Josephus schreef:

artistiek schreef:

Josephus schreef:Er bestaat ook nog zoiets als stijl.

En dat gebruiken we dan als argument om bloemengebruik te introduceren... dan is het einde zoek!

Ach ja, laten we het hellende vlak ook maar weer eens uit de kast halen. Het begint met bloemen en het eindigt met een lichtshow, bedoel je zoiets?

artistiek schreef:

Josephus schreef:

artistiek schreef:

Josephus schreef:Er bestaat ook nog zoiets als stijl.

En dat gebruiken we dan als argument om bloemengebruik te introduceren... dan is het einde zoek!

Ach ja, laten we het hellende vlak ook maar weer eens uit de kast halen. Het begint met bloemen en het eindigt met een lichtshow, bedoel je zoiets?

Irritant hè die gevoelige snaar? Ik ben blij dat je heel goed weet wat ik bedoel...

Lapressa schreef:Van de zomer is de opa van mijn vriend overleden. In mijn schoonfamilie is het de normaalste zaak om bloemen te leggen op de kist en bij het graf. Eigenlijk maakt het mij niet uit. het doet niets af van je verdriet. het is meer het idee dat je nog iets voor een persoon doet.
Met kerst zijn we met oma nog een kaarsje aan gaan steken op de plek waar zijn as is uitgestrooid. 'k Had hier geen moeite mee. Het is meer dat je een plek hebt waar je voor je gevoel nog even bij die persoon bent. net als bij een graf of een ander plekje.

Zulke zaken zijn puur voor rouwverwerking.

refo schreef:

artistiek schreef:

Josephus schreef:

artistiek schreef: En dat gebruiken we dan als argument om bloemengebruik te introduceren... dan is het einde zoek!

Ach ja, laten we het hellende vlak ook maar weer eens uit de kast halen. Het begint met bloemen en het eindigt met een lichtshow, bedoel je zoiets?

Irritant hè die gevoelige snaar? Ik ben blij dat je heel goed weet wat ik bedoel...

Dit is pas irritant.

artistiek schreef:Wat mij opvalt is dat we de ernst van het overlijden van welk mens dan ook het liefst zouden verdoezelen met allerlei bijkomstigheden. Natuurlijk vind ik dat er ook in onze kringen aan meegedaan wordt. En ergens ook te begrijpen want alle mensen zijn ten diepste vijand van de dood. Het is dan ook niet voor niets voor Gods volk de laatste aards-vijand die teniet gedaan moet worden. Daarom moeten we daar geen 'toeters en bellen' bij halen zoals in landen waar God noch gebod wordt gediend.
Laten we deze teksten maar eens goed op ons inwerken en ons afvragen, ook in 'onze kringen' of we nog eerbied hebben voor de dood en daar ook eerbaar mee omgaan!
(Jesaja 40):
6 Een stem zegt: Roept! En hij zegt: Wat zal ik roepen? Alle vlees is gras, en al zijn goedertierenheid als een bloem des velds.
7 Het gras verdort, de bloem valt af, als de Geest des HEEREN daarin blaast; voorwaar, het volk is gras.
8 Het gras verdort, de bloem valt af; maar het Woord onzes Gods bestaat in der eeuwigheid.

artistiek schreef:Irritant hè die gevoelige snaar? Ik ben blij dat je heel goed weet wat ik bedoel...

Marnix schreef:

artistiek schreef:Wat mij opvalt is dat we de ernst van het overlijden van welk mens dan ook het liefst zouden verdoezelen met allerlei bijkomstigheden. Natuurlijk vind ik dat er ook in onze kringen aan meegedaan wordt. En ergens ook te begrijpen want alle mensen zijn ten diepste vijand van de dood. Het is dan ook niet voor niets voor Gods volk de laatste aards-vijand die teniet gedaan moet worden. Daarom moeten we daar geen 'toeters en bellen' bij halen zoals in landen waar God noch gebod wordt gediend.
Laten we deze teksten maar eens goed op ons inwerken en ons afvragen, ook in 'onze kringen' of we nog eerbied hebben voor de dood en daar ook eerbaar mee omgaan!
(Jesaja 40):
6 Een stem zegt: Roept! En hij zegt: Wat zal ik roepen? Alle vlees is gras, en al zijn goedertierenheid als een bloem des velds.
7 Het gras verdort, de bloem valt af, als de Geest des HEEREN daarin blaast; voorwaar, het volk is gras.
8 Het gras verdort, de bloem valt af; maar het Woord onzes Gods bestaat in der eeuwigheid.

