Kijk, dit zijn wijze woorden: je bent immers verantwoordelijk voor je eigen leven, en niet voor die van anderen. God is een persoonlijke God, en oordeelt volgens mij (gelukkig) niet over gehele denominaties in één keer.Origineel geplaatst door ViperLodge
Ps.:Ik blijf bij de stelling dat je zelf in staat moet zijn te beslissen wat je wel en niet goed voor je is.
Wat m.i. kan verschillen per persoon net als sterkte van geloofsovertuiging.
Inderdaad, daar heb je gelijk in: christen zijn moet niet al te moeilijk zijn. In de relatie met mijn vriendin gaan we ook niet voor elke situatie en elke wissewasje een regel of wet verzinnen, de meeste dingen volgens logisch uit het feit dat we van elkaar houden. Dan hoeven we niet af te spreken dat we elkaar bijvoorbeeld niet zullen slaan, of een regel maken dat we niet meer dan 2 uur tv kijken als we bij elkaar zijn... dat soort dingen schrijf je niet op of spreek je niet, je houdt van elkaar, en dan zijn de meeste dingen wel logisch. Jezus zegt zelf ook dat het grote gebod is dat je God moet lief hebben boven alles, en je naaste als je zelf. (mat 22:37-40) Hij vult dat aan met: Hierop zijn alle wetten en de profeten gebaseerd.Nee, christen zijn moet niet al te moeilijk zijn en je moet er niet al teveel voor opgeven anders is de lol er ook vanaf..
Dus de wetten en de profeten in het OT zijn gedetailleerde uitwerkingen van het feit dat je van God houdt en van je naaste, en volgen daar dus logisch uit... als je van God houdt, ga je geen andere goden aanbidden, etc...
Dus eigenlijk is het leven als christen heel simpel
Over het tweede gedeelte kan ik ook heel kernachtig zijn: In principe, om behouden te worden, en dan zeg ik het dus heel bondig, is alles wat je nodig hebt te geloven. Dus of je nu je hele leven naar de kerk gaat (of op een hutje op de hei woont ), of duizenden mensen vermoord hebt (de gemiddelde legergeneraal), als je gelooft ga je ben je behouden.
Wij echter vinden dat onrechtvaardig. Alleen goede mensen verdienen de hemel toch? Maar dat zit 'm de fout: je hoeft de hemel niet te verdienen, sterker nog, je kunt hem niet verdienen. Het is allemaal Gods genade voor iedereen, en het enige dat je hoeft te doen is het voor waar aannemen. Dus mijn mening is dat we moeten stoppen met alle nadruk te leggen op wat wij allemaal moeten en kunnen doen 'tot onzer behoudenis', en dat we ons gaan focussen op de relatie.
Zeg ik dan dat iedereen klakkeloos mag gaan zondigen? Nee: zie boven: werken aan de relatie met God en hem lief hebben impliceert dat je er alles aan doet om Hem geen pijn te doen, zoals je dat ook doet bij je vriend/vriendin.
Het verschil zit 'm er in dat in het ene geval, met de nadruk op de zonde en onze verdienstelijkheid, het een religie is waarbij de mens en zijn daden centraal staat, en in het tweede geval een relatie waarbij God en Zijn daden centraal staan.
Uhm... dus, uhm...., TV en radio, dat is iets werelds, en nutteloos, dat geef ik toe (kijk zelf ook nauwelijks TV, behalve Ally McBeal en Newsradio... ), je moet er niet van afhankelijk worden, maar om nu te zeggen dat ze DUS de deur uit moeten is misschien wat overdreven.
Mijn blindedarm is overbodig en nutteloos, en als hij in de toekomst pijn kan gaan doen, dan verleid hij mij misschien wel te zondigen (vloeken bijvoorbeeld), dus moet ik hem er preventief uithalen? :, (Dit was niet zo'n heel serieus argument hoor, sla deze maar over... )