Aanvallen op reformatorische gewoonten

[Hendrikus]

Dit ben ik met je eens. Er zijn veel mensen die zich alleen maar bezig kunnen houden met bijzaken.... uren discussieren... ze durven zelfs iets over het geestelijk leven zeggen van degene die hun maatstaven niet naleeft... ze pakken het geloof soms gewoon menselijkerwijs gesproken af terwijl ze zelf de zaak niet kennen.. ik ken dit van heel dichtbij en dit maakt heel veel stuk.. het geeft zoveel verdriet als mensen elkaar gaan oordelen en beoordelen en wegen vwb het geestelijke leven en alles wat daarbij past... uitspraken als: "Als je bekeerd bent, dan kun je volgens mij nooit dit/dat doen!" trappen op het hart van degene die God liefheeft... maar ook kinderen van God kunnen dit onderling doen, hoor! en het hoort niet, het past ook niet bij het tweede maar even zo grote gebod: "Heb uw naaste lief als uzelf!"

Vandaag las ik het volgende:

Zelfs onder de dekmantel van vroomheid kunnen liefdeloosheid en twistzucht, onenigheid en verdachtmaking schuilgaan. Bij de werken van het vlees horen ook zelfrechtvaardiging, zelfgenoegzaamheid en de gedachte ‘ik ben beter dan jij’, of ‘ik ben beter bekeerd dan jij’. Zo leg je het fundament van de dode werken en kom je terecht in wetticisme, dat is het houden van de wet zonder de liefde van Christus. In Romeinen 8: 7 staat dat ‘het bedenken des vleses vijandschap is tegen God’. Het getuigt van onze geestelijke dood en drukt verder alles dood. Dat is wandelen naar het vlees.

En daar ben ik het van harte mee eens.

[Kaw]

Als ik een verschil moet aanwijzen tussen mijn oude kerkverband en de reformatorische gezindte over het algemeen is dat er in de GKV veel meer nagedacht werd of iets wel nodig was. Dat ging van de dagelijkse boodschappen tot de aanschaf van de auto of een huis. Natuurlijk zat er differentiatie in de bankdirecteur en de fabrieksarbeider, maar beiden vroegen ze zich af wat ze nodig hadden. De bankdirecteur had geen kinderen meer thuis, maar toch moest hij representatief er bij rijden, dus hij reed in een paar jaar oude luxe BMW. Hij en zijn vrouw hadden altijd nette kleren, maar het bleef altijd ingetogen. Ze waren nog maar met zijn tweeën, dus ze woonden in een luxe bungalow. En ik weet dat hij veel geld gaf aan goede doelen, de kerk en zijn kinderen. Ook bij het oppotten keek hij naar wat hij nodig achtte. Zijn vrouw kocht in die tijd bijv. veel bij de C1000 en niet bij de Albert Hein die voor hun dichterbij was. De Albert Hein was onnodig duur, dus ging ze naar de C1000.
De fabrieksarbeider had 4 kinderen en reed in een oude Ford stationwagon. Hij woonde 2-onder-1-kap, sinds kort want daarvoor woonde hij in een rijtjeshuis. Met de komst van het 4e kind was het rijtjeshuis te klein geworden en ging hij verhuizen naar de 2-onder-1-kap. Zijn vrouw kon je voor de kleren van de kleintjes vooral aantreffen bij de Zeeman. Prima kleertjes. De Aldi werd ook vaak door het gezin bezocht en 1 keer per jaar gingen ze een weekje kamperen op een nabijgelegen camping. Merkkleding bezaten ze niet, de meubels uit het oude huis werden gewoon verplaatst naar het nieuwe huis en de fietsen kochten ze bijv. via marktplaats.
Er werd kort gezegd gewoon gekeken wat men nodig had. De bankdirecteur vanuit het perspectief dat hij 100.000 euro per jaar verdiende en de fabrieksarbeider vanuit het perspectief dat hij 20.000 euro per jaar verdiende. Er was daarover ook geen afgunst onder elkaar. De directeur was directeur en de fabrieksarbeider was fabrieksarbeider. Dat was gewoon zo en dat was ook helemaal niet erg.

