waarom mag iemand die niet ontkent dat er in het genadeleven groei/standen zijn zich niet thuisvoelen bij de uitleg van Ds Schot? Waarom moet de verdediging gepaard gaan met termen als "oneerlijk" "dwaas" enz. Ik heb de verklaring van dit Schriftgedeelte van Henry in zijn geheel gelezen en vind het onvoorstelbaar dat Ander daar hetzelfde in leest als bij Ds Schot. Hoe kan het dat mensen die echt wel kunnen lezen een geheel andere kleur aan het gelezene geven. Zou het komen omdat wij(ook ik dus) ons eigen gelijk proberen te zoeken in wat wij lezen? Ik zou graag zeggen dat de exegese van Calvijn en Ds Schot beide kunnen om de lieve vrede wil, maar m.i. kan de exegese van Ds Schot echt niet. (neemt niet weg dat ik de inhoud van de meeste van de geestelijke lessen die Ds Schot trekt niet verwerp alleen komen ze echt niet uit dit tekstgedeelte op.)

Wil je dan expliciet ingaan op de citaten van Henry en daarvandaan uitleggen wat ik verkeerd lees?

Nee, je noemt mijn postings geneuzel dan heeft verder spreken niet echt veel zin.........en het wordt een citatenoorlog.
Fijn dat jij denkt dat Ds Schot in de lijn van Calvijn, Henry en de kanttekenaren staat, ik kan jouw niet overtuigen als jij vindt dat zwart wit is.

vr gr huisman (laatste posting in dit topic)

[Afgewezen]

Mischien kan Afgewezen nog even aangeven waarom de zin van ds. Schot en de conlusie van Memento op hetzelfde neerkomen.

Als je zegt dat iemand die de stadenleer ontkent, zich in duizend bochten moet wringen om een bepaald Schriftgedeelte uit te leggen, suggereer je daarmee dat zo'n uitleg niet mogelijk is. En dát betekent weer dat de standenleeruitleg als de enig juiste wordt beschouwd.

[Afgewezen]

In het andere topic heb ik een quote van PVS opgehaald:

Dit zegt Calvijn wel: …”Ik twijfel er niet aan, of Jezus wilde door hem gekend worden als de Christus, om van hem van uit dat beginsel des geloofs te brengen tot een volkomener kennis van Zijn Persoon…”

Dit is toch een bewijs dat Calvijn wel degelijk "standen in het genadeleven" onderscheidde?

Nee, groei in de kennis van Christus is heel wat anders dan een standenleer, waarbij voor elke stand een nieuw 'kruispunt' gepasseerd moet worden.

[Tiberius]

Overigens weet ik onderhand wel genoeg om iig feitelijk de conclusies te kunnen trekken a.d.h.v. de verschillende opvattingen. Het heeft wel een nieuwe vraag opgeroepen. Waarom moet zo fanatiek ds. Schot - en de verklaring die hij geeft aan deze geschiedenis - worden gekwalificeerd als onbijbels? Waar komt deze vijandschap vandaan?

Of het vijandschap is, zou ik zo niet durven zeggen.
Maar op je vraag waar het vandaan komt, wil ik je wijzen op een posting van Dia in dit topic.

[Ander]

Waarom mag iemand die niet ontkent dat er in het genadeleven groei/standen zijn zich niet thuisvoelen bij de uitleg van Ds Schot? Waarom moet de verdediging gepaard gaan met termen als "oneerlijk" "dwaas" enz. Ik heb de verklaring van dit Schriftgedeelte van Henry in zijn geheel gelezen en vind het onvoorstelbaar dat Ander daar hetzelfde in leest als bij Ds Schot. Hoe kan het dat mensen die echt wel kunnen lezen een geheel andere kleur aan het gelezene geven. Zou het komen omdat wij(ook ik dus) ons eigen gelijk proberen te zoeken in wat wij lezen? Ik zou graag zeggen dat de exegese van Calvijn en Ds Schot beide kunnen om de lieve vrede wil, maar m.i. kan de exegese van Ds Schot echt niet. (neemt niet weg dat ik de inhoud van de meeste van de geestelijke lessen die Ds Schot trekt niet verwerp alleen komen ze echt niet uit dit tekstgedeelte op.)

