De ene dwaas zegt: het is de stroom. De andere dwaas zegt: het is het lampje. Beiden zitten in de duisternis van het kale logicisme.
Het is niet of-of.
Het is en-en
Eén van de eerste zinnige opmerkingen hier in de topic. Wie denkt dat hij zonder lampje, of zonder stroom, licht kan krijgen, zal altijd in het duister blijven. Wel met de kleine opmerking erbij: Een mens kan genade wel tegenstaan, maar nooit wederstaan (voor altijd tegen houden). Gelukkig maar!
Waar we achter moeten komen is dat genade ons wel aangeboden wordt, maar dat wij niet aan
willen nemen. De grote fout van een remonstrant is dat hij denkt dat hij zelf
wilt, zonder te beseffen dat het God is die in hem werkt, beide het willen en het werken.
Wat vandaag de dag wel eens vergeten wordt, is dat het remonstrantisme niets te maken heeft met het aanbod van genade. Al zeg ik mn hoorders dat Christus voor hen gestorven is, en dat zij Hem aan moeten nemen, dan is daar geen greintje remonstrantisme in. Het wordt pas remonstrantisme als we het daar bij laten, en de mens niet wijzen op zijn geestelijke eigenwijsheid, op zn onwil. De verantwoordelijkheid moet bij de hoorders gelegd worden, hun onwil moet hun eigen probleem worden, ipv een dood gegeven wat we elke zondag weer horen en waar we braaf amen op knikken zonder dat het ons wat doet.
De schuld moet niet bij Adam liggen, maar bij ons. De verantwoordelijkheid van onze zaligheid moet niet bij God (God moet het doen), maar bij onszelf. De prediker moet trachten zijn hoorders heilig verontrust te maken (de oudjes zeiden: de rust moet opgezegd worden).
Velen denken dat een goede preek de mens veroordeeld. En dat is ook zo. Maar dan niet 'de mens' maar IK. Niet 'de mens is van nature zonder God in de wereld', maar 'IK ben van nature zonder God in de wereld'. Zodat er plaats komt voor 'IK heb een Zaligmaker nodig'...