Maar hoe gaat het in de reformatorische gezindte? De vrouw van de bankdirecteur zou niet ingetogen er bij lopen, maar bijvoorbeeld voor volledig in Burberry. De vrouw van de fabrieksarbeider moet daar ook niet voor onder doen, want die andere vrouwen van zijn collega's doen dat ook. Dus ze koopt ook Burberry als het kan en anders via marktplaats of van die neppe uit Tsjechië die ze via via zwart kan krijgen. Het pasgetrouwde stelletje heeft eigenlijk niet zoveel spaargeld meer en in hun familiekring zwerven er tientallen prima meubels rond die ze zo kunnen krijgen en de Ikea is in de buurt, maar voor hun gevoel zouden ze er op aan gekeken worden als ze dat zouden doen, dus maximaliseren ze de hypotheek op basis van twee lonen (terwijl ze weten dat de vrouw binnen nu en 2 jaar waarschijnlijk zal stoppen, omdat ze een kind krijgt) en betalen ze het opknappen van het (uiteraard geen flat of rijtjeshuis) huis niet van hun spaargeld, maar van de hypotheek, zodat ze toch die meubels kunnen kopen en ook de keuken gelukkig toch nog kunnen vervangen. Die hypotheek kunnen ze niet via een normale bank krijgen, want alleen al het huis was al een tophypotheek op basis van hun twee lonen, maar ze hebben gehoord dat er een hypotheekverstrekker is uit Engeland waar je via internet een hypotheek kunt krijgen op de plechtige belofte dat je inderdaad zoveel verdient als wat je aangeeft. Dat lukt inderdaad. In het eerste jaar wordt de vrouw toch nog niet zwanger, dus kunnen ze van dat opgepotte geld mooi nog een nieuwe auto kopen. Na 2 jaar raakt de vrouw zwanger, maar heeft hij geluk dat hij een andere baan vind die een stuk beter verdient en dat er in de omgeving gretig gebruik wordt gemaakt van zijn kunde op het gebied van huizen opknappen en zo kan hij de inkomstenterugval net goed genoeg opvangen. Ze danken de Heere vervolgens dat Hij voor hun zorgt. (Cynisch verhaaltje misschien, maar in mijn nabije omgeving gebeurd) Dat er inkomstenverschillen zijn in de kerk is geen probleem, maar dat je onder doet voor de ander is wel een probleem. Je moet dus gewoon proberen om meer te gaan verdienen en ondertussen probeer je zo slim mogelijk aan alles te komen wat die ander al wel heeft, zodat je niet achter loopt op de rest en als een sloeber over komt.

[albion]

De fabrieksarbeider had 4 kinderen en reed in een oude Ford stationwagon. Hij woonde 2-onder-1-kap, sinds kort want daarvoor woonde hij in een rijtjeshuis. Met de komst van het 4e kind was het rijtjeshuis te klein geworden en ging hij verhuizen naar de 2-onder-1-kap. Zijn vrouw kon je voor de kleren van de kleintjes vooral aantreffen bij de Zeeman. Prima kleertjes. De Aldi werd ook vaak door het gezin bezocht en 1 keer per jaar gingen ze een weekje kamperen op een nabijgelegen camping. Merkkleding bezaten ze niet, de meubels uit het oude huis werden gewoon verplaatst naar het nieuwe huis en de fietsen kochten ze bijv. via marktplaats.
Er werd kort gezegd gewoon gekeken wat men nodig had. De bankdirecteur vanuit het perspectief dat hij 100.000 euro per jaar verdiende en de fabrieksarbeider vanuit het perspectief dat hij 20.000 euro per jaar verdiende. Er was daarover ook geen afgunst onder elkaar. De directeur was directeur en de fabrieksarbeider was fabrieksarbeider. Dat was gewoon zo en dat was ook helemaal niet erg.

Maar hoe gaat het in de reformatorische gezindte? (...)De vrouw van de fabrieksarbeider moet daar ook niet voor onder doen, ...

Ik kan me wel vinden in jou verhaal. Dat komt zeker voor. Wat mij altijd opvalt is: hoe lager/armer het gezin hoe meer ze uitgeven. Ik ben jaren gezinsverzorgster geweest en als ik na een aantal weken/maanden naar een ander gezin werd overgeplaatst dan gaven degenen die het niet breed hadden, grote cadeaus. En mensen die het makkelijk konden missen gaven weinig of niets. Zij wisten de waarde van het geld, denk ik.
Het is een feit dat in 'sociaal-arme buurten' de hartelijkheid, gulheid en mededeelzaamheid veel meer toegepast werd dan in de zgn 'rijkere' buurten

[BoCo]

Als ik een verschil moet aanwijzen tussen mijn oude kerkverband en de reformatorische gezindte over het algemeen is dat er in de GKV veel meer nagedacht werd of iets wel nodig was.

