Bevindelijke preek is ook onderscheidende preek

[refo]

Het gaat te ver om te stellen dat 'tweeverbonden' bijbels zou zijn.
Dat zou betekenen dat 'in het verbond zijn' hetzelfde is als 'gegarandeerd behouden zijn' c.q. 'uitverkoren zijn'.
Dat is niet zo.

Paulus zegt in 1 Kor 10 nadrukkelijk dat 'allen' uit de Steenrots Christus gedronken hebben en dat God toch niet in allen een welgevallen had.

En inderdaad hebben kinderen van de gemeente heel veel vóór op hun moslimbuurkinderen. Hier is helemaal geen spanning. Het gaat mis als je kinderen voorhoudt: vraag er maar veel om, een onbijbelse aansporing. Bovendien overbodig in het licht van de tweeverbondenleer. Uiteindelijk is het alleen maar een 'erachterkomen dat je er van eeuwigheid in was'.
Het is ook niet juist kinderen voor te houden dat ze schaapjes van de Goede Herder zijn en er niets meer mis kan lopen. Dat betekent dat 1 Kor 10 onzin is.

In beide gevallen is geen ruimte meer voor geloof.

[Afgewezen]

Het gaat te ver om te stellen dat 'tweeverbonden' bijbels zou zijn.
Dat zou betekenen dat 'in het verbond zijn' hetzelfde is als 'gegarandeerd behouden zijn' c.q. 'uitverkoren zijn'.
Dat is niet zo.

Paulus zegt in 1 Kor 10 nadrukkelijk dat 'allen' uit de Steenrots Christus gedronken hebben en dat God toch niet in allen een welgevallen had.

Maar zegt Paulus hier dat allen in het verbond zijn? Dat lees jij, en velen met jou, hier wel in, maar staat het er ook?

En inderdaad hebben kinderen van de gemeente heel veel vóór op hun moslimbuurkinderen. Hier is helemaal geen spanning. Het gaat mis als je kinderen voorhoudt: vraag er maar veel om, een onbijbelse aansporing. Bovendien overbodig in het licht van de tweeverbondenleer. Uiteindelijk is het alleen maar een 'erachterkomen dat je er van eeuwigheid in was'.
Het is ook niet juist kinderen voor te houden dat ze schaapjes van de Goede Herder zijn en er niets meer mis kan lopen. Dat betekent dat 1 Kor 10 onzin is.

In beide gevallen is geen ruimte meer voor geloof.

Geloof in wat?

[Willem]

Het gaat te ver om te stellen dat 'tweeverbonden' bijbels zou zijn.
Dat zou betekenen dat 'in het verbond zijn' hetzelfde is als 'gegarandeerd behouden zijn' c.q. 'uitverkoren zijn'.
Dat is niet zo.

Paulus zegt in 1 Kor 10 nadrukkelijk dat 'allen' uit de Steenrots Christus gedronken hebben en dat God toch niet in allen een welgevallen had.

En inderdaad hebben kinderen van de gemeente heel veel vóór op hun moslimbuurkinderen. Hier is helemaal geen spanning. Het gaat mis als je kinderen voorhoudt: vraag er maar veel om, een onbijbelse aansporing. Bovendien overbodig in het licht van de tweeverbondenleer. Uiteindelijk is het alleen maar een 'erachterkomen dat je er van eeuwigheid in was'.
Het is ook niet juist kinderen voor te houden dat ze schaapjes van de Goede Herder zijn en er niets meer mis kan lopen. Dat betekent dat 1 Kor 10 onzin is.

In beide gevallen is geen ruimte meer voor geloof.

Hoe is het dan wel volgens jouw?

[huisman]

Als twee gewaardeerde leden van dit forum mijn posting betitelen als kinderachtig van toon en inhood moet ik mij dat wel aantrekken. Of (en dit is een oprechte vraag) is 1931 onbespreekbaar ? Verder zegt Tiberius wel erg makkelijk dat de drieverbondenleer in bijbels licht niet verstandig is. Daarmee doe je een ieder (ook vele "Bewaar het pand" predikanten) die op bijbelse gronden de drieverbondenleer voorstaat af als aanhangers van een onbijbelse leer.

