eilander schreef: Zo zie je maar, in sommige gesprekken worden ook behoorlijk vérgaande vragen gesteld: 'hoeveel kinderen zou u willen?'

Ja, dit lijkt me inderdaad een vraag die sowieso wel door een stelletje besproken wordt voor het huwelijk. Aan de andere kant ligt de vraag minder gevoelig dan over expliciete zonden.

eilander schreef:Zo zie je maar, in sommige gesprekken worden ook behoorlijk vérgaande vragen gesteld: 'hoeveel kinderen zou u willen?'

Deze vraag ademt al een individualistisch en egocentrisch gedachtegoed.
Ook de opmerking dat veel mensen in een gemeente ver bij hun ouders vandaan wonen is het overdenken waard. Wat zijn legitieme redenen om ver van ouders vandaan te gaan wonen?

parsifal schreef:

eilander schreef: Zo zie je maar, in sommige gesprekken worden ook behoorlijk vérgaande vragen gesteld: 'hoeveel kinderen zou u willen?'

Ja, dit lijkt me inderdaad een vraag die sowieso wel door een stelletje besproken wordt voor het huwelijk. Aan de andere kant ligt de vraag minder gevoelig dan over expliciete zonden.

Het ging over een gesprek met de dominee, niet over wat een stel onderling bespreekt. Ik vind de insteek erg vreemd. Dat er gesproken wordt over de kinderzegen (in het kader van het huwelijksformulier, waarin gesproken wordt over 'de kinderen die zij krijgen zullen') lijkt mij heel goed.
Welk antwoord is er anders te geven dan: 'wij hopen dat God ons de kinderzegen wil geven?' En het aantal... ik hoef geen discussie over gezinsplanning, maar hoeven we alstublieft niet vóór onze trouwdag een aantal aan de dominee door te geven?

Het hangt er een beetje van af hoe je de vraag interpreteert. Stuur je er op aan dat mensen stellig zeggen: ik wil er maar twee. Of probeer je het gesprek op gang te krijgen: hoe zie je de toekomst, hoe zie je het krijgen van kinderen, zou je een groot gezin willen etc.
Mensen hebben toch vaak een plaatje in hun hoofd van hoe hun toekomst er uit gaat zien, daar kun je maar beter over praten van te voren.

Bijna iedereen neemt maatregelen om een heel groot gezin te voorkomen. Dat zie je gewoon om je heen. Ook daarom is zo'n vraag nog niet zo gek.

Wim Anker schreef:

eilander schreef:Zo zie je maar, in sommige gesprekken worden ook behoorlijk vérgaande vragen gesteld: 'hoeveel kinderen zou u willen?'

Deze vraag ademt al een individualistisch en egocentrisch gedachtegoed.

Waarom precies?

Ook de opmerking dat veel mensen in een gemeente ver bij hun ouders vandaan wonen is het overdenken waard. Wat zijn legitieme redenen om ver van ouders vandaan te gaan wonen?

Ik heb er nooit over nagedacht dat hier principiele problemen mee zijn. Het is iets van alle tijden denk ik, al gebeurt het nu op grotere schaal. In het verleden waren het de boeren die naar Zuid-Afrika, Canada en Australie trokken? Mensen die hun werk verder van huis hadden.
In onze gemeente zijn het veelal studenten, expats, (voormalige) asielzoekers en redelijk wat leraars die op internationale scholen werken.

eilander schreef:

parsifal schreef:

eilander schreef: Zo zie je maar, in sommige gesprekken worden ook behoorlijk vérgaande vragen gesteld: 'hoeveel kinderen zou u willen?'

Ja, dit lijkt me inderdaad een vraag die sowieso wel door een stelletje besproken wordt voor het huwelijk. Aan de andere kant ligt de vraag minder gevoelig dan over expliciete zonden.

Het ging over een gesprek met de dominee, niet over wat een stel onderling bespreekt. Ik vind de insteek erg vreemd. Dat er gesproken wordt over de kinderzegen (in het kader van het huwelijksformulier, waarin gesproken wordt over 'de kinderen die zij krijgen zullen') lijkt mij heel goed.
Welk antwoord is er anders te geven dan: 'wij hopen dat God ons de kinderzegen wil geven?' En het aantal... ik hoef geen discussie over gezinsplanning, maar hoeven we alstublieft niet vóór onze trouwdag een aantal aan de dominee door te geven?

Om deze reden noemde ik als extreem voorbeeld 25 en alleen adopteren. Nu is deze vraag mogelijk onnodig, maar ook weer niet heel gevoelig.

parsifal schreef:

Wim Anker schreef:

eilander schreef:Zo zie je maar, in sommige gesprekken worden ook behoorlijk vérgaande vragen gesteld: 'hoeveel kinderen zou u willen?'

Deze vraag ademt al een individualistisch en egocentrisch gedachtegoed.

Waarom precies?