...

Maar hoe gaat het in de reformatorische gezindte?

Gelukkig hoeven we het niet met elkaar eens te zijn...

Maar gaat dit verhaal van Kaw, niet meer over materialisme als gewoonten??

[rekcor]

Als ik een verschil moet aanwijzen tussen mijn oude kerkverband en de reformatorische gezindte over het algemeen is dat er in de GKV veel meer nagedacht werd of iets wel nodig was.

...

Maar hoe gaat het in de reformatorische gezindte?

Gelukkig hoeven we het niet met elkaar eens te zijn...

Maar gaat dit verhaal van Kaw, niet meer over materialisme als gewoonten??

Ik denk dat Kaw wil zeggen: 'materialisme is een reformatorische gewoonte'.

[Da Capo]

Als ik een verschil moet aanwijzen tussen mijn oude kerkverband en de reformatorische gezindte over het algemeen is dat er in de GKV veel meer nagedacht werd of iets wel nodig was.

...

Maar hoe gaat het in de reformatorische gezindte?

Gelukkig hoeven we het niet met elkaar eens te zijn...

Maar gaat dit verhaal van Kaw, niet meer over materialisme als gewoonten??

Het lijkt erop dat het materialisme een gewoonte/gewoongoed geworden is in de reformatorische gezindte. Volgens mij gaat het Kaw daarom. In ieder geval zie ik dat wel zo.

[rekcor]

Als ik een verschil moet aanwijzen tussen mijn oude kerkverband en de reformatorische gezindte over het algemeen is dat er in de GKV veel meer nagedacht werd of iets wel nodig was.

...

Maar hoe gaat het in de reformatorische gezindte?

Gelukkig hoeven we het niet met elkaar eens te zijn...

Maar gaat dit verhaal van Kaw, niet meer over materialisme als gewoonten??

Het lijkt erop dat het materialisme een gewoonte/gewoongoed geworden is in de reformatorische gezindte. Volgens mij gaat het Kaw daarom. In ieder geval zie ik dat wel zo.

Hoor ik nu een echo?
Het lastige in dit soort discussies vind ik dat je snel langs elkaar heenpraat. Wat is 'een reformatorische gewoonte'?

1) Een gewoonte die alle mensen hebben die zichzelf tot de reformatorische gezindte rekenen? Bijv. de gewoonte om regelmatig in de bijbel te lezen.
2) Een gewoonte die veel mensen hebben die zichzelf tot de reformatorische gezindte rekenen? Bijv. de gewoonte om op de 'bijbelbelt' te wonen.
3) Een gewoonte, gefundeerd in de theologie van de (Nadere) reformatie? D.w.z. 1) of 2) maar met toevoeging: en die andere christenen niet hebben? Bijv. de gewoonte om een hoedje te dragen in de kerk.

Zolang we dit niet helder hebben, komen we m.i. niet veel verder.

Wat me ook opvalt is dat er nogal wat 'peer pressure' toegepast wordt in deze discussie. Het gaat niet alleen om de vraag of refogewoonten bijbels zijn of niet, het gaat erom: wie mag zich 'refo' noemen? En hieraan gekoppeld: wie mag zich 'christen' noemen? Me dunkt dat de laatste twee neigingen van de discussie de boel ietwat verzuren, feller maken en uiteindelijk: frustreren.

[Bert Mulder]

Hoor ik nu een echo?
Het lastige in dit soort discussies vind ik dat je snel langs elkaar heenpraat. Wat is 'een reformatorische gewoonte'?

1) Een gewoonte die alle mensen hebben die zichzelf tot de reformatorische gezindte rekenen? Bijv. de gewoonte om regelmatig in de bijbel te lezen.
2) Een gewoonte die veel mensen hebben die zichzelf tot de reformatorische gezindte rekenen? Bijv. de gewoonte om op de 'bijbelbelt' te wonen.
3) Een gewoonte, gefundeerd in de theologie van de (Nadere) reformatie? D.w.z. 1) of 2) maar met toevoeging: en die andere christenen niet hebben? Bijv. de gewoonte om een hoedje te dragen in de kerk.

Zolang we dit niet helder hebben, komen we m.i. niet veel verder.