Nog wat citaten uit o.a. het boek van Ds Golverdingen.

Is het verstandig om, naast de confessie, afzonderlijke leeruitspraken te formuleren? Heeft de benaming "leeruitspraken" niet de jaren door misverstanden opgeleverd, alsof de Gereformeerde Gemeenten een vierde belijdenisgeschrift hadden opgesteld? "Maar dat was in 1931 absoluut niet de bedoeling! Het ging om een dogmatische verduidelijking. Had men die maar niet aangeduid als leeruitspraken, maar bijvoorbeeld als "nadere verklaring over het verbond der genade", of zoiets. Dan was er tot op de dag van vandaag niet zo veel verwarring over de status van de uitspraken geweest. En duidelijk is ook dat gedetailleerde theologische formuleringen over verbond en verkiezing nog geen waarborg zijn voor het behoud van het geestelijk leven."
De leeruitspraken hebben naar buiten toe de identiteit van de Gereformeerde Gemeenten toe onderstreept, zegt ds. Golverdingen, en naar binnen toe hebben ze een periode van leerstellige rust gebracht. "De identiteit van de Gereformeerde Gemeenten was voordien nauwelijks uitgekristalliseerd. Ds. W. den Hengst prees in De Saambinder rustig een boekje aan van ds. R. van Mazyk over de drie verbonden.

De uitspraken van 1931 lieten enige ruimte voor een gering verschil van inzicht. Ds. Kersten had hoge achting voor ds. De Blois, een man die enigszins dacht in de richting van de drie verbonden. "Die mensen waren aan elkaar verbonden op grond van het diepe respect voor elkaars geestelijke staat. Kersten en De Blois, die overigens prima de samenhang tussen verkiezing en verbond bewaarde, konden stevig over Comrie discussiëren, maar het respect is altijd gebleven. We moeten van de geschiedenis willen leren dat we elkaar binnen de grenzen van de confessie enige ruimte moeten laten. Zet het rijtje predikanten van voor de oorlog maar eens naast elkaar, dan zie je diverse accentverschillen. Daar was ruimte voor. Ds. Kersten en ds. Minderman dachten niet eender over Christus als het Hoofd van het genadeverbond, maar ze wilden elkaar toch niet kwijt. Dat vind je allemaal terug in dat notulenboek uit het privé-archief van ds. Kersten en in een brief van ds. De Blois."

En dit heb ik ook altijd jammer gevonden

Ds. Golverdingen noemt het opmerkelijk dat de hervormde ds. I. Kievit juist in 1936 zijn boek "Tweeërlei kinderen des verbonds" liet verschijnen. Zouden de voorstanders van de twee- en de drieverbondenleer elkaar in dat boek moeten hebben kunnen vinden? Ds. Golverdingen denkt van wel. Kersten was lovend over dat boekje. Prof. dr. Graafland heeft later aangetoond dat ds. Kievit een synthese heeft willen bewerkstelligen tussen christelijke gereformeerde aandachtspunten en de lijn van ds. Kersten, met daarbij het samenbindende accent in beide gevallen op Calvijn. (..) Jammer dat beide partijen (Twee en Drie Verbondenleer) elkaar niet tijdig in Kievits synthese hebben herkend."

[Bert Mulder]

Dat zou betekenen dat 'in het verbond zijn' hetzelfde is als 'gegarandeerd behouden zijn' c.q. 'uitverkoren zijn'.
Dat is niet zo.

