Exegese en tekstgebruik in de prediking

[refo]

Als je oppert dat Genesis 1 niet letterlijk zou kunnen zijn, staat iedereen op z'n achterste benen. Dat ís letterlijk.

Als je dan beweert dat Psalm 116 vooral gezien moet worden als een verzuchting van David over de vervolgingen van Saul, dan is dat weer niet geestelijk genoeg.

[Erasmiaan]

2 Kronieken 19:5
En hij stelde richters in het land, in alle vaste steden van Juda, van stad tot stad.

Uitleg:
Deze tekst leert ons dat een mens wedergeboren moet worden.

Nu kan ik ook de vraag stellen: wat is er nu onbijbels aan die uitleg? Helemaal niets. Maar heeft het iets met de tekst te maken? Dat is de vraag waar het avisser om gaat, Willem.

De dichter in Psalm 116 had ook een Helper nodig, een uitredder. Daarom zie ik zeker wel een parallel met het geestelijke leven. Jij niet?

Absoluut! Ik geloof ook zeker dat deze psalm ons veel te zeggen heeft, ook op geestelijk gebied. Van alle psalmen geloof ik dat. Je kunt denk ik ook de noden daarin niet reduceren tot iets 'niet-geestelijks'.

Je nogal boude ponering dat het avisser enkel gaat of de uitleg wat met de tekst te maken en niet de uitleg an sich ter discussie stelt lijkt me - gelet op bovengenoemd citaat - niet houdbaar. En juist deze laaste constatering is veel zorgwekkender dan de relevantie bij die of die tekst.

Ik was inderdaad wat te "boud", je hebt hier eigenlijk wel gelijk in. Ik denk inderdaad dat avisser's bezwaren vooral inhoudelijk zijn. Ik was misschien iets te on-topictitel met mijn post. ;-)

Het niet laten staan van de gegeven bijbel, maar deze gebruiken als metafoor voor het geestelijk leven, want dat is wat er steeds gebeurd, is er een ander boek van maken dan het is. Hoe durven we? Is dat geen grove arrogantie en trots? In dit verband meende ik dit woord ook al eerder te gebruiken. Een oorzaak hiervan kan zijn is m.i. dat men het woord met het gevoel leest en daarmee de betekenis en daarmee de kracht van de tekst zoals deze tot ons komt niet ziet of wil zien en niet ervaart. Dit is echt heel ernstig. Het lijkt er op dat men het gegevene niet voldoende acht. Ik vind dit gelijk staan aan het twijflen van de schrifgeleerden aan het gezag dat Christus over zichzelf claimt. Hij zegt dat Hij de zaligmaker is, dat Hij de Zoon van God is etc. Maar ze hebben Hem niet geloofd. Nee, er moest bewijs komen dit omdat er geen geloof was. Denk er eens over na wat je dan doet. Hoe ernstig! Ik beken ten stelligste dat het woord van God een geestelijke inhoud heeft. Maar van het begrip "geestelijk" is een karikatuur gemaakt. Ik denk dat dit menslijk is. De mens heeft het toneel uitgevonden en heeft blijkbaar niet genoeg aan de realiteit.

Wil je ophouden met je karikaturen?! Want dat is helemaal niet wat er gebeurt! De letterlijke betekenis wordt niet verdoezeld maar voluit verklaard en vandaar uit worden ook lijnen getrokken naar het praktikale leven. En dat is een gebruik van de Bijbel die we door heel de geschiedenis al tegenkomen. Althans, bij de predikanten die ik over deze psalm gehoord heb.

[Josephus]

Laat een ieder zich er wel van bewust zijn dat soort van uitruil van benamingen - als jij mij remonstrant noemt noem ik jouw hypercalvinist of vica versa - waarmee hier het gesprek wordt doodgeslagen en met de duim omhoog de remise wordt afgesproken eenmaal voor God niet zal opgaan.

Ik ben ervan overtuigd dat God zich überhaupt weinig zal aantrekken van allerhande menselijke etikettenplakkerij. En eigenlijk is dat wel een geruststellende gedachte.

[avisser]

Laat ik teruggrijpen op mijn eerste quote, de opening van deze discussie.
Ik had het daar over een leespreek over Ps. 72. Zie de eerste tekst:

Geef, Heer', den Koning Uwe rechten,
En Uw gerechtigheid
Aan 's Konings zoon om Uwe knechten,
Te richten met beleid.
Dan zal Hij al Uw volk beheren,
Rechtvaardig, wijs en zacht;
En Uw ellendigen regeren;
Hun recht doen op hun klacht.

