Kleine ergernissen

[huisman]

Ik vind het niet wenselijk om dat woord nu nog in een andere context te gebruiken. Maar het is ook weer niet godslasterlijk ofzo.

De voorbeelden die ik noemde Uit de talloze.
J(ohan) C(ruijff) werd de Verlosser genoemd en Max Verstappen onze nationale God.

Dan kom jij aan met je kookbijbel. Mijn voorbeelden vind ik wel godslasterlijk. Eens?

Je moet wel blind zijn om niet te zien dat topsport gepaard gaat met afgodische uitwassen.

Denk aan de rituelen rondom de dood van Maradona. Denk aan een supporter die begraven werd in een Feijenoord kist. Of iemand die zijn as wilde laten strooien op het Ajax veld. Enz. Enz.

[parsifal]

Ik vind het niet wenselijk om dat woord nu nog in een andere context te gebruiken. Maar het is ook weer niet godslasterlijk ofzo.

De voorbeelden die ik noemde Uit de talloze.
J(ohan) C(ruijff) werd de Verlosser genoemd en Max Verstappen onze nationale God.

Dan kom jij aan met je kookbijbel. Mijn voorbeelden vind ik wel godslasterlijk. Eens?

Je moet wel blind zijn om niet te zien dat topsport gepaard gaat met afgodische uitwassen.

Denk aan de rituelen rondom de dood van Maradona. Denk aan een supporter die begraven werd in een Feijenoord kist. Of iemand die zijn as wilde laten strooien op het Ajax veld. Enz. Enz.

Dat eerste is inderdaad godslasterlijk. Dat begraven willen worden op een bepaalde plek kan verkeerd zijn, maar hoeft niet erger te zijn dan iemand die perse op Nederlandse grond wil worden begraven.

[Philip]

De vraag is alleen of de uitwassen de schuld zijn van de sport. In de loop van de geschiedenis zijn allerlei personen tot volksheld/verlosser gebombardeerd. Formule 1 (geen sport trouwens naar mijn mening) deed er nooit echt toe, maar met slimme marketing heeft Max Verstappen nu de aandacht op gevestigd. Dezelfde neiging tot verafgoding zie je bij topmannen van Apple en Tesla, bij politici (Trump! https://www.nrc.nl/nieuws/2020/02/07/he ... p-a3989657), popsterren, influencers en anderen.

[DDD]

(...)
Al zou ik niet denken dat het mogelijk is om een trouw kerkganger te zijn en dat toch je collega's niet merken dat je christen bent. Dat is absoluut onmogelijk, tenzij dat je altijd thuis werkt of kranten bezorgt of iets dergelijks.
(...)

Het hangt van de verwoording af of ik het met je eens ben. Dat collega's niet merken dat iemand christen is, lijkt mij inderaad absoluut onmogelijk. Dat collega's niet merken dat iemand een trouw kerkganger is, is pijnlijk maar zeker niet absoluut onmogelijk.
Ik heb dit laatste helaas maar al te vaak gezien, tot in mijn eigen familie aan toe (Gereformeerde Gemeente). Men ging trouw op elke zondag, maar uit gewoonte, om de ouders een plezier te doen, niet uit de toon te vallen in de leefomgeving terwijl de baan 30 km verderop was, etc..

Je haalt mijn woorden wel wat uit hun verband. Maar een trouwe kerkganger beperkt zich niet tot de kerkgang. Anders gaat er mijns inziens iets mis met de interpretatie van het woord 'trouw'.

[GerefGemeente-lid]

(...)
Al zou ik niet denken dat het mogelijk is om een trouw kerkganger te zijn en dat toch je collega's niet merken dat je christen bent. Dat is absoluut onmogelijk, tenzij dat je altijd thuis werkt of kranten bezorgt of iets dergelijks.
(...)

Het hangt van de verwoording af of ik het met je eens ben. Dat collega's niet merken dat iemand christen is, lijkt mij inderaad absoluut onmogelijk. Dat collega's niet merken dat iemand een trouw kerkganger is, is pijnlijk maar zeker niet absoluut onmogelijk.
Ik heb dit laatste helaas maar al te vaak gezien, tot in mijn eigen familie aan toe (Gereformeerde Gemeente). Men ging trouw op elke zondag, maar uit gewoonte, om de ouders een plezier te doen, niet uit de toon te vallen in de leefomgeving terwijl de baan 30 km verderop was, etc..

Je haalt mijn woorden wel wat uit hun verband. Maar een trouwe kerkganger beperkt zich niet tot de kerkgang. Anders gaat er mijns inziens iets mis met de interpretatie van het woord 'trouw'.

Inderdaad. Die omschrijving van @Edelweiss geldt meer voor mensen die in negen van de tien gevallen op zondag maar één keer naar de kerk gaan.

[DDD]

Ik denk dat dat op zich niets over het woord trouw zegt.

[Terri]

(...)
Al zou ik niet denken dat het mogelijk is om een trouw kerkganger te zijn en dat toch je collega's niet merken dat je christen bent. Dat is absoluut onmogelijk, tenzij dat je altijd thuis werkt of kranten bezorgt of iets dergelijks.
(...)