Gal. 3:

29 En indien gij van Christus zijt,121) zo zijt gij dan Abrahams zaad,122) en naar de beloftenis123) erfgenamen.124)

(lees ook wat er in de context geschreven is)

[GJdeBruijn]

JEREMIA 14 : 20a, 21b, 22; 15
Hebt Gij Juda geheel verworpen? Of heeft Uw Geest
een walging aan Sion? Waarom hebt Gij ons zo
getroffen, dat er geen genezing is?... En de Heere zeide
tot mij: Al zouden Mozes en Samuël zich voor Mijn
aangezicht ophouden, zo zou Mijn toegenegenheid tot
dit volk niet zijn. Werpt het achter Mijn aangezicht weg
en laat ze naar buiten gaan! (Vertaling van Calvijn)
Ten vervolge van hetgeen wij gisteren behandeld hebben, dat de
profeet zijn toevlucht neemt tot de beloften Gods, wanneer hij wil
verkrijgen hetgeen hij vraagt, zullen wij nu zien wat hij hier zegt. Want
hij spreekt van het Verbond, dat God met het volk der Joden gemaakt
heeft. Heere, zegt hij, waarom wreekt Gij U op het verbond, dat Gij met
dit volk gemaakt hebt? Maar hij belijdt evenwel zijn zonden en die van
het volk, ja, ook van de allerheiligsten, om aan te tonen, dat men er niet
aan moet denken om zich te rechtvaardigen, maar dat ieder zal weten dat
God onder allen genoeg zal vinden om hen te veroordelen, ja zelfs de
allerrechtvaardigsten.
Verstaan wij hier nu dat het Verbond Gods nooit door de menigte
onzer zonden verbroken zal worden, maar dat het altijd zal blijven. En
dat we ons naar God moeten keren als wij ze gevoelen. Want, zoals wij
reeds aangeroerd hebben, wij kunnen geen deel hebben aan de beloften
Gods, als wij Hem niet aankleven. Want het Verbond Gods moge zich
uitstrekken tot heel de linie van Abraham, zo is het grootste deel toch
verworpen geweest door Hem en strekte de beloften hen tot geen nut.
Waarom? Omdat zij er zich van hebben afgewend. Zo is het dan nodig
dat wij, als we door middel en kracht van dit Verbond door God in
genade willen aangenomen worden, Hem aankleven. En dit wordt nu
verklaard door hetgeen de profeet zegt: Heere, wij kennen onze
ongerechtigheid en boosheid van onze
overtredingen, want wij hebben tegen U gezondigd. En wij hebben Uw
misnoegdheid opgewekt, maar desniettegenstaande hebt Gij Uw
Verbond niet verlaten.
Wij zien dat Hij hier twee zaken samenvoegt, te weten de belofte en
het gebed dat hij doet om de barmhartigheid.
Hierin zien wij dat Hij onze God wil blijven en Zijn Verbond houden,
zo dikwijls wij er Hem om vragen. En dit is een leer, waarop wij goed
moeten letten. Want wie is er die, als hij bidt, niet enige wroeging heeft
over zijn overblijvende zonden, die hem beletten om tot God te komen,
in zulk een vertrouwen als wel behoort? Het is zeker, dat, als wij op God
willen hopen, ons onophoudelijk wroegingen overkomen die er ons in
hinderen. Ziet dus, als wij bij onszelf blijven, dat wij dan geen middel
bij onszelf voor God zullen vinden. We moeten dus volgens deze leer
komen, en weten, dat onze zonde Zijn eeuwig Verbond niet in de weg
staan. Het is waar dat wij het van onze kant verbroken hebben, maar
desniettegenstaande wil Hij ons toch in genade aannemen en houden
Zijn beloften altijd stand.
Ziet dus hoe nodig het is om erop te wijzen, dat wij altijd de
vrijmoedigheid opvatten om het van Hem te vragen. Ziet waarom wij
deze passage hebben willen aangeven, dat de kennis van onze zonden
ons niet zo moet verbazen, dat wij niet altijd weer op Zijn beloften
zullen hopen. Ziet hier de som waarmede wij gisteren begonnen zijn dit
te behandelen.
Wanneer gesproken wordt van de troon der heerlijkheid Gods, die in
Zijn Kerk is, en wanneer ook gesproken wordt van Sion, dan wordt er
gezegd, dat de profeet zich niet grondt op de verdiensten van mensen,
maar alleen op de belofte Gods.

Misschien bedoelt Refo het zoals Calvijn hier schrijft?