Wederom een zeer mooie psalm, wat een belijdenis! Maar in de preek werden de ellendigen hier als geestelijke ellendigen uitgelegd. Dit is gewoon onhoudbaar. Dit werd ook nog eens als bewijs aangehaald dat degene die tot bekering komen eerst een verslagen volk zijn en dat God hen op hun kermen en klagen over hen zonden hoort. Natuurlijk, de vreugde van Zijn offer zie je en ervaar je omdat het tegenover onze zonden en schuld staat. Maar het gaat hier niet over zonden.
Het gaat hier om de wens dat Salomo zijn bestuur zijn uitoefenen door de gerechtigheid van God. Dan zal het hun wel gaan. Is dat nu zo moeilijk?

[Tiberius]

Laat ik teruggrijpen op mijn eerste quote, de opening van deze discussie.
Ik had het daar over een leespreek over Ps. 72.

Goed, nu hebben we eindelijk iets concreets.
Over welke tekst ging die leespreek precies?

[Willem]

Laat ik teruggrijpen op mijn eerste quote, de opening van deze discussie.
Ik had het daar over een leespreek over Ps. 72. Zie de eerste tekst:

Geef, Heer', den Koning Uwe rechten,
En Uw gerechtigheid
Aan 's Konings zoon om Uwe knechten,
Te richten met beleid.
Dan zal Hij al Uw volk beheren,
Rechtvaardig, wijs en zacht;
En Uw ellendigen regeren;
Hun recht doen op hun klacht.

Wederom een zeer mooie psalm, wat een belijdenis! Maar in de preek werden de ellendigen hier als geestelijke ellendigen uitgelegd. Dit is gewoon onhoudbaar. Dit werd ook nog eens als bewijs aangehaald dat degene die tot bekering komen eerst een verslagen volk zijn en dat God hen op hun kermen en klagen over hen zonden hoort. Natuurlijk, de vreugde van Zijn offer zie je en ervaar je omdat het tegenover onze zonden en schuld staat. Maar het gaat hier niet over zonden.
Het gaat hier om de wens dat Salomo zijn bestuur zijn uitoefenen door de gerechtigheid van God. Dan zal het hun wel gaan. Is dat nu zo moeilijk?

In je allereerste posting - start van dit topic - stond eveneens de volgende opmerking; "Naar aanleiding van een preek over psalm 72, baart de exegese in de Ger.Gem mij steeds meer zorgen". De oplettende lezer weet dan dat de exegese in de GG jouw zorgen baart. Dit wordt geillustreert a.d.h.v. jouw interpretatie van een preek, nu over Psalm 72. Dan dient allereerst de volgende vraag beantwoord te worden: Is de gegeven preeksamenvatting een objectieve weergave van de preek? Als dat nl. niet zo is dan zit het probleem niet in de exegese van de GG maar wordt veroorzaakt door de "ruis" die zich bevind tussen de preek en jouw ontvangst en/of interpretatie en/of weergave. Als jouw verslag wel een objectieve weergave is kunnen we het vervolgens hebben over de vervolgvragen.
1. Of de exegese an sich wel juist is maar irrelevant bij deze tekst of
2. De exegese onjuist is en irrelevant bij deze tekst of
3. De exegese is onjuist maar is wel relevant bij deze tekst

Voor alle vragen heeft een meedenkende/meepratende forummer de bron nodig. De preek. Zolang die niet beschikbaar is en we het enkel moeten doen met jouw opmerkingen heeft erover praten niet zoveel zin.

[MarthaMartha]

Laat ik teruggrijpen op mijn eerste quote, de opening van deze discussie.
Ik had het daar over een leespreek over Ps. 72. Zie de eerste tekst:

Geef, Heer', den Koning Uwe rechten,
En Uw gerechtigheid
Aan 's Konings zoon om Uwe knechten,
Te richten met beleid.
Dan zal Hij al Uw volk beheren,
Rechtvaardig, wijs en zacht;
En Uw ellendigen regeren;
Hun recht doen op hun klacht.

