Mistig schreef:
Ik vind het serieus wel jammer dat je zo'n reactie geeft.
De bijdrage van @Forummer is niet lelijk ofzo. Ook niet onnodig scherp. Wel duidelijk en vol emotie.
Je proeft er inderdaad wat frustratie in door, die ik overigens ook herken... En volgens mij zijn het geen karikaturen. Want er is toch verschil tussen bijvoorbeeld de prediking van de puriteinen en de prediking van de huidige GerGem predikanten?
En het mag toch geuit worden als je hier zorgen over hebt?
Ik kan ook nooit zoveel met van die geïrriteerde en lelijke posts, waarin de GerGem wordt lelijk gemaakt.
Het is namelijk ook een stukje van Gods kerk.
Maar dat is hier toch helemaal niet aan de orde?
Overigens is de GerGem één van de weinige "afgescheiden" kerken die niet zelf is weggegaan. Juist de GG bestaat uit een samenvoeging van twee kerken die, min of meer, uit de kerk gezet zijn.
Ook is het één van de weinige "afgescheiden" kerken die juist is ontstaan uit een fusie en niet uit een afscheiding.
Om op dat laatste in te gaan: formeel is dat natuurlijk zo, maar de voorlopers van de GG zijn uit de Hervormde Kerk gezet (sommigen vinden: "gestapt"). Dat er daarna een fusie heeft plaatsgevonden van al die groepen, is een groot wonder. Maar er was natuurlijk wel een moederkerk waar men uit is gestapt. Dus dat benadrukken in dit verband van die fusie zegt mij niet zoveel.
Verder wil ik nog wel even op het karakter van de post van Forummer ingaan. Het is namelijk zo een omkering van zaken dat het een oneerlijke karikatuur wordt. Ik zal dat wat onderbouwen.
Forummer schreef:Omdat er vanuit gegaan wordt, dat circa 90% van de hoorders onbekeerd zal blijven, wordt de gemeente ook op die manier aangesproken en raken de mensen eraan gewend, gaan ze zichzelf ook zo zien. En als ze dan wat bekende klanken horen in de prediking, is het al snel goed.
Ik heb nog nooit gehoord dat "er vanuit wordt gegaan dat 90% onbekeerd
blijft". Wel is juist in de Gereformeerde Gemeente er de nadruk op gelegd dat het geloof niet aller is; alleen degenen die door een waar zaligmakend geloof Jezus Christus worden ingelijfd, de uitverkorenen van eeuwigheid. Juist vanuit de Gereformeerde Gemeenten klinkt de oproep op grond van de Bijbel om de gemeente niet aan te spreken als een verbondsgemeente, waarbij het met iedereen wel goed is op reis naar de eeuwigheid. Nee, scherp is in het verleden positie gekozen op grond van de Bijbelse leer, dat een mens wederom geboren moet worden, dat er een wonder in een mensenleven moet gebeuren.
Natuurlijk ziet een mens die uitgaat van de Bijbelse leer zichzelf als niet wedergeboren en wordt hij ook in de prediking niet zo genoemd. Juist hiertegen heeft ds. Kersten zo gestreden. Wil je dat hier nu echt mee zeggen?
Maar moet een predikant de hoorders niet dwingen tot Christus, appelleren, toeroepen, de genade ruimschoots uitstallen? Aan onze God ligt het niet hoor!
Dat is zo, maar opgepast dient te worden voor eenzijdige accenten. Waarbij het alleen nog maar aan de mens is om het laatste stapje te zetten. De diepte van de val moet getekend worden, de onmacht om door eigen kracht zalig te worden. Is dat niet wat juist ook de puriteinen deden? Ik lees tegenwoordig veel van de Erskines en zij prediken inderdaad een ruim evangelie (waar ik ook altijd veel mensen over hoor) maar ook op alle manieren de doodstaat van de mens en de onmogelijkheid van 's mensen zijde om zalig te worden (waar ik bijna nooit iemand aan hoor refereren).
Naast separeren is appelleren ook nodig. Maar wanneer hoor je nu nog echt de separatie...? Een mens moet getoetst worden of hij op de weg is, of dat hij op een zandgrond voortreist. Ik zeg echt niet dat het met het appelleren goed zit en dat het overal voldoende klinkt, maar is niet juist het gebrek aan separatie het probleem van deze tijd? Een separerende prediking is hoogst zeldzaam geworden.
Afgelopen voorjaar hadden wij een predikant met jacquet en streepbroek
Met dit soort opmerkingen kan ik echt niet zoveel. Ik heb geen enkele voorkeur en associeer het een of het ander niet met licht of zwaar. Laten we daarmee stoppen.
Het grote verschil maakt mij oprecht verdrietig. Er wordt zoveel geklaagd dat we nog maar zo weinig van het werk van de Heilige Geest zien. Nou ik zie wel degelijk om me heen een soort opwekking onder dertigers. Maar die vertrekken allemaal uit de GerGem. Die houden het niet uit onder zo'n zuinige prediking. Die krijgen geen voedsel voor hun ziel.
In alle voorzichtigheid:
met dit soort berichten zouden we erg moeten oppassen. Gaat het ook over het waar zaligmakende geloof, of kon het juist de separatie niet doorstaan en werd daarom voor een andere gemeente gekozen, waar de bekering wel in stand bleef? Als God je bekeert onder de prediking in de Gereformeerde Gemeenten dan ga je toch niet van de weeromstuit kritisch worden? En dat dan een prediker wat minder appellerend is, dat kan de liefde dan toch wel verdragen? Vroeger (en er zijn er gelukkig nog steeds) wilde men juist eerlijk behandeld worden. Er is meer te verkrijgen, blijf niet in de eerste beginselen staan.
Helaas heb ik niet de tijd om overal op te reageren (vandaar ook mijn wat kortere primaire reactie).