[Willem]

JEREMIA 14 : 20a, 21b, 22; 15
Hebt Gij Juda geheel verworpen? Of heeft Uw Geest
een walging aan Sion? Waarom hebt Gij ons zo
getroffen, dat er geen genezing is?... En de Heere zeide
tot mij: Al zouden Mozes en Samuël zich voor Mijn
aangezicht ophouden, zo zou Mijn toegenegenheid tot
dit volk niet zijn. Werpt het achter Mijn aangezicht weg
en laat ze naar buiten gaan! (Vertaling van Calvijn)
Ten vervolge van hetgeen wij gisteren behandeld hebben, dat de
profeet zijn toevlucht neemt tot de beloften Gods, wanneer hij wil
verkrijgen hetgeen hij vraagt, zullen wij nu zien wat hij hier zegt. Want
hij spreekt van het Verbond, dat God met het volk der Joden gemaakt
heeft. Heere, zegt hij, waarom wreekt Gij U op het verbond, dat Gij met
dit volk gemaakt hebt? Maar hij belijdt evenwel zijn zonden en die van
het volk, ja, ook van de allerheiligsten, om aan te tonen, dat men er niet
aan moet denken om zich te rechtvaardigen, maar dat ieder zal weten dat
God onder allen genoeg zal vinden om hen te veroordelen, ja zelfs de
allerrechtvaardigsten.
Verstaan wij hier nu dat het Verbond Gods nooit door de menigte
onzer zonden verbroken zal worden, maar dat het altijd zal blijven. En
dat we ons naar God moeten keren als wij ze gevoelen. Want, zoals wij
reeds aangeroerd hebben, wij kunnen geen deel hebben aan de beloften
Gods, als wij Hem niet aankleven. Want het Verbond Gods moge zich
uitstrekken tot heel de linie van Abraham, zo is het grootste deel toch
verworpen geweest door Hem en strekte de beloften hen tot geen nut.
Waarom? Omdat zij er zich van hebben afgewend. Zo is het dan nodig
dat wij, als we door middel en kracht van dit Verbond door God in
genade willen aangenomen worden, Hem aankleven. En dit wordt nu
verklaard door hetgeen de profeet zegt: Heere, wij kennen onze
ongerechtigheid en boosheid van onze
overtredingen, want wij hebben tegen U gezondigd. En wij hebben Uw
misnoegdheid opgewekt, maar desniettegenstaande hebt Gij Uw
Verbond niet verlaten.
Wij zien dat Hij hier twee zaken samenvoegt, te weten de belofte en
het gebed dat hij doet om de barmhartigheid.
Hierin zien wij dat Hij onze God wil blijven en Zijn Verbond houden,
zo dikwijls wij er Hem om vragen. En dit is een leer, waarop wij goed
moeten letten. Want wie is er die, als hij bidt, niet enige wroeging heeft
over zijn overblijvende zonden, die hem beletten om tot God te komen,
in zulk een vertrouwen als wel behoort? Het is zeker, dat, als wij op God
willen hopen, ons onophoudelijk wroegingen overkomen die er ons in
hinderen. Ziet dus, als wij bij onszelf blijven, dat wij dan geen middel
bij onszelf voor God zullen vinden. We moeten dus volgens deze leer
komen, en weten, dat onze zonde Zijn eeuwig Verbond niet in de weg
staan. Het is waar dat wij het van onze kant verbroken hebben, maar
desniettegenstaande wil Hij ons toch in genade aannemen en houden
Zijn beloften altijd stand.
Ziet dus hoe nodig het is om erop te wijzen, dat wij altijd de
vrijmoedigheid opvatten om het van Hem te vragen. Ziet waarom wij
deze passage hebben willen aangeven, dat de kennis van onze zonden
ons niet zo moet verbazen, dat wij niet altijd weer op Zijn beloften
zullen hopen. Ziet hier de som waarmede wij gisteren begonnen zijn dit
te behandelen.
Wanneer gesproken wordt van de troon der heerlijkheid Gods, die in
Zijn Kerk is, en wanneer ook gesproken wordt van Sion, dan wordt er
gezegd, dat de profeet zich niet grondt op de verdiensten van mensen,
maar alleen op de belofte Gods.

Misschien bedoelt Refo het zoals Calvijn hier schrijft?