Wederom een zeer mooie psalm, wat een belijdenis! Maar in de preek werden de ellendigen hier als geestelijke ellendigen uitgelegd. Dit is gewoon onhoudbaar. Dit werd ook nog eens als bewijs aangehaald dat degene die tot bekering komen eerst een verslagen volk zijn en dat God hen op hun kermen en klagen over hen zonden hoort. Natuurlijk, de vreugde van Zijn offer zie je en ervaar je omdat het tegenover onze zonden en schuld staat. Maar het gaat hier niet over zonden.
Het gaat hier om de wens dat Salomo zijn bestuur zijn uitoefenen door de gerechtigheid van God. Dan zal het hun wel gaan. Is dat nu zo moeilijk?

In je allereerste posting - start van dit topic - stond eveneens de volgende opmerking; "Naar aanleiding van een preek over psalm 72, baart de exegese in de Ger.Gem mij steeds meer zorgen". De oplettende lezer weet dan dat de exegese in de GG jouw zorgen baart. Dit wordt geillustreert a.d.h.v. jouw interpretatie van een preek, nu over Psalm 72. Dan dient allereerst de volgende vraag beantwoord te worden: Is de gegeven preeksamenvatting een objectieve weergave van de preek? Als dat nl. niet zo is dan zit het probleem niet in de exegese van de GG maar wordt veroorzaakt door de "ruis" die zich bevind tussen de preek en jouw ontvangst en/of interpretatie en/of weergave. Als jouw verslag wel een objectieve weergave is kunnen we het vervolgens hebben over de vervolgvragen.
1. Of de exegese an sich wel juist is maar irrelevant bij deze tekst of
2. De exegese onjuist is en irrelevant bij deze tekst of
3. De exegese is onjuist maar is wel relevant bij deze tekst

Voor alle vragen heeft een meedenkende/meepratende forummer de bron nodig. De preek. Zolang die niet beschikbaar is en we het enkel moeten doen met jouw opmerkingen heeft erover praten niet zoveel zin.

en als je hem uittikt (heidens karwei) is er weer een ander argument.

Discussieren we echter over een lezing van ds. Simons, dan nemen we ook onze positie in, maar nemen we beslist niet de moeite om de lezing te luisteren........................

Over meten met twee maten gesproken.

[Willem]

Voor alle vragen heeft een meedenkende/meepratende forummer de bron nodig. De preek. Zolang die niet beschikbaar is en we het enkel moeten doen met jouw opmerkingen heeft erover praten niet zoveel zin.

en als je hem uittikt (heidens karwei) is er weer een ander argument.

1. avisser kan iig boek en predikant noemen, het is een leespreek
2. Er zijn dan ook nog wel alternatieven voor intikken (scannen en uploaden), met foto's kunnen we het allemaal heel erg snel..... k'weet alleen niet of het toegestaan is, maar het lijkt me van wel.
3. De bron niet geven - maar de beschuldiging wel uiten - omdat men meent dat indien de bron wordt gegeven er wel weer een ander argument komt om het niet met je eens te zijn komt wel een beetje gezocht over. Deze posting is geplaatst op een discussieforum. Als avisser alleen maar beaamt wil worden dan moet hij zijn posting plaatsen op het "ikbenhetmetjeeens" forum.

Discussieren we echter over een lezing van ds. Simons, dan nemen we ook onze positie in, maar nemen we beslist niet de moeite om de lezing te luisteren........................

1. Generaliseer je nu niet een beetje erg? De bron was in dat topic beschikbaar en de naam van de dominee was bekend. Een ieder kon verificatie doen. Men moet de mogelijkheid bieden tot verificatie. Niet iedereen verplichten alles te lezen en of te luisteren. In dit topic zet ik mijn twijfels bij deze samenvatting en wil dat graag verifieren.
2. De samenvatting die destijds door Luther is gegeven (in het topic over kijkdaar) is door voor- en tegenstanders evenwichtig genoemd, mijn twijfels over de objectiviteit waren derhalve niet aanwezig. Dus heb ik niet de lezing beluisterd, alhoewel ik wel enkele lezingen - via internet gevonden - heb gelezen.

Over meten met twee maten gesproken.

Vindt je nu echt dat beschuldigingen naar een kerkverband zonder onderbouwingen of zonder de mogelijkheid tot verificatie mogelijk moet zijn? Het doel heiligt de middelen of zoiets?

[Tiberius]

1. avisser kan iig boek en predikant noemen, het is een leespreek

Als hij de tekst en de predikant opgeeft, kan ik naar alle waarschijnlijkheid het boek wel noemen.

