Wim Anker schreef:Mara schreef:Ja en die [mijn principes] vertel ik dan als het moment gepast is. En die zijn net zoveel waard als de principes van die ander.
Het is altijd naar twee kanten toe he! Ik kan niet van de ander verlangen dat ze mij volledig accepteren terwijl ik dat niet doe.
Het gaat mij even om het door mij onderstreepte, m.i. zit hier de crux van de discussie. Is deze opvatting bijbels te onderbouwen?
Ik denk het niet nee.
Een crematie is nu eenmaal een emotioneel sociale gelegenheid, (nog meer dan een bruiloft) , waarbij je heel snel mensen kan bezeren.
Je kunt het ook niet overdoen.
In feite hebben de kerken ons in de steek gelaten, omdat ze er lustig aan gingen meedoen.
In de PKN alhier wordt meer gecremeerd dan begraven. En de predikanten hebben geen enkele moeite om die dienst te leiden, ze praten iemand toch wel de hemel in.
Voor een buitenkerkelijke is het niet te volgen. Alle christenen worden vaak op één hoop gehoopt, behalve de zwartekousengemeentes.
Als ik een uitnodiging krijg, overweeg ik hoe zwaar deze telt. Is het een naast familielid of een buurvrouw.
Als er een gelegenheid komt, vertel ik eerlijk dat ik er grote moeite mee heb, omdat in bijbels licht een mens begraven moet worden.
Maar @Wim Anker, iemand die niet gelooft in God, heeft die principes natuurlijk niet. Bovendien is cremeren goedkoper. De andere "gelovigen" zijn inmiddels zo gehersenspoeld, dat ze zich gerust laten cremeren. Ik heb er zelfs weleens met een PKN predikant over gesproken. Hij veegde al mijn argumenten van tafel. God was heus wel in staat om alle gelovigen bij elkaar te brengen op de jongste dag. Er zijn immers ook mensen in de vernietigingskamper onherkenbaar gemaakt, of levend verbrand, of verscheurd of opgegeten.
Met andere woorden, je krijgt heel weinig ruggensteun. Nu durf ik echt wel ergens alleen voor te staan hoor, maar als ik een groot gedeelte van mijn familie dan niet ten grave kan brengen (ja ik weet het, laat de doden de doden begraven) dan geeft dat toch een raar signaal af.
Men weet echt wel dat "je anders bent" en dingen niet doet (of juist wel) maar ik heb inmiddels de ervaring dat het meer respect afdwingt als je de principes van die ander aanvaardt,
met behoud van je eigen visie daarop. Ik denk dat jij van het standpunt uitgaat: wie er naar toegaat, stemt ermee in.
En dat vind ik niet.
Verder heb ik al gezegd dat ik de uitnodiging voor de borrels nadien, of een etentje, of frutsels en fratsels eromheen, beleefd maar beslist afwijs.
Veel begrafenissen - ook kerkelijke - zijn in andere opzichten een treurige aangelegenheid, die je moet uitzitten. Waar niets van uitgaat.
En zo zijn er meer verschillen.
In onze kerken staat de kist voorin, in de GG gebeurt dit niet. Dat respecteer ik net zo goed, al begrijp ik dit niet.
Reforok schreef:Ook al waren we het niet eens met de crematie, we zijn wel geweest. Het is toch een bijeenkomst met het gezamenlijk afscheid nemen. Overigens gebeurt het cremeren pas op een later tijdstip dan de bijeenkomst.
Ja klopt. Je verlaat de zaal terwijl de kist op het podium staat. Ik begreep dat een aantal mensen tegelijk in de oven gaat, later die dag.
Het is vrijwel in elke crematorium een doorlopend gebeuren, daar zijn ze ook op gebouwd.
Het is zo'n clean en neutraal geheel, dat ik er juist verdrietig van word, omdat alles zo verbloemd wordt.