Mischien wel, mischien niet. Het zal er niet duidelijker op worden als men gaat speculeren hoe Refo het ziet.
(Overigens vind ik het kopieren van lange citaten waaruit men zelf de juiste zinnen en de bedoeling mag destilleren in een concreet vraagstuk ook een negatieve vorm van discussieren. Geef gewoon kort en bondig de argumenten, onderbouw dat eventueel met citaten en hou rekening met de doelmatigheid van tijdsbesteding van de disccussiepartner op het forum.)

[huisman]

Of (en dit is een oprechte vraag) is 1931 onbespreekbaar ?

Wat mij betreft wel, en dan heb ik denk ik Luther ook wel aan mijn zijde, in ieder geval het boekje Louter genade bespreekt dat uitgebreid.
Ik zoom alleen even in op de onjuiste voorstelling van zaken die je deed (inzake wat bij ambtsaanvaarding binnen de GG ondertekend zou moeten worden).

Verder zegt Tiberius wel erg makkelijk dat de drieverbondenleer in bijbels licht niet verstandig is.

Ik krijg van jou geen antwoord op mijn eerdere vraag naar de bijbelse onderbouwing van de drie verbonden; dus ik neem aan dat je die niet hebt. En als zelfs jij als rasechte drieverbonder dat niet heeft kan geven, lijkt het me geen bijbels standpunt. Maar ik laat me graag corrigeren en/of aanvullen in deze.

Laat ik dit zeggen :
1. De bewijzen van de drieverbonden zijn dezelfde als bij de tweeverbonders die immers ook drie kennen maar zeggen dat het verbond der verlossing en het verbond der genade in wezen één verbond is.
2. In het O.T. was er het verbondsvolk met het teken van het verbond de besnijdenis in zekere zin het uitverkoren volk maar toch werden ze niet allemaal behouden. Er waren tweeërlei kinderen des verbonds.
3. In de tijd van het N.T. en daarna is er weer een verbondsvolk die op grond van dat verbond het teken ontvangen van de doop (zie doopformulier, HC vr en antw 74 enz.) ook dit is in zekere zin een uitverkoren volk toch worden ze niet allemaal zalig, alleen in de weg van wedergeboorte en het ware geloof in Christus worden ze zalig.
Dit zien wij op twee plaatsen erg duidelijk Joh 15 "de Ware Wijnstok" (Er zijn immers tweeërlei ranken ingeënt in Christus, vruchtdragende en vruchteloze die in het vuur geworpen worden.) en in 1 Kor 10 :1-11 waar Paulus geen enkel onderscheidt maakt tussen de bondelingen van het O.T. en de lezers van zijn brief.

1 ¶ En ik wil niet, broeders, dat gij onwetende zijt, dat onze vaders allen onder de wolk waren, en allen door de zee doorgegaan zijn;
2 En allen in Mozes gedoopt zijn in de wolk en in de zee;
3 En allen dezelfde geestelijke spijs gegeten hebben;
4 En allen denzelfden geestelijken drank gedronken hebben; want zij dronken uit de geestelijke steenrots, die volgde ; en de steenrots was Christus .
5 Maar in het meerder deel van hen heeft God geen welgevallen gehad; want zij zijn in de woestijn ter nedergeslagen.
6 ¶ En deze dingen zijn geschied ons tot voorbeelden, opdat wij geen lust tot het kwaad zouden hebben, gelijkerwijs als zij lust gehad hebben.
7 En wordt geen afgodendienaars, gelijkerwijs als sommigen van hen, gelijk geschreven staat: Het volk zat neder om te eten, en om te drinken, en zij stonden op om te spelen.
8 En laat ons niet hoereren, gelijk sommigen van hen gehoereerd hebben, en er vielen op een dag drie en twintig duizend.
9 En laat ons Christus niet verzoeken , gelijk ook sommigen van hen verzocht hebben, en werden van de slangen vernield.
10 En murmureert niet, gelijk ook sommigen van hen gemurmureerd hebben, en werden vernield van den verderver.
11 En deze dingen alle zijn hunlieden overkomen tot voorbeelden; en zijn beschreven tot waarschuwing van ons, op dewelke de einden der eeuwen gekomen zijn .