Over meten met twee maten gesproken.

Daar hopen we op korte termijn als moderators een mededeling over te doen. Laat dat voor nu maar even rusten.

[avisser]

Ben het helemaal met jullie eens, de gelezen preek zou hier moeten staan. Maar helaas ik heb hem niet, heb hem alleen zondag gehoord.

Wat wel overeind blijft staan is dat uit deze discussie toch wel blijkt dat het princiepe van de exegese die ik heb aangegeven toch wel wordt onderschreven, het princiepe van het overmatig vergeestelijken. Ik had dat wel verwacht en hoopte daar een discussie over los te maken want juist dat baart mij zorgen omdat dat velen daardoor in duisternis gehouden worden. By the way, wordt dit herkent?

[avisser]

Het avondmaalsformulier zegt het zo mooi:

Een ieder onderzoeke in zijn hart, of hij de vaste en zekere belofte van God gelooft dat hem al zijn zonden alleen vanwege het lijden en sterven van Jezus Christus vergeven zijn, en dat de volkomen gerechtigheid van Christus hem als zijn eigendom is toegerekend en geschonken. En dit zo volkomen alsof hijzelf, in eigen persoon, voor al zijn zonden heeft betaald en alle gerechtigheid volbracht.

Wat is je punt nu precies? waarmee is dit dan in strijd met de door jouw telkemale als onjuist bestempelde uitleg van psalm 116 van de predikant?. Het alhier door jouw geciteerde citaat is trouwens een "ten tweede", in het formulier is ook een "ten eerste" en een "ten derde". Dit kan je m.i. niet zomaar weglaten.
Wat er verder volgt is niet het HA formulier maar jouw uitleg daarvan:

Dit is het heldere geluid van de reformatie die het niet in zichzelf zoekt maar in het belovende Woord.
Op dat geloof komt het aan. We belijden dat dat alleen van boven gegeven kan worden maar door het lezen van het Woord en het beluisteren van een rechte prediking toegeigend kan worden. Ik begrijp dat op het “toeigenen een spanning staat, maar reformatoren en een groot aantal niet hypercalvinistische Engelsen doen dat ook. O.m. de Erskines. De H.B. Catagismus laat ook die spanning staan. Echter, Hij biedt zijn beloften aan, wij nemen die als het goed is in vrijmoedigheid aan als een geschenk uit de hemel. Als we dat niet kunnen (willen) slaan wij op die grote zaligheid geen acht! Dat is het afwijzen van Zijn offer, dat is het zuivere ongeloof. Er is geen zonde groter dat het ongeloof omdat wij ons niet willen nestelen Zijn liefdevolle armen. Daarom is het onze schuld als we verloren gaan.

Met name het schuingedrukte gedeelte is puur remonstrants, veroorzaakt door het kleine woordje als. Behoudens dit woordje is de zin feitelijk juist, echter i.p.v. dit woordje had er OMDAT moeten staan. Het verschil zit 'em vaak in een klein woordje. Er staat nl. geschreven "Niemand kan tot Mij komen tenzij..". Hiermee komt toch wel de aap uit de mouw. Dat je je daarbij op de reformatoren meent te beroepen kun je m.i niet hard maken, ik zie graag de citaten en bronnen tegemoet. En om hier suggestief op te merken - gelet op mijn eerdere verwijzing naar Matthew Henry in antwoord op jouw beroep op "engelse predikers" - dat Matthew Henry bij de hypercalvinisten behoort is niet zo netjes. Hypercalvinisten ontkennen overigens de verantwoordelijkheid van de mens het lijkt me dat we het daar niet over hebben.