Met bijeenkomsten hoeft niets mis te zijn. Je kan de ernst verdoezelen maar je kan er ook troost preken omdat Christus de dood heeft overwonnen. En dan is er naast alle verdriet ook ruimte voor vreugde en hoop. De dood is er nog wel, maar hij is wel al overwonnen. Eerbied voor de dood hoeven we dan ook niet te hebben. De dood is onze vijand maar de dood is niet meer onze koning, de vijand die ons onderdrukt, dat we die zouden moeten eerbiedigen. Jezus Christus is onze Koning en Hij heeft de dood overwonnen. Laten we eerbied voor Hem hebben. Ik denk dat je visie op dingen als bloemen (opmerkelijk dat je nette kleding niet als voorbeeld noemt) bepaald wordt door hoe je tegen de dood aankijkt. Eerbiedig? Of als je vijand die door Hem is overwonnen? Waar is Paulus eerbied voor de dood als Hij roept:

Wanneer de bazuin weerklinkt, zullen de doden worden opgewekt met een onvergankelijk lichaam en zullen ook wij veranderen. 53 Want het vergankelijke lichaam moet worden bekleed met het onvergankelijke, het sterfelijke lichaam met het onsterfelijke. 54 En wanneer dit vergankelijke lichaam is bekleed met het onvergankelijke, dit sterfelijke met het onsterfelijke, zal wat geschreven staat in vervulling gaan: ‘De dood is opgeslokt en overwonnen. 55 Dood, waar is je overwinning? Dood, waar is je angel?’ 56 De angel van de dood is de zonde, en de zonde ontleent haar macht aan de wet. 57 Maar laten we God danken, die ons door Jezus Christus, onze Heer, de overwinning geeft.

refo schreef:Als de laatste aartsvijand (met een T) teniet is gedaan, lijkt me dat reden voor een feest.

artistiek schreef:

Marnix schreef:

artistiek schreef:Wat mij opvalt is dat we de ernst van het overlijden van welk mens dan ook het liefst zouden verdoezelen met allerlei bijkomstigheden. Natuurlijk vind ik dat er ook in onze kringen aan meegedaan wordt. En ergens ook te begrijpen want alle mensen zijn ten diepste vijand van de dood. Het is dan ook niet voor niets voor Gods volk de laatste aards-vijand die teniet gedaan moet worden. Daarom moeten we daar geen 'toeters en bellen' bij halen zoals in landen waar God noch gebod wordt gediend.
Laten we deze teksten maar eens goed op ons inwerken en ons afvragen, ook in 'onze kringen' of we nog eerbied hebben voor de dood en daar ook eerbaar mee omgaan!
(Jesaja 40):
6 Een stem zegt: Roept! En hij zegt: Wat zal ik roepen? Alle vlees is gras, en al zijn goedertierenheid als een bloem des velds.
7 Het gras verdort, de bloem valt af, als de Geest des HEEREN daarin blaast; voorwaar, het volk is gras.
8 Het gras verdort, de bloem valt af; maar het Woord onzes Gods bestaat in der eeuwigheid.

Met bijeenkomsten hoeft niets mis te zijn. Je kan de ernst verdoezelen maar je kan er ook troost preken omdat Christus de dood heeft overwonnen. En dan is er naast alle verdriet ook ruimte voor vreugde en hoop. De dood is er nog wel, maar hij is wel al overwonnen. Eerbied voor de dood hoeven we dan ook niet te hebben. De dood is onze vijand maar de dood is niet meer onze koning, de vijand die ons onderdrukt, dat we die zouden moeten eerbiedigen. Jezus Christus is onze Koning en Hij heeft de dood overwonnen. Laten we eerbied voor Hem hebben. Ik denk dat je visie op dingen als bloemen (opmerkelijk dat je nette kleding niet als voorbeeld noemt) bepaald wordt door hoe je tegen de dood aankijkt. Eerbiedig? Of als je vijand die door Hem is overwonnen? Waar is Paulus eerbied voor de dood als Hij roept:

Wanneer de bazuin weerklinkt, zullen de doden worden opgewekt met een onvergankelijk lichaam en zullen ook wij veranderen. 53 Want het vergankelijke lichaam moet worden bekleed met het onvergankelijke, het sterfelijke lichaam met het onsterfelijke. 54 En wanneer dit vergankelijke lichaam is bekleed met het onvergankelijke, dit sterfelijke met het onsterfelijke, zal wat geschreven staat in vervulling gaan: ‘De dood is opgeslokt en overwonnen. 55 Dood, waar is je overwinning? Dood, waar is je angel?’ 56 De angel van de dood is de zonde, en de zonde ontleent haar macht aan de wet. 57 Maar laten we God danken, die ons door Jezus Christus, onze Heer, de overwinning geeft.

Ik kan uit je stukje niet opmaken wat bloemen toevoegt aan een stemmige begrafenis. Spreuken zegt zo heel kernachtig: Het hart kent zijn eigen bittere droefheid; en een vreemde zal zich met deszelfs blijdschap niet vermengen. Als de stemming in het hart droefheid is (omdat hen die ons dierbaar zijn worden weggenomen) waarom zouden we dan uiterlijk gekleed moeten gaan in opgewekte kleuren en de kist opvrolijken met bloemen. Ik kan dat gewoon niet rijmen. Want dit past alleen bij blijde gebeurtenissen als huwelijk, geboorte, verjaardag e.d. Wil je me dat eens duidelijk maken?

Margriet schreef:

helma schreef:

Jongere schreef:Wat mij ergert aan onze kringen is het eindeloze geneuzel over randzaken.

dat snap ik
laten we alsjeblieft elkaar 'vrijlaten' in dingen waar Gods Woord niets over zegt of niet duidelijk over is (w.b. onze begrippen)
zeker als het ter zaligheid niet toe/afdoet

Het eindeloze geneuzel.. Heb jij al iemand die je lief is verloren??

artistiek schreef:[...]waarom zouden we dan uiterlijk gekleed moeten gaan in opgewekte kleuren en de kist opvrolijken met bloemen. Ik kan dat gewoon niet rijmen. Want dit past alleen bij blijde gebeurtenissen als huwelijk, geboorte, verjaardag e.d.

Josephus schreef:

artistiek schreef:[...]waarom zouden we dan uiterlijk gekleed moeten gaan in opgewekte kleuren en de kist opvrolijken met bloemen. Ik kan dat gewoon niet rijmen. Want dit past alleen bij blijde gebeurtenissen als huwelijk, geboorte, verjaardag e.d.

Jij associeert blijkbaar kleuren en bloemen alleen met blijheid en vrolijkheid. Kun je je ook voorstellen dat niet iedereen die associaties heeft?

Margriet schreef:

helma schreef:

Jongere schreef:Wat mij ergert aan onze kringen is het eindeloze geneuzel over randzaken.

dat snap ik
laten we alsjeblieft elkaar 'vrijlaten' in dingen waar Gods Woord niets over zegt of niet duidelijk over is (w.b. onze begrippen)
zeker als het ter zaligheid niet toe/afdoet

Het eindeloze geneuzel.. Heb jij al iemand die je lief is verloren??

artistiek schreef:

Josephus schreef:

artistiek schreef:[...]waarom zouden we dan uiterlijk gekleed moeten gaan in opgewekte kleuren en de kist opvrolijken met bloemen. Ik kan dat gewoon niet rijmen. Want dit past alleen bij blijde gebeurtenissen als huwelijk, geboorte, verjaardag e.d.

Jij associeert blijkbaar kleuren en bloemen alleen met blijheid en vrolijkheid. Kun je je ook voorstellen dat niet iedereen die associaties heeft?

Nee! Want ze gebruiken donkere kleren toch ook niet voor vreugde? Vertel dan wat ze gebruiken om hun blijdschap en vreugde te uiten?