DDD schreef:Veel. Dat is precies wat ik opschrijf, toch?

Jouw stelling over het verschil tussen onwedergeborenen en wedergeborenen vind ik daarom onjuist.

DDD schreef:Ik zie geen enkele reden om aan te nemen dat dit menselijk gebrek vooral bij onwedergeborenen voorkomt. Ook gelovigen hebben daar maar al te vaak last van. De bijbeltekst geeft toch ook geen aanleiding voor dit onderscheid?

Mensen die psychisch gezond in elkaar zitten hebben een positief vooroordeel over hun eigen functioneren, mensen die depressief zijn hebben een meer realistisch zelfbeeld. Dit heeft echter niet direct te maken met de vraag of wij wederom geboren zijn, al hoort zelfkennis natuurlijk wezenlijk bij het geloof, en kun je het mogelijk ook niet helemaal scheiden, omdat bekering natuurlijk naast een geestelijk, ook een psychologisch proces is.

En bovendien bestaat de stelling uit twee delen. Voor beide onderdelen zie ik geen enkel begin van bewijs.

DDD schreef:Nee. Als een mens zijn zonden gaat zien, dan valt het hem integendeel op dat hij de neiging heeft de schuld vooral bij een ander te zoeken. Het is waar, dat als je je eigen zonden ziet, je niet druk bent met de zonden van anderen. Maar daarmee is nog niet gezegd dat die zondige neiging bij wedergeborenen niet voor zou komen.

Bovendien is de wedergeboorte geen totale wijziging van ons karakter en gemoedstoestand. Als een dergelijke uitspraak wordt gebruikt als een toetssteen van ware en valse genade, dan is er iets goed mis.

3/4-11. Voorts, wanneer God dit Zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert, en de ware bekering in hen werkt, zo is het dat Hij niet alleen het Evangelie hun uiterlijk doet prediken, en hun verstand krachtiglijk door den Heiligen Geest verlicht, opdat zij recht zouden verstaan en onderscheiden die dingen, die des Geestes Gods zijn; maar Hij dringt ook in tot de binnenste delen des mensen met de krachtige werking van denzelfden wederbarenden Geest; Hij opent het hart, dat gesloten is; Hij vermurwt dat hard is; Hij besnijdt dat onbesneden is. In den wil stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterkt dien wil alzo, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen.

3/4-12. En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van den Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

DDD schreef:Ik ken deze artikelen natuurlijk ook. Zie je iets in deze discussie dat strijdig is met deze artikelen, en zo ja, wat dan?

DDD schreef:Jonathan Edwards heeft daarover een boek geschreven, en ds. H. Rijksen een lezing, die nog steeds de moeite waard is.

http://www.digibron.nl/search/detail/29 ... fsbeleving

Met een nadere toelichting, iets meer specifiek op dit onderwerp.

http://www.digibron.nl/search/detail/ee ... fsbeleving

Ik kan mij in bovengenoemde teksten geheel vinden. Kort gezegd is mijn standpunt dat God middellijk werkt, zowel in het natuurlijke als in het geestelijke. De wedergeboorte gaat niet buiten ons karakter om. We moeten ook niet te snel karakterverschillen als zondig typeren, vooral niet karaktertrekken die ons persoonlijk niet zo aanstaan of waar wij allergisch voor zijn. En er is ook geen reden voor een evangelisch optimisme dat alle karakterzonden overwint.

DDD schreef:Karakter en psychologisch proces zijn niet zo erg te onderscheiden. Hoe wil jij beide dan definiëren?

God werkt middellijk, dus de bekering vindt plaats via psychologische processen. Net zo goed als lichamelijke genezing plaats vindt via lichamelijke processen. De DL zijn daar ook niet onduidelijk over, juist in de citaten die je hierboven plaatste.

JGW vindt dat ongeestelijk geredeneer, maar ik vind dat op mijn beurt ongereformeerd onmiddelijkheidsdenken.

DDD schreef:Dan definieer je mijns inziens vreemd.

De wil is een bij uitstek psychologisch begrip.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Wil_(begrip)

Om maar één voorbeeld te noemen. Dat geldt ook voor het verstand en het hart. En daar gaat het om in deze artikelen.