Zeker, er zijn zeer beschamende en trieste gebeurtenissen in de breedte van de kerk (of kerkmensen) te noemen. De voorbeelden van weggepeste personen zijn niet moeilijk te vinden. En wat te denken van het schuin aangekeken worden? Het zwijgen over dergelijke onderwerpen? Etc. Je noemt in dat verband terecht het geestelijk stenigen.Calvin schreef:Ik haalde de middeleeuwen er niet bij. Ik reageerde op Eilander. je kunt mijn insinuatie beschamend vinden, ik vind het beschamend hoe de kerk is omgegaan met homofielen in haar gelederen. Er is simpelweg geen plaats voor hen geweest, dat geldt nu nog steeds. Er zijn teveel trieste verhalen van deze mensen die weggepest zijn na hun coming-out of uitgekotst zijn door hun familie. Geestelijk stenigen noem ik dat.
Alleen dit is absoluut niet in de volle breedte van de kerk en kerkmensen aan de orde. Ik ken andersgerichte personen die na hun coming-out omringt zijn door hartverwarmende reacties en biddende personen. En dat is er niet zomaar bij eentje. Andersgerichte mensen verdienen geen andere behandeling, het is net zo goed onze en mijn naaste als ieder ander mens. Ik begrijp dan ook nooit zo goed waarom deze groep als ‘apartheid’ beschouwd moet worden. Ieder huis heeft zijn kruis, en elk hart heeft zijn smart. En voor al die kruizen en smarten hoort een plaats te zijn. Zeker in de kerk. Daarmee wil ik andersgerichtheid niet onder een ‘algemeenheden kleed’ wegstoppen, want daar moet onverkort aandacht voor zijn. Alleen wat ik wel verontrustend vind is dat het vaak verbijzonderd moet worden.
. 