Wil je dan expliciet ingaan op de citaten van Henry en daarvandaan uitleggen wat ik verkeerd lees?

Nee, je noemt mijn postings geneuzel dan heeft verder spreken niet echt veel zin.........en het wordt een citatenoorlog.
Fijn dat jij denkt dat Ds Schot in de lijn van Calvijn, Henry en de kanttekenaren staat, ik kan jouw niet overtuigen als jij vindt dat zwart wit is.

vr gr huisman (laatste posting in dit topic)

Wanneer je leest wanneer ik het woord geneuzel in mijn mond heb genomen (precies dezelfde tijd als jouw posting ervoor) zul je begrijpen dat ik niet jouw posting bedoelde maar meer de oneerlijkheid in de conclusie van memento. Dus wat dat betreft is dat uit de lucht.
Wanneer er echter iemand is die uit kan leggen dat de citaten van Henry echt wat anders bedoelen dan wat ik lees bij ds. Schot hoor ik het graag! Huisman vindt het onvoorstelbaar dat ik de vergelijking maak.

[Willem]

Overigens weet ik onderhand wel genoeg om iig feitelijk de conclusies te kunnen trekken a.d.h.v. de verschillende opvattingen. Het heeft wel een nieuwe vraag opgeroepen. Waarom moet zo fanatiek ds. Schot - en de verklaring die hij geeft aan deze geschiedenis - worden gekwalificeerd als onbijbels? Waar komt deze vijandschap vandaan?

Willem, dit is geen vijandschap, het is slechts een verschil van mening over wat goede exegese is. Anders denken over wat goede exegese is, en daar kritische vragen over stellen, dat is niet meteen vijandschap hoor. Daarnaast: Deze kritische vragen komen voort uit de klassiek gereformeerde exegese-methode, een methode die eigenlijk standaard is geweest in de Reformatie, Puritanisme en Nadere Reformatie, en tot op de dag van vandaag in handboeken gereformeerd exegese wereldwijd wordt gehanteerd. Deze exegese-methode heeft dus oude wortels, en dus ook zeker bestaansrecht. Kritische vragen die uit die methode voortkomen afschuiven als "vijandschap" is denk ik te kort door de bocht.

Onderstaande stapeling van conclusie's heeft m.i. niets met "gereformeerde exegese" te maken:

Calvijn legt deze geschiedenis niet uit als een bekeringsgeschiedenis waarin hij 9 trekken/kenmerken in signaleert. Dat is een andere uitleg dan ds. Schot geeft. Iemand die de standen ontkent, kan zich op deze uitleg beroepen. Wat de stelling van ds. Schot onjuist doet zijn.

ds. Schot zegt dat iemand die moeite heeft met de standen in het genadeleven zich wel in duizend bochten moet wringen om deze geschiedenis te verklaren. Er staat niet dat iedere andere verklaring onjuist is zoals jij eruit concludeert. Calvijn ontkent ook de standen in het genadeleven niet. Iemand die moeite heeft met de standen in het genade leven kan zich niet op Calvijn beroepen. Zoals jij beweerd.
Deze punten liggen zo voor de hand dat mijn vraag "vanwaar deze vijandschap" blijft staan. Dit heeft niets met gereformeerde exegese te maken.

[Tiberius]

In het andere topic heb ik een quote van PVS opgehaald:

Dit zegt Calvijn wel: …”Ik twijfel er niet aan, of Jezus wilde door hem gekend worden als de Christus, om van hem van uit dat beginsel des geloofs te brengen tot een volkomener kennis van Zijn Persoon…”

Dit is toch een bewijs dat Calvijn wel degelijk "standen in het genadeleven" onderscheidde?

Nee, groei in de kennis van Christus is heel wat anders dan een standenleer, waarbij voor elke stand een nieuw 'kruispunt' gepasseerd moet worden.

Dat laatste ("waarbij voor elke stand een nieuw 'kruispunt' gepasseerd moet worden") is wel een toevoeging van jezelf, want dat lees ik noch bij ds. Schot, noch bij Calvijn. Schot zegt juist: "Het is ook vandaag nog tot onderwijs hoe de Heere werkt. Ik wil zomaar enkele punten benoemen."