Zie verder als reactie op de aanklagende vijanden etc.:
Maar dit wordt ons, geliefde broeders en zusters in de Heere, niet voorgehouden om de verslagen harten van de gelovigen te ontmoedigen, alsof niemand aan de tafel des Heeren zou mogen aangaan dan wie zonder enige zonde is. Want wij komen niet tot het avondmaal om daarmee te betuigen dat wij in onszelf volkomen en rechtvaardig zijn. Integendeel, omdat wij ons leven buiten onszelf in Jezus Christus zoeken, belijden wij daarmee dat wij midden in de dood liggen. Wij moeten erkennen dat wij nog vele zonden en gebreken in onszelf aantreffen, bijvoorbeeld dat wij geen volkomen geloof hebben en er niet toe komen God met zo’n ijver te dienen als wij verplicht zijn, maar juist dagelijks strijd hebben te voeren met de zwakheid van ons geloof en onze verdorven vleselijke begeerten. Niettegenstaande dit alles, omdat wij door de genade van de Heilige Geest droefl1eid over zulke gebreken hebben en wij begeren tegen ons ongeloof te strijden en naar alle geboden van God te leven, zullen wij er ten volle van verzekerd zijn dat geen zonde of zwakheid die tegen onze wil nog in ons overgebleven is, kan verhinderen dat God ons in genade aanneemt en ons zo deze hemelse spijs en drank waardig en deelachtig maakt.
Wel eens over de wapenrusting in dit verband nagedacht?

Kun je concreet aangeven waarom je dit citeert en waarom dit dan in tegenspraak zou zijn met de prediking waarmee je dit topic opende? Zo langzamerhand krijg ik de indruk dat er bewust wordt gepoogd het water troebel te maken, de lucht vol stofwolken en zoveel mogelijk bomen in het bos om duidelijkheid te vermijden en de dwaling bedektelijk in te voeren.

Antwoord: omdat wij ons leven buiten onszelf in Jezus Christus zoeken. Ik citeer dit om dat dit ook verbonden is met de Christus die belooft. Aan het zoeken naar het leven buiten onszelf is een belofte verbonden, daar spreekt de bijbel van. Nu is de vraag: Wat doet dat met ons? Stelt ons dat in de vrijheid, in Hem dus, of zoeken we eerst bewijs vinden in ons zelf. Het enige bewijs, voor de ervaring dan, is het geloof, het vaste vertrouwen. Maar HET bewijs is het Woord. Daar richt zich het geloof op, altijd naar boven en niet middels introspectie en zelf analyse etc. op zich zelf. Ik begrijp dat dit formulier alles te maken heeft met de reeds gelovigen, maar het tot geloof komen is niet anders dan in dit gedeelte geschets is.

[Tiberius]

Ben het helemaal met jullie eens, de gelezen preek zou hier moeten staan. Maar helaas ik heb hem niet, heb hem alleen zondag gehoord.

Wat was de tekst en de predikant? Eventueel per PB.

[avisser]

Het avondmaalsformulier zegt het zo mooi:

Een ieder onderzoeke in zijn hart, of hij de vaste en zekere belofte van God gelooft dat hem al zijn zonden alleen vanwege het lijden en sterven van Jezus Christus vergeven zijn, en dat de volkomen gerechtigheid van Christus hem als zijn eigendom is toegerekend en geschonken. En dit zo volkomen alsof hijzelf, in eigen persoon, voor al zijn zonden heeft betaald en alle gerechtigheid volbracht.

Wat is je punt nu precies? waarmee is dit dan in strijd met de door jouw telkemale als onjuist bestempelde uitleg van psalm 116 van de predikant?. Het alhier door jouw geciteerde citaat is trouwens een "ten tweede", in het formulier is ook een "ten eerste" en een "ten derde". Dit kan je m.i. niet zomaar weglaten.
Wat er verder volgt is niet het HA formulier maar jouw uitleg daarvan:

Dit is het heldere geluid van de reformatie die het niet in zichzelf zoekt maar in het belovende Woord.
Op dat geloof komt het aan. We belijden dat dat alleen van boven gegeven kan worden maar door het lezen van het Woord en het beluisteren van een rechte prediking toegeigend kan worden. Ik begrijp dat op het “toeigenen een spanning staat, maar reformatoren en een groot aantal niet hypercalvinistische Engelsen doen dat ook. O.m. de Erskines. De H.B. Catagismus laat ook die spanning staan. Echter, Hij biedt zijn beloften aan, wij nemen die als het goed is in vrijmoedigheid aan als een geschenk uit de hemel. Als we dat niet kunnen (willen) slaan wij op die grote zaligheid geen acht! Dat is het afwijzen van Zijn offer, dat is het zuivere ongeloof. Er is geen zonde groter dat het ongeloof omdat wij ons niet willen nestelen Zijn liefdevolle armen. Daarom is het onze schuld als we verloren gaan.