[Luther]

Je kunt het kinderachtig vinden maar 1931 was blijkbaar nodig om het "eigene" van de GG vast te leggen.

De kinderachtigheid zit 'm in jouw wijze van discussiëren en de woorden die je daarbij gebruikt, niet zozeer de discussie an sich.
Jij schreef (en dat noem ik dus kinderachtig): De CGK wil niet verder gaan dan de formulieren van enigheid en heeft nooit een eigen belijdenisgeschriftje gemaakt a la de leeruitspraken van de GG (1931)
M.a.w.: De GG willen wél verder gaan dan de 3FvE en hebben wél een eigen belijdenisgeschriftje gemaakt. Beetje kinderachtige manier van spreken. Kom op: graag wat volwassener en niet zo emotioneel!

1931 is geen belijdenisgeschrift maar moet wel onderschreven worden door alle ambtsdragers dat lijkt toch eenzelfde binding te suggereren als de belijdenisgeschriften. Ik heb het boek van Ds Golverdingen gelezen en vind zijn oplossing om 1931 te verklaren niet bevredigend. (kan ook niet want het lijkt op een slager die zijn eigen vlees keurt )

Sja... als je het boek van ds. Golverdingen zelfs 'gekleurd' vindt, dan kan ik er ook niets aan doen. Feit is wel dat zijn analyse niet door alle GG-predikanten wordt gedeeld. Dat is voor mij reden om te zeggen dat hij dus onafhankelijk geschreven heeft.

Ik zeg juist dat de CGK geen uitgekristaliseerde verbondsvisie hebben, dat wordt ze altijd door anderen toegeschreven.

Heel mooi, maar elders op dit forum zeg je wat anders; lees ook nog maar eens de openingspost van deze discussie.

Dat in vele gemeente in de CGK de drieverbondenleer tot geloofsautomatisme heeft geleidt is juist en droevig maar bij de gereformeerde kerken van Abraham Kuiper is er een wedergeboorteautomatisme gekomen terwijl zij "tweeverbonders" zijn.

En hiermee bevestig je precies mijn punt: Het gaat niet zozeer om je verbondsvisie, maar om de wijze waarop het Bijbelse evenwicht van roeping en verkiezing in de prediking naar voren komt. En dan kun je zowel bij de 2- als bij de 3-verbondenleer de dijk af rijden.

Mijn punt was deze: Je kunt niet zeggen dat de CGK een drieverbondenkerk is want die verbondsleer is nooit synodaal vastgelegd daarom zijn er ook ambtsdragers en predikanten in de CGK die zich meer thuisvoelen bij de tweeverbondenleer.
Die zijn net zo CG als de "drieverbonders". Zou een ambtsdrager die in de GG openlijk zegt dat hij de conceptie van "drieverbonden" aanhangt ambtsdrager kunnen blijven?

Ja, zie ds. A. de Blois bijvoorbeeld. (Die is wel afgezet, maar dat ging niet over zijn verbondsopvatting...)

En nog eens heel duidelijk ik geloof op grond van de Schrift dat het genadeverbond is opgericht met de gelovigen en hun zaad maar omdat de "drieverbonder" niet zegt dat het genadeverbond is opgericht met de uitverkorenen houd ik dus niet alle dopelingen voor wedergeboren maar ze mogen wel pleiten op Gods beloften (zie doopformulier)

Deez invulling van de 3-verbondenleer is exact hetzelfde als van een predikant van de 2-verbondenleer die in de prediking Gods aanbod van genade ruim en rijk preekt; ofwel: die wel het verbond, maar niet de prediking laat vallen onder de beheersing van de uitverkiezing.
Concreet: Ik hoor 's zondags ook dat we mogen pleiten op de doopbeloften.

(Je kunt op dit forum beter de kinderdoop verwerpen dan een "drieverbonder" zijn, toch een beetje een dopers forum ? )

Waarom toch zo'n rare slotopmerking?? Ook een beetje kinderachtig!
[/quote]

[memento]

Moderator opmerking

Graag deze discussie inhoudelijk voeren. Termen als "kinderachtig" en "belijdenisgeschriftje" zijn nergens voor nodig.

