Jantje schreef:

DDD schreef:Op het kleed of op een hoge kast in de gang zitten kan een goede manier zijn, althans, voor iemand die dan niet zo dom is om er toch af te vallen. Bij sommige types is dat vragen om gebroken benen.

Hoe zet jij een kind op een hoge kast?

En verder overdrijf je nogal, mijns inziens.

Mensen die geen kinderen hebben, denken betere opvoeders te zijn.

Elk kind is anders! Het ene kind is gevoelig en heeft aan een boze blik al genoeg en het andere kind moet echt goed met zijn neus op de feiten gedrukt worden. En dan is nog de vraag, wat de beste manier is voor DAT kind.
Als je eerste kind in de wieg ligt denk je dat je het naar jouw wens kunt kneden. Dat noemde ik "mijn broddellapje".
Maar je komt er al snel achter dat dit absoluut niet lukt.

Confronterend vond ik dat je jezelf ook goed leert kennen, met je eigen zwakheden.
Of je ziet jezelf terug in je kind.
Zodra mensen zelf kinderen krijgen, krijgen ze veel meer begrip voor hun eigen ouders.

Mara schreef: Mensen die geen kinderen hebben, denken betere opvoeders te zijn.

Waar leid je dat uit af? Ik zie dat nergens in mijn omgeving, terwijl ik toch ook verschillende alleenstaanden ken.

@Jantje:
Wat voor een kind van 5 een hoge kast is, is voor jou een hoog dressoir. Het gaat erom dat een kind geen hoogtevrees heeft maar er ook niet van af durft te gaan, zodat hij even rustig moet blijven zitten. Het lijkt me trouwens niet voor ieder kind een geschikte straf. Het is niet de bedoeling dat een kind daar doodsangsten uitstaat, natuurlijk.

Mara schreef:

Jantje schreef:

DDD schreef:Op het kleed of op een hoge kast in de gang zitten kan een goede manier zijn, althans, voor iemand die dan niet zo dom is om er toch af te vallen. Bij sommige types is dat vragen om gebroken benen.

Hoe zet jij een kind op een hoge kast?

En verder overdrijf je nogal, mijns inziens.

Mensen die geen kinderen hebben, denken betere opvoeders te zijn.

Elk kind is anders! Het ene kind is gevoelig en heeft aan een boze blik al genoeg en het andere kind moet echt goed met zijn neus op de feiten gedrukt worden. En dan is nog de vraag, wat de beste manier is voor DAT kind.
Als je eerste kind in de wieg ligt denk je dat je het naar jouw wens kunt kneden. Dat noemde ik "mijn broddellapje".
Maar je komt er al snel achter dat dit absoluut niet lukt.

Confronterend vond ik dat je jezelf ook goed leert kennen, met je eigen zwakheden.
Of je ziet jezelf terug in je kind.
Zodra mensen zelf kinderen krijgen, krijgen ze veel meer begrip voor hun eigen ouders.

Toen ik mijn eerste kindje on de wieg had, had ik zeven theorieën over opvoeden, nu heb ik zeven kinderen en geen theorieën meer.

Eén theorie is voldoende. Anders krijg je alleen maar keuzestress, en dat breng je weer over op je kindjes.

Feit is ook dat mensen die niet emotioneel bij je kinderen betrokken zijn, vaak een helderder beeld hebben van wat er aan schort. Ik heb met enige tegenzin moeten toegeven dat sommige leerkrachten het beter in beeld hadden dan ik.

Tiberius schreef:Eén theorie is voldoende. Anders krijg je alleen maar keuzestress, en dat breng je weer over op je kindjes.

Ha duh, het gaat erom dat het heel anders loopt dan je ooit kon denken, mensen die zeggen dat bij hen alles goed gaat hebben óf geen zelfreflectie óf óf hebben oogkleppen op óf ze liegen.

... of ze hebben een goede vrouw en lieve kinderen.

