eilander schreef:Ik herken hier helemaal niets van. Eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat het hier over méér gaat dan (hoge) uitzonderingen.
Dan hebben jij en ik een totaal verschillend beeld op dit punt.
Ik spreek in ieder geval vanuit ervaringen niet over slechts een klein deel van de Biblebelt. In mijn (vrijwilligers)werk vormt dit beeld zich van Zeeland tot Overijssel en van Texel tot Opheusden. In en met steden en dorpen.
En dan heb ik het over de 'geestelijke onvolwassenheid'. De rest vind ik in dit kader niet zo van belang.
Kun je eens uitleggen wat je precies bedoelt met de geestelijke onvolwassenheid?
Het zijn naar mijn mening twee aspecten die in relatie tot elkaar staan. Opvoeding en zelfstandigheid, zowel in geestelijk opzicht als het alledaagse.
Met geestelijke onvolwassenheid doel ik op het (nagenoeg) klakkeloos overnemen van ouderlijke keuzes door thuisverlaters. Dit geldt op kerkelijk, theologisch en geestelijk gebied. En dan bedoel ik niet de juistheid van die keuzes, maar de onnadenkendheid of de vanzelfsprekendheid waarmee het gedrag en kader van ouders wordt gekopieerd door thuisverlaters.
Ik vind het ook altijd heel opmerkelijk om dit soort argumenten te lezen. Ze worden namelijk altijd omgekeerd gebruikt als het gaat om jonge gezinnen die de stad verlaten waar ze opgegroeid zijn. Dat zou dan juist niet goed zijn.
Dat zal ongetwijfeld. Ik heb daar niet zo'n zicht op. Wellicht omdat zowel de periferie als de stad jarenlang zijn leeggelopen ten gunste van uitdijende dorpen in de Biblebelt?
Wandelende schreef:Daarnaast vind ik het treffend om te lezen in het NT dat gemeenten steeds verstrooid werden. Steeds lees je van een opbouw van de gemeente, van woordverkondiging, van geloof en bekering. Totdat er weer een tijd kwam van verstrooiing. Veelal met het gevolg dat het Evangelie verder verspreid werd in andere steden en dorpen.
Zou onze Biblebelt en haar inwoners dat ook aan kunnen? Is het besef van oa. de noodzaak van Evangelieverspreiding ook nog aanwezig?
Of blijven we vooral uit 'veiligheid' bij elkaar? Maakt het onbekende bij veel christenen ook onbemind?
Terechte punten, maar ook hier doe je net alsof mensen de biblebelt niet uitkomen, terwijl er ook van daaruit gestudeerd wordt, gewerkt wordt enzovoorts in heel andere gebieden.
Je vindt het treffend om te lezen en dat mag best. Maar ik lees ook dat deze verstrooiing onder druk van de vervolging gebeurde. Ik weet wel dat ze de opdracht om het evangelie over de hele wereld te brengen, in eerste instantie niet in de praktijk brachten en dat de vervolging hiervoor wel een middel was. Ik kan er echter niet uithalen dat iedere christen daarom een plek moet zoeken in een gebied waar weinig tot geen christenen wonen.
Dat is ook de reden dat ik het niet als argument gebruikte dat het een verplichting is. Helaas wordt de redenering die jij noemt ook gebruikt als verkapt excuus om vooral bij het bekende te blijven. Ik stelde het als vraag: "Maakt het onbekende bij veel christenen ook onbemind?"
Iedere christen dient zijn/haar taak daar op te pakken waar God dat van hem/haar vraagt. Binnen en buiten de Biblebelt. Ik maak mij best zorgen, ook over mijn eigen keuzes, in hoeverre die in onze kringen nog in afhankelijkheid van God worden gemaakt. Ook wat betreft woonplaats en werkgebied.
Ik weet wel dat het een slechte graadmeter is, maar als ik vanuit mijn eigen blikveld kijk, dan komt de Biblebelt wat betreft die taakverdeling er toch verdraaid goed van af. Maar misschien mag ik dat niet zeggen.