Op dit forum is nadrukkelijk ruimte voor de verbondsvisies die in de gereformeerde gezindte aangehangen worden. Dus zowel 2- als 3-verbonden. Het is prima om elkaars standpunt (waaronder ook de artikelen van 1931 vallen) kritisch te bevragen, maar doe dit wel respectvol en op inhoudelijke wijze.

[Afgewezen]

@huisman, de belijdenis stelt nadrukkelijk dat de gemeente bestaat uit ware christ-gelovigen.
Ik weet niet of jij het verbond breder wilt trekken dan de gemeente, maar dan heb je de HC (ant. 74) tegen.
De vraag die ik heb neergelegd, maar nog niet is beantwoord, is dan ook: hoe zit het dan met de kinderen?
Met 1 Kor. 10 bewijs je dus in feite niets. Alleen maar dat er uitwendige belijders zijn, die af kunnen vallen. Maar dat het hier gaat om mensen die het wezen van het verbond deelachtig zijn, lees ik niet.

[Tiberius]

Laat ik dit zeggen : (...)

Huisman, ik weet wat de drieverbondenleer inhoudt.
Maar mijn vraag is: is er een bijbelse onderbouwing te geven om te spreken over twee verschillende verbonden, namelijk het verbond der verlossing en het verbond der genade?
Of is het verbond der verlossing het wezen van het genadeverbond? En klopt de aanduiding "tweeërlei kinderen des verbonds" dan in jouw optiek zijn? Moet het niet veeleer zijn "kinderen des tweeërlei verbonds"?
Dat zou ik wel graag wat opgehelderd zien.

Persoonlijk vind ik de metafoor van een boerderij en het erf wel mooi gevonden.

[Afgewezen]

JEREMIA 14 : 20a, 21b, 22; 15
Hebt Gij Juda geheel verworpen? Of heeft Uw Geest
een walging aan Sion? Waarom hebt Gij ons zo
getroffen, dat er geen genezing is?... En de Heere zeide
tot mij: Al zouden Mozes en Samuël zich voor Mijn
aangezicht ophouden, zo zou Mijn toegenegenheid tot
dit volk niet zijn. Werpt het achter Mijn aangezicht weg
en laat ze naar buiten gaan! (Vertaling van Calvijn)
Ten vervolge van hetgeen wij gisteren behandeld hebben, dat de
profeet zijn toevlucht neemt tot de beloften Gods, wanneer hij wil
verkrijgen hetgeen hij vraagt, zullen wij nu zien wat hij hier zegt. Want
hij spreekt van het Verbond, dat God met het volk der Joden gemaakt
heeft. Heere, zegt hij, waarom wreekt Gij U op het verbond, dat Gij met
dit volk gemaakt hebt? Maar hij belijdt evenwel zijn zonden en die van
het volk, ja, ook van de allerheiligsten, om aan te tonen, dat men er niet
aan moet denken om zich te rechtvaardigen, maar dat ieder zal weten dat
God onder allen genoeg zal vinden om hen te veroordelen, ja zelfs de
allerrechtvaardigsten.
Verstaan wij hier nu dat het Verbond Gods nooit door de menigte
onzer zonden verbroken zal worden, maar dat het altijd zal blijven. En
dat we ons naar God moeten keren als wij ze gevoelen. Want, zoals wij
reeds aangeroerd hebben, wij kunnen geen deel hebben aan de beloften
Gods, als wij Hem niet aankleven. Want het Verbond Gods moge zich
uitstrekken tot heel de linie van Abraham, zo is het grootste deel toch
verworpen geweest door Hem en strekte de beloften hen tot geen nut.
Waarom? Omdat zij er zich van hebben afgewend. Zo is het dan nodig
dat wij, als we door middel en kracht van dit Verbond door God in
genade willen aangenomen worden, Hem aankleven. En dit wordt nu
verklaard door hetgeen de profeet zegt: Heere, wij kennen onze
ongerechtigheid en boosheid van onze
overtredingen, want wij hebben tegen U gezondigd. En wij hebben Uw
misnoegdheid opgewekt, maar desniettegenstaande hebt Gij Uw
Verbond niet verlaten.
Wij zien dat Hij hier twee zaken samenvoegt, te weten de belofte en
het gebed dat hij doet om de barmhartigheid.
Hierin zien wij dat Hij onze God wil blijven en Zijn Verbond houden,
zo dikwijls wij er Hem om vragen. En dit is een leer, waarop wij goed
moeten letten. Want wie is er die, als hij bidt, niet enige wroeging heeft
over zijn overblijvende zonden, die hem beletten om tot God te komen,
in zulk een vertrouwen als wel behoort? Het is zeker, dat, als wij op God
willen hopen, ons onophoudelijk wroegingen overkomen die er ons in
hinderen. Ziet dus, als wij bij onszelf blijven, dat wij dan geen middel
bij onszelf voor God zullen vinden. We moeten dus volgens deze leer
komen, en weten, dat onze zonde Zijn eeuwig Verbond niet in de weg
staan. Het is waar dat wij het van onze kant verbroken hebben, maar
desniettegenstaande wil Hij ons toch in genade aannemen en houden
Zijn beloften altijd stand.
Ziet dus hoe nodig het is om erop te wijzen, dat wij altijd de
vrijmoedigheid opvatten om het van Hem te vragen. Ziet waarom wij
deze passage hebben willen aangeven, dat de kennis van onze zonden
ons niet zo moet verbazen, dat wij niet altijd weer op Zijn beloften
zullen hopen. Ziet hier de som waarmede wij gisteren begonnen zijn dit
te behandelen.
Wanneer gesproken wordt van de troon der heerlijkheid Gods, die in
Zijn Kerk is, en wanneer ook gesproken wordt van Sion, dan wordt er
gezegd, dat de profeet zich niet grondt op de verdiensten van mensen,
maar alleen op de belofte Gods.