Het hangt van de verwoording af of ik het met je eens ben. Dat collega's niet merken dat iemand christen is, lijkt mij inderaad absoluut onmogelijk. Dat collega's niet merken dat iemand een trouw kerkganger is, is pijnlijk maar zeker niet absoluut onmogelijk.
Ik heb dit laatste helaas maar al te vaak gezien, tot in mijn eigen familie aan toe (Gereformeerde Gemeente). Men ging trouw op elke zondag, maar uit gewoonte, om de ouders een plezier te doen, niet uit de toon te vallen in de leefomgeving terwijl de baan 30 km verderop was, etc..

Je haalt mijn woorden wel wat uit hun verband. Maar een trouwe kerkganger beperkt zich niet tot de kerkgang. Anders gaat er mijns inziens iets mis met de interpretatie van het woord 'trouw'.

Inderdaad. Die omschrijving van @Edelweiss geldt meer voor mensen die in negen van de tien gevallen op zondag maar één keer naar de kerk gaan.

Ik denk dat Edelweiss bedoeld dat het onmogelijk is dat collega's niets aan je zouden merken als je een (ware) christen bent. Maar het is absoluut mogelijk dat een trouwe kerkganger niet als christen herkent kan worden door collega's.
Trouw kerkbezoek betekent helaas niet automatisch dat je een christen bent.

[DDD]

Niet iedereen die elke zondag twee keer naar de kerk gaat, is ook een trouw kerkganger. Het woord 'trouw' betekent toch echt iets anders dan 'geregeld'. Maar dat schreef ik eerder al, alleen liet Edelweiss dat om onbegrijpelijke redenen weg.

Je zou inderdaad eventueel kunnen spreken over 'trouw kerkbezoek' maar eigenlijk vind ik dat ook een ongelukkige formulering, al zegt die dan niet zoveel over de persoon maar over de handeling.

[Edelweiss]

Het hangt van de verwoording af of ik het met je eens ben. Dat collega's niet merken dat iemand christen is, lijkt mij inderaad absoluut onmogelijk. Dat collega's niet merken dat iemand een trouw kerkganger is, is pijnlijk maar zeker niet absoluut onmogelijk.
Ik heb dit laatste helaas maar al te vaak gezien, tot in mijn eigen familie aan toe (Gereformeerde Gemeente). Men ging trouw op elke zondag, maar uit gewoonte, om de ouders een plezier te doen, niet uit de toon te vallen in de leefomgeving terwijl de baan 30 km verderop was, etc..

Je haalt mijn woorden wel wat uit hun verband. Maar een trouwe kerkganger beperkt zich niet tot de kerkgang. Anders gaat er mijns inziens iets mis met de interpretatie van het woord 'trouw'.

Inderdaad. Die omschrijving van @Edelweiss geldt meer voor mensen die in negen van de tien gevallen op zondag maar één keer naar de kerk gaan.

Ik denk dat Edelweiss bedoeld dat het onmogelijk is dat collega's niets aan je zouden merken als je een (ware) christen bent. Maar het is absoluut mogelijk dat een trouwe kerkganger niet als christen herkent kan worden door collega's.
Trouw kerkbezoek betekent helaas niet automatisch dat je een christen bent.

Dit is exact wat ik bedoel. Mijn formulering was inderdaad wat ongelukkig, excuses.
Ik worstel soms met de juiste woordkeuzes en formulering; ik merk dat mijn Nederlands ernstig aan het versloffen is. Vraag daarom gerust door als iets niet duidelijk is.

[DDD]

Ik begreep je anders prima. Ik vind alleen dat je voor zulke mensen ten onrechte de term 'trouwe kerkganger' gebruikt. Dat is alles.

[Terri]

Oke, je betekenis van trouw ( in dit geval) is dat het een oprechte christen is en niet een meeloper. Snap ik het zo goed?
In de volksmond heeft trouw v.w.b. b.v kerkgang niet altijd meer deze betekenis ben ik bang, vandaar de verwarring.

[DDD]

Trouw is mijns inziens geen uiterlijk kenmerk. Dat is een onterechte devaluatie van het woord. Ik kan me nog voorstellen dat iemand 'trouw naar de kerk gaat', al vind ik dat ook al een ongelukkige formulering.

Een trouwe kerkganger zijn houdt mijns inziens echt méér in dan geregeld naar de kerk gaan. Wat dat betreft, is het mijns inziens niet anders dan een 'serieuze kerkganger'.

[J.C. Philpot]

Trouw is mijns inziens geen uiterlijk kenmerk. Dat is een onterechte devaluatie van het woord. Ik kan me nog voorstellen dat iemand 'trouw naar de kerk gaat', al vind ik dat ook al een ongelukkige formulering.

Een trouwe kerkganger zijn houdt mijns inziens echt méér in dan geregeld naar de kerk gaan. Wat dat betreft, is het mijns inziens niet anders dan een 'serieuze kerkganger'.

Ik ben het eens dat het limiteren van de term trouw naar slechts uiterlijk, een devaluatie is van de term. Maar dat geldt net zo voor het limiteren van de term tot het innerlijk.

Het innerlijk staat niet los van het uiterlijk. Innerlijke trouw (daar begint het) zal altijd uiterlijke trouw tot gevolg hebben (en niet andersom).

[DDD]

Ook eens.

[Terri]

Dank voor de verduidelijking.
Juist dit weekend gesprekken gehad over betekenis van woorden.
Wat kan je elkaar soms verkeerd begrijpen......