Wat me ook opvalt is dat er nogal wat 'peer pressure' toegepast wordt in deze discussie. Het gaat niet alleen om de vraag of refogewoonten bijbels zijn of niet, het gaat erom: wie mag zich 'refo' noemen? En hieraan gekoppeld: wie mag zich 'christen' noemen? Me dunkt dat de laatste twee neigingen van de discussie de boel ietwat verzuren, feller maken en uiteindelijk: frustreren.

Waarop mijn punt was, en is:

laten we het hebben over wat werkelijk de reformatorische, dus Bijbelse gewoonten zijn. En laten we het niet in de eerste plaats hebben over al de uiterlijkheden, zoals baard/snor, rok of broek, TV, radio en open internet. Dat zijn allen zaken van christelijke vrijheid.

Maar laten we eens kijken op wat in onze harten leeft, en de gewoonten die uit onze harten horen voort te komen. Zoals de Bijbel als richtlijn voor HEEL ons leven....

[jakobmarin]

laten we het hebben over wat werkelijk de reformatorische, dus Bijbelse gewoonten zijn.

O.a. is bescheidenheid een bijbelse, christelijke en hopelijk ook reformatorische deugd en die zou bovenstaande zin wat anders formuleren

[albion]

laten we het hebben over wat werkelijk de reformatorische, dus Bijbelse gewoonten zijn.

O.a. is bescheidenheid een bijbelse, christelijke en hopelijk ook reformatorische deugd en die zou bovenstaande zin wat anders formuleren

te lezen in Fil. : „Uw bescheidenheid zij allen mensen bekend. De Heere is nabij.”

[rekcor]

Waarop mijn punt was, en is:

laten we het hebben over wat werkelijk de reformatorische, dus Bijbelse gewoonten zijn. En laten we het niet in de eerste plaats hebben over al de uiterlijkheden, zoals baard/snor, rok of broek, TV, radio en open internet. Dat zijn allen zaken van christelijke vrijheid.

Maar laten we eens kijken op wat in onze harten leeft, en de gewoonten die uit onze harten horen voort te komen. Zoals de Bijbel als richtlijn voor HEEL ons leven....

Oke, maar dan ga je dus wel offtopic, want in de topicstart werd gesproken over

typisch reformatorische gewoonten

Daarnaast ben ik bang dat jouw onderwerp het gehele leven van een Christen/-in behelst, en is dat niet een beetje te breed?

[pierre27]

Hoor ik nu een echo?
Het lastige in dit soort discussies vind ik dat je snel langs elkaar heenpraat. Wat is 'een reformatorische gewoonte'?

1) Een gewoonte die alle mensen hebben die zichzelf tot de reformatorische gezindte rekenen? Bijv. de gewoonte om regelmatig in de bijbel te lezen.
2) Een gewoonte die veel mensen hebben die zichzelf tot de reformatorische gezindte rekenen? Bijv. de gewoonte om op de 'bijbelbelt' te wonen.
3) Een gewoonte, gefundeerd in de theologie van de (Nadere) reformatie? D.w.z. 1) of 2) maar met toevoeging: en die andere christenen niet hebben? Bijv. de gewoonte om een hoedje te dragen in de kerk.

Zolang we dit niet helder hebben, komen we m.i. niet veel verder.

Wat me ook opvalt is dat er nogal wat 'peer pressure' toegepast wordt in deze discussie. Het gaat niet alleen om de vraag of refogewoonten bijbels zijn of niet, het gaat erom: wie mag zich 'refo' noemen? En hieraan gekoppeld: wie mag zich 'christen' noemen? Me dunkt dat de laatste twee neigingen van de discussie de boel ietwat verzuren, feller maken en uiteindelijk: frustreren.

Waarop mijn punt was, en is:

laten we het hebben over wat werkelijk de reformatorische, dus Bijbelse gewoonten zijn. En laten we het niet in de eerste plaats hebben over al de uiterlijkheden, zoals baard/snor, rok of broek, TV, radio en open internet. Dat zijn allen zaken van christelijke vrijheid.

Maar laten we eens kijken op wat in onze harten leeft, en de gewoonten die uit onze harten horen voort te komen. Zoals de Bijbel als richtlijn voor HEEL ons leven....

Dag Bert,

Meestal wel met jouw postings eens, nu niet direct, ik snap niet goed wat je bedoeld met zaken van christelijke vrijheid. Het leven van een christen mag toch duidelijk zichtbaar en merkbaar zijn?
Staat naast jouw 2e gedeelte dat we moeten kijken wat er in ons hart leeft en hoe het zou moeten zijn. Van harte onderstreep ik dat.