Misschien bedoelt Refo het zoals Calvijn hier schrijft?

In feite zegt Calvijn: het verbond wordt door de meesten verbroken. Maar als wij van onze kant het verbond houden, zal God het ook houden.
Eerlijk gezegd brengt zo'n passage ons niet heel veel verder.

[Afgewezen]

Persoonlijk vind ik de metafoor van een boerderij en het erf wel mooi gevonden.

Ja, maar is dat nog de gereformeerde verbondsleer of moet je dit semi-gereformeerd noemen? Het is in niet in het verbond, er is geen tussenweg.

[huisman]

Laat ik dit zeggen : (...)

Huisman, ik weet wat de drieverbondenleer inhoudt.
Maar mijn vraag is: is er een bijbelse onderbouwing te geven om te spreken over twee verschillende verbonden, namelijk het verbond der verlossing en het verbond der genade?
Of is het verbond der verlossing het wezen van het genadeverbond? En klopt de aanduiding "tweeërlei kinderen des verbonds" dan in jouw optiek zijn? Moet het niet veeleer zijn "kinderen des tweeërlei verbonds"?
Dat zou ik wel graag wat opgehelderd zien.

Persoonlijk vind ik de metafoor van een boerderij en het erf wel mooi gevonden.

Zoals ik het zie met oa steun zoekend bij 1 Kor 10, Joh 15,HC vr 74 is het verbond der genade breder dan alleen de uitverkorenen. Idd zie ik het verbond der genade als de brede bedding waarin het verlossingsverbond verwezelijkt wordt.
Waarom vind ik dit belangrijk, om de klem van de belofteprediking niet onder de beheersing van de verkiezing te leggen.
Ik heb het al veel vaker gezegd als alle tweeverbonders zo preken als Boston(tweeverbonder) en alle drieverbonders als Flavel (drieverbonder) dan is er wat mij betreft veel meer overeenstemming dan verschil.

@Luther, ook Ds Golverdingen is niet onverdeeld gelukkig met de plaats die 1931 gekregen heeft (zie mijn citaat uit een eerdere posting.) (En ik vind de vergelijking met een zijn als een kind (kinderachtig) eerder een compliment dan een verwijt )