Omdat het niet is wat ik wil, maar de vraag is: wat wilt Gij?

parsifal schreef:

Wim Anker schreef: Ook de opmerking dat veel mensen in een gemeente ver bij hun ouders vandaan wonen is het overdenken waard. Wat zijn legitieme redenen om ver van ouders vandaan te gaan wonen?

Ik heb er nooit over nagedacht dat hier principiele problemen mee zijn. Het is iets van alle tijden denk ik, al gebeurt het nu op grotere schaal. In het verleden waren het de boeren die naar Zuid-Afrika, Canada en Australie trokken? Mensen die hun werk verder van huis hadden.
In onze gemeente zijn het veelal studenten, expats, (voormalige) asielzoekers en redelijk wat leraars die op internationale scholen werken.

Wat principieel is is dat men zich af moet vragen hoe ouders verzorgd worden als ze oud worden en hoe dat dan moet als de kinderen fysiek te ver weg wonen om dit te doen. En een ieder is uiteraard vrij in zijn of haar afwegingingen, ik zal ook niet beweren dat er geen legitieme redenen zijn. (En als er meerdere broers en zussen wel in de buurt blijven kan men uiteraard ook makkelijker weg.)

Wim Anker schreef:

parsifal schreef:

Wim Anker schreef:

eilander schreef:Zo zie je maar, in sommige gesprekken worden ook behoorlijk vérgaande vragen gesteld: 'hoeveel kinderen zou u willen?'

Deze vraag ademt al een individualistisch en egocentrisch gedachtegoed.

Waarom precies?

Omdat het niet is wat ik wil, maar de vraag is: wat wilt Gij?

Maar is dat niet altijd de vraag? Toch kunnen er verschillende antwoorden zijn van het paar.

Wat principieel is is dat men zich af moet vragen hoe ouders verzorgd worden als ze oud worden en hoe dat dan moet als de kinderen fysiek te ver weg wonen om dit te doen. En een ieder is uiteraard vrij in zijn of haar afwegingingen, ik zal ook niet beweren dat er geen legitieme redenen zijn. (En als er meerdere broers en zussen wel in de buurt blijven kan men uiteraard ook makkelijker weg.)

Hier ben ik het mee eens. Dat is voor ons beide trouwens een overweging geweest, al is het voor ons natuurlijk niet mogelijk om dicht bij de plaats te wonen waar onze ouders nu wonen.

Nou, ik vind het wel overdreven om netgetrouwd in de buurt van je ouders te gaan wonen, om voor ze te kunnen zorgen als ze oud zijn.

De meeste mensen trouwen als ze voorin de twintig zijn, en ouders zijn dan halverwege de veertig, of in de vijftig. Dan duurt het nog jaren en jaren voor ze oud en hulpbehoevend zijn. Daar ga je toch niet enorm lang van te voren al op anticiperen? Als ouders hulp nodig krijgen, kunnen ze ook zelf verhuizen en in de buurt van de kinderen gaan wonen.

Wim Anker schreef: Ook de opmerking dat veel mensen in een gemeente ver bij hun ouders vandaan wonen is het overdenken waard. Wat zijn legitieme redenen om ver van ouders vandaan te gaan wonen?

Waarom zou het illegitiem zijn om ver bij je ouders vandaan te wonen?

Ik heb het stuk zelf niet helemaal gelezen ('t is ook nog eens evangelisch ), maar hier staan wel genoeg schriftbewijzen in om in ieder geval te zorgen dat hulpbehoevende oudere ouders geholpen worden door de kinderen:
http://www.maranathakerk.org/verdieping ... oeder.html

Dodo schreef:Bijna iedereen neemt maatregelen om een heel groot gezin te voorkomen. Dat zie je gewoon om je heen.

Is dat zo? Naar mijn beste weten wordt er in elk geval niet openlijk over gepraat. Eens met @eilander om het daarover in het huwelijksgesprek (nee, geen aantallen) ook over te hebben. Bijvoorbeeld: Staan jullie vanaf het begin open voor de kinderzegen, of niet? En waarom wel/niet? Hebben jullie daarover met elkaar gesproken, en met welke argumenten, etc.

http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/249 ... an-zonden/

Een vervolgantwoord van ds. Pieters

Luther schreef:

Dodo schreef:Bijna iedereen neemt maatregelen om een heel groot gezin te voorkomen. Dat zie je gewoon om je heen.

Is dat zo? Naar mijn beste weten wordt er in elk geval niet openlijk over gepraat. Eens met @eilander om het daarover in het huwelijksgesprek (nee, geen aantallen) ook over te hebben. Bijvoorbeeld: Staan jullie vanaf het begin open voor de kinderzegen, of niet? En waarom wel/niet? Hebben jullie daarover met elkaar gesproken, en met welke argumenten, etc.

Ja, hoor. We gaan alles bespreken. Doe de aantallen er ook maar bij dan en ook nog het bureau voor de kraamzorg dat je moet nemen.
Dat zal die kinderen vast erg aanspreken.

Inderdaad. De inquisitie is weer terug.