Grt, Pierre

[JolandaOudshoorn]

De zaken die Bert onder de noemer van christelijke vrijheid noemt, zijn niet DE kenmerken van een christelijk leven. Het kunnen kenmerken zijn, en die zal je met nog veel meer dingen uit kunnen breiden.
Datzelfde geldt met reformatorische gewoonten. Dat betekend niet, dat iemand deze gewoonten niet heeft geen goed christen zou kunnen zijn.
Het grote gevaar in onze reformatorische kringen is dat we zo druk bezig zijn met al die uiterlijke kenmerken en het verdedigen daarvan, dat we vergeten waar de bron is. Maar laten we, zoals Bert dat terecht opmerkt, eerst kijken wat in onze harten leeft.

[pierre27]

De zaken die Bert onder de noemer van christelijke vrijheid noemt, zijn niet DE kenmerken van een christelijk leven. Het kunnen kenmerken zijn, en die zal je met nog veel meer dingen uit kunnen breiden.
Datzelfde geldt met reformatorische gewoonten. Dat betekend niet, dat iemand deze gewoonten niet heeft geen goed christen zou kunnen zijn.
Het grote gevaar in onze reformatorische kringen is dat we zo druk bezig zijn met al die uiterlijke kenmerken en het verdedigen daarvan, dat we vergeten waar de bron is. Maar laten we, zoals Bert dat terecht opmerkt, eerst kijken wat in onze harten leeft.

Dag Jolanda,

Dat is iets anders waar ik het over heb, waar ik op doel is dat wanneer we bijvoorbeeld als kerk een regel heben van geen TV, dat dit dan tegen de christelijke vrijheid ingaat.
Ik heb hier moeite mee, ik dat dat regels en gewoonten er zijn om je te behoeden voor bepaald gevaar.
Nu kan dit breed getrokken worden, maar terugkomend op de TV denk ik dat die regel zeker niet loos is.
Het vervelende is dat ik in al die zaken die hiermee te maken heb de negatieve kanten ervan gezien heb.
Wederom de TV als voorbeeld, eerst alleen Ned 1,2,3 en alleen aan met bijzondere dagen, vervolgens meer en meer aan dat ding, toen de zondag aanbrak dat er voetbal was( EK dacht ik) ook aan, kerkgang werd ervoor opzij geschoven en nu het hele pakket qua zenders, voorbeelden te over in mijn directe omgeving.
Begonnen allemaal met: het is persoonlijke vrijheid, Christus wil niet dat we elkaar regels opleggen..en dergelijke taal werd er gehoord.
Nu zijn ze allang niet meer te spreken in de trant waar we ooit begonnen te spreken.

Nog iets, het meest jammer vind ik dat ze met kinderen van God waar in voorgaande jaren wel een gesprek mee gevoerd werd, ze kunnen deze niet meer verdragen qua levensstijl.

[albion]

Ik heb hier moeite mee, ik dat dat regels en gewoonten er zijn om je te behoeden voor bepaald gevaar.
Nu kan dit breed getrokken worden, maar terugkomend op de TV denk ik dat die regel zeker niet loos is.
Het vervelende is dat ik in al die zaken die hiermee te maken heb de negatieve kanten ervan gezien heb.
Wederom de TV als voorbeeld, eerst alleen Ned 1,2,3 en alleen aan met bijzondere dagen, vervolgens meer en meer aan dat ding, toen de zondag aanbrak dat er voetbal was( EK dacht ik) ook aan, kerkgang werd ervoor opzij geschoven en nu het hele pakket qua zenders, voorbeelden te over in mijn directe omgeving.
Begonnen allemaal met: het is persoonlijke vrijheid, Christus wil niet dat we elkaar regels opleggen..en dergelijke taal werd er gehoord.
Nu zijn ze allang niet meer te spreken in de trant waar we ooit begonnen te spreken.

Nog iets, het meest jammer vind ik dat ze met kinderen van God waar in voorgaande jaren wel een gesprek mee gevoerd werd, ze kunnen deze niet meer verdragen qua levensstijl.

Dit bedoel ik ook. Als je eenmaal begint te glijden, dan gaat het op den duur heel snel. Je begint iets door de vingers te zien (het is zo erg toch niet) en op den duur wordt het van kwaad tot erger.