Tiberius schreef:... of ze hebben een goede vrouw en lieve kinderen.

Tiberius schreef:... of ze hebben een goede vrouw en lieve kinderen.

Owwwww, is DAT het

Ambtenaar schreef:

Framboos schreef:
Wat een goede, inhoudelijke bijdragen weer.. En zo goed beargumenteerd..

Uit onderzoek blijkt dat fysiek geweld niet effectief is als middel om gedrag te veranderen, kinderen die geslagen worden zelf ook een minder hoge drempel hebben om geweld te gebruiken en nog tal van andere negatieve gevolgen heeft.

Kun je me de bron geven dan?

Framboos schreef: Kun je me de bron geven dan?

Dit putte ik uit mijn geheugen. Zoek zelf maar eens op scholar.google of in krantenarchieven.

Ambtenaar schreef:

Framboos schreef: Kun je me de bron geven dan?

Dit putte ik uit mijn geheugen. Zoek zelf maar eens op scholar.google of in krantenarchieven.

Nu, we zullen maar hopen dat het klopt. Toch vind ik de vraag wel relevant of een corrigerende tik dan onder de noemer van 'fysiek geweld' valt. En of er in die onderzoeken ook naar de zwaarte van het fysiek geweld is gekeken. Ik mag hopen van wel.

eilander schreef:

Ambtenaar schreef:

Framboos schreef: Kun je me de bron geven dan?

Dit putte ik uit mijn geheugen. Zoek zelf maar eens op scholar.google of in krantenarchieven.

Nu, we zullen maar hopen dat het klopt. Toch vind ik de vraag wel relevant of een corrigerende tik dan onder de noemer van 'fysiek geweld' valt. En of er in die onderzoeken ook naar de zwaarte van het fysiek geweld is gekeken. Ik mag hopen van wel.

Voor de liefhebbers:

https://www.sciencedaily.com/releases/2 ... 164027.htm
https://www.volkskrant.nl/columns-opini ... g~b9bd5bb4
https://www.ncj.nl/richtlijnen/alle-ric ... rlpag=1610

En terzijde, in Nederland is een pedagogische tik bij wet verboden, je overtreedt dus simpelweg de wet.

Ambtenaar schreef:

eilander schreef:

Ambtenaar schreef:

Framboos schreef: Kun je me de bron geven dan?

Dit putte ik uit mijn geheugen. Zoek zelf maar eens op scholar.google of in krantenarchieven.

Nu, we zullen maar hopen dat het klopt. Toch vind ik de vraag wel relevant of een corrigerende tik dan onder de noemer van 'fysiek geweld' valt. En of er in die onderzoeken ook naar de zwaarte van het fysiek geweld is gekeken. Ik mag hopen van wel.

Voor de liefhebbers:

https://www.sciencedaily.com/releases/2 ... 164027.htm
https://www.volkskrant.nl/columns-opini ... g~b9bd5bb4
https://www.ncj.nl/richtlijnen/alle-ric ... rlpag=1610

En terzijde, in Nederland is een pedagogische tik bij wet verboden, je overtreedt dus simpelweg de wet.

Ik vind het geen sterke artikelen. Vooral de 2e. ‘Ouders die hun kind slaan, kijken vaak terug op een jeugd vol angst en vernedering’. Kom op zeg. De draai om mijn oren die ik ooit kreeg omdat ik voor de 10e keer niet wilde luisteren, heeft mij geen angst gebracht, niet vernederd, maar goed na laten denken over mijn gedrag.
Continu wordt de ouder die eens in de heel veel tijd zijn kind een tikje geeft, op de hoop van mishandeling geveegd. Dat vertroebelt m.i. het gesprek.
Ik sprak deze week een psycholoog over grenzen stellen en identiteitscrisissen etc vwb de jeugd hedentendage. Staat wat los van het bovenstaande, maar kent toch wat overlap.