Doch bidt, dat uw vlucht niet geschiede des winters, noch op een sabbat.
Dat is idd een zeer sterke tekst voor de verdediging van de zondag als sabbath.
Wat problemen/aandachtspunten:
1. dat in de zeer vroege kerk door sommigen (Joden) de zondag náást de sabbath is gehouden, in plaats daarvan.
2. sabbath kan ook simpelweg feestdag betekenen. De grote feesten van de Joden (zoals bv loofhuttenfeest) wordt ook sabbath genoemd.
3. over welke tijd gaat deze tekst, en daaruit volgend: aan wie is deze tekst gericht. Gaat het over de eindtijd, de verwoesting van Jeruzalem (70 na Christus), of over beiden
PS1> Trouwens goede discussie dit, om op basis van de Schrift een mening te vormen en te verdedigen
PS2> Wat onze theologische onderbouwing ook moge zijn voor het houden van de zondag, zal je hier denk ik niemand tegenkomen die de zondag niet als rustdag willen houden, of die het nut ervan wil ontkennen
Daarnaast zijn er flink wat aanwijzingen dat het prille Christendom zich aangepast heeft aan de Romijnse levenswijze die namelijk zondag als dag voor de goden had.
Hier zou ik graag bewijzen uit primaire bronnen van zien. Voor zover ik de Grieks-Romeinse tijd ken, hadden deze geen aparte dag voor de goden. Hun schrijvers, bv Cicero, verwijt de Joden dat zij één dag van de week bestemd hebben voor luieren, iets wat mij onwaarschijnlijk lijkt als ze zelf een dag voor de goden zouden hebben.
Daarnaast was de Romeinse godsdienst een praktijk-gerichte religie. Je vereerde de goden om hun zegen, niet uit devotie ofzo. De goden maakte dus deel uit van het dagelijkse leven, en niet van een afgezonderd deel van het leven. Een aparte dag voor de verering lijkt me vanuit dat oogpunt ook onwaarschijnlijk