Met name het schuingedrukte gedeelte is puur remonstrants, veroorzaakt door het kleine woordje als. Behoudens dit woordje is de zin feitelijk juist, echter i.p.v. dit woordje had er OMDAT moeten staan. Het verschil zit 'em vaak in een klein woordje. Er staat nl. geschreven "Niemand kan tot Mij komen tenzij..". Hiermee komt toch wel de aap uit de mouw. Dat je je daarbij op de reformatoren meent te beroepen kun je m.i niet hard maken, ik zie graag de citaten en bronnen tegemoet. En om hier suggestief op te merken - gelet op mijn eerdere verwijzing naar Matthew Henry in antwoord op jouw beroep op "engelse predikers" - dat Matthew Henry bij de hypercalvinisten behoort is niet zo netjes. Hypercalvinisten ontkennen overigens de verantwoordelijkheid van de mens het lijkt me dat we het daar niet over hebben.

Zie verder als reactie op de aanklagende vijanden etc.:
Maar dit wordt ons, geliefde broeders en zusters in de Heere, niet voorgehouden om de verslagen harten van de gelovigen te ontmoedigen, alsof niemand aan de tafel des Heeren zou mogen aangaan dan wie zonder enige zonde is. Want wij komen niet tot het avondmaal om daarmee te betuigen dat wij in onszelf volkomen en rechtvaardig zijn. Integendeel, omdat wij ons leven buiten onszelf in Jezus Christus zoeken, belijden wij daarmee dat wij midden in de dood liggen. Wij moeten erkennen dat wij nog vele zonden en gebreken in onszelf aantreffen, bijvoorbeeld dat wij geen volkomen geloof hebben en er niet toe komen God met zo’n ijver te dienen als wij verplicht zijn, maar juist dagelijks strijd hebben te voeren met de zwakheid van ons geloof en onze verdorven vleselijke begeerten. Niettegenstaande dit alles, omdat wij door de genade van de Heilige Geest droefl1eid over zulke gebreken hebben en wij begeren tegen ons ongeloof te strijden en naar alle geboden van God te leven, zullen wij er ten volle van verzekerd zijn dat geen zonde of zwakheid die tegen onze wil nog in ons overgebleven is, kan verhinderen dat God ons in genade aanneemt en ons zo deze hemelse spijs en drank waardig en deelachtig maakt.
Wel eens over de wapenrusting in dit verband nagedacht?

Kun je concreet aangeven waarom je dit citeert en waarom dit dan in tegenspraak zou zijn met de prediking waarmee je dit topic opende? Zo langzamerhand krijg ik de indruk dat er bewust wordt gepoogd het water troebel te maken, de lucht vol stofwolken en zoveel mogelijk bomen in het bos om duidelijkheid te vermijden en de dwaling bedektelijk in te voeren.

Antwoord: omdat wij ons leven buiten onszelf in Jezus Christus zoeken. Ik citeer dit om dat dit ook verbonden is met de Christus die belooft. Aan het zoeken naar het leven buiten onszelf is een belofte verbonden, daar spreekt de bijbel van. Nu is de vraag: Wat doet dat met ons? Stelt ons dat in de vrijheid, in Hem dus, of zoeken we eerst bewijs vinden in ons zelf. Het enige bewijs, voor de ervaring dan, is het geloof, het vaste vertrouwen. Maar HET bewijs is het Woord. Daar richt zich het geloof op, altijd naar boven en niet middels introspectie en zelf analyse etc. op zich zelf. Ik begrijp dat dit formulier alles te maken heeft met de reeds gelovigen, maar het tot geloof komen is niet anders dan in dit gedeelte geschets is.

Ds. Pieters schreef:

