Jongere schreef:Je stelligheid, DDD, komt omdat je mij (e.a) verwijt geen recht te doen aan de “stijlfiguur” in deze tekst.
Maar dat is toch net de hele discussie, namelijk óf er wel sprake is van zo’n stijlfiguur?
Als je daar ‘a priori’ vanuit gaat, kan ik begrijpen dat je mijn visie onzinnig of koddig vindt. Maar dan valt er ook weinig verder te spreken uiteraard.
Ik vraag me af waarom je zo stellig overtuigd bent dat hier sprake is van een stijlfiguur. Is dat vooral omdat je het je niet kunt voorstellen dat dit letterlijk bedoeld is? In dat geval komt het verwijt van de westerse bril even hard terug uiteraard.
Of zijn er stijlkenmerken in de tekst die je hiertoe brengen? Jij verwijst voortdurend naar het uitrukken van het oog, een vers dat m.i. inderdaad als beeldspraak is bedoeld voor strijd tegen de zonde. De context van Jezus’ woorden wijst daarop.
Maar wat maakt dat je dit vers in die categorie plaatst, en niet bijv. in dezelfde lijn met uitspraken over de wonderen die door het geloof kunnen plaatsvinden? Denk aan duivelsuitwerping, genezing, het oppakken van slangen of drinken van gif, of opwekking uit de dood. Naar westerse maatstaven valt het meeste hiervan even logisch onder beeldspraak als het verzetten van een berg.
Nogmaals de vraag (die ik al eerder stelde): waarom neem jij deze teksten dan wél letterlijk? Of lees je die ook als beeldspraak? Ik ben er nog niet zo van overtuigd dat de ‘bewijslast’ perse bij mijn opvatting ligt, zoals je nu doet voorkomen.
Mijn stelligheid is meer mijn karakter, maar ik vind het echt evident dat hier sprake is van een spreekwoordelijke uitdrukking. Alle betrouwbare uitleggers noemen dat zo, omdat het een Joods spreekwoord/ Joodse zegswijze is. De Kanttekenaren maken er zelfs geen woorden aan vuil.
Maar ik zie geen tekstkenmerken om aan te nemen dat Jezus duivelsuitwerking symbolisch bedoelde, of het oppakken van slangen, ook niet volgens westerse maatstaven. Het enige punt waar ik mij van kan voorstellen dat het (mede) een symbolische betekenis heeft, is het wandelen over de zee, omdat de zee staat voor het kwaad. Maar ik denk dat als je dat louter symbolisch gaat interpreteren, je toch geen recht doet aan de kennelijke strekking van de tekst.
Het is voor mij inderdaad erg lastig om uit te leggen waarom iets beeldspraak is. Daarom ben ik ook zo benieuwd wat Roos2018 daarover te zeggen heeft. Ik vind in ieder geval niet dat de bewijslast bij jou ligt. Het is meer zo dat ik werkelijk niet begrijp dat iemand niet ziet dat dit een overdrijving is. En dat staat volkomen los van de vraag of God bergen kan verzetten. Dat kan Hij natuurlijk. Maar dat is heel ongebruikelijk.