Paulus noemt het geloof: "Een vaste grond der dingen die men hoopt en een bewijs der zaken die men niet ziet" (Hebreeën 11 vers 1). Onze vaderen vergeleken het geloof ook wel met een verrekijker. Wij zouden het in onze tijd met radar kunnen vergelijken. Het leven na de zondeval is een mist, we zien God niet. Door het geloof nu weten we toch zeker dat God er is en dat Hij betrouwbaar is. Heeft iemand deze 'radar' niet, dan 'ziet' hij God niet: zonder geloof geen kennis van God. Dit ware geloof bestaat uit:
• Weten, gegrond op (de beloften van) Gods Woord (Psalm 130 vers 5-6), dat God je gunstig gezind is en geen kwaad met je voor heeft (Psalm 145 vers 8-9). Deze beloften moet je dus wel leren kennen.
• Toestemmen, met een onverdeeld hart (Handelingen 8 vers 37) dat je op geen andere manier zalig wilt worden, dan zoals God heeft bepaald, namelijk met verzaking van al jouw 'goede werken' enzovoorts (Lukas 14 vers 26); en in volledige onderwerping aan Christus en Zijn bestuur.
• Vertrouwen op Christus om ziel en lichaam onvoorwaardelijk over te geven, toe te vertrouwen aan Hem, opdat Hij je (op een Bijbelse manier) zaligt (Handelingen 16 vers 31-34), tot eer van God. Dit vertrouwen is de eigenlijke kern van het geloof. Maar omdat (c) onmogelijk is zonder (a) en (b), zijn alle drie even belangrijk.
Het tegenovergestelde van dat wantrouwen schrijft David in Psalm 119 vers 111: "Ik heb Uw getuigenissen genomen tot een eeuwige erfenis"! Tussen verwerpen en aannemen is geen tussenweg: we doen vandaag één van beide!
Met 'aannemen' bedoelt de Bijbel niet 'veronderstellen', maar 'aannemen' betekent:
• krijgen
• aanvaarden
• je toe-eigenen.

[avisser]

Je citaat: "Spoort ons dat niet aan om Hem te zoeken in het vertrouwen dat hij zal antwoorden? Hij doet dat immers op het gebed, alleen om Zijn eigen beloften, niet en nooit om ons, gelukkig maar. Dat is de kracht van de belofte, daar mogen wij in geloof achter schuilen, ook al zien we geen hoop op voelen we niets" roept nog meer vraagtekens op. Stel je nu dat er een rust - een vertrouwen dat hij zal antwoorden waar wij in het geloof achter mogen schuilen - is in het "zoeken" zonder dat er christuskennis is?

Maar hoe zou jij dan willen vaststellen dat er christuskennis is?

Hier een citaat van Ursinus:


Waaruit weet je dat jouw geloof het ware geloof is en niet een historisch
geloof of inbeelding?

Ten eerste omdat ik in mijn hart dit getuigenis van de Heilige Geest gevoel dat ik
de aangeboden genade van God in Christus ernstig begeer en aanneem, en
dat ik van geen ding méér afschuw heb dan van deze allergrootste zonde:
namelijk het niet in Christus geloven. En dat ik daarom tot de kinderen van
God behoor.

[Willem]

Je citaat: "Spoort ons dat niet aan om Hem te zoeken in het vertrouwen dat hij zal antwoorden? Hij doet dat immers op het gebed, alleen om Zijn eigen beloften, niet en nooit om ons, gelukkig maar. Dat is de kracht van de belofte, daar mogen wij in geloof achter schuilen, ook al zien we geen hoop op voelen we niets" roept nog meer vraagtekens op. Stel je nu dat er een rust - een vertrouwen dat hij zal antwoorden waar wij in het geloof achter mogen schuilen - is in het "zoeken" zonder dat er christuskennis is?

Maar hoe zou jij dan willen vaststellen dat er christuskennis is?

Hier een citaat van Ursinus:

Waaruit weet je dat jouw geloof het ware geloof is en niet een historisch
geloof of inbeelding?

Ten eerste omdat ik in mijn hart dit getuigenis van de Heilige Geest gevoel dat ik
de aangeboden genade van God in Christus ernstig begeer en aanneem, en
dat ik van geen ding méér afschuw heb dan van deze allergrootste zonde:
namelijk het niet in Christus geloven. En dat ik daarom tot de kinderen van
God behoor.

Dit citaat van Ursinisus zegt toch wel heel wat anders dan jij in je eerste opmerking stelde Daarin stel je immers "daar mogen wij in geloof achter schuilen, ook al zien we geen hoop op voelen we niets". Je vergat overigens het laaste zinnetje van vraag en antwoord 222 van Ursines Grote Catechismus waar staat: "Ten tweede omdat ik gevoel dat de ware bekering tot God in mij begonnen is."
In dit citaat wordt toch 2x gewezen op het gevoel door de getuigenis van de Heilige Geest. Dat is toch in flagrante tegenspraak met je eerdere "ook al voelen we niets"?
Heb je verder al de mogelijkheid gehad de tekst en de predikant te mailen van de preek over psalm 72 die je afgelopen zondag beluisterd hebt?